Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VII Kz 137/18

POSTANOWIENIE

Dnia 29 marca 2018 roku

Sąd Okręgowy w Częstochowie - VII Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Aneta Łatanik

Protokolant: st. sekr. sądowy Iwona Pałubicka

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej Częstochowa-Południe w Częstochowie Janusza Burczy

po rozpoznaniu sprawy A. S.

s. N. i S., ur. (...) w W. (...)

oskarżonego o czyn z art. 178a § 1 k.k.

na skutek zażalenia wniesionego przez oskarżyciela publicznego – Prokuratora

na postanowienie Sądu Rejonowego w Częstochowie z dnia 19 grudnia 2017 r.

wydane w sprawie o sygn. akt XVI K 858/17

w przedmiocie umorzenia postępowania

na podstawie art. 437 § 2 k.p.k.

postanawia

uchylić zaskarżone postanowienie i sprawę przekazać Sądowi Rejonowemu w Częstochowie do ponownego rozpoznania

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Częstochowie postanowieniem z dnia 19 grudnia 2017 r. wydanym w sprawie o sygn. akt XVI K 858/17 na podstawie art. 17 § 1 pkt 2 k.p.k., art. 632 pkt 2 k.p.k. w zw. z § 11 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r.

1. umorzył postępowania karne o czyn z art. 178a § 1 k.k. przeciwko A. S.;

2. zasądził od Skarbu Państwa na rzecz A. S. kwotę 1476 zł tytułem zwrotu poniesionych kosztów obrony z wyboru, a kosztami procesu w sprawie obciążył Skarb Państwa.

Zażalenie na powyższe postanowienia wniósł oskarżyciel publiczny – Prokurator zarzucając mu:

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia i mający wpływ na jego treść poprzez błędne uznanie, że miejsce zdarzenia nie wypełniło kryteriów pozwalających na przyjęcie, iż można do niego odnieść zasady obowiązujące w ruchu lądowym, albowiem miejsce to stanowi własność osób prywatnych i było dostępne jedynie wąskiemu gronu osób, podczas gdy zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wskazuje, iż było to miejsce ogólnodostępne, w którym odbywał się ruch pojazdów.

W konsekwencji skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Częstochowie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Wniesione zażalenie zasługiwało na uwzględnienie.

Analiza zgromadzonego materiału procesowego wskazuje, że Sąd Rejonowy zbyt pochopnie i przedwcześnie umorzył postępowanie karne wobec A. S. o czyn z art. 178a § 1 k.k.

Otóż, zgodnie z art. 178a § 1 k.k. odpowiedzialności karnej podlega ten kto, znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym. Do wypełnienia znamion czynu z w.w. przepisu „wystarczające jest prowadzenie pojazdy mechanicznego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego w jakiejkolwiek strefie ruchu, to jest w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym" ( wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 7 lipca 2004 r., w sprawie o sygn. akt II AKa 131/04, KZS 2004/9, poz. 35). Czyn ten popełnia sprawca, który uczestniczy w ruchu, a zatem rozstrzygnięcie, czy oskarżony popełnił przestępstwo z art. 178 § 1 k.k., zależy od ustalenia, czy droga, którą jechał, jest drogą prywatną, drogą dojazdową do pól uprawnych, czy też drogą polną, na której odbywa się ruch pojazdów ( wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 7 kwietnia 2004 r., II AKa 69/04, KZS 2004/4, poz. 40). Tym niemniej, zgodnie z aktualnym poglądem Sądu Najwyższego wyrażony w postanowieniu z dnia 28 marca 2017 r. w sprawie III K 472/16 ( LEX nr 2271447) przewidziane w art. 178a § 1 k.k. kryterium "ruchu lądowego" należy wiązać nie tyle z formalnym statusem konkretnej drogi, czy też określonego miejsca, lecz z faktyczną dostępnością i rzeczywistym jego wykorzystaniem dla ruchu pojazdów i innych uczestników.

Tymczasem, z analizy akt postępowania wynika, że Sąd Rejonowy nie ustalił charakteru i dostępności drogi, na której poruszał się oskarżony, a jedynie ograniczył się do informacji z Miejskiego Zarządu Dróg i Transportu w C., iż parking znajdujący się na podwórzu posesji w C. przy ul. (...) nie jest parkingiem ogólnodostępnym i stanowi własność osób prywatnych (k.75) i na tej okoliczności oparł swoje stanowisko, co do braku znamion czynu zabronionego zarzucanego oskarżonemu. Z takim stanem rzeczy nie sposób się zgodzić, bowiem jak wskazano powyżej Sąd jest zobligowany zbadać realną dostępność tej drogi dla innych uczestników ruchu drogowego, a wobec braku takich ustaleń samo stwierdzenie, że do zdarzenia doszło na parkingu należącym do osoby prywatnej, nie wyklucza możliwości przypisania oskarżonemu czynu z art. 178a § 1 k.k. Warto podkreślić, że ustalenia odnośnie statusu prawnego m.in. właściciela drogi nie jest równoznaczne z określeniem jej dostępności. Może się bowiem okazać, że na terenie parkingu nie ma szlabanów, bądź ogrodzenia, które by w skuteczny sposób uniemożliwiały wjazd na teren parkingu także innym osobom.

Z powyżej wskazanych powodów uznać należy, iż zgromadzony na obecnym etapie postępowania materiał dowodowy jest niewystarczający, aby w sposób nie budzący wątpliwości uznać, iż oskarżony nie wypełnił znamion zarzucanego mu czynu zabronionego. Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd Rejonowy winien w sposób bardziej skrupulatny zebrać i ocenić materiał dowodowy, a dopiero na tej podstawie sformułować rzeczowe i przekonujące wnioski.

Z podanych wyżej powodów Sąd Okręgowy uwzględnił wniesione zażalenie i na podstawie art. 437 § 2 k.p.k. uchylił zaskarżone postanowienie i sprawę przekazał Sądowi Rejonowemu w Częstochowie do ponownego rozpoznania.

VII Kz 137/18

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE