Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

S. Ś. został oskarżony o to, że:

I. w dniu 27 kwietnia 2017 r. w miejscowości T. przy skrzyżowaniu ul. (...) wbrew przepisom ustawy posiadał przy sobie środki odurzające w postaci marihuany w łącznej ilości 0,88 grama netto znajdujące się w lewej kieszeni spodni w torebce foliowej z zapięciem strunowym,

tj. o czyn z art. 62 ust 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii,

II. w dniu 27 kwietnia 2017 r. w miejscu swojego zamieszkania w miejscowości T. przy ul. (...) wbrew przepisom ustawy posiadał środki odurzające w postaci marihuany w łącznej ilości 77,58 grama netto znajdujące się w torebce foliowej oraz w 32 torebkach foliowych z zapięciem strunowym,

tj. o czyn z art. 62 ust 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Sąd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim II Wydział Karny wyrokiem z dnia 07.12.2017 roku wydanym w sprawie sygn. akt II K 457/17 w miejsce zarzucanych czynów uznał oskarżonego S. Ś. za winnego tego, że w dniu 27 kwietnia 2017r. w miejscowości T. przy skrzyżowaniu ul. (...) wbrew przepisom ustawy posiadał przy sobie środki odurzające w postaci marihuany w łącznej ilości 0,88 grama netto znajdujące się w lewej kieszeni spodni w torebce foliowej z zapięciem strunowym, a nadto w tym samym dniu w miejscu swojego zamieszkania w miejscowości T. przy ul. (...) wbrew przepisom ustawy posiadał środki odurzające w postaci marihuany w łącznej ilości 77,58 grama netto znajdujące się w torebce foliowej oraz w 32 torebkach foliowych z zapięciem strunowym,

tj. czynu wypełniającego dyspozycję art. 62 ust 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i za to na podstawie art. 62 ust 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i art. 37a kk wymierzył mu karę 100 stawek dziennych grzywny, przyjmując wartość jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 20 złotych,

- na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary grzywny zaliczył oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu 27 kwietnia 2017 r. od godz. 15.55 do godz. 19.45 przyjmując, iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się dwóm dziennym stawkom grzywny,

- na podstawie art. 70 ust 2 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych opisanych pod pozycją I. i II. w wykazie dowodów rzeczowych numer I/454/17/N karta - 33-34 akt sprawy, a przechowywanych w składnicy Komendy Powiatowej Policji w T., nakazując ich zniszczenie,

- zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 200 złotych tytułem opłaty oraz kwotę 2702 złotych tytułem wydatków poniesionych w sprawie.

Apelację od wydanego wyroku wniósł w ustawowym terminie prokurator.

Na podstawie art. 425 § 1 i § 2 kpk, art. 444 kpk i art. 447§ 2 kpk powyższy wyrok zaskarżył w części dotyczącej rozstrzygnięcia o karze na niekorzyść S. Ś..

Na podstawie art. 427 § 2 kpk oraz art. 438 pkt 1 i 4 kpk wyrokowi temu zarzucił obrazę przepisów prawa materialnego oraz rażącą niewspółmierność orzeczonej wobec oskarżonego kary grzywny 100 stawek dziennych po 20 złotych stawka, wymierzonej na podstawie art. 37 a kk i obrazy tego przepisu prawa materialnego, podczas gdy stopień społecznej szkodliwości czynu zarzucanego oskarżonemu, okoliczności podmiotowo - przedmiotowe w jakich oskarżony dopuścił się zarzucanego mu przestępstwa, negatywna prognoza kryminologiczna przejawiająca się w uprzedniej karalności oskarżonego, ilości posiadanych środków odurzających o masie wręcz ,hurtowej” a także bezwzględna potrzeba kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa przy tego typu czynach zabronionych, implikują konieczność orzekania znacznie surowszej kary, mającej postać kary pozbawienia wolności w wymiarze 1 roku i 6 miesięcy.

Na podstawie art. 427 § 1 kpk oraz art. 437§ 1 i 2 kpk i art. 456 kpk apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie wobec S. Ś. kary 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Sąd Okręgowy zważył:

Apelacja prokuratora jest zasadna w takim stopniu, że na skutek jej wniesienia Sąd II instancji zmienił zaskarżony wyrok i wymierzył oskarżonemu S. Ś. karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Sąd I instancji prawidłowo ustalił stan faktyczny i na jego podstawie przypisał oskarżonemu dokonanie czynu wypełniającego dyspozycję art. 62 ust 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, czego nie kwestionuje w złożonej apelacji skarżący. Sąd Okręgowy podziela zarzut apelacyjny prokuratora, iż Sąd I instancji w zaskarżonym wyroku dopuścił się obrazy prawa materialnego i orzeczenie rażąco niewspółmiernej kary w postaci samoistnej grzywny, przy zastosowaniu art. 37a kk w sytuacji, gdy czyn przypisany oskarżonemu jest zagrożony karą do 3 lat pozbawienia wolności i powinna być wobec S. Ś. orzeczona kara pozbawienia wolności. Przechodząc do zarzutu apelacji wskazać należy, że rażąca niewspółmierność kary, o jakiej mowa w art. 438 pkt 4 kpk zachodzi wtedy, gdy suma zastosowanych kar za przypisany czyn nie uwzględnia należycie stopnia jego społecznej szkodliwości oraz nie realizuje w wystarczającej mierze celu kary w zakresie świadomości prawnej społeczeństwa, z jednoczesnym uwzględnieniem celów zapobiegawczych i wychowawczych, jakie ma osiągnąć w stosunku do skazanego (por. wyrok SN z dnia 10.07.1974 r., V KRN 60/74, OSNKW 1974, z.11, poz.213, wyrok SN z 30.11.1990 r., WR 363,90, OSNKW 1991, z. 7-9, poz.39). Zarzut rażącej niewspółmierności kary, jako zarzut z kategorii ocen można trafnie podnosić, gdy wymierzona kara nie uwzględnia w sposób właściwy zarówno okoliczności popełnienia przypisanego czynu, jak i osobowości sprawcy – innymi słowy, gdy jest w odczuciu społecznym karą niesprawiedliwą (wyrok SN z dnia 11.04.1985 r., V KRN 178/85, z.7-8, poz.60). Na podkreślenie zasługuje fakt, iż z uzasadnienia pisemnego do wydanego wyroku wynika, że Sąd I instancji przy wymiarze kary oskarżonemu w ogóle nie dopatrzył się żadnych okoliczności obciążających wpływających na wymiar i rodzaj kary orzeczonej wobec S. Ś.. Tymczasem zgodnie z dyrektywami wymiaru kary zawartymi w art. 53§1 i 2 kk przy wymiarze kary Sąd ma obowiązek uwzględnić między innymi właściwości i warunki osobiste sprawcy oraz jego sposób życia przed popełnieniem przestępstwa. Z analizy danych o karalności oskarżonego wynika, że był on skazany prawomocnym wyrokiem łącznym przez Sąd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim wydanym w dniu 16.02.2015 roku w sprawie o sygn. akt II K 336/14 na karę łączną 10 miesięcy pobawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat. Wyrok wydany w tej sprawie uprawomocnił się 24.02.2015 roku i objął kary pozbawienia wolności wymierzone za przestępstwa z art. 158§1kk i art.288§1kk prawomocnymi wyrokami Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim wydanymi w dniach: 04.12.2014 roku i 07.03.2014 roku odpowiednio w sprawach o sygn. akt II K 934/13 i II K 1332/13. Ponadto S. Ś. został skazany prawomocnym wyrokiem przez Sąd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim wydanym w dniu 04.12.2015 roku w sprawie o sygn. akt II K 219/15 za przestępstwo z art. 157§1kk na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 5 lat i 100 stawek dziennych grzywny po 10 złotych stawka. Wyrok ten uprawomocnił się 30.12.2015 roku. Tak więc w okresie próby S. Ś. dopuścił się kolejnego przestępstwa umyślnego z art. 62 ust 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii o wysokim stopniu społecznej szkodliwości. Faktem jest, iż oskarżony posiadał tzw. ,,narkotyki miękkie”, ale ich ilość (78,46 grama netto), w przeliczeniu na porcje jednoznacznie wskazuje, iż marihuana ta nie była mu potrzebna wyłącznie na własne potrzeby. Podzielić zatem należy zarzut apelacyjny prokuratora, że w tej sytuacji zastosowanie przez Sąd I instancji art. 37a kk i wymierzenie oskarżonemu samoistnej kary grzywny nie było uzasadnione. Mając powyższe okoliczności na uwadze Sąd II instancji zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

- w miejsce orzeczonej w punkcie 1. kary grzywny wymierzył oskarżonemu S. Ś. karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, przyjmując za podstawę wymiaru kary art. 62 ust 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (tj. Dz. U. Nr 179, poz. 1485 z późniejszymi zmianami),

- w punkcie 2. w miejsce zaliczenia okresu rzeczywistego pozbawienia wolności na poczet orzeczonej kary grzywny, zaliczył oskarżonemu S. Ś. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres zatrzymania w sprawie w dniu 27 kwietnia 2017 roku od godziny 15.55 do godziny 19.45 przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jest równy jednemu dniowi kary pozbawienia wolności.

- w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy.

Sąd II instancji wymierzył oskarżonemu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności uznając, iż kara w tym wymiarze spełni swe cele w zakresie obu prewencji. Biorąc pod uwagę okoliczności łagodzące wyeksponowane przez Sąd I instancji w uzasadnieniu do zaskarżonego wyroku, które Sąd II instancji podziela, uznać należy, że wymierzenie kary pozbawienia wolności w wyższym wymiarze nie jest celowe w tej sprawie.

Sąd II instancji zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 120 złotych opłaty za obie instancje zgodnie z art. 10 ustawy z dnia 23.06.1973 r o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity Dz. U. Nr 49 poz. 223 z 1983 r z późniejszymi zmianami) i 20 złotych tytułem zwrotu wydatków poniesionych w postępowaniu odwoławczym.