Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 marca 2018 roku

Sąd Okręgowy w Suwałkach I Wydział Cywilny w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2018 roku w Suwałkach

na rozprawie

sprawy z powództwa Banku (...) S.A. z siedzibą we W.

przeciwko D. Ł.

o zapłatę

I.Zasądza od pozwanego D. Ł. na rzecz powoda Banku (...) S.A. z siedzibą we W. kwotę 107.454, 95 zł ( sto siedem tysięcy czterysta pięćdziesiąt cztery złote 95/100) wraz z odsetkami umownymi w wysokości 4-krotności stopy lombardowej NBP w stosunku rocznym (każdorazowo nie wyższymi niż odsetki ustawowe maksymalne za opóźnienie), liczonymi od kwoty 102.771 ,05 zł (sto dwa tysiące siedemset siedemdziesiąt jeden złotych 05/100).

II. Zasądza od pozwanego D. Ł. na rzecz powoda Banku (...) S.A. z siedzibą we W. kwotę 6.761,00 zł (sześć tysięcy siedemset sześćdziesiąt jeden złotych ) tytułem zwrotu kosztów procesu.

III. Odstępuje od obciążania pozwanego brakującymi kosztami sądowymi.

SSO Aneta Ineza Sztukowska

Sygn. akt I. C. 93/18

UZASADNIENIE

Powód Bank (...) S.A. we W. wystąpił przeciwko D. Ł. z pozwem w elektronicznym postępowaniu upominawczym o zapłatę kwoty 107.454,95 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości 4-krotności stopy lombardowej (...) w stosunku rocznych (ale nie więcej niż w wysokości odsetek maksymalnych ) liczonymi od kwoty 107.771,05 zł od dnia 26.05.2017 r. do dnia zapłaty - z tytułu kredytu gotówkowego nie spłaconego przez pozwanego w terminie. Jednocześnie powód domagał się zasądzenia od pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

Nakazem zapłaty wydanym w dniu 19 września 2017 r. w sprawie VI. Nc. 1546871/17 Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin-Zachód w Lublinie żądanie powoda uwzględnił w całości.

Od orzeczenia powyższego, w przepisanym terminie, pozwany D. Ł. złożył sprzeciw, zaskarżając je w całości i domagając się oddalenia powództwa. W sprzeciwie pozwany nie umotywował bliżej swego stanowiska i de facto nie zgłosił żadnych argumentów podważających zasadność roszczenia powoda.

Sąd ustalił, co następuje:

Dnia 30.05.2016 r. Bank (...) S.A. we W. udzielił D. F. Ł. kredytu w kwocie 108.00000 zł z przeznaczeniem na cele konsumpcyjne lub na inny dowolny cel, przy czym z tak oznaczonej kwoty kredytu . Bank (...) S.A. we W. przekazał D. F. Ł. kwotę 103.680,00 zł, a kwotę 4.320,00 zł zatrzymał tytułem prowizji za udzielenie kredytu. Stosownie do zapisów powyższej umowy kwota kredytu miała zostać przez D. Ł. zwrócona w 72 równych ratach miesięcznych wraz z odsetkami kapitałowymi naliczanymi wg stałej stawki procentowej wynoszącej 9% w stosunku rocznym. Na wypadek opóźnienia w spłacie kredytu strony umowy przewidziały, iż wysokość odsetek od zadłużenia przeterminowanego wynosić będzie czterokrotność stopy kredytu lombardowego NBP. Jednocześnie, w umowie kredytowej przewidziano też, że Bank (...) S.A. we W. uprawniony będzie wypowiedzieć ją z zachowaniem 30-dniowego terminu wypowiedzenia, żądając spłaty całej należności, m.in. w wypadku naruszenia przez D. Ł. warunków tejże umowy (dowód: umowa kredytu z dnia 30.05.2016 r. k. 29-32, pełnomocnictwo do obciążania konta osobistego k. 34, harmonogram spłaty kredytu k. 35).

Jako że D. Ł. nie spłacał kredytu udzielonego mu w dniu 30.05.2016 r. w terminach i kwotach ustalonych w umowie, pismem z dnia 23.12.2016 r. Bank (...) S.A. we W. wezwał go do uregulowania całego zadłużenia przeterminowanego (wynoszącego na datę wezwania 3.782,21 zł) w terminie do dnia 13.01.2017 r. Wezwanie to okazało się jednak bezskuteczne wobec czego pismem z dnia 13.03.2017 r. Bank (...) S.A. we W. wypowiedział umowę kredytową z dnia 30.05.2016 r., wzywając jednocześnie D. Ł. do zapłaty kwoty 105.569,12 zł, obejmującej kapitał w kwocie 102.771,05 zł, odsetki kapitałowe w kwocie 413,92 zł, odsetki od kapitału przeterminowanego w kwocie 2.294,28 zł, odsetki karne w kwocie 89,87 zł. Wypowiedzenie to D. Ł. otrzymał dnia 03.04.2017 r., wobec czego skutek w nim określony nastąpił dnia 04.05.2017 r. W zaistniałej sytuacji, pismami z dnia 26.05.2017 r. i z dnia 29.06.2017 r. Bank (...) S.A. we W. wezwał go po raz kolejny to zapłaty należności z tytułu wypowiedzianej uprzednio umowy kredytowej. Również to wezwanie okazało się bezskuteczne. (dowód: historia spłat kredytu k. 45, historia rachunku bankowego k. 46wypowiedzenie umowy kredytowej z dnia 13.03.2017 r. k. 37, potwierdzenie doręczenia wypowiedzenia k. 42-44, wezwanie do zapłaty k. 38-39 i 41).

Dnia 11 sierpnia 2017 r. Bank (...) S.A. we W. wystawił wyciąg z ksiąg rachunkowych banku opatrzony numerem (...) i opiewający na kwotę 107.454,95 zł, obejmującą kwotę 102.771,05 zł z tytułu kapitału, kwotę 4.683,90 zł z tytułu odsetek kapitałowych i kwotę 2.198,54 zł z tytułu odsetek od zadłużenia przeterminowanego (dowód: wyciąg z ksiąg rachunkowych banku k. 40).

Sąd zważył, co następuje:

1)  w zakresie oceny materiału dowodowego:

Przeprowadzone w sprawie niniejszej i przywołane w ustaleniowej części uzasadnienia dowody z dokumentów ocenił Sąd jako wiarygodne. Żadna ze stron nie podważała ich bowiem. Stąd też za wiążące uznał Sąd w stosunku do nich domniemania płynące z art. 245 kpc. W przekonaniu Sądu dokumenty te miarodajnie obrazują tak sam fakt zawarcia przez strony postępowania umowy kredytowej przywołanej w pozwie, jak i fakt jej skutecznego wypowiedzenia przez powoda oraz fakt istnienia po stronie pozwanego długu z tytułu powyższej umowy w kwocie dochodzonej pozwem. Podkreślenia wymaga bowiem, że pozwany – po doręczeniu mu ich przed rozprawą z dnia 26.03.2017 r. – nie zakwestionował prawdziwości i rzetelności treści z nich wynikających, a ściślej rzecz biorąc do dowodów tych w ogóle się odniósł. Tym samym przyjąć, zdaniem Sądu, należało, że pozwany twierdzenia pozwu, znajdujące w tychże dokumentach pełne odzwierciedlenie, de facto przyznał (art. 230 kpc).

2)  w zakresie oceny prawnej żądania pozwu:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (j.t. Dz.U. z 217 r. poz. 1876) przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Umowę stypizowaną w cytowanym przepisie zawarły strony postępowania i to jej zapisy – z uwagi na treść art. 353 ¹ kpc - miała decydujące znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy niniejszej.

Uwzględniając zapisy umowy kredytowej z dnia 30.05.2016 r. przedłożonej przez powoda, za niewątpliwie uznał Sąd to, że powód udzielił pozwanemu kredytu w kwocie 108.00000 zł. Za równie niewątpliwe uznał też Sąd to, że powód wypowiedział pozwanemu umowę kredytową z dnia 30.05.2016 r., ze skutkiem na dzień 04.05.2017 r. Powyższe wynika bowiem z pisma powoda z dnia 13.03.2017 r. skierowanego do pozwanego i doręczonego mu dnia 03.04.2017 r. Wypowiedzenie umowy kredytowej skutkowało powstaniem po stronie powoda roszczenia o zwrot całości niespłaconego kapitału kredytu, powiększonej o należne odsetki kapitałowe i od przeterminowanego zadłużenia. Wskazuje na to treść §10, §9 ust. 1 i 2 oraz §3 umowy kredytowej z dnia 30.05.2016 r. Stąd też żądanie pozwu ocenić należało jako usprawiedliwione co do zasady. Żądanie to, w przekonaniu Sądu, było również usprawiedliwione co do wysokości – tak w zakresie kapitału jak i odsetek (płatność których wyraźnie przewiduje łącząca strony postępowania umowa) Na wysokość zadłużenia pozwanego względem powoda z tytułu umowy kredytu z dnia 30.05.2016 r. wskazują bowiem dokumenty przedłożone przez powoda w postaci historii rachunku bankowego i historii spłaty kredytu. Zauważyć przy tym należy, że w procesie związanym z wykonaniem umowy kredytu, co do zasady, powód zobowiązany jest udowodnić, że strony zawarły umowę tej kategorii, a także, że oddał do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony kwotę środków pieniężnych na ustalony cel, pozwany zaś – że świadczenie swoje w postaci zwrotu wykorzystanego kredytu wraz z prowizją i odsetkami w oznaczonych terminach spłaty wykonał (por wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 31 lipca 2014 r. w sprawie I ACa 174/14 opubl. w zbiorze orzecznictwa LEX za nr 1506240 – odnoszący się wprawdzie do umowy pożyczki, ale adekwatny do sprawy niniejszej w zakresie rozkładu ciężaru dowodu). Powyższe stanowi odzwierciedlenie ogólnej zasady, że do osoby występującej z pozwem należy udowodnienie faktów pozytywnych, które stanowią podstawę powództwa, zaś do przeciwnika – okoliczności niweczących to prawo lub uniemożliwiających jego powstanie (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 18 grudnia 2014 r. w sprawie I ACa 877/14 opubl. w zbiorze orzecznictwa LEX za nr 1661229 – odnoszący się wprawdzie do umowy pożyczki, ale adekwatny do sprawy niniejszej w zakresie rozkładu ciężaru dowodu). Uwzględniając powyższe stwierdzić należało, że skoro powód wykazał fakt zawarcia umowy kredytu z pozwanym oraz fakt oddania pozwanemu o kwoty kredytu, to wywiązał się z ciążącego na nim obowiązku dowiedzenia faktu pozytywnego. Natomiast pozwany, zdaniem Sądu, faktów niweczących powództwo nie tylko nie wykazał, ale nawet nie usiłował wykazać. Cała obrona pozwanego w sprawie niniejszej ograniczyła się bowiem do lakonicznego stwierdzenia ze sprzeciwu od nakazu zapłaty, iż wnosi on o oddalenie powództwa.

Mając wszystko powyższe na uwadze, orzeczono jak w pkt. I wyroku. Wyjaśnienia wymaga jedynie, iż w pkt. tym Sąd dopuścił się niedokładności, nie precyzując czasokresu, za który zasądzono odsetki. Powyższa niedokładność podlega sprostowaniu w oparciu o art. 350 kpc.

O kosztach procesu (pkt II wyroku) Sąd orzekł z mocy art. 98 kpc - zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik postępowania. Skoro bowiem proces niniejszy pozwany przegrał w całości, to winien zwrócić powodowi wszystkie wyłożone w jego toku wydatki, w tym opłatę od pozwu – 1.344,00 zł, wynagrodzenie fachowego pełnomocnika, który powoda reprezentował – 5.400,00 zł (w stawce wynikającej z §2 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804) i opłatę skarbową od pełnomocnictwa udzielonego fachowemu pełnomocnikowi – 17,00 zł.

O brakujących kosztach sądowych (pkt III wyroku), obejmujących część opłaty od pozwu, której powód nie miał obowiązku uiszczać, rozstrzygnięto natomiast w oparciu o art. 102 kpc.

SSO Aneta Ineza Sztukowska