Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 października 2017 roku

Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Renata Folkman

Protokolant: Joanna Kotala

przy udziale Prokuratora: aplikanta prokuratorskiego Damiana Mularczyka

po rozpoznaniu w dniach 9 sierpnia 2017 roku, 12 października 2017 roku na rozprawie sprawy

B. K.

c. K. i M. z domu J.

ur. (...) w P. (...)

oskarżonej o to, że:

w dniu 01.05.2017 r. ok. godz. 21:15 na ul. (...) w P. (...)prowadziła po drodze publicznej pojazd mechaniczny – samochód osobowy marki F. (...) nr rej. (...) w ruchu lądowym pomimo prawomocnego zakazu orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w P. (...)II Wydział Karny z dnia 10.03.2016 r. sygn. akt II K 60/16 zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 3 lat oraz pomimo prawomocnego zakazu orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w P. (...) II Wydział Karny z dnia 20.02.2017 r. II K 804/16 dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego czym umyślnie naruszyła zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym,

tj. o czyn z art. 244 kk

orzeka:

1.  oskarżoną B. K. uznaje za winną popełnienia zarzuconego jej czynu wyczerpującego znamiona art. 244 kk w zw. z art. 4§1 kk i za to na podstawie art. 244 kk wymierza jej karę 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz radcy prawnego T. S. kwotę 516,60 zł (pięciuset szesnastu złotych, sześćdziesięciu groszy) złotych tytułem kosztów obrony udzielonej oskarżonej z urzędu;

3.  zasądza od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1079,55 zł (jednego tysiąca siedemdziesięciu dziewięciu złotych, pięćdziesięciu pięciu groszy) tytułem zwrotu wydatków postępowania oraz wymierza jej opłatę w kwocie 60 (sześćdziesięciu) złotych.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił stan faktyczny:

B. K. była już karana.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w P. (...). z dnia 10.03.2016 r. sygn. II K 60/16, za czyn z art. 178 a § 1 kk (stan nietrzeźwości 1,21 mg/l), popełniony w dniu 07.01.2016 r. została skazana na karę grzywny oraz zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat w ruchu lądowym. Zakaz biegł od dnia 07.01.2016 r.

Następnie wyrokiem Sądu Rejonowego w P. (...) z dnia 20.02.2017 r. sygn. II K 804/16 za czyn z art. 178 a § 4 kk (stan nietrzeźwości 1,20 mg/l), popełniony w dniu 14.11.2016 r. została skazana na karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat oraz dożywotni zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym. Wyrok uprawomocnił się 28.02.2017 r.

(dowód: karta karna – k. 3,

odpis wyroku – k. 7,

odpis wyroku – k. 8)

W dniu 01.05.2017 r. B. K. pojechała samochodem F. (...) nr rej. (...) (jako kierująca) na dworzec odebrać swoją córkę. Kiedy już córkę odwiozła do (jej) domu i jechała do swojego mieszkania, wówczas została zatrzymana przez policję (o godzinie 21.15, na ulicy (...)) do kontroli drogowej.

Podczas kontroli policjanci stwierdzili, że kierująca tym pojazdem B. K. ma orzeczony zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego.

(dowód: wyjaśnienia B. K. – k. 34 v,

notatka – k. 1)

B. K. nie jest chora psychicznie, ani upośledzona umysłowo, natomiast wykazuje inne zakłócenia czynności psychicznych pod postacią uzależnienia od alkoholu, zaburzeń adaptacyjnych oraz cech zaburzeń osobowości. Biegli nie stwierdzili ograniczeń poczytalności w stosunku do zarzucanego jej czynu. Stan zdrowia oskarżonej pozwala na jej udział w czynnościach procesowych, natomiast wymaga ona pomocy obrońcy z urzędu.

(dowód: opinia – k. 66 - 69)

B. K. urodziła się(...). Jest średniego wykształcenia, aktualnie pozostaje na utrzymaniu swoich rodziców, bezrobotna. Jest rozwiedziona, ma jedną studiującą córkę. (k. 34)

B. K. przyznała się do zarzucanego czynu i wyjaśniła, że bardzo żałuje tego, co się stało. Powiedziała, że wsiadła tego dnia w samochód, pomimo obowiązujących ją zakazów, bo chciała odebrać z dworca 21 – letnia córkę, która wracała z wycieczki i była chora. Dodała, że mieszkała wówczas (i nadal) z konkubentem w P. (...)ale on nie mógł jej córki odebrać, bo nie było go w domu; były mąż nie mógł córki odebrać, bo nie ma prawa jazdy. Przyznała, że córka dzwoniła jeszcze z drogi prosząc o zabranie jej z dworca, mogła więc zatelefonować (oskarżona) do swego ojca z prośbą, by odebrał jej córkę z dworca, z tym że rodzice zamieszkują w W., nie chciała więc ojca fatygować, no i wsiadła w samochód i pojechała po swoje dziecko, które odebrała z dworca, odwiozła na ulicę (...), gdzie ją zostawiła i pojechała do domu, a ponieważ zdaniem policji przejechała skrzyżowanie na czerwonym świetle (z czym się nie zgadza), to ją zatrzymali do kontroli. Przyznała, że jazda samochodem była to „głupota” z jej strony. Dodała, ze od 2015 – 2016 leczy się prywatnie u lekarza psychiatry, bo „nie dawała sobie rady psychicznie, głównie z powodu alkoholu”, teraz przyjmuje leki i lepiej funkcjonuje. (k. 35)

Sąd ocenił i zważył, co następuje:

Materiał dowodowy jest w tej sprawie niesprzeczny. Wyjaśnienia oskarżonej są szczere i nie kłócą się z notatką policjantów. W opinii biegłych psychiatrów potwierdziło się z kolei, że oskarżona jest uzależniona od alkoholu. Wyjaśnienia B. K. sąd uznał więc za w pełni wiarygodne.

B. K. kierując pojazdem mechanicznym po drodze publicznej, wbrew orzeczonemu prawomocnie (dwoma wyrokami sądowymi) zakazowi wypełniła znamiona przestępstwa z art. 244 kk, w wersji obowiązującej w dacie popełnienia czynu (tj. przed zmianą tegoż przepisu, z dniem 01.06.2017 r. sprowadzającą się do zaostrzeniem dolnej i górnej granicy zagrożenia), stąd też kwalifikacja w związku z art. 4 § 1 kk.

Wymierzając karę sąd kierował się dyrektywami art. 53 kk.

Po stronie okoliczności łagodzących sąd uwzględnił przyznanie się i złożenie wyjaśnień oraz szczery żal.

Po stronie okoliczności obciążających sąd uwzględnił, iż przypisanego czynu oskarżona dopuściła się wkrótce po orzeczeniu wobec niej kolejnego już zakazu. Chronologia zdarzeń jest następująca: w dniu 07.01.2016 r. B. K. kieruje jako nietrzeźwa, za co zostaje skazana w dniu 10.03.2016 r.; następnie w dniu 14.11.2016 r. ponownie kieruje jako nietrzeźwa (i już wbrew zakazowi), za co zostaje skazana w dniu 20.02.2017 r. Po czym w dniu 01.05.2017 r. jedzie (trzeźwa, ale wbrew zakazowi). Powyższe okoliczności przemawiają obciążająco. W ich świetle, w ocenie sądu rejonowego jedyną właściwą reakcją karną na zaistniały czyn jest kara pozbawienia wolności. Zważywszy powyższe okoliczności obciążające sąd nie znalazł podstaw do zastosowania art. 37 a kk i wymierzenia kary innego rodzaju niż pozbawienia wolności. Z kolei treść art. 69 § 1 kk wyklucza warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności. Mając powyższe na względzie sąd wymierzył karę 2 miesięcy pozbawienia wolności.

O należności obrońcy z urzędu sąd orzekł w oparciu o § 17 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 03.10.2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu.

O kosztach postępowania sąd orzekł w oparciu o art. 627 kpk i art. 616 § 2 kpk.