Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 luty 2018 r.

Sąd Rejonowy w Lwówku Śląskim, II Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący SSR Roman Chorab

Protokolant Edyta Mytych

po rozpoznaniu w dniu 13.02.2018 r.

sprawy P. O.

urodz. (...) w Ś.

syna S. i J. z d. S.

oskarżonego o to, że:

w dniu 12 lutego 2016 roku w Hotelu (...) w Ś., dopuścił się naruszenia nietykalności cielesnej oraz uszkodzenia ciała M. H. (1) w postaci stłuczenia łuków brwiowych, wargi górnej, powierzchownego urazu lewego oka oraz obrzęku grzbietu nosa.

tj. o czyn z art. 157 § 2 kk

I.  oskarżonego P. O. uznaje za winnego tego , że w dniu 12 lutego 2016 r. w Ś., powiatu (...) w województwie (...) w Hotelu (...) kilkukrotnie uderzył M. H. (1) , wskutek czego pokrzywdzony ten doznał obrażeń ciała w postaci: obrzęku i bolesności obu łuków brwiowych , obrzęku grzbietu nosa , obrzęku i krwiaka okolicy kąta zewnętrznego oka lewego z zaburzeniem widzenia w postaci obrazu zamazanego –„mgły” i rany śluzówki wargi górnej , które to obrażenia skutkowały rozstrojem organizmu ciała na okres poniżej dni siedmiu tj. popełnienie przestępstwa z art. 157 § 2 kk. i za to na podstawie wyżej powołanego przepisu wymierza mu karę 150 ( stu pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny przy przyjęciu jednej stawki w kwocie 20 ( dwadzieścia ) złotych;

II.  na podstawie art. 46 § 2 kk. orzeka od oskarżonego P. O. na rzecz pokrzywdzonego M. H. (1) nawiązkę w kwocie 2.000 (dwa tysiące) złotych;

III.  na podstawie art. 627 kpk. zasądza od oskarżonego P. O. na rzecz oskarżyciela prywatnego M. H. (1) kwotę 3.300 złotych tytułem poniesionych przez niego wydatków w sprawie.

Sygn. akt II K 523/16

UZASADNIENIE

W wyniku przewodu sądowego ustalono następujący stan faktyczny:

P. O. w chwili obecnej jest 39 - letnim stałym mieszkańcem miejscowości P. , w powiecie (...). Obecnie prowadzi on własną działalność gospodarczą o zarobkach ok. 20 tys. miesięcznie.

Pokrzywdzony M. H. (1) jest natomiast stałym mieszkańcem B. w powiecie (...) i również prowadzącym działalność gospodarczą.

( dowód : dane osobowe oskarżonego P. O. – k. 36 i k. 36v ; dane osobowe pokrzywdzonego M. H. (1) – k. 37v ).

W dniu 11 lutego 2016 r. , P. O. wraz z rodziną przyjechał na ferie zimowe do Ś. , do hotelu o nazwie (...). W tym dniu i do tego samym hotelu przyjechał , również pokrzywdzony M. H. (2). Mężczyźni ci wraz ze swoimi rodzinami zostali zakwaterowani w pokojach obok. Już pierwszego dnia doszło pomiędzy nimi do scysji , gdyż P. O. przeszkadzał płacz i krzyk dziecka M. H. (1) po godzinie 22.

( dowód : wyjaśnienia osk. P. O. – k. 36v-37; zeznania pokrzywdzonego M. H. (1) –k. 38 ).

Następnego dnia ok. godz. 17-18 , M. H. (1) wychodząc z basenu hotelowego na korytarzu spotkał P. O.. Gdy się mijali P. O. zwrócił się do M. H. (1) , aby poszedł z nim do szatni to „coś” sobie wyjaśnią. Kiedy byli już w szatni P. O. niespodziewanie uderzył pięścią w twarz pokrzywdzonego M. H. (1), a kiedy ten się skulił i schował twarz w rękach ,P. O. kilkakrotnie uderzył go nogą w twarz i klatkę piersiową. Zachowanie P. O. zauważył będący na recepcji pracownik hotelu , K. C. podbiegł do nich i odepchnął jednego mężczyznę od drugiego.

( dowód: wyjaśnienia osk. P. O. – k. 36 v - 37 – w części ; zeznania pokrzywdzonego M. H. (1) - k. 38-39; zeznania świadka : K. C. – k. 62 ).

O zdarzeniu została powiadomiona dyrektor hotelu – (...) , która udała się na piętro gdzie doszło do zdarzenia i zastała obu mężczyzn kłócących się , mówiących podniesionym głosem i wzajemnie oskarżających się o pobicie. A. G. starając uspokoić kłócących się mężczyzn poprosiła ich do recepcji i przeprowadziła z nimi rozmowę. M. H. (1) będąc mocno wzburzony twierdził , że został pobity w męskiej szatni przez P. O.. Żądał wezwania policji , gdyż obawiał się , że zostanie jeszce raz pobity. Na miejsce przyjechali funkcjonariusze policji. W rozmowie z A. G. i przybyłymi na miejsce funkcjonariuszami policji , P. O. przyznał , że uderzył M. H. (1) , bo puściły mu nerwy bo pokrzywdzony też usiłował go uderzyć i był agresywny.

W związku z tym , że P. O. pobił M. H. (1) na prośbę A. G. jeszcze w tym samym dniu , wraz z rodziną opuścił Hotel (...) w Ś..

Natomiast M. H. (1) , następnego dnia tj. 13.02.2016 r. udał się celem udzielenia pomocy lekarskiej , wskutek tego pobicia do (...) Centrum Medycznego w L..

( dowód: wyjaśnienia osk. P. O. – k. 36 v - 37 – w części ; zeznania pokrzywdzonego M. H. (1) - k. 38-39; zeznania świadków : A. G. – k. 60v-61 , K. S. –k. 89v-90 , D. S. – k. 90 , notatka urzędowa – k. 49 ; Karta P. Ambulatoryjnej – k. 6 i k. 55 ).

Wskutek pobicia przez P. O. , pokrzywdzony M. H. (1) doznał obrażeń ciała w postaci : obrzęku i bolesności obu łuków brwiowych , obrzęku grzbietu nosa , obrzęku i krwiaka okolicy kąta zewnętrznego oka lewego z zaburzeniem widzenia w postaci obrazu zamazanego –„mgły” i rany śluzówki wargi górnej , które to obrażenia ciała skutkowały rozstrojem organizmu ciała na okres poniżej dni siedmiu.

( dowód: pisemna opinia sądowo - lekarska biegłego sądowego - specjalisty chirurgii ogólnej - lek. med. Z. K. – k. 19 ; ustana uzupełniającą opinia sądowo - lekarska biegłego sądowego - specjalisty chirurgii ogólnej - lek. med. Z. K. – k. 93v- 94 ; zeznania pokrzywdzonego M. H. (1) - k. 38-39; Karta P. Ambulatoryjnej – k. 6 i k. 55 ).

W przeszłości P. O. nie był karany sądownie.

( dowód: zapytanie o karalność dotyczące osoby oskarżonego P. O. – k. 53 ).

P. O. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Niemniej jednak w złożonych przed Sądem wyjaśnieniach przyznał, że w tym samym dniu co pokrzywdzony M. H. (1) przyjechał do hotelu (...) w Ś..

P. O. zamieszkał w pokoju obok pokoju w którym zakwaterowany został M. H. (1) , którego wcześniej nie znał. W tym samym dniu po godz. 22:00 P. O. usłyszał krzyki i hałasy dobiegające właśnie z pokoju obok. Udał się wobec powyższego do tego pokoju i poprosił M. H. (1) aby uspokoił dziecko, na co M. H. (1) miał odpowiedzieć , że nie będzie go pouczał jak wychowywać dziecko i zamknął mu drzwi „przed nosem”. Jednak po ok. 15 minutach sytuacja się uspokoiła. Następnego dnia P. O. , spotkał na śniadaniu M. H. (1) i sądził , że podejdzie on do niego i go przeprosi za zachowanie z poprzedniego dnia , a tymczasem M. H. (1) nic takiego nie zrobił , natomiast jak mijał się z nim na korytarzu prowadzącym do basenu trącił go ramieniem i zaczął wyzywać go słowami wulgarnymi. Wówczas P. O. zwrócił się do M. H. (1) , aby udali się do szatni i tam wyjaśnili całą sytuację. Kiedy weszli do tej szatni M. H. (1) oparł się o drzwi i chciał go kopnąć, ale on się odchylił. Następnie został uderzony przez M. H. (1) pięścią w nos i w tym momencie akurat z basenu wychodził jego brat. Wówczas to M. H. (1) miał złapać za drzwi i tymi drzwiami uderzył się w łuk brwiowy , gdyż chciał uciec z tego miejsca. Następnie M. H. (1) udało się odtworzyć te drzwi , wyszedł z szatni i na tym zdarzenie miało się zakończyć. W czasie tego zdarzenia M. H. (1) miał być nietrzeźwy ( k. 36 v - 37 ).

Sąd zważył, co następuje:

Przechodząc do oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności do oceny wyjaśnień oskarżonego P. O. należy wskazać, że te wyjaśnienie w znacznej części , w szczególności , co do istoty sprawy nie zasługują na wiarygodność.

Sąd doszedł do takiego przekonania, dokonując oceny wyjaśnień osk. P. O. łącznie z oceną mocy dowodowej pozostałego zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego , jak i oceniając treść jego wyjaśnień bez powiązania z innym materiałem dowodowym , a jedynie mając na względzie zasady doświadczenia życiowego i zasad logiki.

Nie sposób bowiem zauważyć , że oskarżony ten składając swoje wyjaśnienia na zasadach swobodnej wypowiedzi wskazał jedynie , że „ M. H. (1) oparł się o drzwi i chciał go kopnąć, ale on się odchylił. Następnie został uderzony przez M. H. (1) pięścią w nos i w tym momencie akurat z basenu wychodził jego brat. Wówczas to M. H. (1) miał złapać za drzwi i tymi drzwiami uderzył się w łuk brwiowy , gdyż chciał uciec z tego miejsca. Tymczasem na zadane mu pytania wskazał , że doszło pomiędzy nimi do szarpaniny , że się wywrócili, że trakcie tej szarpaniny mógł pokrzywdzonego również uderzyć. To zaś ewidentnie wskazuje , że sam oskarżony P. O. w swoich wyjaśnieniach nie jest konsekwentny , co ma niewątpliwie miało nie bagatelny wpływ na wiarygodność jego wyjaśnień , które Sąd ocenił jako całkowicie niewiarygodne. Pozostały bowiem materiał dowodowy, w szczególności w postaci zeznań pokrzywdzonego M. H. (1) oraz bezpośredniego świadka zdarzenia pozwalają bez żadnych wątpliwości przyjąć , iż wyjaśnienia składane przez oskarżonego P. O. są niewiarygodne w części gdzie nie przyznaje się on do stawianego mu zarzutu i tym samym, zdaniem Sądu, stanowią jedynie jego nieudolną linię obrony.

Sąd za wiarygodne przyjął bowiem zeznania złożone przez pokrzywdzonego M. H. (1), gdyż zostały one potwierdzone zeznaniami jeszcze innych osób i to osób również obcych dla stron , jak również dowodami z dokumentów.

Wyjaśnienia osk. P. O. są bowiem wiarygodne jedynie w zakresie gdzie potwierdził on , że w dniu 11-12 lutego 2016 r. był w Ś. w hotelu o nazwie (...). Niemniej jednak już wersja zdarzeń jaka miała mieć miejsce później , następnego dnia, a dotycząca osoby M. H. jest absolutnie niewiarygodna.

W żaden sposób nie można przyjąć , że to M. H. (1) pobił osobę P. O. , skoro to na prośbę , a nawet żądanie M. H. (1) została zawiadomiona Policja , to M. H. (1) miał widoczne obrażenia ciała z którymi udał się po pomoc lekarską do (...) Centrum Medycznego w L..

Wreszcie to P. O. został poproszony przez Dyrektor hotelu – (...) , aby opuścił hotel , skoro pobił innego gościa korzystającego z usług hotelu.

Dla Sądu nie może budzić wątpliwości , że gdy dana osoba została pobita , skrzywdzona , zgłasza to policji , idzie do lekarza odpowiedniej specjalności uzyskać stosowną pomoc medyczną.

W niniejszej sprawie , zdaniem Sądu , zaskakujący jest fakt , że oto , w mniemaniu P. O. , został on pobity przez znanego mu sprawcę , ale nie chce on zawiadamiania policji , nie robi jakiejkolwiek obdukcji lekarskiej , nikt nie widzi u niego jakichkolwiek obrażeń ciała , a co najistotniejsze skoro to on miał być pobity , to dlaczego bez słowa sprzeciwu wyjechał już tego samego dnia z przedmiotowego hotelu skoro jego pobyt dopiero się zaczął.

Zdaniem Sądu wyjaśnienia oskarżonego P. O. są także niewiarygodne i z tego powodu , że stoją w oczywistej i rażącej sprzeczności z zeznaniami pokrzywdzonego M. H. i osób przesłuchanych w sprawie charakterze świadków , co do oceny wiarygodności , Sąd w dalszej części uzasadnienia przejdzie.

Mianowicie przechodząc w tym miejscu do oceny zeznań złożonych w sprawie przez pokrzywdzonego M. H. (1) , oraz świadków A. G. , K. C. , M. P. zdaniem Sądu zasługują one na obdarzenie ich pełną wiarygodnością , gdyż są one logiczne , jasne i pełne , a co najistotniejsze wzajemnie się ze sobą uzupełniają , potwierdzają , tworząc jedną logiczną całość zdarzenia.

Nie sposób przyjąć , że osoby te mogły „zmówić się” , że będą zeznawać na korzyść pokrzywdzonego M. H. tylko i wyłącznie z tego powodu , że kilkakrotnie przebywał – korzystał z usług hotelu (...) w Ś..

Wreszcie w ocenie Sądu , linię obrony osk. P. O. polegającą na twierdzeniu jakoby obrażeń ciała pokrzywdzony M. H. doznał w wyniku uderzenia się o drzwi całkowicie zdyskredytował biegły z zakresu chirurgii- lek. med. Z. K. , który kategorycznie wykluczył , aby obrażenia doznane przez pokrzywdzonego M. H. powstały w wyniku uderzenia się o drzwi.

Przy czym brak było również podstaw do zakwestionowania pisemnej i ustnej uzupełniającej opinii sądowo - lekarskiej wskazanego biegłego sądowego z zakresu chirurgii ogólnej – Z. K..

Wskazane opinie , w ocenie Sądu są pełne , logiczne i w sposób szczegółowy , przekonujący wyjaśniają w jakich okolicznościach i jakich obrażeń doznał M. H. (1) wskutek kilkukrotnego uderzania go pięścią , noga przez P. O..

Sąd nie stracił z pola widzenia oczywiście treści zeznań świadków w osobach G. O. i K. O. , niemniej jednak do zeznań tych należy podchodzić , już na wstępie z dużą dozą ostrożności skoro są to osoby najbliższe dla oskarżonego ( żona , brat ) trudno zatem przypuszczać , że skoro nie są one z nim w konflikcie to będą zeznawały na jego niekorzyść. Zważywszy przy tym , że zeznania tych osób stoją w rażącej sprzeczności z zeznaniami osób , którym Sąd dał wiarę , te zeznania należało uznać za niewiarygodne.

Jeśli zaś chodzi o zeznania przesłuchanych w sprawie funkcjonariuszy policji , brak były podstaw aby treść ich zeznań zakwestionować.

Dokonując zatem całościowej oceny materiału dowodowego, należy stwierdzić, iż wyjaśnienia oskarżonego P. O. , co do istoty sprawy są całkowicie niewiarygodne , za wyjątkiem faktu - bytności i spotkania się w szatni z M. H. (1) , zaś zebrany w sprawie materiał dowodowy i omówiony powyżej wskazuje jednoznacznie, że oskarżony P. O. dopuścił się zarzucanego mu czynu.

Należy zatem wskazać, że oskarżony P. O. swoim zachowaniem wyczerpał ustawowe znamiona przestępstwa z art. 157 § 2 kk. w ten sposób, że :

- w dniu 12 lutego 2016 r. w Ś. , powiatu (...) w województwie (...) w Hotelu (...) kilkukrotnie uderzył M. H. (1) , wskutek czego pokrzywdzony ten doznał obrażeń ciała w postaci: obrzęku i bolesności obu łuków brwiowych , obrzęku grzbietu nosa , obrzęku i krwiaka okolicy kąta zewnętrznego oka lewego z zaburzeniem widzenia w postaci obrazu zamazanego –„mgły” i rany śluzówki wargi górnej , które to obrażenia skutkowały rozstrojem organizmu ciała na okres poniżej dni siedmiu.

W pierwszej kolejności wskazać należy na datę tego czynu , a mianowicie , że z pewnością był to dzień 12 lutego 2016 r. co wynika z notatki urzędowej sporządzonej przez funkcjonariusza policji , oraz faktu , że następnego dnia – czyli 13 lutego pokrzywdzony M. H. zgłosił się do (...) Centrum Medycznego w L..

W ocenie Sądu powyższa kwalifikacja prawna nie może budzić wątpliwości , jeśli wziąć pod uwagę , że obrażenia ciała doznane przez pokrzywdzonego M. H. (1) były poddane analizie i ocenie biegłego sądowego z zakresu właściwej dziedziny medycyny.

Przy wymiarze kary Sąd wziął pod uwagę całokształt okoliczności zarówno obciążających, jak i łagodzących dotyczących osoby sprawcy – P. O..

Zdaniem Sądu do okoliczności obciążające należy zaliczyć :

Nasilenie złej woli osk. P. O. wobec pokrzywdzonego M. H. (1).

Za okoliczność zaś łagodzącą dotyczącą osoby osk. P. O., w o ocenie Sądu należało uznać to, że oskarżony ten w przeszłości nie był karany sądownie.

Łącząc wyżej wymienione okoliczności z dyrektywami wymiaru kary z art. 53 § 1 i 2 kk. , Sąd uznał, że wymierzenie oskarżonemu P. O. , na podstawie art. 157 § 2 kk. kary stu pięćdziesięciu stawek dziennych grzywny przy przyjęciu jednej stawki w kwocie dwadzieścia złotych , jest adekwatne do stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu – przy czym spełni w stosunku do tego oskarżonego rolę wychowawczą i zapobiegawczą , czyniąc nadto zadość prewencji ogólnej.

W ocenie Sądu wskazać należy jeszcze raz , iż stopień winy i społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez tego oskarżonego był znaczny , o czym , co jeszcze raz należy podkreślić , świadczy bezpośredni zamiar, motywacja oskarżonego oraz sposób i okoliczności popełnienia czynu ( miejsce użyteczności publicznej ).

Wreszcie , w ocenie Sądu orzeczona wobec osk. P. O. kara grzywny wynosząca w rzeczywistości kwotę 3.000 złotych nie przekracza jego możliwości finansowych skoro sam deklarował zarobki w wysokości 20 tys. złotych miesięcznie.

Nadto wobec wniosku pełnomocnika pokrzywdzonego M. H. (1) o orzeczenie obowiązku naprawienia szkody , Sąd na podstawie art. 46 § 2 kk. ( uznając , że orzeczenie obowiązku określonego w powyżej wskazanym przepisie jest znacznie utrudnione i w każdym czasie może być dochodzone – żądane na drodze postępowania cywilnego ) orzekł wobec osk. P. O. nawiązkę w kwocie 2.000 złotych jako zadośćuczynienie w pewnym zakresie za ból i cierpienie poniesione wskutek doznanych obrażeń ciała.

Sąd zasądził nadto na podstawie art. 627 kpk. od oskarżonego P. O. na rzecz oskarżyciela prywatnego M. H. (1) kwotę 3.300 złotych tytułem poniesionych przez niego wydatków w sprawie.

P. O. został uznany winnym popełnienia zarzucanego mu czynu i winien on zatem „pokryć” wskazane wydatki. Na wydatki te składa się bowiem kwota 300 złotych uiszczona przez oskarżyciela prywatnego jako opłata od wniesienia prywatnoskargowego aktu oskarżenia oraz kwota 3.000 złotych tytułem wynagrodzenia pełnomocnika z wyboru, która to kwota nie przekracza ustawowych norm wskazanych w treści przepisów § 11 ust. 2 pkt. 1 i w zw. z § 17 pkt. 1 , oraz § 15 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie ( Dz. U. z 2015 r. , poz. 1800 ). Niniejsza sprawa została bowiem wszczęta przed dniem wejścia w życie ( w dniu 2.11.2016 r. ) Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dn. 3.10.2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu ( Dz. U. poz. 1714 ).