Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 marca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Tychach Wydział VI Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Jolanta Brzęk

Protokolant: stażysta Monika Kucharczyk

po rozpoznaniu w dniu 27 lutego 2018 r. w Tychach

na rozprawie

sprawy z powództwa:

S. T.

M. Ż.

przeciwko:

(...) Spółka Akcyjna w W.

o zapłatę

1)  zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna w W. na rzecz powodów uprawnionych solidarnie S. T. i M. Ż. kwotę 970,05 zł (dziewięćset siedemdziesiąt złotych pięć groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 11 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

2)  zasądza od pozwanego na rzecz powodów uprawnionych solidarnie kwotę 1 248,24 zł (jeden tysiąc dwieście czterdzieści osiem złotych dwadzieścia cztery grosze) tytułem zwrotu kosztów procesu;

3)  nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Kasy Sądu Rejonowego w Tychach kwotę 19,00 zł (dziewiętnaście złotych) tytułem brakującego wpisu.

SSR Jolanta Brzęk

Sygn. akt VI GC 1061/16/3

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 1 lipca 2016 r. (data stempla pocztowego) powodowie solidarni S. T. i M. Ż. wnieśli o zasądzenie od pozwanej (...) S.A. w W. kwoty 970,05 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 14 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty. Ponadto powodowie solidarni wnieśli o zasądzenie od pozwanej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powodowie solidarni wskazali, że wskutek zdarzenia drogowego w dniu 16 października 2015 r. doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzony został pojazd marki B. o nr rej. (...), stanowiący własność (...) Bank S.A. W dacie zdarzenia pojazd, którym kierował sprawca szkody, łączyła z pozwaną umowa ubezpieczenia OC. Powodowie solidarni wyjaśnili, że w toku postępowania likwidacyjnego pozwana przyjęła odpowiedzialność za powstałą szkodę i przyznała na rzecz poszkodowanej odszkodowanie za szkodę w pojeździe w łącznej wysokości 12 591,16 złotych brutto. Powodowie solidarni podnieśli, że kwota wypłaconego odszkodowania jest zaniżona w stosunku do rzeczywistej wysokości szkody, gdyż nie uwzględnia ona realnych kosztów przywrócenia pojazdu do stanu sprzed wypadku. Powodowie solidarni zlecili w tym zakresie wykonanie ekspertyzy, z której wynika, że wysokość kosztów naprawy powinna wynosić 13 561,21 zł brutto. Dalej powodowie solidarni wskazali, że dnia 19 października 2015 r. nabyli od poszkodowanej wierzytelność wynikającą z rozliczenia w/w szkody komunikacyjnej. Pismem z dnia 10 lutego 2016 r. powodowie solidarni wezwali pozwaną do dobrowolnego spełnienia świadczenia poprzez zapłatę kwoty 970,05 zł stanowiącą niewypłaconą część odszkodowania tytułem pokrycia pełnych kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu. Jednakże pozwana podtrzymała swoje stanowisko w sprawie odmawiając zapłaty w tym zakresie. Niniejszym pozwem powodowie solidarni dochodzą od pozwanej różnicy pomiędzy wynikającą z kosztorysu kwotą kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu, a wypłaconym przez pozwaną odszkodowaniem.

W dniu 23 września 2016 roku Sąd Rejonowy w Tychach Wydział VI Gospodarczy wydał w sprawie o sygn. akt VI GNc 1918/16/5 nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

W ustawowym terminie pozwana wniosła sprzeciw od nakazu zapłaty zaskarżając go w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powodów solidarnych na rzecz pozwanej kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwana przyznała, że w ramach umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych prowadziła postepowanie likwidacyjne, jako ubezpieczyciel sprawcy szkody, powstałej w wyniku zdarzenia z dnia 16 października 2015 r. w samochodzie marki B. o nr rej. (...). W wyniku rzeczonego postępowania pozwana przyznała poszkodowanej K. J. tytułem odszkodowania za powstałą w pojeździe szkodę kwotę 12 591,16 zł. Pozwana zweryfikowała przedłożoną przez powodów solidarnych fakturę VAT i kalkulację naprawy w zakresie stawek roboczogodzin prac blacharskich i lakierniczych weryfikując stawki powodów w wysokości 120,00 zł netto/rbg za prace blacharskie i 120,00 zł netto/rbg za prace lakiernicze do stawki 80,00 zł netto/rbg za prace blacharskie i lakiernicze. Nadto pozwana zweryfikowała ilość roboczogodzin niektórych prac przy naprawie pojazdu.

W toku postępowania stanowiska stron nie uległy zmianie.

Sąd ustalił, co następuję:

Dnia 16 października 2015 r. samochód osobowy marki B. model 3 o numerze rejestracyjnym (...), stanowiący własność (...) Bank S.A. uległ uszkodzeniu w wyniku zdarzenia drogowego. Ubezpieczycielem od odpowiedzialności cywilnej sprawcy kolizji drogowej była pozwana. Poszkodowana zleciła powodom solidarnym naprawę pojazdu. Po jej dokonaniu - w oparciu m.in. o kalkulację naprawy nr 113, recepturę i faktury za zakup części – powodowie solidarni wystawili fakturę VAT (...) na kwotę 13 561,21 zł brutto. W toku postępowania likwidacyjnego pozwana przyjęła odpowiedzialność za powstałą szkodę i przyznała na rzecz poszkodowanej (za zgodą (...) Bank S.A.) odszkodowanie za szkodę w pojeździe w łącznej wysokości 12 591,16 złotych brutto.

Dowód: ogólne warunki ubezpieczeń komunikacyjnych (...) (k. 16-18), polisa autocasco (k. 19), faktura VAT nr (...) (k. 20,33), kalkulacja naprawy nr 113 (k. 21-26, 34-39), faktura VAT nr (...) (k. 27), faktura VAT nr (...) (k. 28), faktura VAT nr (...) (k. 29), receptura (1/1) (k. 30), pismo (...) Bank S.A. z dn. 29 października 2015 r. (k. 44), decyzja pozwanej z dn. 22 lutego 2016 r. (k. 32), potwierdzenia zapłaty (40-43), akta szkody (k. 70-220).

Dnia 19 października 2015 r. powodowie solidarni nabyli od poszkodowanej wierzytelność wynikającą z rozliczenia w/w szkody komunikacyjnej. Pismem z dnia 10 lutego 2016 r. powodowie solidarni wezwali pozwaną do dobrowolnego spełnienia świadczenia poprzez zapłatę kwoty 970,05 zł stanowiącą niewypłaconą część odszkodowania tytułem pokrycia pełnych kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu. Jednakże pozwana podtrzymała swoje stanowisko w sprawie odmawiając zapłaty w tym zakresie.

Dowód: protokół zebrania wspólników spółki cywilnej P.H.U. S.C. (...). T., M. Ż. (k. 13), pełnomocnictwo S. T. dla M. Ż. (k. 14), pełnomocnictwo M. Ż. dla S. T. (k. 15), pełnomocnictwo szczególne wraz z umową cesji wierzytelności (k. 31), decyzja pozwanej z dn. 22 lutego 2016 r. (k. 32), wezwanie do zapłaty z dn. 10 lutego 2016 r. wraz z potwierdzeniem nadania i odbioru (k. 45-47).

Stawki roboczogodzin prac blacharskich i lakierniczych stosowane przez powodów w wysokości netto 120,00 zł mieściły się w granicach stawek stosowanych przez warsztaty na rynku lokalnym powodów, które dla prac blacharsko-lakierniczych mieściły się w przedziale od 80,00 do 130,00 zł, a dla prac lakierniczych od 85,00 do 140,00 zł netto. Koszt naprawy uszkodzonego w wyniku zdarzenia drogowego pojazdu marki B. model 3, zgodnie z procesem technologicznym i w zakresie ilości roboczogodzin, wynosił brutto 13 561,21 zł.

Dowód: opinia biegłego sądowego (k. 226-231), ustna opinia uzupełniająca biegłego (k. 264-265).

Powyższe ustalenia poczynione zostały w oparciu o powołane dowody z dokumentów, które Sąd uznał za wiarygodne w całości. Należy podkreślić, że powołana dokumentacja pomimo iż pochodziła z różnych źródeł przedstawiała spójny obraz przebiegu wydarzeń, który był prawdopodobny w świetle zasad logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego.

Zgodnie z postanowieniem Sądu Najwyższego z 7 listopada 2000 roku (sygn. akt: I CKN 1170/98, OSNC 2001, nr 4 poz. 64) opinia biegłego podlega ocenie – przy zastosowaniu art. 233§1 k.p.c. – na podstawie właściwych dla jej przedmiotu kryteriów zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego, podstaw teoretycznych opinii, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażonych w niej wniosków (zob. także wyrok Sądu Najwyższego z 15 listopada 2002 roku, V CKN 1354/00).

Kierując się powyższymi wytycznymi i biorąc pod uwagę pozostały materiał dowodowy sprawy Sąd uznał za przekonującą i w konsekwencji mającą zasadnicze znaczenie dla definitywnego rozstrzygnięcia sprawy opinię biegłego M. G. (1). Należy zauważyć, że biegły ten dysponuje odpowiednią wiedzą dla sporządzenia przedmiotowej opinii i składania w tym zakresie zeznań, czego strony nie kwestionowały. Sąd nie miał zatem żadnych zastrzeżeń do metody jej opracowania. Przedmiotowa opinia jest rzetelna, fachowa i czyni zadość postawionej tezie dowodowej. Wnioski końcowe wynikające z opinii zostały sformułowane w sposób jednoznaczny, kategoryczny i zostały należycie umotywowane.

Ustalenia opinii w zakresie wiadomości specjalnych zgodnie z art. 278 k.p.c. stanowią również podstawę ustaleń faktycznych Sądu w sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo wytoczone w niniejszej sprawie przez powodów solidarnych S. T. i M. Ż. zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Zgodnie z art. 436 § 2 k.c. w razie zderzenia się mechanicznych środków komunikacji poruszanych za pomocą sił przyrody wymienione osoby mogą wzajemnie żądać naprawienia poniesionych szkód tylko na zasadach ogólnych.

W myśl art. 361 § 1 i 2 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Przesłankami odpowiedzialności jest łączne wykazanie trzech przesłanek: zachowanie sprawcy szkody, powstanie szkody w majątku poszkodowanego oraz adekwatny związek przyczynowy pomiędzy zachowaniem a szkodą. Pozwana nie kwestionowała, że doszło do wypadku objętego umową ubezpieczenia w okresie ochrony ubezpieczeniowej.

Zgodnie z art. 822 §1 k.c., przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem, których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Przy tym §4 cytowanego przepisu przewiduje, że uprawniony do odszkodowania może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń. W przedmiotowej sprawie nie było przedmiotem sporu, że doszło do zdarzenia objętego ochroną ubezpieczeniową, skutkującego obowiązkiem wypłaty przez pozwaną odszkodowania. Sporna pomiędzy stronami była wysokość odszkodowania z tytułu wyrządzonej w uszkodzonym pojeździe szkody.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. 2013.392 ze zm.), umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje odpowiedzialność cywilną podmiotu objętego obowiązkiem ubezpieczenia za szkody wyrządzone czynem niedozwolonym oraz wynikłe z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, o ile nie sprzeciwia się to ustawie lub właściwości (naturze) danego rodzaju stosunków.

Na podstawie art. 34 ust. 1 powołanej ustawy można ustalić, że z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. Podobnie jak w przypadku wszystkich rodzajów ubezpieczeń OC, zakres odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń za powstałą szkodę jest uzależniony od zakresu odpowiedzialności ubezpieczonego - posiadacza lub kierującego pojazdem. Zakład ubezpieczeń zamiast niego naprawia wyrządzone szkody. Odszkodowanie ubezpieczeniowe ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem. Jego wysokość (o ile nie przekracza kwoty sumy gwarancyjnej) winna odpowiadać wysokości odszkodowania należnego od ubezpieczonego na podstawie ogólnych zasad odpowiedzialności, zgodnie z zasadą pełnego odszkodowania. Poszkodowany jest uprawniony do odszkodowania w pełni pokrywającego szkodę wyrządzoną ruchem pojazdu mechanicznego. Obejmuje ono zarówno straty, jak i korzyści, które poszkodowany mógłby osiągnąć, gdyby nie wyrządzono mu szkody. Nie ma również znaczenia, czy jest to wywołana wypadkiem pojazdu mechanicznego szkoda na osobie (uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia lub śmierć) czy też szkoda na mieniu (utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia).

Powodowie solidarni domagali się pozwem zasądzenia kwoty 970,50 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 14 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty.

Podnieść należy, że w myśl obowiązujących przepisów kodeksu cywilnego wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania (art. 509 § 1 k.c.). Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki (art. 509 § 2 k.c.). Celem i skutkiem przelewu wierzytelności jest przejście na nabywcę ogółu uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki go wiązał z dłużnikiem. W takim wypadku stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie, a zmienia się osoba uczestnicząca w nim po stronie wierzyciela. W razie podjęcia kroków celem wyegzekwowania należności, warunkiem otrzymania należności przez nabywcę wierzytelności jest udowodnienie, że takie prawo przysługiwało pierwotnemu wierzycielowi. W ocenie Sądu powodowie solidarni w należyty sposób wykazali, iż skutecznie nabyli wierzytelność od poszkodowanej.

Sąd dopuścił w sprawie dowód z pisemnej opinii biegłego sądowego z zakresu techniki motoryzacyjnej na okoliczność ustalenia wysokości szkody w uszkodzonym pojeździe. Biegły sądowy M. G. (2) podzielił stanowisko powodów odnośnie kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu w kwocie 13 561,21 zł brutto. Sąd w całości przychyla się do stanowiska biegłego. Jak wynika z ustaleń faktycznych, pozwana uiściła już odszkodowanie w wysokości 12 591,16 złotych brutto. Tym samym należne powodom solidarnym odszkodowanie wynosi 970,05 zł (13 561,21 zł – 12 591,16 zł).

Zatem biorąc pod uwagę wyżej poczynione rozważania, Sąd uznał dochodzone przez powodów solidarnych roszczenie za zasadne w całości, w związku z tym w punkcie 1 sentencji wyroku zasądzono od pozwanej na rzecz powodów solidarnych kwotę 970,05 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 11 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty.

O kosztach postępowania orzeczono w punkcie 2 sentencji wyroku na podstawie art. 98 i 99 k.p.c. zgodnie z którymi strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Na łączną kwotę kosztów postępowania złożyły się kwoty: 30,00 zł tytułem opłaty od pozwu, 17,00 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, 640,66 zł tytułem uiszczonej zaliczki na biegłego sądowego, koszty zastępstwa procesowego strony powodowej w kwocie 360 zł ustalona zgodnie z §2 pkt. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z dnia 5 listopada 2015 r. ze zm.) oraz koszty dojazdu pełnomocnika na rozprawy w kwocie 200,58 zł, co daje łączną kwotę 1 248,24 zł.

W punkcie 4 sentencji wyroku na podstawie art. 113 u.k.s.c. Sąd nakazał pobrać od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa – Kasy Sądu Rejonowego w Tychach kwotę 19 zł tytułem brakującego wpisu. Przedmiotowe postępowanie nie ma bowiem charakteru postępowania uproszczonego, ponieważ dotyczy odszkodowania. Opłata od pozwu wynosi zatem 0,5% wartości przedmiotu sporu. Powód zaś uiścił tylko 30 zł.

SSR Jolanta Brzęk