Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VII U 436/17

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 lutego 2018 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Zbigniew Szczuka

Protokolant: Małgorzata Nakielska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 lutego 2018 r. w Warszawie

sprawy I. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania I. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 25 stycznia 2017 r. znak: (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje I. P. prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od 01 lutego 2017 r. do 31 stycznia 2022 r.

UZASADNIENIE

I. P. w dniu 7 lutego 2017 r. wniosła odwołanie za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. do Sądu Rejonowego
w Legionowie od decyzji Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 20 stycznia 2017 r. oraz od decyzji organu rentowego z dnia 25 stycznia 2017 r., znak: (...). Odwołująca wskazała,
że stan jej zdrowia psychicznego nie pozwala na podjęcie przez nią żadnej pracy zarobkowej. Ubezpieczona wniosła o przyznanie jej prawa do całkowitej niezdolności do pracy ( k. 1 a. s.).

Postanowieniem z dnia 2 marca 2017 r. Sąd Rejonowy w Legionowie I Wydział Cywilny stwierdził swą niewłaściwość i przekazał sprawę Sądowi Rejonowemu dla Warszawy Pragi-Północ w Warszawie, VI Wydziałowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, który to postanowieniem z dnia 10 kwietnia 2017 r. przekazał sprawę tutejszemu Sądowi
( k. 5 i 9 a. s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. w odpowiedzi
na odwołanie z dnia 26 czerwca 2017 r. wniósł o jego oddalenie na podstawie art. 477 14 § 1 k.p.c. Organ rentowy wskazał, że w oparciu o orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia
20 stycznia 2017 r. przyznał odwołującej prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności
do pracy do dnia 31 stycznia 2022 r. ( k. 28 a. s.).

Sąd postanowieniem z dnia 21 lipca 2017 r. dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego psychiatry celem ustalenia, czy odwołująca się jest całkowicie niezdolna do pracy zarobkowej ze wskazaniem daty powstania jej niezdolności, czy jest to niezdolność trwała czy okresowa, a jeżeli okresowa, to na jaki okres oraz, jeżeli nastąpiła zmiana stanu zdrowia ubezpieczonej, to na czym ona polegała ( k. 31 a. s.).

Organ rentowy pismem procesowym z dnia 29 września 2017 r. wniósł zastrzeżenia do opinii biegłego sądowego, na podstawie których Sąd postanowieniem z dnia
18 października 2017 r. dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego psychiatry innego niż M. L. ( k. 47-50 a. s.).

Na rozprawie w dniu 13 lutego 2018 r. strony nie wniosły uwag ani zastrzeżeń
do ostatniej opinii biegłego sądowego psychiatry ( k. 82 a. s.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

I. P. pobierała rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy do dnia
31 stycznia 2017 r. ( k. 209 a. r.).

Odwołująca w dniu 14 grudnia 2016 r. złożyła wniosek do organu rentowego
o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy ( k. 217 a. r.).

Orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z dnia 4 stycznia 2017 r. uznano odwołującą
za częściowo niezdolną do pracy do dnia 31 stycznia 2022 r. ( k. 219 a. r.).

Na skutek sprzeciwu odwołującej z dnia 10 stycznia 2017 r., Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 20 stycznia 2017 r. podtrzymała stanowisko wyrażone przez lekarza orzecznika ZUS ( k. 399 dok. lek. i k. 223 a. r.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. w oparciu o własne ustalenia wydał zaskarżoną decyzję z dnia 25 stycznia 2017 r., znak: (...). Organ rentowy przyznał ubezpieczonej prawo do częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 lutego 2017 r. do dnia 31 stycznia 2022 r., w oparciu o stanowisko wyrażone w opinii Komisji Lekarskiej ZUS ( k. 227 a. s.).

Na podstawie opinii biegłych sądowych Sąd ustalił, że u odwołującej rozpoznano:

- w zakresie psychiatrycznym schizofrenię paranoidalną. Stan psychiczny ubezpieczonej przedstawia się następująco: bez zaburzeń świadomości, niedostosowana afektywnie, pobudzona psychoruchowo, wielomówna, afekt blady, wypowiedzi niedokojarzone, sztywne
i symboliczne, ujawnia urojenia ksobne, prześladowcze i religijne, niekrytyczna wobec choroby a myślenie jej jest oderwane od rzeczywistości. Odwołująca jest żywo psychotyczna z formalnymi zaburzeniami myślenia, co powoduje, że jest całkowicie niezdolna do pracy zawodowej po dniu 31 stycznia 2017 r. do dnia 31 stycznia 2022 r. ( k. 40-41 a. s.);

- ponownie w zakresie psychiatrycznym schizofrenię paranoidalną. Stan psychiczny ubezpieczonej nie jest stabilny. Obecnie występują formalne zaburzenia myślenia w postaci dereizmu i symbolizmu, afekt niedostosowany oraz wgląd chorobowy deklaratywny. Poza objawami ubytkowymi pojawiają się resztkowe objawy wytwórcze w postaci pseudo omamów słuchowych, treści urojeniowych, a także formalnych zaburzeń myślenia.
W związku z powyższym, odwołująca jest całkowicie niezdolna do pracy po dniu 31 stycznia 2017 r. do dnia 31 stycznia 2022 r. ( k. 60-61 a. s.).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty zgromadzone w aktach sprawy i w aktach rentowych oraz na podstawie opinii biegłych sądowych z zakresu psychiatrii. Autentyczność dokumentów nie była kwestionowana przez żadną ze stron, dlatego Sąd uznał je za pełnowartościowy materiał dowodowy. W ocenie Sądu opinie biegłych sądowych lekarzy specjalistów są wiarygodnym dowodem w sprawie, gdyż wydane zostały w oparciu o obiektywne wyniki badań odwołującej i bezpośrednie badanie przez lekarzy, którzy są specjalistami w swoich dziedzinach posiadającymi bogatą wiedzę medyczną oraz wieloletnie doświadczenie zawodowe. Zdaniem Sądu opinie powołanych
w sprawie biegłych nie pozostawiają żadnych wątpliwości co do dokładnego określenia stanu zdrowia wnioskodawcy.

W tym stanie rzeczy, w ocenie Sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy stanowił wystarczającą podstawę do wydania rozstrzygnięcia w sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie I. P. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych
(...) Oddział w W. z dnia 25 stycznia 2017 r., znak: (...) jako zasadne zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r., o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz. U. z 2016 r., poz. 887 z późn. zm.) zwanej dalej ,,ustawą’’, renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w okresach składkowych wymienionych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Prawo do świadczenia rentowego z tytułu niezdolności do pracy przysługuje zatem
w wypadku wypełnienia wszystkich przesłanek z art. 57 ust. 1 ustawy. Jak wynika
z zebranego materiału dowodowego kwestie związane ze spełnieniem przesłanek przez odwołującą, które są zawarte w dyspozycji art. 57 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy były niekwestionowane przez organ rentowy i stanowiły okoliczność bezsporną.

W niniejszej sprawie nie ulega wątpliwości, iż odwołująca cierpi na schizofrenię paranoidalną. Dominujące schorzenia odwołującej w rozpoznawanej sprawie istnieją
w zakresie psychologicznym, dlatego też opinie biegłych sądowych tej specjalności odnoszą się do rzeczywistych chorób istniejących u badanej. Należy podkreślić, że strony postępowania nie zgłaszały uwag ani nie formułowały nowych wniosków dowodowych
po sporządzeniu opinii przez drugiego biegłego sądowego psychiatrę. W związku z tym
Sąd uznał przedmiotową opinię, a w szczególności wnioski bezpośrednio z niej wynikające
za własne.

Odnośnie ustalenia terminu, od którego Sąd uznał za zasadne przyznanie odwołującej prawa do renty, to zastosowanie znajduje w tym zakresie art. 129 pkt 1 ustawy. Świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania do nich prawa, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu. Ogólną zasadą prawa emerytalno-rentowego jest, że świadczenia wypłaca się na wniosek zainteresowanego, poczynając od dnia powstania prawa do renty (tj. spełnienia ustawowych warunków), lecz nie wcześniej niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o świadczenie. W postępowaniu Sąd ustalił, że odwołująca spełnia przesłankę częściowej niezdolności do pracy, przy czym niezdolność ta będzie ma początek w dniu 1 lutego 2017 r., albowiem jest to dzień, w którym zaprzestała pobierać uprzednio przyznaną rentę z tytułu niezdolności do pracy. Z uwagi
na zaopiniowanie przez biegłych sądowych, że odwołująca jest niezdolna do pracy na okres pięciu lat, Sąd przyznał jej prawo do świadczenia do dnia 31 stycznia 2022 r.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 14 § 2 k.p.c. orzekł, jak w sentencji wyroku.

Zarządzenie: (...)

(...)