Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 września 2017r.

Sąd Rejonowy w R a c i b o r z u Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Maksoń-Prach

Protokolant: Agata Maruniak

w obecności Prokuratora: ---

po rozpoznaniu w dniu: 12. 07. 2017r., 18. 09. 2017r.

sprawy:

M. Ż. (1)

s. S. i J.

ur. (...) w W.

oskarżonego o to, że:

w dniu 29 sierpnia 2015 roku jako Prezes Zarządu (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. przy ulicy (...) urządzał w lokalu (...)w R. przy ulicy (...) w celach komercyjnych gry o charakterze losowym na urządzeniach elektronicznych do gier (...) M. nr (...) i (...) G. nr (...), wbrew przepisom ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (Dz. U. nr 201/2009, poz. 1540, z późn. zm.),

tj. o czyn z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks

1.  uznaje oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks i za to na podstawie art. 107 § 1 kks w zw. z art. 23 § 1 i 3 kks skazuje go na karę grzywny w ilości 100 (sto) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 100 (sto) złotych;

2.  na podstawie art. 30 § 5 kks orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa urządzeniach elektronicznych do gier (...) M. nr (...) i (...) G. nr (...) wraz z kablami zasilającymi;

3.  na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe obejmujące wydatki w kwocie 50,00 (pięćdziesiąt) złotych i opłatę w kwocie 1,000,00 (jeden tysiąc) złotych.

Sędzia:

Sygn. akt II K 948/16

UZASADNIENIE

W dniu 29 sierpnia 2015 r. funkcjonariusze Referatu Dozoru Urzędu Celnego w R. przeprowadzili kontrolę prowadzonej działalności w zakresie urządzania i prowadzenia gier na automatach związaną z przestrzeganiem ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych w lokalu (...) znajdującym się w R. przy ul. (...).

W wyniku przeprowadzonych działań stwierdzono, że w lokalu znajdują się dwa urządzenia elektroniczne do gier o nazwie: (...) M. nr (...) oraz C. G. nr (...). Po przeprowadzeniu gier kontrolnych na wskazanych urządzeniach stwierdzono, iż są to urządzenia umożliwiające przeprowadzenie gier o charakterze losowym – w myśl art. 2 ust. 5 ustawy o grach hazardowych. Grający nie ma pływy na wynik gry, który zależy od jego umiejętności i sprawności. Wobec stwierdzenia, że przedmiotowe automaty do gier podlegają przepisom ustawy o grach hazardowych i są użytkowane bez wymaganej koncsesji, poza kasynem gry – zatrzymano je do dalszego postępowania.

Właścicielem urządzeń znajdujących się w kontrolowanym lokalu jest (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. przy ul. (...). Ówczesnym prezesem zarządu spółki był oskarżony M. Ż. (1).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie:

- zeznań świadka I. Ż. (k. 26 – 28, 202 v.)

- płyty DVD z zapisem przeprowadzonych czynności kontrolnych (k. 12)

- protokołu z przeprowadzonych czynności kontrolnych (k. 3 – 6)

- protokołu zatrzymania przedmiotów (k. 9)

- protokołu kontroli z dnia 02 września 2015 r. (k. 22 – 24)

- protokołu oględzin (k. 61 – 66)

Oskarżony M. Ż. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. W złożonych wyjaśnieniach podkreślił, iż na podstawie wiadomości znalezionych w Internecie był przekonany, że postępuje zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Oskarżony był w przeszłości wielokrotnie karany sądownie za czyny z art. 107 § 1 kks.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego M. Ż. (1) (k. 82 – 86, 199v.)

- karta karna (k. 195 – 197)

Przesłuchany na rozprawie w dniu 18 września 2017 r. funkcjonariusz Urzędu Celnego w R. I. Ż. z uwagi na upływ czasu nie pamiętał już przebiegu kontroli z dnia 29 sierpnia 2017 r. przeprowadzonej w lokalu (...). Równocześnie świadek przyznał, iż w lokalu ujawniono dwa automaty do gier. Po przeprowadzeniu gier kontrolnych ustalono, iż gry przeprowadzone na urządzeniach mają charakter losowy. Nadto świadek podtrzymał zeznania złożone w postępowaniu przygotowawczym.

Zdaniem Sądu zeznania świadka zasługują na wiarę, gdyż są spójne. logiczne i konsekwentne. Podczas postępowania przygotowawczego świadek szczegółowo opisał przebieg kontroli w lokalu oraz przebieg prowadzonych gier kontrolnych i procedurę zatrzymywania urządzeń do gier w związku z naruszeniem ustawy o grach hazardowych. Przesłuchany świadek jest osobą obcą dla oskarżonego i nie ma żadnego interesu w tym, aby go pomawiać.

Sąd zważył co następuje:

M. Ż. (1) został oskarżony o to, że w dniu 29 sierpnia 2015 r. jako Prezes Zarządu (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. przy ul. (...) urządzał w lokalu (...) w R. przy ul. (...) w celach komercyjnych gry o charakterze losowym na urządzeniach elektronicznych do gier: (...) M. nr (...) oraz C. G. nr (...) wbrew przepisom ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych, tj. o czyn z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks.

Konstrukcja przepisu art. 107 kks określa typ czynu zabronionego nie tylko w przepisie go statuującym, ale również w przepisach koniecznych do odczytania jego znamion ustawowych. Przepis ten oparty jest więc na blankiecie, a wypełniają go przepisy prawa administracyjnego – w tym przypadku przepisy ustawy o grach hazardowych z dnia 19 listopada .2009 r. W ustawie tej ujęto ograniczenia, których naruszenie może skutkować odpowiedzialnością karną skarbową. Dopuszczalność dookreślenia dyspozycji przepisu karnego regulacjami innej ustawy potwierdził Trybunał Konstytucyjny.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych działalność w zakresie gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości oraz gier na automatach może być prowadzona wyłącznie na .podstawie udzielonej koncesji na prowadzenie kasyna gry. Określa ona również definicję gier – w tym gier na automatach. I tak art. 2 ust. 3 w/w ustawy stanowi, że grami na automatach są gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych lub elektronicznych – w tym komputerowych, o wygrane pieniężne lub rzeczowe, w których gra zawiera element losowości. Zgodnie z ust. 5 art. 2 ustawy grami na automatach są także gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechaniczych lub elektronicznych – w tym komputerowych, organizowane w celach komercyjnych, w których grający nie ma możliwości uzyskania wygranej pieniężnej lub rzeczowej, ale gra ma charakter losowy.

W przedmiotowej sprawie automaty zostały zabezpieczone i osobiście przebadany przez funkcjonariuszy celnych, którzy przeprowadzili kontrolę w lokalu w celu ustalenia czy gry, które na nich rozgrywano spełniały kryteria gier na automatach w rozumieniu ustawy o grach hazardowych. Z poczynionych ustaleń wynika, ze gry rozgrywane na kontrolowanych urządzeniach mają charakter losowy, a uzyskiwane wyniki są nieprzewidywalne oraz niezależne od woli gracza.

Nie ulega wątpliwości, iż w przedmiotowej sprawie doszło do naruszenia przepisów ustawy o grach hazardowych. Zabezpieczone automaty służyły do urządzania gier bez wymaganego zezwolenia. Udostępniono je w celach komercyjnych do publicznego korzystania, a wygrane miały charakter losowy. Gry na takich automatach mogą odbywać się na podstawie koncesji i jedynie w kasynach. Oskarżony złamał obowiązujące przepisy prawa, gdyż nie posiadał wymaganych zezwoleń. Będąc prezesem zarządu spółki zajmującej się organizowaniem hazardowych gier liczbowych, M. Ż. (1) musiał wiedzieć, iż prowadzenie gier na automatach jest możliwe jedynie w kasynie. Oskarżony powinien był dołożyć najwyższej staranności, aby orientować się w kwestiach ich legalności. Jego styczność z automatami do gier nie była incydentalna. W razie wątpliwości – mając na uwadze skalę prowadzonej przez spółkę (...) działalności, powinien był wystąpić w odpowiednim czasie do właściwych organów o wydanie decyzji rozstrzygającej jak należy kwalifikować urządzenia wykorzystywane w działalności spółki w rozumieniu ustawy o grach hazardowych. W ocenie Sądu oskarżony działał w zamiarze bezpośrednim, z premedytacją i kierując się jedynie chęcią nielegalnego zysku.

Naruszając porządek prawny w zakresie urządzania oraz prowadzenia gier i zakładów wzajemnych, M. Ż. (2) godził w interes finansów publicznych oraz monopol państwa w tej sferze.

Podkreślić należy, że Rzeczpospolita Polska wraz z przystąpieniem do Unii Europejskiej przyjęła prawodawstwo unijne włącznie z Traktatem Stowarzyszeniowym. Prawodawstwo unijne należy traktować jako źródło prawa międzynarodowego o charakterze ponadpaństwowym. Z art. 9 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej wynika zobowiązanie do przestrzegania wiążącego Polskę prawa międzynarodowego. Zgodnie z art. 260 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej każde państwo członkowskie jest zobowiązane do wykonywania orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Kierowane do państw członkowskich orzeczenia swym zasięgiem obejmują instytucje państwa, w tym organy administracji publicznej, które są zobowiązane do podjęcia działań mających na celu dostosowanie prawa wewnętrznego do prawa unijnego. Zgodnie z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 19 lipca 2012 r. (sygn. spraw połączonych C – 213/11, C – 214/11, C – 217/11) „ art. 14 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych stanowi „przepis techniczny” w rozumieniu unijnej dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1988 roku ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych, wobec czego przepis ten powinien zostać przekazany Komisji Europejskiej celem jego notyfikacji zgodnie z art. 8 ust. 1 tej dyrektywy”. Jednak należy zwrócić uwagę na fakt, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wyrokiem z dnia 13 października 2016 r. (sygn. C 303/15) orzekł, iż „ art. 1 dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasady dotyczące usług społeczeństwa informacyjnego w brzmieniu zmienionym na mocy dyrektywy 98/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 lipca 1998 roku należy interpretować w ten sposób, że przepis krajowy, taki jak ten będący przedmiotem postępowania głównego, nie wchodzi w zakres pojęcia „przepisów technicznych” w rozumieniu tej dyrektywy, podlegających obowiązkowi zgłoszenia na podstawie art. 8 ust. 1 tej samej dyrektywy, którego naruszenie jest poddane sankcji w postaci braku możliwości stosowania takiego przepisu”. Jednocześnie z orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 marca 2015 r. (sygn. P 4/14) wynika, że przepis art. 14 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych jest zgodny z przepisami Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, a więc brak jest podstaw do odmowy stosowania przepisów tej ustawy dla blankietowego przepisu art. 107 § 1 kks.

W ocenie Sądu zachowanie oskarżonego wyczerpało znamiona czynu z art. 107 § 1 kks, a jego wina nie budzi wątpliwości. Zauważyć należy, iż zasadniczym przedmiotem działalności spółki (...) jest dystrybuowanie automatów do gier. Dochody spółki pochodzą w głównej mierze z udostępniania w celu użytkowania automatów do gier właścicielom lokali gastronomicznych. Wyjaśnienia oskarżonego nie przyznającego się do winy nie zasługują na wiarę. W ocenie Sądu takie stanowisko oskarżonego jest podyktowane chęcią uniknięcia odpowiedzialności karnej. Jest również sprzeczne ze wskazaniami wiedzy, logiki i doświadczenia życiowego.

Za bezsporny należy uznać fakt prowadzenia przez oskarżonego działalności gospodarczej związanej z urządzeniami przez niego gier na automatach. Zawierał on umowy o współpracy po to aby do wytypowanych lokali wstawiać automaty do gry i czerpać z tego określone dochody. Bezsporne jest również to, że na prowadzenie gier na zabezpieczonych automatach nie posiadał koncesji. Działalność była prowadzona poza kasynem gry. Przedmiotowe automaty były urządzeniami do rozgrywania gier o charakterze losowymco potwierdziły: protokół oględzin oraz zeznania świadka, który przeprowadził na zabezpieczonych automatach eksperyment.

Z uwagi na profil działalności spółki (...) powinien dysponować odpowiednią wiedzą i znać przepisy dotyczące legalności gier prowadzonych na automatach.

Sąd uznał zatem oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, w związku z czym na podstawie art. 107 § 1 kks w zw. z art. 23 § 1 i 3 kks skazał go na karę grzywny w ilości 100 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 100 zł.

Przy wymiarze kary Sąd wziął pod uwagę dyrektywy wymiaru kary z art. 53 kk. Wymierzając karę Sąd kierował się przede wszystkim potrzebą wychowawczego oddziaływania na oskarżonego. Na niekorzyść M. Ż. (1) wpływa jego uprzednia wielokrotna karalność. Wymierzona wobec oskarżonego kara grzywny powinna zapobiegać powrotowi na drogę przestępstwa, wywołać zmianę postępowania w przeszłości oraz skłonić go do przestrzegania porządku prawnego. Przy wymiarze kary grzywny Sąd zbadał możliwości zarobkowe oskarżonego oraz jego sytuację majątkową. Sąd uznał, iż sytuacja majątkowa oskarżonego pozwoli mi na spłatę orzeczonej kary grzywny.

Na podstawie art. 30 § 5 kks Sąd orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa urządzeń elektronicznych do gier o nazwie A. (...) nr (...) oraz C. G. nr (...) wraz z kablami zasilającymi.

Na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe obejmujące wydatki w kwocie 50 zł i opłatę w kwocie 1000 zł.

Sędzia: