Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 marca 2018 r.

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie VIII Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący – Sędzia Sądu Rejonowego Piotr Szarek

Protokolant – starszy sekretarz sądowy W. R.

po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2018 r. w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa małoletniego M. S. reprezentowanego przez matkę I. P.

przeciwko A. S.

o alimenty

I  zasądza od pozwanego A. S. na rzecz małoletniego powoda M. S. alimenty w kwotach po 700 zł (siedemset złotych) miesięcznie, płatne z góry do dnia 10. każdego miesiąca wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 28 sierpnia 2017 r.;

II  oddala powództwo w pozostałej części;

III  nakazuje pobrać od pozwanego A. S. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie kwotę 420 zł (czterystu dwudziestu złotych) tytułem zwrotu nieuiszczonych kosztów sądowych;

IV  wyrokowi w zakresie punktu I (pierwszego) nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt VIII RC 440/17

UZASADNIENIE

W dniu 28 sierpnia 2017 r. małoletni powód M. S. – reprezentowany przez matkę I. P. – wniósł pozew przeciwko A. S. o zasądzenie alimentów w kwotach po 800 zł miesięcznie, poczynając od dnia wniesienia pozwu.

W odpowiedzi na pozew pozwany A. S. uznał żądanie pozwu do kwot po 400 zł miesięcznie (k. 24).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

Małoletni M. S., urodzony w dniu (...), pochodzi
z nieformalnego związku (...). Rodzice ww. małoletniego zamieszkują oddzielnie.

Niesporne, a nadto:

-

odpis skrócony aktu urodzenia małoletniego M. S., k. 4.

Małoletni M. S. zamieszkuje wraz z matką I. P. i jej mężem
w lokalu położonym w S. przy ul. (...). Przedmiotowy lokal składa się z dwóch pokoi i jest wynajmowany od osoby fizycznej za kwotę 1 700 zł miesięcznie. Pozostałe koszty związane z utrzymaniem lokalu, to: opłata za energię elektryczną ok. 160 zł, płatna co dwa miesiące; opłata za gaz ok. 30 zł, płatna co dwa miesiące.

Dowód:

-

zeznania przedstawicielki ustawowej I. P., k. 34.

I. P. pracuje na bazarze w L. i zarabia ok. 2 000 zł netto miesięcznie, a jej mąż pracuje jako pracownik budowlany i uzyskuje z tego tytułu wynagrodzenie na poziomie 3 500 – 4 000 zł netto miesięcznie.

Dowód:

-

zeznania przedstawicielki ustawowej I. P., k. 34.

Małoletni M. S.: ma ukończone 5 lat; uczęszcza do zerówki funkcjonującej w ramach szkoły podstawowej; nie choruje na nic przewlekle; okazjonalnie zapada na infekcje chorobowe, nie posiada majątku.

Średniomiesięczne koszty związane z utrzymaniem małoletniego M. S. wynoszą 1 400 zł miesięcznie i w szczególności w wymiarze średniomiesięcznym przedstawiają się następująco: 200 zł koszty związane z wyżywieniem w szkole, pobytem w szkole, wyprawką; 300 zł koszty wyżywienia w domu; 600 zł udział przypadający na małoletniego w kosztach utrzymania mieszkania; 150 zł koszty zakupu odzieży, obuwia, bielizny; 50 zł środki higieniczne, kosmetyki, chemia gospodarcza, leki; 100 zł koszt wyjść do kina, na atrakcje sezonowe, zabawki, materiały edukacyjne.

Dowód:

-

zeznania przedstawicielki ustawowej I. P., k. 34.

A. S.: ma ukończone 32 lata; zamieszkuje wraz z konkubiną Mają O. i jej córką i wspólnie wynajmują mieszkanie za kwotę 1 450 zł miesięcznie, a co drugi miesiąc płacą 1 550 zł oraz co drugi miesiąc płacą po 200 zł za energię elektryczną; na papierosy wydaje średniomiesięcznie 400 zł; nie posiada żadnego majątku; poza synem M. S. nie ma innych osób na utrzymaniu; nie choruje na nic przewlekle; nie ma zobowiązań z tytułu kredytów ani pożyczek; dotychczas nie łożył dobrowolnie na utrzymanie syna; na wyżywienie przeznacza do 400 zł miesięcznie; na odzież, obuwie wydatkuje ok. 100 zł miesięcznie; na artykuły higieniczne wydaje ok. 50 zł miesięcznie; pracuje jako kierowca i uzyskuje wynagrodzenie za pracę na poziomie 1 800 zł netto miesięcznie; ma ustalone prawo do kontaktów z dzieckiem raz w tygodniu.

Dowód:

-

zeznania pozwanego A. S., k. 34 – 35,

-

umowa najmu, k. 25 – 26,

-

faktura VAT z (...) S.A., k. 27,

-

umowa o pracę, k. 32.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo małoletniego powoda M. S. o zasądzenie alimentów okazało się częściowo zasadne.

Ustalony powyżej stan faktyczny oparty został na całokształcie materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, a w szczególności na powyżej powołanych dowodach z dokumentów znajdujących się w aktach niniejszej sprawy, albowiem strony nie kwestionowały zarówno autentyczności, jak i treści tychże dokumentów i jednocześnie Sąd nie powziął wątpliwości, co do wiarygodności przedmiotowych dokumentów.

Nadto podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie stanowiły zeznania przedstawicielki ustawowej oraz pozwanego. Sąd wiarę zeznaniom ww. osób w zakresie powyżej poczynionych ustaleń faktycznych, albowiem w tym zakresie zeznania te korespondowały z dokumentami zgromadzonymi w sprawie, które z wyżej podanych względów zostały uznane za przez Sąd za wiarygodne, a nadto częściowo korespondowały z zasadami doświadczenia życiowego i zawodowego, które obrazują wysokość kosztów związanych z zakupem poszczególnych dóbr i usług na lokalnym rynku.

Powództwo małoletniego M. S. zostało oparte o art. 133 § 1 k.r.o. Zgodnie z powołanym unormowaniem, rodzice są obowiązani do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody
z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Należy przy tym wskazać, iż stosownie do treści art. 135 § 1 k.r.o., zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

W ocenie Sądu, przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe w sposób jednoznaczny wykazało, że usprawiedliwione koszty związane z utrzymaniem małoletniego powoda opiewają na kwotę ok. 1 400 zł miesięcznie, a poszczególne kwoty wskazano w stanie faktycznym niniejszego uzasadnienia.

W ocenie Sądu, wszystkie wydatki wyszczególnione w stanie faktycznym niniejszego uzasadnienia, jako koszty związane z utrzymaniem małoletniego powoda i we wskazanej tam wysokości, są wydatkami usprawiedliwionymi w rozumieniu art. 135 § 1 k.r.o., a więc wydatkami, które powinny być pokrywane w pierwszej kolejności przez rodziców dziecka. Podkreślenia wymaga przy tym fakt, iż przedmiotowe wydatki (oraz ich wysokość) – oceniana przez pryzmat zasad doświadczenia życiowego i zawodowego – są adekwatne do potrzeb małoletniego powoda przy uwzględnieniu jego wieku, stanu zdrowia, dotychczasowego poziomu życia, możliwości zarobkowych i majątkowych rodziców dziecka, potrzeb rozwojowych, emocjonalnych, społecznych dziecka, potrzeby stymulowania jego rozwoju, a także przy uwzględnieniu cen dóbr i usług jakie wiążą się z zaspokajaniem poszczególnych potrzeb. W rezultacie, wysokość przedmiotowych wydatków nie może być poczytana za zbyt wygórowaną, ani za zbyt niską.

W tym miejscu należy wskazać, iż wydatek na wynajęcie mieszkania, w którym zamieszkuje małoletni powód kształtuje się na poziomie zbliżonym do tego, który ponosi pozwany, a zatem nie sposób uznać, że ów koszt jest wygórowany.

W odniesieniu do kosztów zerówki małoletniego, to Sąd uznał, że strona powodowa nie wykazała, że przedmiotowy wydatek kształtuje się na poziomie do 400 zł miesięcznie, albowiem nie ma dokumentów, które by to potwierdzały. Jednocześnie, jak to już Sąd sygnalizował – w świetle zasad doświadczenia życiowego i zawodowego – należało uznać, że ów wydatek nie przekracza średniomiesięcznie kwoty 200 zł przy uwzględnieniu kosztów wyżywienia małoletniego w szkole, kosztów pobytu w szkole poza bezpłatną podstawą programową oraz kosztów wyprawki szkolnej.

Reasumując dotychczasowe rozważania należy powtórnie wskazać, iż postępowanie dowodowe wykazało, że usprawiedliwione wydatki związane z utrzymaniem małoletniego powoda M. S. wynoszą ok. 1 400 zł miesięcznie i taka też kwota stanowi punkt wyjścia do dalszych rozważań, w jakim zakresie rodzice winni pokryć przedmiotowe wydatki.

Przechodząc do dalszej części rozważań należy wskazać, iż zgodnie z art. 135 § 2 k.r.o. wykonywanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Przekładając powyższe ustalenia na grunt niniejszej sprawy nie można tracić z pola widzenia okoliczności, że pozwany w ograniczonym zakresie zwalnia się z obowiązku alimentacyjnego poprzez osobistą pieczę nad synem, albowiem jego kontaktów z dzieckiem odbywają się raz w tygodniu.

W odniesieniu do kwestii możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego należy wskazać, że kształtują się one na poziomie ok. 1 800 zł netto miesięcznie. Uwzględniając okoliczność, że nie ma on innych osób na utrzymaniu oraz biorąc pod uwagę wysokość wydatków przez niego ponoszonych na własne utrzymanie, nie sposób uznać, że kwota alimentów na poziomie 700 zł miesięcznie przekracza jego możliwości zarobkowe. Podkreślenia wymaga przy tym fakt, że wydatek pozwanego na papierosy na poziomie 400 zł miesięcznie nie ma pierwszeństwa przed alimentami. W sytuacji zatem, gdy pozwany deklarował możliwość łożenia po 400 – 500 zł miesięcznie tytułem alimentów (k. 33), to przy ograniczeniu palenia papierosów może w ½ części pokrywać koszty utrzymania dziecka, tj. po 700 zł miesięcznie.

Mając powyższe na względzie zasądzono od pozwanego alimenty w kwotach po 700 zł miesięcznie, poczynając od dnia 28 sierpnia 2017 r., tj. od dnia wniesienia pozwu, a w pozostałym zakresie powództwo oddalono, o czym orzeczono, jak w punktach I i II wyroku.

Kolejno należy wskazać, iż małoletni powód były z mocy ustawy zwolniony od kosztów sądowych, albowiem zgodnie z art. 96 ust. 1 pkt 2 u.k.s.c., nie ma obowiązku uiszczania kosztów sądowych strona dochodząca roszczeń alimentacyjnych. Stosownie do treści art. 113 ust. 1 u.k.s.c., kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. Z uwagi na to, iż zasądzono alimenty w kwotach po 700 zł miesięcznie, to należało uznać, iż nieuiszczone koszty sądowe (stricte opłata od pozwu) opiewają w niniejszej sprawie na kwotę 420 zł. Zgodnie bowiem z art. art. 13 ust. 1 u.k.s.c., opłatę stosunkową pobiera się w sprawach o prawa majątkowe; wynosi ona 5 % wartości przedmiotu sporu (700 zł x 12 miesięcy x 5 %).

Z tych też względów orzeczono, jak w punkcie III wyroku.

Stosownie do treści art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c., sąd z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli zasądza alimenty – co do rat płatnych po dniu wniesienia powództwa, a co do rat płatnych przed wniesieniem powództwa za okres nie dłuższy niż za trzy miesiące.

Z tych też względów orzeczono, jak w punkcie IV wyroku.