Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżona A. G. (1) pełniła funkcję prezesa Zarządu (...) Sp. z o.o. w O. w okresie od lipca 2016 r do 10 marca 2017 r. W dniu 17 sierpnia 2016 r. występując w imieniu (...) Sp. z o.o. w O., działającej jako dzierżawca, podpisała ramową umowę dzierżawy powierzchni z K. P., która to umowa dotyczyła wydzierżawienia przez K. P. części powierzchni w Sklepie (...) przy ul. (...) w P.. W umowie określono, że celem dzierżawy jest umieszczenie urządzeń do konkursów wiedzy powszechnej – quizomatów. Na podstawie tej umowy do wskazanego lokalu wstawiono urządzenia A. G. (2) o nr (...) oraz A. G. (2) o nr (...).

W dniu 25 listopada 2016 r. na podstawie upoważnienia Naczelnika Urzędu Celnego w O. funkcjonariusze Urzędu Celnego w O. Oddziału Celnego w E. B. W., L. G., D. B. i A. C. (1) przeprowadzili kontrolę w lokalu przy ul. (...) w P. w zakresie urządzania i prowadzenia gier hazardowych. Podczas kontroli ujawniono w lokalu podłączone do prądu urządzenia A. G. (2) o nr (...) oraz A. G. (2) o nr (...), których dysponentem był (...) Sp. z o.o. w O.. Przeprowadzony przez funkcjonariuszy eksperyment procesowy wykazał, że urządzenia do gier były automatami do gier w rozumieniu ustawy o grach hazardowych i eksploatowane były niezgodnie z ustawą. Po otworzeniu urządzeń stwierdzono wewnątrz kwoty pieniędzy: w A. G. (2) nr (...) w łącznej kwocie 135 zł (banknoty 2 szt. x 20 zł, 1 szt. x 10 zł, bilon 17 szt. 5 zł), przy czym jedną monetę o nominale 5 zł przekazano do kasy OC w E. z uwagi na użycie ich w trakcie przeprowadzonego eksperymentu procesowego, a w A. G. (2) o nr (...) w łącznej kwocie 165,00 zł (banknoty 2 szt. x 20 zł, bilon 25 szt. x 5 zł). W trakcie kontroli ustalono ponadto, iż kontrolowany podmiot nie posiadał wymaganego zezwolenia lub koncesji na prowadzenie tego typu gier, w związku z czym urządzenia zatrzymano jako dowód w sprawie.

( dowód: wyjaśnienia oskarżonej A. G. (1) k. 795v. – 797; zeznania świadków: W. F. k. 403v. – 405, k. 797 – 798; D. B. k. 798v. – 799; B. W. k. 37v. – 38, k. 287v. – 288, k. 521v. – 522, k. 811v. – 812v.; J. M. k. 12v. – 13, k. 798; notatka urzędowa k. 2-4, protokół z przebiegu eksperymentu procesowego k. 5-8, protokół przeszukania k.16-18, protokół oględzin k.19-23, protokół przekazania dowodów rzeczowych k.24, informacja z (...) M. k.32, informacja z krajowego rejestru automatów do gier k.35, ramowa umowa dzierżawy powierzchni k.41-42, opinia dla automatów (...) k.55-69, regulamin konkursów wiedzy powszechnej na urządzeniach quizomat, opinia techniczna Instytutu (...) z/s w W., opinia R. Z., opinia prof. W. i partners k.99-131, opinia biegłego sądowego w dziedzinie (...) k.139-148, protokół oględzin k.150, protokół zdawczo – odbiorczy k.151, protokoły zdawczo – odbiorcze wraz z dowodami wpłat k.152-155, dokument z Izby Celnej w O. wraz z informacją prasową k.158-162, konkurs wiedzy powszechnej – protokół z badań k.168-188 )

Oskarżona A. G. (1) w dniu 02 września 2016 r. występując w imieniu (...) Sp. z o.o. w O., działającej jako dzierżawca, podpisała ramową umowę dzierżawy powierzchni z W. D., która to umowa dotyczyła wydzierżawienia przez W. D. części powierzchni w lokalu przy ul. (...) w O.. W umowie określono, że celem dzierżawy jest umieszczenie urządzeń do konkursów wiedzy powszechnej – quizomatów. Na podstawie tej umowy do wskazanego lokalu wstawiono urządzenia A. G. (2) nr (...), A. G. (2) nr (...), A. G. (2) nr (...), A. G. (2) nr (...).

W dniu 30 listopada 2016 r. na podstawie upoważnienia Naczelnika Urzędu Celnego w O. funkcjonariusze Urzędu Celnego w O. Oddziału Celnego w E. B. W., L. G., D. B. i A. C. (1) przeprowadzili kontrolę w lokalu przy ul. (...) w O. w zakresie urządzania i prowadzenia gier hazardowych. Podczas kontroli ujawniono w lokalu podłączone do prądu urządzenia A. G. (2) nr (...), A. G. (2) nr (...), A. G. (2) nr (...), A. G. (2) nr (...), których dysponentem był (...) Sp. z o.o. w O.. Przeprowadzony przez funkcjonariuszy eksperyment procesowy wykazał, że urządzenia do gier były automatami do gier w rozumieniu ustawy o grach hazardowych i eksploatowane były niezgodnie z ustawą. Po otworzeniu urządzeń stwierdzono wewnątrz kwoty pieniędzy. W A. G. (2) nr (...) w łącznej kwocie 70,00 zł ( banknoty 6 szt. x 10 zł, bilon 2 szt. x 5 zł), przy czym jeden banknot o nominale 10 zł przekazano do kasy OC w E. z uwagi na użycie go w trakcie przeprowadzonego eksperymentu procesowego. W A. G. (2) nr (...) w łącznej kwocie 90,00 zł (banknoty 5 szt. x 10 zł, 2 szt. x 20 zł), przy czym jeden banknot o nominale 20 zł przekazano do kasy OC w E. z uwagi na użycie go w trakcie przeprowadzonego eksperymentu procesowego. W A. G. (2) nr (...) w łącznej kwocie 125,00 zł ( banknoty 4 szt. x 10 zł, bilon 17 szt. x 5 zł), przy czym jeden banknot o nominale 10 zł przekazano do kasy OC w E. z uwagi na użycie go w trakcie przeprowadzonego eksperymentu procesowego. W A. G. (2) nr (...) w łącznej kwocie 50,00 zł ( banknoty 4 szt. x 10 zł, bilon 2 szt. x 5 zł), przy czym jeden banknot o nominale 10 zł przekazano do kasy OC w E. z uwagi na użycie go w trakcie przeprowadzonego eksperymentu procesowego. W trakcie kontroli ustalono ponadto, iż kontrolowany podmiot nie posiadał wymaganego zezwolenia lub koncesji na prowadzenie tego typu gier, w związku z czym urządzenia zatrzymano jako dowód w sprawie.

( dowód: wyjaśnienia oskarżonej A. G. (1) k. 795v. – 797; zeznania świadków: W. F. k. 403v. – 405, k. 797 – 798; D. B. k. 798v. – 799; B. W. k. 37v. – 38, k. 287v. – 288, k. 521v. – 522, k. 811v. – 812v.; W. D. k. 247v. – 248, k. 798 – 798v.; W. Z. k. 244v. – 245, k. 826v. – 827; notatka urzędowa k.232-234, protokół z przebiegu eksperymentu procesowego k.235-240, protokół przeszukania k.250-253, protokół oględzin k.254-259, protokół przekazania dowodów rzeczowych k.260, zeszyt k.261, umowa najmu lokalu użytkowego k.269-274, wypis z rejestru gruntów k.292, wypis z kartoteki budynków k.293, korespondencja (...) sp. z o.o. w W. z Naczelnikiem UC w P. wraz z opinią prof. W. i partners k.313-345, opinia biegłego sądowego w dziedzinie (...) k.346-365, protokół oględzin k.377-378, protokoły zdawczo – odbiorcze z dowodami wpłat k.379-387, dokument z Izby Celnej w O. k.398-400, informacja prasowa k.401-402, konkurs wiedzy powszechnej – protokół z badań k.408-429, wnioski z analizy dokumentów dotyczących powiązań A. G. (1) z podmiotami działającymi w sferze gier hazardowych k.430-454, notatka urzędowa odnośnie analizy raportu z Krajowego Rejestru Automatów do Gier k.455 )

Oskarżona A. G. (1) w dniu 01 października 2016 r. występując w imieniu (...) Sp. z o.o. w O., działającej jako dzierżawca, podpisała ramową umowę dzierżawy powierzchni z A. T., która to umowa dotyczyła wydzierżawienia przez A. T. części powierzchni w lokalu przy ul. (...). W umowie określono, że celem dzierżawy jest umieszczenie urządzeń do konkursów wiedzy powszechnej – quizomatów. Na podstawie tej umowy do wskazanego lokalu wstawiono urządzenia A. G. (2) nr (...), A. G. (2) nr (...), A. G. (2) nr (...), A. G. (2) nr (...).

W dniu 12 października 2016 r. na podstawie upoważnienia Naczelnika Urzędu Celnego w O. funkcjonariusze Urzędu Celnego w O. Oddziału Celnego w E. B. W., L. G., D. B. i A. C. (1) przeprowadzili kontrolę w lokalu przy ul. (...) w P. w zakresie urządzania i prowadzenia gier hazardowych. Podczas kontroli ujawniono w lokalu podłączone do prądu urządzenia A. G. (2) nr (...), A. G. (2) nr (...), A. G. (2) nr (...), A. G. (2) nr (...), których dysponentem był (...) Sp. z o.o. w O.. Przeprowadzony przez funkcjonariuszy eksperyment procesowy wykazał, że urządzenia do gier były automatami do gier w rozumieniu ustawy o grach hazardowych i eksploatowane były niezgodnie z ustawą. Po otworzeniu urządzeń stwierdzono wewnątrz kwoty pieniędzy w łącznej wysokości 30 zł: w A. G. (2) nr (...) – 5 zł, w A. G. (2) nr (...) – 10 zł, A. G. (2) nr (...) – 10 zł, A. G. (2) nr (...) – 5 zł, przy czym kwotę tę, w wysokości 30 zł przekazano do kasy OC w E. z uwagi na użycie jej w trakcie przeprowadzonego eksperymentu procesowego.

( dowód: wyjaśnienia oskarżonej A. G. (1) k. 795v. – 797; zeznania świadków: W. F. k. 403v. – 405, k. 797 – 798; D. B. k. 798v. – 799; B. W. k. 37v. – 38, k. 287v. – 288, k. 521v. – 522, k. 811v. – 812v.; A. T. k. 599v. – 600, k. 798v.; notatka urzędowa k.467-469, protokół z przeprowadzonego eksperymentu procesowego k.470-475, protokół przeszukania k.485-487, pokwitowanie k.488, protokół oględzin k.489-497, informacja odnośnie urządzenia o nazwie (...) k.502-503, informacja z KRS k.514-516, opinia techniczna Instytutu (...) z/s w W. k.529-532, opinia biegłego sądowego z zakresu mechaniki technicznej, ogólnej budowy i eksploatacji maszyn teorii maszyn i mechanizmów techniki komputerowej k.536-551, sprawozdanie z badań rejestratora cyfrowego RKS (...) k.559-563, protokół oględzin k.564-584, umowa najmu k.589-590, informacja z (...) k.593, ramowa umowa dzierżawy powierzchni k.606-616, informacje na temat dozwolonej liczby kasyn gry/województwa i miasta k.625-628, opinia prawna prof. dr hab. R. Z. k.636-663, upoważnienie, rezygnacja A. G. (1) z funkcji prezesa, opinia prof. W. i partners k.710-794, opinia biegłego nr 53/17 dla Sądu Rejonowego w Giżycku V Zamiejscowego Wydziału Karnego z siedzibą w W. k.805-810 )

Oskarżona A. G. (1) nie przyznała się do popełnienia zarzuconych jej czynów. Na rozprawie sądowej wyjaśniła, że sprawa dotyczyła terminali A. Q.. Urządzenia tego typu, które zostały zatrzymane przez funkcjonariuszy celnych, przed wprowadzeniem na rynek zostały zweryfikowane przez programistów i informatyków producenta jako nie mieszczące się w katalogu gier na automatach według ustawy o grach hazardowych. Uczestnictwo w konkursie wiedzy, wymagało zaakceptowania regulaminu, a następnie odpowiedzi na pytania o różnej wartości adekwatnej do stopnia trudności pytań, przy czym uczestnik w każdej chwili mógł się z konkursu wycofać. Uzyskanie nagrody zależało wyłącznie od wiedzy uczestnika, a nie od przypadku, zaś zastosowana wizualizacja w postaci obrazów wykorzystywanych w automatach do gier hazardowych miała charakter wyłącznie marketingowy , nie wpływający na wynik konkursu. Nadto przed wprowadzeniem na rynek uzyskano pozytywną opinię techniczną jednostki upoważnionej przez Ministra Finansów dla urządzenia identycznego jak zatrzymane. Wyjaśniła , że uzyskano również opinię prof. M. W. i prof. R. Z. w przedmiocie prawnej oceny konkursu wiedzy powszechnej, które potwierdziły inny niż losowy, charakter konkursu, oparty na wiedzy. W jej ocenie opinie były aktualne także w odniesieniu do zatrzymanych w sprawie urządzeń. Nadmieniła , że właściciel oprogramowania złożył wniosek do Ministra Finansów o wydanie decyzji i stwierdzenie, czy konkurs był grą hazardową w rozumieniu ustawy o grach hazardowych, przy czym w dniu 28 września 2016 r. podobne postępowanie zostało z urzędu wszczęte przez Ministerstwo Finansów. Podobieństwo quizomatu do urządzeń hazardowych służyło jedynie celom marketingowym. Wiele firm funkcjonujących na rynku polskim czyniło podobnie.

( vide wyjaśnienia oskarżonej A. G. (1) k. 795v. – 797 )

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie sądu wyjaśnienia oskarżonej A. G. (1) nie przyznającej się do popełnienia zarzucanych jej czynów nie zasługiwały całkowicie na aprobatę. Nie znajdowały one bowiem potwierdzenia w zebranym w sprawie materiale dowodowym oraz były sprzeczne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego.

Stan faktyczny w sprawie jest w zasadzie bezsporny. Oskarżona nie kwestionowała bowiem w toku postępowania, że zarządzała spółką prowadzącą działalność gospodarczą związaną z urządzeniem gier typu quiz wiedzy na automatach w tym i na automatach zabezpieczonych w niniejszej sprawie. W tym celu m.in. pełniąc funkcję prezesa Zarządu (...) Sp. z o.o. w O., urządzała takie gry na automatach do gier: w dniu 25 listopada 2016 r. w lokalu przy ul. (...) w P., w dniu 30 listopada 2016 r. w lokalu przy ul. (...) w O. i w dniu 12 października 2016 r. w lokalu przy ul. (...) w P.. Odbywało się to poza kasynem gry, bez stosownego zezwolenia i koncesji, poprzez wcześniejsze zawarcie umów dzierżawy. Potwierdzały to zeznania funkcjonariuszy celnych D. B. (vide k. 798v. – 799), B. W. (vide k. 37v. – 38, k. 287v. – 288, k. 521v. – 522, k. 811v. – 812v.), inżyniera elektryka uczestniczącego w wydaniu opinii technicznej w stosunku do jednego z badanych automatów o nazwie quizomat W. F. (vide k. 403v. – 405, k. 797 – 798), pracowników w kontrolowanych lokalach J. M. (vide k. 12v. – 13, k. 798), W. Z. (vide k. 244v. – 245, k. 826v. – 827) i osób wynajmujących powierzchnię pod automaty W. D. (vide k. 247v. – 248, k. 798 – 798v.), A. T. (vide k. 599v. – 600, k. 798v.) oraz częściowo wyjaśnienia samej oskarżonej.

Poza sporem w niniejszej sprawie jest także to, iż zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa w dniach objętych zarzutami zabronione były gry z elementem losowym o charakterze komercyjnym na automatach do gier poza wyznaczonymi do tego miejscami. Oskarżona miała tego świadomość, o czym świadczą także jej wyjaśnienia.

Sporną kwestią jest natomiast to , czy zabezpieczone automaty do gier umożliwiały rozgrywanie gier mających charakter losowy o wygrane pieniężne lub o wygrane rzeczowe, w których uzyskane wygrane punktowe pozwalały na rozpoczęcie nowej gry lub jej przedłużenie bez konieczności wpłaty stawki za udział w grze, czy też jak twierdziła oskarżona dawały uczestnikom możliwość udziału w konkursie o charakterze intelektualnym „wiedzowym”, a zatem pozostającym poza zakresem objętym ustawą o grach hazardowych.

Przepis zawarty w art. 107 § 1 kks penalizuje nielegalne urządzanie lub prowadzenie gier hazardowych. Naruszając porządek prawny w zakresie urządzania i prowadzenia gier hazardowych, sprawca godzi w interes finansów publicznych oraz monopol państwa w tej sferze. Zgodnie z treścią art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych działalność w zakresie gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości i gier na automatach może być prowadzona po uzyskaniu koncesji na kasyno gry, z kolei w myśl art. 14. ust. 1 urządzanie gier cylindrycznych, gier w karty, w tym turniejów gry w pokera, gier w kości oraz gier na automatach jest dozwolone wyłącznie w kasynach gier na zasadach i warunkach określonych w zatwierdzonym regulaminie i udzielonej koncesji lub udzielonym zezwoleniu, a także wynikających z przepisów ustawy. Nadto, stosownie do treści art. 23a ust. 1 automaty do gier, urządzenia losujące i urządzenia do gier mogą być eksploatowane przez podmioty posiadające koncesję lub zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie gier losowych lub gier na automatach oraz przez podmioty wykonujące monopol państwa, po ich zarejestrowaniu przez naczelnika urzędu celno-skarbowego. W art. 2 ust. 3 ustawy wskazano przy tym, iż grami na automatach są gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych lub elektronicznych, w tym komputerowych oraz gry odpowiadające zasadom gier na automatach urządzane przez sieć Internet o wygrane pieniężne lub rzeczowe, w których gra zawiera element losowości. Artykuł 3 ustawy wyraźnie stanowi, że urządzanie i prowadzenie działalności w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych, gier w karty i gier na automatach jest dozwolone na podstawie właściwej koncesji, zezwolenia lub dokonanego zgłoszenia. Prowadzenie zaś działalności w zakresie gier liczbowych, loterii pieniężnych, gry telebingo oraz gier na automatach poza kasynem gry stanowi monopol państwa.

Jak wynika z powyższego kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy miała zatem wykładnia wyżej przytoczonego art. 2 ust. 3 ustawy o grach hazardowych i to w zakresie istnienia elementu losowości w prowadzonych na automatach grach, gdyż sam fakt prowadzenia gier na urządzeniach elektronicznych, a także uzyskiwania w nich wygranych pieniężnych czy rzeczowych, był nie kwestionowany przez oskarżoną i potwierdzony złożonymi przez nią ekspertyzami . Dlatego też ustalenia biegłych A. C. (2) i A. C. (3) w tym zakresie nie miały decydującego znaczenia w sprawie, albowiem potwierdziły okoliczności w znacznej mierze niesporne (vide k. 139 – 148, k. 346 – 365, k. 536 - 551). Z kolei pozostałe ustalenia tych biegłych z racji braku możliwości zweryfikowania przez nich działania urządzeń po odłączeniu ich od Internetu stanowiły wyłącznie opis eksperymentów dokonanych przez funkcjonariuszy celnych pod kątem zgodności z ustawą o grach hazardowych do czego zdaniem sądu nie są potrzebne wiadomości specjalne. Zresztą już na wstępach opinii wyjaśniono, że wydano je na podstawie analizy zapisów wideo gier zrealizowanych podczas zatrzymania urządzeń, szczegółowych badań źródłowych i porównawczych i własnej wiedzy.

Zdaniem sądu nie budzi wątpliwości, iż zarówno prowadzenie gry KWP w zgodzie z regulaminem , jak i wbrew regulaminowi, cechuje się takim stopniem przypadkowości, który jednoznacznie nakazuje uznać grę za losową.

Na wstępie należy zauważyć, że zarówno opinia techniczna Instytutu (...) w W. dotycząca podobnego oprogramowania (vide k. 529 - 532) jak i opinie prawne złożone przez oskarżoną, dotyczą działania oprogramowania zgodnego z wyświetlanym przez urządzenie regulaminem gry, pomijając możliwość prowadzenia tych gier w sposób sprzeczny z regulaminem, czyli całkowicie z pominięciem wiedzy, a ze zdaniem się grającego na wynik wizualizacji widocznej na ekranie monitora oraz końcową podpowiedź statystyczną po użyciu opcji zamiany pytań przeniesionych do banku na jedno pytanie. W taki właśnie sposób na zabezpieczonych urządzeniach przeprowadził eksperymenty funkcjonariusz celny B. W., co szczegółowo zostało opisane w protokołach kontroli (vide k. 5 – 8, k. 235 – 240, k. 470 - 475). Należy zaznaczyć, że sam opisany przebieg gry, za wyjątkiem faktu, iż odbywał się bez zachowania wyświetlanego na urządzeniu regulaminu gry, nie był kwestionowany w wyjaśnieniach przez oskarżoną wskazującą, że znany jest jej z podobnych spraw. Wynik eksperymentu wykazał z kolei, że na urządzeniu istnieje możliwość urządzania gier o charakterze hazardowym, albowiem w eksperymencie funkcjonariusz celny pomijając odpowiedzi na pytania i przenosząc je do banku uzyskał wygrane punktowe skutkujące wzrostem wartości pola bank, a następnie po skorzystaniu z opcji zamiany wszystkich pytań na jedno pytanie o takiej samej wartości co dotychczas zgormadzone i następnie po skorzystaniu ze statystycznego wyniku podpowiedzi do tegoż jednego pytania (nie znając nawet treści tego pytania), uzyskał wzrost pola kredyt, a więc wygraną punktową. Wygrana ta mogła być przy tym albo wypłacona pieniężnie albo wykorzystana rzeczowo pozwalając kontynuować grę bez uiszczania kolejnej stawki. Wynik eksperymentów należało uznać zdaniem sądu za jednoznacznie wskazujący, że kontrolowane urządzenia to urządzenia elektroniczne, umożliwiające rozgrywanie gier o charakterze losowym, służące do celów komercyjnych, gdyż warunkiem uruchomienia gier było zasilenie automatu pieniędzmi, a wynik prowadzonych bez przestrzegania regulaminu gry nie był uzależniony od jakiejkolwiek wiedzy grającego. Dowód z eksperymentu przeprowadzonego na kontrolowanych urządzeniach miał przy tym najwyższy walor wiarygodności, gdyż dotyczył funkcjonowania automatów z chwili ich zatrzymania, co miało zasadnicze znaczenie w sytuacji, gdy oprogramowanie na którym działały urządzenia poprzez sieć Internet udostępniane były z zewnętrznego serwera przez spółkę oskarżonej. Sąd uznał je więc za miarodajne i wystarczające do dokonania ustaleń istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, gdyż w pełni odzwierciedlały one stan automatów i możliwości prowadzenia na nich gier o charakterze losowym, a nie np. wiedzowym.

Inne dowody, jak opinie sporządzone wyłącznie na podstawie dokumentacji charakteryzującej urządzenie i oprogramowanie, bez równoczesnego stwierdzenia na konkretnym automacie, jak opisane cechy mają do jego rzeczywistego funkcjonowania w konkretnych okolicznościach i w jaki sposób jest faktycznie (a nie teoretycznie) wykorzystywany, nie mają takiego charakteru jak eksperyment przeprowadzony na miejscu zatrzymania urządzenia. T. podawał W. F. (vide k. 403v. – 405, k. 797 – 798), który potwierdził, że przed wydaniem opinii badał jeden automat, który mógł się mieć nijak do tych zatrzymanych w dniu kontroli przez funkcjonariuszy.

Nadanie urządzeniu czy oprogramowaniu określonej nazwy sugerującej inne przeznaczenie (jak quiz wiedzy czy konkurs wiedzy powszechnej), a także fakt, że urządzenie może pełnić inne dozwolone funkcje czy oferować dozwolone gry, nie ma żadnego znaczenia w sytuacji, jeżeli zostało tak skonstruowane, że umożliwia jednocześnie prowadzenie gier z elementem losowym i gry te są rzeczywiście na nim przeprowadzane (a to wykazał funkcjonariusz celny podczas eksperymentu) – tak m.in. WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 02.02.2017 r. (...) SA (...). Wprowadzenie różnych elementów dodatkowych, np. wiedzy lub zręczności, mających stworzyć pozory braku losowości nie pozbawia gry charakteru losowego, jeżeli w konsekwencji wynik całej gry zależy od przypadku (tak NSA w wyr. z 27.10.1999 r., (...) SA (...), niepubl.; podobnie wyr. NSA z 6.12.1999 r., (...) SA (...), Biuletyn Skarbowy 2001, Nr 1, poz. 29). Dla oceny charakteru gry i zaliczenia jej do określonego rodzaju gier według katalogu ustawowego nie mają istotnego znaczenia uboczne elementy (zob. wyr. NSA z 3.9.1998 r., (...) SA 890/98, niepubl.). L. oznacza niemożność przewidzenia od początku przebiegu gry, której wynik zależy od przypadku. Chodzi o wynik całej gry (zob. wyr. NSA z 16.7.1999 r., (...) SA 841/99, niepubl.; zob. też wyr. WSA w Warszawie z 17.12.2010 r., (...) SA/Wa (...), L.).

Wracając do kwestii regulaminowego prowadzenia gry przez uczestnika należy zwrócić uwagę na wyjaśnienia oskarżonej, iż wizualizacje typowe dla gier hazardowych, a zastosowane w oferowanym przez urządzenie quizie, miały cele marketingowe. Tym samym oczywistym jest, iż wprowadzenie takowych miało za zadanie utrzymanie dotychczasowej klienteli korzystającej do czasu nowelizacji ustawy o grach hazardowych ze zwykłych losowych automatów hazardowych. Oczywistym jest też, że krąg tych osób nijak się miał do kręgu uczestników zainteresowanych konkursami o charakterze wiedzowym i oskarżona doskonale sobie z tego zdawała sprawę wykorzystując w oferowanych grach oprogramowanie konkursu wiedzy powszechnej. Tym samym zdaniem sądu nie mogło być żadnych wątpliwości, że zamiarem producenta oprogramowania oraz ostatecznie oskarżonej komercyjnie je wykorzystującej, było skłonienie uczestników nie do gry zgodnej z regulaminem, ale wręcz przeciwnie – zachęcenie ich do grania w sposób losowy, jak uczynił to funkcjonariusz celny podczas eksperymentów. Świadczyło o tym, bez żadnych wątpliwości, wprowadzenie do oprogramowania możliwości pomijania wszystkich pytań bez udzielania na nie odpowiedzi i późniejszej zamiany ich na jedno pytanie, do którego dodatkowo wyświetlana była podpowiedź o charakterze statystycznym sugerująca wprost prawidłową odpowiedź.

Do prowadzenia tego typu gier, zgodnie z ustawą o grach hazardowych, niezbędna była koncesja, której oskarżona niewątpliwie nie posiadała. Pomimo tego zdecydowała się zainstalować urządzenia do gier w lokalach wskazanych aktem oskarżenia na powierzchniach wydzierżawionych przez spółkę, którą zarządzała i w imieniu której podpisywała umowy. Tym samym naruszyła wyżej wskazane reguły zawarte w art. 14 ust. 1, art. 6 ust. 1 i art. 23a ustawy o grach hazardowych.

Zdaniem sądu oskarżona miała pełną świadomość, że urządzała gry na automatach wbrew przepisom ustawy o grach hazardowych. Wskazywane przez oskarżoną argumenty należało więc uznać jedynie za przyjętą linię obrony. Fakt posiadania korzystnej opinii jednostki uprawnionej przez Ministra Finansów dla podobnego oprogramowania, nie uchylał przy tym zawinienia, albowiem opinia taka jak wynika z treści ustawy stanowiła jedynie załącznik do wniosku na podstawie art. 2 ust. 6 ustawy o grach hazardowych o wydanie decyzji stwierdzającej czy gry lub zakłady są grami losowymi albo grami na automacie w rozumieniu ustawy. Z kolei o wydanie takiej decyzji oskarżona przed rozpoczęciem działalności nie występowała, pomimo, iż zdaniem sądu już samo użycie w oprogramowaniu wizualizacji charakterystycznej dla typowych gier hazardowych, jednoznacznie nakazywało wystąpienie z takim wnioskiem. Znamiennym jest, że wskazywanej jednostce uprawnionej Ministerstwo Finansów już w lipcu 2017 r. cofnęło stosowne uprawnienia. Zajmując się organizowaniem gier oskarżona musiała sobie zdawać sprawę, że prowadzenie gry na takim oprogramowaniu było możliwe tylko w formie kasyna gry i za zezwoleniem, a nie w formie podnajęcia niewielkich powierzchni, na których ustawiano pojedyncze automaty. Zachowanie oskarżonej z pewnością było w pełni przemyślane i świadome, a na jej korzyść w żadnym wypadku nie mogą świadczyć pojedyncze opinie prawne czy wybrane orzeczenia sądowe. Dlatego też należało przyjąć, że oskarżona wiedząc o nielegalności prowadzonej działalności działa w zamiarze bezpośrednim.

Z uwagi na powyższe zgormadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy w pełni potwierdził sprawstwo oskarżonej A. G. (1) i jej winę. Stąd też po dokonaniu subsumpcji ustalonego stanu faktycznego pod przepisy ustawy, sąd przypisał oskarżonej trzy zarzucone jej czyny z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks.

Zdaniem sądu oskarżona swoim działaniem trzykrotnie wyczerpała ustawowe znamiona tego przestępstwa skarbowego, gdyż w dniu 25 listopada 2016 r. w lokalu przy ul. (...) w P., w dniu 30 listopada 2016 r. w lokalu przy ul. (...) w O. i w dniu 12 października 2016 r. w lokalu przy ul. (...) w P., na automatach z oprogramowaniem konkursu wiedzy powszechnej, urządzała gry bez wymaganego zezwolenia poza kasynem gry i bez zarejestrowania automatu, czyli niezgodnie z przepisami art. 6, art. 14 i 23a ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych.

Sąd wymierzając karę za te czyny kierował się dyrektywami określonymi w treści art. 13 § 1 kks, biorąc pod uwagę znaczny stopień społecznej szkodliwości czynów oskarżonej i jej winy, albowiem zostały narażone podstawowe interesy podatkowe Skarbu Państwa oraz ochrona porządku i zdrowia publicznego zagrożona niekontrolowanym rozwojem powszechnie dostępnych gier hazardowych. Jako okoliczności łagodzące wzięto pod uwagę z kolei dotychczasową niekaralność oskarżonej w dacie czynów. Jednocześnie sąd był związany uwzględnić obligatoryjne obostrzenia kary wynikające wprost z kks. Sąd stosuje nadzwyczajne obostrzenie kary, jeżeli sprawca: popełnia dwa albo więcej przestępstw skarbowych, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z nich i każdy z tych czynów wyczerpuje znamiona przestępstwa skarbowego określonego w tym samym przepisie, a odstępy czasu pomiędzy nimi nie są długie; Stosując nadzwyczajne obostrzenie kary, sąd wymierza karę pozbawienia wolności przewidzianą za przypisane przestępstwo skarbowe w wysokości powyżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia, nie niższej niż 1 miesiąc do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę, co nie wyłącza wymierzenia z takim samym obostrzeniem także kary grzywny grożącej za to przestępstwo obok kary pozbawienia wolności (art. 37 § 1 pkt 3 kks w zw. z art. 38 § 1 pkt 3 kks).

Kierując się powyższym sąd wymierzył oskarżonej karę 3 trzech miesięcy pozbawienia wolności oraz karę 150 stawek dziennych grzywny, uznając, że jest to kara, która spełni warunki prewencji ogólnej i szczególnej wobec oskarżonej oraz będzie adekwatna do stopnia jej winy i społecznej szkodliwości czynu.

Ustalając wartość jednej stawki dziennej grzywny zgodnie z art. 23 § 3 kks sąd winien brać pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste i rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe. Kierując się tymi dyrektywami wartość jednej stawki dziennej ustalono na kwotę 100 zł, biorąc pod uwagę sytuację majątkową oskarżonej oraz dotychczas osiągane przez nią dochody.

Sąd na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk, art. 70 § 1 kk w zw. z art. 20 § 2 kks wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby wynoszący 2 lata. Sąd uznał, że oskarżona zasługuje na zastosowanie wobec niej instytucji warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności. Wyznaczony okres próby pozwoli na zweryfikowanie tej pozytywnej prognozy. Nadto w chwili popełniania przypisanych jej czynów, była ona osobą niekaraną sądownie. Orzeczenia figurujące w karcie karnej zapadały w terminie późniejszym. W celach gwarancyjnych oskarżona w okresie próby winna informować sąd na piśmie o przebiegu okresu próby.

Obligatoryjny przepadek dowodów rzeczowych orzeczono na podstawie art. 30 § 5 kks, zgodnie z którym w wypadkach określonych w art. 107 § 1 – 3 kks orzeka się przepadek dokumentu lub urządzenia do gry losowej, gry na automacie lub zakładu wzajemnego, a także znajdujących się w nich środków pieniężnych oraz wygranych, które na podstawie tego dokumentu przypadają grającemu, a także środków uzyskanych ze sprzedaży udziału w grze lub wpłaconych stawek.

Na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks i art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. Nr 49 poz. 223 z 1983 z póz. zm.) sąd zasądził od oskarżonej A. G. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 3.060 zł tytułem opłaty sądowej oraz obciążył ją pozostałymi kosztami sądowymi w części jej dotyczącej w kwocie 4.900 zł.

ZARZĄDZENIE

- (...)

- (...)

- (...)

(...)