Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 maja 2013 r.

Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Wołowie w składzie:

Przewodniczący SSR Tomasz Paprocki

Protokolant Edyta Lickiewicz

po rozpoznaniu w dniach 14 lutego 2013 r., 19 marca 2013 r. i 15 maja 2013 r.

sprawy

W. P. syna W. i I. z domu S., urodzonego (...) w G.

oskarżonego o to, że

1.  w dniu 9 kwietnia 2011 roku w B., z pomieszczenia otwartej altany działkowej, dokonał kradzieży etui skórzanego wraz z zawartością karty bankomatowej banku (...), prawa jazdy kategorii B o numerze (...), dowodu osobistego numer (...), dowodu rejestracyjnego pojazdu O. (...) o numerze rejestracyjnym (...) wraz z ubezpieczeniem pojazdu, kart lojalnościowych (...), (...), (...), torby reklamowej wraz z zawartością dwóch butelek wódki 0,7 litra o nazwie (...), jednej butelki wódki 0,5 litra o nazwie (...), jednej butelki koniaku 0,7 litra o nazwie (...) o wartości 150 złotych, dokonując kradzieży mienia o łącznej wartości 300 złotych na szkodę P. S.,

tj. o czyn z art. 278 § 1 i 5 kk i art. 275 § 1 kk i art. 276 kk w związku z art. 11 § 2 kk

2. w dniu 9 kwietnia 2011 roku w B., działając w warunkach ciągu przestępstw, dokonał czterech kradzieży oraz trzech usiłowań kradzieży z włamaniem z bankomatu Banku (...)przy pomocy uprzednio skradzionej karty bankomatowej banku (...) pieniędzy o łącznej wartości 2000 złotych, na szkodę P. S., w tym:

- w czasie i miejscu jak wyżej, usiłował dokonać kradzieży pieniędzy, jednakże celu swego nie osiągnął, gdyż wprowadził błędny numer (...);

- w czasie i miejscu jak wyżej, dokonał kradzieży pieniędzy w kwocie 500 złotych;

- w czasie i miejscu jak wyżej, dokonał kradzieży pieniędzy w kwocie 500 złotych;;

- w czasie i miejscu jak wyżej, dokonał kradzieży pieniędzy w kwocie 500 złotych;

- w czasie i miejscu jak wyżej, dokonał kradzieży pieniędzy w kwocie 500 złotych;

- w czasie i miejscu jak wyżej, usiłował dokonać kradzieży pieniędzy, jednakże celu swego nie osiągnął, gdyż brak było dostępnych środków na koncie,

tj. o czyn z art. 13 § 1 kk w związku z art. 279 § 1 kk w związku z art. 279 § 1 kk w związku z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 91 § 1 kk

I.  uniewinnia oskarżonego W. P. od popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w punkcie pierwszym części wstępnej wyroku;

II.  uznaje oskarżonego W. P. za winnego popełnienia czynów opisanych w punkcie drugim części wstępnej wyroku, stanowiących przestępstwa z art. 13 § 1 kk w związku z art. 279 § 1 kk i z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk i za to na podstawie art. 279 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk i na podstawie art. 33 § 2 kk wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności oraz karę 100 (stu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 15 (piętnastu) zł;

III.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk warunkowo zawiesza wykonanie wymierzonej kary pozbawienia wolności na okres 2 (dwóch) lat próby;

IV.  na podstawie art. 46 § 1 kk zobowiązuje oskarżonego W. P. do naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego P. S. kwoty 2.000 (dwóch tysięcy) zł;

V.  na podstawie art. 627 kpk, art. 632 pkt 2 kpk oraz art. 2 ust. 1 pkt 3 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym opłatę w kwocie 480 zł, a w części uniewinniającej kosztami procesu obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt VII K 167/13

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

P. S. jest właścicielem działki numer (...) na terenie ogródków (...) w B.. Działka ta posiada ogrodzenie tylko od strony drogi i oddzielona jest od działki W. P. trzema równolegle położonymi działkami, należącymi do innych właścicieli.

P. S. zna W. P. od 40 lat, jako właściciela sąsiadującej działki.

(dowody:

- szkic sporządzony przez świadka P. S. na rozprawie w dniu 20.09.2011 r. k. 72,

- protokoły okazania z dnia 14.04.2011 r., i z dnia 21.04.2011 r. k. 9, 32,

- zeznania świadka P. S. k. 3, 74 - 76, 171 – 172,

- wyjaśnienia oskarżonego W. P. k. 29, 53, 73 – 74).

W dniu 9 kwietnia 2011 r. około godz. 12.00P. S. przybył na swoją działkę. Będąc na miejscu, przebrał się w odzież roboczą, zaś kurtkę, spodnie i koszulę w których przyszedł, pozostawił w altance. W kieszeni kurtki miał portfel, w którym znajdowały się dokumenty, to jest prawo jazdy kategorii B o numerze (...), dowód osobisty numer (...), dowód rejestracyjny pojazdu O. (...) o numerze rejestracyjnym (...) wraz z ubezpieczeniem pojazdu. W portfelu miał karty lojalnościowe (...), (...) i (...). W kieszeniach spodni posiadał także pieniądze w kwocie 150 zł w banknotach 100 zł, 20 zł oraz trzy banknoty o nominale 10 zł.

Przyniósł również ze sobą torbę reklamową, w której był koniak (...) o pojemności 0,7 litra o wartości 150 zł, butelka wódki (...) o pojemności 0,5 litra, dwie butelki wódki (...) o pojemności 0,7 litra.

(dowody:

- zeznania świadka P. S. k. 3, 74 - 76, 171 – 172).

P. S. nie zamknął altanki i wykonywał na działce prace polowe. Przebywając na działce nie zauważył w jej pobliżu obecności innych osób.

Po zakończeniu prac o godz. 15.00 wrócił do altanki i wówczas zauważył, że nie ma rzeczy, które zostawił w altance, to jest reklamówki, w której znajdował się alkohol, pieniędzy i dokumentów.

(dowody:

- protokół przeszukania pomieszczeń mieszkalnych W. P. oraz pomieszczenia altanki działkowej nr 616 k. 19 – 22,

- zeznania świadka P. S. k. 3, 31, 74 - 76, 171 – 172,

- wyjaśnienia W. P. k. 29, 53, 73 – 74).

W. P. w dniu 9 kwietnia 2011 r. w godzinach pomiędzy 14.00 – 14.12 był przy bankomacie Banku (...), na ulicy (...) w B., posiadając przy sobie utraconą przez P. S. kartę bankomatową Banku (...) S.A., którą uzyskał w nieustalonych okolicznościach.

W. P. za pomocą karty bankomatowej, kilkakrotnie posłużył się nią w bankomacie Banku (...), zamierzając dokonać kradzieży pieniędzy z konta P. S.. W tym celu za pierwszym razem W. P. wprowadził błędny kod (...), wskutek czego pieniędzy nie uzyskał. Następnie wprowadził poprawny kod (...), po czym dokonał następujących po sobie w krótkich odstępach czasu czterech udanych wypłat gotówki z bankomatu, każdej po 500 zł, dokonując tym samym kradzieży pieniędzy z konta P. S. w łącznej kwocie 2.000 zł.

Po kradzieży pieniędzy W. P. jeszcze trzykrotnie tą samą kartą bankomatową i w tym samym bankomacie usiłował dokonać kradzieży pieniędzy, co mu się nie udało z powodu braku dostępnych środków na koncie P. S..

(dowody:

- historia transakcji na rachunku P. S. w Banku (...) S.A. Oddział w B. z dnia 09.04.2011 r. k. 8,

- protokoły okazania z dnia 14.04.2011 r., i z dnia 21.04.2011 r. k. 9, 32,

- dziennik transakcji z dnia 09.04.2011 r. z bankomatu Banku (...) k. 13 – 15,

- protokół oględzin płyty (...) firmy (...) z plikami informacji (trzema plikami zdjęć, jednym dziennikiem transakcji) z kamery bankomatu k. 16,

- wykaz dowodów rzeczowych nr I/11 k. 46,

- notatka urzędowa z dnia 23.01.2012 r. wraz z ekspertyzą z zakresu badan chemicznych H-VI-TW-5490-105/11/RB k. 89 – 92,

- analiza pisemna materiału badawczego nr (...) z zakresu badań antroposkopijnych Instytutu (...)Centralnego Laboratorium Kryminalistycznego Policji z 07.05.2012 r. k. 108 – 116,

- płyta DVD-R firmy (...) z zapisem nagrania monitoringu zewnętrznego przy bankomacie, pliki o nazwach: (...).264 i (...).264 z dnia 09.04.2011 r. zapis odtworzony na rozprawie w dniu 19.03.2013 r. k. 174,

- zeznania świadka P. S. 3, 74 - 76, 171 – 172, 97, 126, 176,

- zeznania świadka A. S. k. 43, 81 – 82, 172).

W. P. w postępowaniu przygotowawczym nie przyznał się do popełnienia obu zarzucanych mu czynów i złożył wyjaśnienia. Zaprzeczył jakoby dokonał w dniu 9 kwietnia 2011 r. kradzieży rzeczy z działki, należących do P. S., stwierdzając „byłem tego dnia tylko na zakupach”. Podał, że pomiędzy godz. 11.00 – 12.00 pobrał ze swojego konta z bankomatu (...) kwotę 1.000 zł, a następnie zrobił zakupy i pojechał taksówką do domu. Zaprzeczył, aby znał kod (...) karty P. S..

Przed sądem W. P. nie przyznał się do popełnienia obu zarzucanych mu czynów i podtrzymał złożone wcześniej wyjaśnienia.

Sąd zważył:

Ustalając stan faktyczny, oparto się na nagraniach z zewnętrznego monitoringu bankomatu Banku (...)z utrwalonym wizerunkiem oskarżonego, zapisie z kamery bankomatu, w tym zdjęć ukazujących wizerunek oskarżonego oraz zapisie transmisji danych z dnia 9 kwietnia 2011 r., ujawnionych i odtworzonych w toku postępowania.

Podstawę ustaleń faktycznych stanowiły także zeznania świadków A. S. i P. S..

Sąd, wobec braku dowodów na sprawstwo oskarżonego W. P., za wiarygodne uznał jego wyjaśnienia, w których nie przyznawał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, w przedmiocie dokonania w dniu 9 kwietnia 2011 r. kradzieży z altany rzeczy P. S..

Nie dano wiary wyjaśnieniom oskarżonego, co do zarzucanego mu czynu kradzieży z bankomatu Banku (...)w B. pieniędzy w kwocie 2.000 zł na szkodę P. S., albowiem przedstawiana przez niego wersja wydarzeń, w świetle innych dowodów, w szczególności nagrań z monitoringu i zdjęć, musiała zostać uznana za niewiarygodną.

W. P. zarzucono, że w dniu 9 kwietnia 2011 r. z pomieszczenia otwartej altany działkowej dokonał kradzieży rzeczy o łącznej wartości 300 zł na szkodę P. S.. Przyjęto, że istnieje ścisły związek między zarzutem zaboru w dniu 9 kwietnia 2011 r. pieniędzy, dokumentów i rzeczy z altany działkowej pokrzywdzonego, a kradzieżą pieniędzy z konta bankowego przy użyciu karty bankomatowej.

Tymczasem na sprawstwo oskarżonego w zakresie czynu opisanego w pkt. I aktu oskarżenia nie wskazują zgromadzone w sprawie dowody. Ich analiza z uwzględnieniem zasad logiki i doświadczenia życiowego, nie daje podstaw do stwierdzenia, że sprawcą obu zarzucanych czynów, z całą pewnością, a nie jedynie z prawdopodobieństwem, jest ta sama osoba, tj. oskarżony W. P..

Za prawidłowe ustalenia faktyczne, wystarczające do przypisania danej osobie sprawstwa, można przyjąć tylko takie, z których każdy fakt będący ogniwem łańcucha poczynionych ustaleń, da się ustalić w sposób nie budzący wątpliwości, uniemożliwiający wykluczenie jakiejkolwiek innej wersji zdarzeń. Ustalenie winy sprawcy nie może być zatem oparte na prawdopodobieństwie (art. 4 i 5 k.p.k.).

W niniejszym przypadku, sprawstwa kradzieży na działce w dniu 9 kwietnia 2011 r. nie można wyprowadzać jedynie z twierdzeń pokrzywdzonego.

Zeznania pokrzywdzonego oparte są wyłącznie na przypuszczeniach, co do tylko możliwości popełnienia przez oskarżonego tego czynu. Pokrzywdzony nie widział oskarżonego na działce w dniu 9 kwietnia 2011 r. Nie ujawniono także żadnych śladów, ani świadków wskazujących na oskarżonego, jako sprawcę kradzieży.

Jedyną poszlaką mogącą wskazywać na dokonanie przez oskarżonego kradzieży rzeczy z altany, jest fakt posłużenia się przez niego kartą bankomatową, która znajdowała się wśród skradzionych z altany przedmiotów. Poszlaka ta jednak, jako jedyny dowód, i to jedynie pośrednio wskazujący na sprawstwo oskarżonego, nie mogła stanowić jedynej podstawy do uznania oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanego mu przestępstwa. Wyobrazić sobie można przecież, że oskarżony znalazł portfel pokrzywdzonego, lub też, że kradzieży tego portfela dokonała inna osoba, która następnie przekazała oskarżonemu kartę bankomatową.

Dlatego też Sąd uniewinnił oskarżonego od zarzucanego mu czynu, opisanego w pkt. I części wstępnej wyroku.

Dowody pozwoliły zaś na przypisanie oskarżonemu sprawstwa i winy w zakresie zarzucanych mu czynów włamania i kradzieży w dniu 9 kwietnia 2011 r. z bankomatu Banku (...)w B.w kwocie 2.000 zł na szkodę P. S.oraz usiłowania kradzieży z włamaniem. Na sprawstwo oskarżonego wskazują zeznania P. S.w połączeniu z nagraniem z monitoringu bankomatu Banku (...) z dnia 9 kwietnia 2011 r. oraz zdjęciami wykonanymi przez urządzenie zamontowane w bankomacie.

W toku pierwszego rozpoznania sprawy Sąd dopuścił dowód z ekspertyzy biegłych, którzy mieli ustalić, czy wizerunek zarejestrowanej na nagraniach osoby pokrywa się z wizerunkiem oskarżonego. Biegli stwierdzili, że jakość nagrań uniemożliwia kategoryczne potwierdzenie, że wizerunki te są tożsame.

Zwrócić jednak należy uwagę, że pokrzywdzony, zarówno w toku postępowania przygotowawczego, jak i sądowego, rozpoznał z całkowitą pewnością, że na nagraniach uwidoczniony jest oskarżony. Zwrócić także należy uwagę, że pokrzywdzony zna oskarżonego od ponad 40 lat.

Również sąd nie miał w powyższym zakresie żadnych wątpliwości, odtwarzając nagranie w obecności oskarżonego i porównując jego wizerunek z wizerunkiem osoby na tym nagraniu uwidocznionej.

Oskarżony wskazywał, że 9 maja 2011 r. był przy bankomacie banku (...), gdzie pobierał pieniądze w kwocie 1.000 zł, które przeznaczył następnie na zakupy. Zaprzeczył, aby w tym dniu w ogóle był przy bankomacie Banku (...).

W toku postępowania sądowego zmienił swoje wcześniejsze wyjaśnienia i twierdził, że był w aptece oraz że podjął pieniądze z bankomatu, aby uregulować opłaty. Zapytany jednak „ile, jakie i gdzie opłaty uiszcza” oskarżony nie udzielił jednoznacznej odpowiedzi, a nadto odpowiedź przeczyła uprzednim, bowiem oskarżony stwierdził, że opłaty reguluje jego córka przez Internet.

Oskarżony, jak wynika z zarejestrowanych nagrań monitoringu, nie tylko był w pobliżu bankomatu Banku (...), ale co więcej bezpośrednio przy nim spędził kilkanaście minut, podchodząc do bankomatu, odchodząc i wykonując wielokrotnie transakcje kartą.

Swoim zachowaniem oskarżony wyczerpał ustawowe znamiona czynów z art. 13 § 1 k.k. w związku z art. 279 § 1 k.k. i z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k., popełniając je w krótkich odstępach czasu i w podobny sposób.

Oskarżony w dniu 9 kwietnia 2011 r., dokonując transakcji kartą, pobrał pieniądze z konta P. S. w wysokości 2.000 zł (o 14.02.28 kwotę 500 zł, o godz. 14.03.17 kwotę 500 zł, o godz. 14.03.59 kwotę 500 zł, o godz. 14.04.40 kwotę 500 zł). Ponadto, co widać w dzienniku transakcji, oskarżony jeszcze trzykrotnie usiłował pobrać pieniądze, jednakże celu nie osiągnął, gdyż za pierwszym razem wprowadził błędny (...), a w dwóch kolejnych próbach nie było już środków na koncie P. S..

W tym miejscu wskazać należy, że oskarżony mógł znać kod (...) do karty, bowiem jak zeznał pokrzywdzony, miał on zapisane w portfelu na kartce dwa kody (...). Stąd też może wynikać, że oskarżony za pierwszym razem wpisał jeden z kodów – błędny – a w następnej próbie już prawidłowy.

Wymierzając karę jednego roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres dwóch lat próby, sąd miał na uwadze zarówno okoliczności łagodzące, jak i obciążające. Czyny oskarżonego naruszały podstawowe dobro chronione prawem, jakim jest własność i w tym zakresie cechowały się dużym stopniem szkodliwości społecznej.

Jednakże sąd dopatrzył się również okoliczności łagodzących, do których należał wiek oskarżonego oraz fakt, że czyny oskarżonego uznać należy najprawdopodobniej za zachowanie incydentalne. Dodatkowym obok kary pozbawienia wolności, środkiem dyscyplinującym i adekwatnym do czynu oskarżonego będzie wymierzona kara grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych po 15 zł. Oskarżony działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i korzyść taką osiągnął. Wymierzenie takiej kary obok kary pozbawienia wolności było zatem jak najbardziej zasadne.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, Sąd uznał, iż wystarczającym dla osiągnięcia celów kary, będzie wymierzenie kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na dwuletni okres próby. Sąd doszedł do przekonania, iż istnieje pozytywna prognoza, że pomimo warunkowego zawieszenia wykonania kary, oskarżony będzie przestrzegał porządku prawnego, a w szczególności nie popełni ponownie przestępstwa.

Stosownie do art. 46 § 1 k.k. w razie skazania Sąd może orzec, a na wniosek pokrzywdzonego, lub innej uprawnionej osoby orzeka obowiązek naprawienia wyrządzonej przestępstwem szkody w całości albo w części. Dlatego też Sąd na podstawie art. 46 § 1 k.k. tytułem naprawienia szkody wyrządzonej pokrzywdzonemu P. S., zasądził od oskarżonego kwotę 2.000 zł.

W oparciu o powołane w pkt V. sentencji wyroku przepisy, zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym opłatę w kwocie 480 zł. Oskarżony osiąga stały dochód w wysokości 1.560 zł. Nie ma innych osób na utrzymaniu. Jest zatem w stanie, bez uszczerbku utrzymania siebie i rodziny, uiścić należne koszty sądowe, w tym opłatę.

W części uniewinniającej kosztami procesu obciążono Skarb Państwa.