Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 01 marca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Nowym Dworze Mazowieckim II Wydział Karny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Justyna Żbikowska

Protokolant: Arkadiusz Fabisiak

przy udziale oskarżyciela publicznego M. M. Urząd C. –Skarbowy w W.

po rozpoznaniu w dniach 21.12.2017 r., 15.02.2018 r., 01.03.2018 r.

sprawy E. F.

c. H. i J. zd. B.

ur. (...) w W.

oskarżonej o to, że:

pełniąc funkcję Prezesa Zarządu (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W., przy ul. (...), w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru w okresie od dnia 01.11.2015 r. do dnia 23.01.2017 r. w lokalu usytuowanym przy ul. (...) w N. urządzała gry na automatach w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. Nr 201 poz. 1540 z późn. zm. ) na sześciu automatach do gier ( (...) nr 1, (...) nr 3, (...) nr 4, (...) nr 5, (...) nr 6, (...) nr 7):

- wbrew art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych, gdyż nie posiadała koncesji na prowadzenie kasyna gry w lokalu usytuowanym przy ul. (...) w N.,

- wbrew art. 14 ust.1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych, gdyż urządzała gry na sześciu automatach do gier ( (...) nr 1, (...) nr 3, (...) nr 4, (...) nr 5, (...) nr 6, (...) nr 7) poza kasynem,

- wbrew art. 23a ust.1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych, gdyż w lokalu usytuowanym przy ul. (...) w N. eksploatowała sześć automatów do gier ( (...) nr 1, (...) nr 3, (...) nr 4, (...) nr 5, (...) nr 6, (...) nr 7), które nie były zarejestrowane przez naczelnika urzędu celnego,

to jest o czyn z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 6 § 2 kks

o r z e k a

1. oskarżoną E. F. uznaje za winną tego, że pełniąc funkcję Prezesa Zarządu (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. przy ul. (...), w dniu 23.01.2017 r. w lokalu usytuowanym przy ul. (...) w N. urządzała gry na automatach w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. Nr 201 poz. 1540 z późn. zm. ) na sześciu automatach do gier ( (...) nr 1, (...) nr 3, (...) nr 4, (...) nr 5, (...) nr 6, (...) nr 7):

- wbrew art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych, gdyż nie posiadała koncesji na prowadzenie kasyna gry w lokalu usytuowanym przy ul. (...) w N.,

- wbrew art. 14 ust.1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych, gdyż urządzała gry na sześciu automatach do gier ( (...) nr 1, (...) nr 3, (...) nr 4, (...) nr 5, (...) nr 6, (...) nr 7) poza kasynem,

- wbrew art. 23a ust.1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych, gdyż w lokalu usytuowanym przy ul. (...) w N. eksploatowała sześć automatów do gier ( (...) nr 1, (...) nr 3, (...) nr 4, (...) nr 5, (...) nr 6, (...) nr 7), które nie były zarejestrowane przez naczelnika urzędu celnego, to jest popełnienia czynu wyczerpującego znamiona czynu z art. 107 § 1 kks i za to na podstawie art. 107 § 1 kks skazuje ją i wymierza jej karę grzywny w wysokości 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych po 80 (osiemdziesiąt) złotych każda;

II. na podstawie art. 30 § 5 kks orzeka przepadek dowodów rzeczowych w postaci automatów do gier, opisanych w wykazie dowodów rzeczowych nr 1 pod poz. 1-6 (k.35) i polskich pieniędzy obiegowych w kwocie 1.130 (tysiąc sto trzydzieści) złotych, opisanych w wykazie dowodów rzeczowych nr 1 pod poz. 7 (k.35);

III. na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks zasądza od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1200 (jeden tysiąc dwieście) złotych tytułem opłaty, jednocześnie na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks zwalniając ją od kosztów sądowych w pozostałym zakresie i obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt II K 375 / 17

UZASADNIENIE

W oparciu o dowody zebrane w trakcie postępowania sąd ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 1 kwietnia 2015 roku spółka (...) sp. z o.o. – reprezentowana przez Prezesa Zarządu M. W. – zawarła w W. z (...) W. S. (1) umowę najmu powierzchni 15 m ² w lokalu przy ul. (...) w N.. Umowa została zawarta na czas nieokreślony. Na podstawie tej umowy spółka (...) sp. z o.o. wstawiła do lokalu sześć automatów do gier, tj. (...) nr 1, (...) nr 3, (...) nr 4, (...) nr 5, (...) nr 6 oraz (...) nr 7, na których to urządzeniach urządzane były gry w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych.

Po M. W. funkcję Prezesa Zarządu w spółce (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. przejęła oskarżona E. F.. W tym czasie spółka w dalszym ciągu prowadziłą działalność w lokalu w N. przy ul. (...) polegającą na urządzaniu gier w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych, czyniąc to do dnia 23 stycznia 2017 roku.

W dniu 23 stycznia 2017 roku funkcjonariusze Urzędu Celnego II w W. około godz. 14.30 przeprowadzili kontrolę w lokalu w N. na ul. (...). Stwierdzili, że urządzenia wstawione do lokalu przez spółkę reprezentowaną przez oskarżoną były włączone i gotowe do eksploatacji. Były wyposażone w elementy konstrukcyjne występujące w automatach do gier hazardowych, tj. akceptory banknotów, wrzutniki do monet, kieszenie na ewentualnie wypłacane monety, przyciski (...), (...), (...). Na wszystkich urządzeniach był dostęp do gier występujących w automatach do gier hazardowych. Na urządzeniach tych urządzane były gry na automatach w rozumieniu przepisów ustawy o grach hazardowych. Gry miały charakter losowy, albowiem gracz nie mógł przewidzieć rezultatu poszczególnych gier. Nie wiedział czy straci punkty czy uzyska wygrane punktowe. Odpowiednimi przyciskami wprawiał w ruch elektroniczne bębny, na których widniały różne symbole, które zatrzymywały się samodzielnie, w sposób przypadkowy i niezależny od jego zręczności. Gry na wszystkich urządzeniach były urządzane w celach komercyjnych. Chcąc przeprowadzić grę gracz musiał urządzenie „zasilić” banknotem lub monetą. Automaty te nie były zarejestrowane przez naczelnika urzędu celnego. Oskarżona nie posiadała koncesji na prowadzenie kasyna do gry w przedmiotowym lokalu.

E. F. jest osobą karaną, w tym dwukrotnie za czyn z art. 107 § 1 kks, co nastąpiło na mocy wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi Północ w W. w sprawie sygn. akt III K 644/16 i wyroku Sądu Rejonowego w Żyrardowie z dnia 17 listopada 2016 roku w sprawie sygn. akt II K 534/16.

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o dowody osobowe w postaci wyjaśnień oskarżonej E. F. w zakresie w jakim korespondują z poczynionymi przez sąd ustaleniami faktycznymi (k.107,161), zeznań świadków W. S. (1) (k.3v-4v,73v-74,162) i W. S. (2) (k.46v-47,162-163) w części w jakiej odzwierciedlają poczynione przez sąd ustalenia faktyczne, a ponadto dokumenty w postaci notatki urzędowej (k.1), protokołu przeszukania (k.5-7), pokwitowań (k.8-9,51-52), zdjęć (k.10-14,28-31), protokołu eksperymentu procesowego (k.16-20), gry kontrolnej (k.21), protokołów oględzin (k.22-24,25-27), protokołu zabezpieczenia środków pieniężnych (k.32), umowy najmu (k.54,82), faktur (k.55-68), wypisu KRS (k.78-81) i karty karnej (k.146).

E. F. nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu. Na etapie postępowania przygotowawczego odmówiła składania wyjaśnień (k.107). Następnie przed sądem wyjaśniła, że kiedy rozpoczynała działalność otwierając punkty gry na automatach była pewna, że jest to działalność legalna, gdyż podobnych punktów było bardzo wiele. Opierała się przy tym na opiniach prawników, w wielu sprawach zapadały wyroki uniewinniające bądź postępowania były umarzane, co więcej płaciła podatki, a te nie są przyjmowane od działalności nielegalnej. Z chwilą zmiany ustawy o grach zakończyła swoją działalność zamykając wszystkie punkty po kolei. Dodała, że nie wie kiedy zakończyła działalność w N. na ul. (...), ale całą działalność zamykała na początku stycznia 2017 roku. Wyjaśniła przy tym, że nie uczestniczyła w postępowaniach prowadzonych przez Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi Północ w W. i Sąd Rejonowy w Żyrardowie i nie pamięta kiedy dowiedziała się o wyroku wydanym przez Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi Północ w W..

Sąd zważył co następuje:

Sąd dał wiarę oskarżonej w takim zakresie w jakim jej wyjaśnienia korespondują z poczynionymi ustaleniami faktycznymi i znajdują potwierdzenie w dowodach uznanych za wiarygodne.

W pozostałej części wyjaśnienia E. F. stanowią wyraz przyjętej linii obrony która co do zasady została ukierunkowana na wykazanie nieumyślności w działaniu i usprawiedliwionej nieświadomości co do prowadzenia działalności w sposób sprzeczny z obowiązującymi przepisami i następnie zapewnieniu, że po zmianie ustawy o grach hazardowych działalność swoją zakończyła.

Powyższe wymaga szczególnego podkreślenia z tego względu, że oskarżyciel już po rozpoczęciu przewodu sądowego i złożeniu wyjaśnień przez oskarżoną na rozprawie, zmodyfikował treść zarzutu objętego aktem oskarżenia poprzez przyjęcie, że zarzucanego czynu E. F. miała dopuścić się tylko w dniu 23 stycznia 2017 roku. W takich zaś okolicznościach wyjaśnienia oskarżonej mające przekonać, że prowadząc działalność działała w usprawiedliwionym przekonaniu że robi to zgodnie z przepisami, okazały się mieć znaczenie poboczne. Istotą niniejszego postępowania stało się bowiem wykazanie, czy oskarżona urządzała gry w dniu 23 stycznia 2017 roku, w którym to czasie, wobec nowelizacji ustawy o grach hazardowych, bez znaczenia były już rozważania co do charakteru poszczególnych przepisów ustawy których nieprzestrzeganie wiązało się z ewentualną odpowiedzialnością karną. Zmiana treści art. 14 ust. 1 ustawy o grach hazardowych która weszła w życie z dniem 3 września 2015 roku sprawiła, że treść ustawy o grach hazardowych jest jednoznaczna i nie budzi wątpliwości interpretacyjnych i stanowi, że każda działalność w zakresie gier na automatach może być prowadzona jedynie w kasynach gier oraz na podstawie udzielonej koncesji na prowadzenie kasyna. Oskarżona jako przedsiębiorca zajmujący się urządzaniem gier na automatach była doskonale zorientowana w kwestii funkcjonowania rynku urządzeń gier na automatach. I na co wskazują jej wyjaśnienia miała świadomość, że po zmianie przepisów działania polegające na urządzaniu gry na automatach bez stosownej koncesji i poza kasynem, są nielegalne. Dlatego też zaczęła zamykać swoją działalność. W tym miejscu należy jednak wskazać na sprzeczność wyjaśnień oskarżonej z działaniami podejmowanymi przez nią w rzeczywistości. Skoro jak wyjaśniła po zmianie ustawy o grach hazardowych zaczęła zamykać swoją działalność, to dlaczego miało to nastąpić dopiero od stycznia 2017 roku jak wyjaśniła (k.161), skoro nowelizacja zmieniła przepisy od września 2015 roku. Co więcej wiedząc o zmianie przepisów, co miało oskarżoną skłonić do zaprzestania działalności w obecnej formie, E. F. działalność polegającą na urządzaniu gier prowadziła w dalszym ciągu. Wyrokiem z dnia 17 listopada 2016 roku w sprawie sygn. akt II K 534 / 16 została bowiem prawomocnie skazana przez Sąd Rejonowy w Żyrardowie za czyn z art. 107 § 1 kks polegający na urządzaniu gier i popełniony w dniu 5 listopada 2015 roku. A zatem już po zmianie przepisów ustawy. Wracając do sprawy niniejszej należy także zauważyć, a na co wskazują faktury za wynajem (k.55-68), że także w lokalu przy ul. (...) w N. oskarżona prowadziła działalność, mimo, że nowelizacja ustawy o grach hazardowych już tego zabraniała i co pierwotnie również było przedmiotem zarzutu. Okoliczność ta wyraźnie stoi w sprzeczności z wyjaśnieniami oskarżonej, że po zmianie przepisów faktycznie zaczęła wygaszać działalność, a to z kolei przekonuje, że wyjaśnienia oskarżonej we wskazanym zakresie miały uwolnić ją od stawianego zarzutu i w takim też kształcie podlegały odrzuceniu. Oskarżona nie pamiętała przy tym do kiedy prowadziła działalność w lokalu przy ul. (...) w N., nie wypowiedziała umowy najmu lokalu, a w czasie kontroli, tj. 23 stycznia 2017 roku, wszystkie znajdujące się w lokalu automaty były gotowe do eksploatacji, co znajduje potwierdzenie w przeprowadzonej grze kontrolnej i relacji świadka W. S. (1), który zeznał, że też w tym dniu na jednym z automatów zagrał. Wszystkie te okoliczności wiążą się w logiczną całość i stanowią wystarczającą podstawę do przyjęcia, że wyjaśnienia oskarżonej są wyłącznie elementem przyjętej linii obrony i w takim kształcie podlegają odrzuceniu. Naturalnie można twierdzić, że to nie oskarżona włączyła automaty w dniu przeprowadzonej kontroli, ale to ona jako Prezes Zarządu spółki (...) sp. z o.o. sprawowała nad nimi bezpośredni nadzór i gdyby faktycznie było tak jak twierdzi, że wygaszała działalność, automaty te zostałyby z lokalu zabrane bądź zdemontowane aby niemożliwe było na nich zagranie, a już na pewno pozbawiłaby dostępu do lokalu osób trzecich. Tymczasem automaty zostały w lokalu, były podłączone do gniazd elektrycznych, przygotowane w ten sposób do eksploatacji i jak zeznał W. S. (1) zostały włączone wraz z włączeniem przez niego głównego bezpiecznika prądu.

Sąd dostrzega przy tym również zeznania złożone przez świadków W. S. (1) i W. S. (2) w zakresie jakim dotyczą pojawienia się przez nich w lokalu w dniu 23 stycznia 2017 roku i w których kwestionują jednocześnie swoją wiedzę na temat prowadzonej tam działalności, ale nie mogły one ostatecznie wpłynąć odmiennie na poczynione przez sąd ustalenia faktyczne.

Po pierwsze dlatego, że W. S. (1) który sam wynajmował lokal przy ul. (...) w N. i posiadał z tego tytułu określone obowiązki jako najemca, musiał, co oczywiste, wiedzieć jaka działalność i w jakim okresie będzie prowadzona przez podmiot któremu część powierzchni tego lokalu podnajął. Naiwne są zatem twierdzenia, szeroko podparte niepamięcią bądź niewiedzą, że skoro faktury były płacone to w sytuacji kiedy sami zrezygnowali z prowadzenia tam działalności w postaci gastronomii i piwa, w zasadzie nie interesowali się już tym co dzieje się w lokalu. Po drugie W. S. (2) w sytuacji kiedy jak zeznała dowiedziała się, że spółka zamierza kończyć działalność nie podjęła działań, podobnie jak i W. S. (1), aby wypowiedzieć zawartą umowę najmu, co nastąpiło w podobnej sytuacji w przypadku zawarcia umowy najmu z podmiotem (...) i zakończenia z nim współpracy (k.48-50,99). Nawiązanie takiego kontaktu nie byłoby zapewne trudne skoro jak zeznali świadkowie współpraca układała się bez zastrzeżeń a faktury były płacone terminowo. Jest to również o tyle istotne, że skoro świadkowie sami nie już prowadzili działalności a wynajmowali lokal i musieli z tego tytułu ponosić opłaty, i działalności tej nie prowadziła także firma odpowiedzialna za automaty, a zatem i sama nie płaciła już za najem świadkom, to zaniechanie wypowiedzenia umowy najmu ze spółką (...) sp. z o.o. było również niezrozumiałe z ekonomicznego punktu widzenia. W. S. (1) płacił bowiem za lokal w którym nie prowadził już działalności i nie osiągał z tego tytułu żadnych profitów. Co więcej brak wypowiedzenia umowy najmu ze spółką w której oskarżona pełniła funkcję Prezesa Zarządu utrudniał następnie wypowiedzenie umowy najmu lokalu jaką W. S. (1) sam posiadał z Urzędem Miasta w N.. Ponadto informacja o zaprzestaniu działalności, przy jednoczesnym nie wypowiedzeniu umowy najmu zawartej w ściśle określonym celu i pozostawieniu automatów uniemożliwiała W. S. (1) zmianę profilu działalności i wykorzystania lokalu w innym celu. Skoro W. S. (1) nie czynił zabiegów aby sprawę tę wyjaśnić to zasadnym jest twierdzenie, że skoro nie doszło do wypowiedzenia umowy najmu i zabrania automatów to oskarżona w dalszym ciągu prowadziła działalność polegającą na urządzaniu gier na automatach o czym bezsprzecznie świadczy już wskazana przez W. S. (1) okoliczność, że na jednym z automatów w dniu 23 stycznia 2017 roku w czasie poprzedzającym kontrolę zagrał. O tym, że w lokalu nie była już prowadzona działalność w zakresie urządzania gier na automatach nie przesądza także sama w sobie, wskazywana przez W. S. (1) okoliczność, że nie została zapłacona faktura za grudzień. W związku z prowadzoną działalnością zdarzają się opóźnienia w regulowaniu zobowiązań i nieterminowej spłaty nie można jeszcze utożsamiać z zaprzestaniem tej działalności. Przedmiotowy dokument za grudzień 2016 roku również nie został złożony do akt. Następnie całkiem nieprawdopodobne wydaje się przy tym także to, że W. S. (1) posiadał klucze, a tym samym nieograniczony dostęp do lokalu, w sytuacji kiedy sam nie prowadził już tam działalności. Naturalnie na początku kiedy prowadził w lokalu gastronomię i piwo to siłą rzeczy lokal musiał otwierać i zamykać. Ale później skoro przestał tam prowadzić swoją działalność, a automaty pozostały i były użytkowane, musiało to nastąpić w porozumieniu z oskarżoną. W lokalu musiała się bowiem pojawić nowa osoba z ramienia spółki która będzie na miejscu nadzorowała automaty. A skoro klucze miał także W. S. (1) to logicznym jest, że także i to musiało nastąpić w porozumieniu i za zgodą właściciela automatów skąd następnie wniosek, że świadek na bieżąco monitorował działalność prowadzoną w lokalu, co zresztą oczywiste i na co sąd wskazał wyżej, że jako najemca tego lokalu ciążyły na nim określone obowiązki wobec wynajmującego.

Reasumując sąd polegał za zeznaniach świadków W. S. (1) i W. S. (2) w zakresie w jakim korespondują z poczynionymi ustaleniami faktycznymi, w pozostałym zakresie sąd zeznania tych świadków sąd odrzucił.

Sąd nie znalazł podstaw, aby kwestionować wartość dowodową czy autentyczność dokumentów zaliczonych w poczet materiału dowodowego albowiem dokumenty te, mimo, że niektóre złożone w kserokopiach, zostały sporządzone przez właściwe organy, w granicach ich kompetencji oraz w przypisanej prawem formie i nie były w toku postępowania kwestionowane przez strony.

W świetle powyższych dowodów i poczynionych na ich podstawie ustaleń sąd doszedł do przekonania, iż wina oskarżonej E. F. została w pełni udowodniona.

Przystępując do oceny prawnej czynu zarzucanego oskarżonej sąd uznał, że zachowanie E. F. powinno być zakwalifikowane z art. 107 § 1 kks, zgodnie z którym, odpowiedzialności karnej podlega ten kto wbrew przepisom ustawy lub warunkom koncesji lub zezwolenia urządza lub prowadzi grę między innymi na automacie.

Oskarżona w dniu 23 stycznia 2017 roku urządzała gry na automatach, które zostały zabezpieczone w niniejszej sprawie i co do których miała wyłączne prawo do rozporządzania nimi. Podnieść należy, że wszystkie zatrzymane urządzenia są automatami, na których były urządzane gry niezgodnie z przepisami ustawy o grach hazardowych. Funkcjonariusze Urzędu Celnego II w W. przeprowadzili oględziny tych urządzeń oraz przeprowadzili na nich gry, które wykazały, że na tych urządzeniach były urządzane gry o charakterze losowym. Funkcjonariusze stwierdzili, że grający nie ma możliwości zatrzymania zmieniających się symboli na bębnach w najlepszym dla siebie ustawieniu, konfiguracji, a w związku z tym zdecydować o wysokości wygranej. Gry przeprowadzane były w celach komercyjnych (automaty wymagały zasilania środkami pieniężnymi). W czasie gry automaty dokonywały „wypłaty” wygranej w postaci wygranej rzeczowej (dodatkowe punkty kredytowe), dające możliwość rozpoczęcia nowej gry lub kontynuowanie aktualnej gry przez wykorzystanie wygranej rzeczowej w formie punktów uzyskanych w poprzednich grach, a także realizowane wypłaty gotówki. W tej sytuacji należy uznać, że gry na tych urządzeniach wypełniają definicję gier na automatach w rozumieniu ustawy o grach hazardowych.

Przepisy ustawy o grach hazardowych w art. 2 w ust. 3 i ust. 5 w dacie popełniania przez oskarżonego zarzucanych mu czynów definiowały grę na automatach wskazując, że grami na automatach są gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych lub elektronicznych, w tym komputerowych, o wygrane pieniężne lub rzeczowe, w których gra zawiera element losowości. Grami na automatach są także gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych lub elektronicznych, w tym komputerowych, organizowane w celach komercyjnych, w których grający nie ma możliwości uzyskania wygranej pieniężnej lub rzeczowej, ale gra ma charakter losowy.

Zgodnie z brzmieniem art. 2 w ust. 4 ww. ustawy, wygraną rzeczową w grach na automatach jest również wygrana polegająca na możliwości przedłużenia gry bez konieczności wpłaty stawki za udział w grze, a także możliwość rozpoczęcia nowej gry przez wykorzystanie wygranej rzeczowej uzyskanej w poprzedniej grze.

Należy podkreślić, iż konstrukcja przepisu art. 107 kks określa typ czynu zabronionego nie tylko w nim samym, ale również w przepisach koniecznych do odczytania treści jego znamion. To w ustawie o grach hazardowych określono warunki urządzania i zasady prowadzenia działalności w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych i gier na automatach, których naruszenie skutkować może odpowiedzialnością karną skarbową.

Zgodnie z treścią art. 3 ustawy o grach hazardowych urządzanie i prowadzenie działalności w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych i gier na automatach jest dozwolone wyłącznie na zasadach określonych w tej ustawie. W myśl art. 6 ust. 1 ustawy działalność w zakresie gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości oraz gier na automatach może być prowadzona wyłącznie na podstawie udzielonej koncesji na prowadzenie kasyna gry. Zgodnie z treścią art. 14 ust. 1 tej ustawy urządzanie gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości oraz gier na automatach dozwolone jest wyłącznie w kasynach gry. Z kolei zgodnie z treścią art. 23 a ust. 1 ustawy o grach hazardowych automaty i urządzenia do gier, z wyjątkiem terminali w kolekturach gier liczbowych służących wyłącznie do urządzania gier liczbowych, mogą być eksploatowane przez podmioty posiadające koncesję lub zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie gier losowych lub gier na automatach oraz przez podmioty wykonujące monopol państwa, po ich zarejestrowaniu przez naczelnika urzędu celnego.

Przechodząc na grunt rozpoznawanej sprawy podnieść trzeba, że oskarżona prowadziła działalność w zakresie urządzania gier na automatach, podlegającą przepisom ustawy o grach hazardowych, ale nie posiadała koncesji na prowadzenie kasyna gry, oraz nie urządzała gier w kasynie. Nie posiadała także zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier losowych lub gier na automatach, po ich zarejestrowaniu przez naczelnika urzędu celnego.

Oskarżona zatem urządzając w dniu 23 stycznia 2017 roku gry na automatach do gier nie posiadając koncesji na prowadzenie kasyna do gry w wynajmowanych lokalach, urządzając gry automatach do gier, które nie były zarejestrowane przez naczelnika urzędu celnego, poza kasynem popełniła przestępstwo z art. 107 § 1 kks.

Oceniając stopień społecznej szkodliwości zarzucanego oskarżonej czynu sąd doszedł do przekonania, że nie był on wysoki. Nie ulega wątpliwości, iż urządzanie przez oskarżoną gier hazardowych na automatach, motywowane było chęcią zysku i cechowało się zamiarem bezpośrednim, należy jednakże wskazać, iż zakres tej działalności nie był duży, działalność ta nie trwała długo. Do okoliczności obciążających sąd zaliczył fakt dotychczasowej karalności oskarżonej, w tym dwukrotnie za występek z art. 107 § 1 kks.

W tych okolicznościach sąd wymierzył oskarżonej karę grzywny w wysokości 150 stawek dziennych po 80 złotych każda stając na stanowisku, że kara ta spełni zarówno cele prewencji ogólnej jak i szczególnej i uświadomi oskarżonej, jak i innym osobom nieopłacalność zachowań mających na celu łamanie przepisów prawa.

W oparciu o treść art. 30 § 5 kks, mając przy tym na uwadze przepis art. 29 pkt 1 i 2 kks, wobec skazania oskarżonej sąd orzekł również przepadek dowodów rzeczowych w postaci automatów do gier i wyjętych z nich środków finansowych, opisanych w wykazie dowodów rzeczowych nr 1 pod poz. 1 – 7.

O kosztach postępowania sąd orzekł w oparciu o treść art. 627 kpk w zw. z art. 624 § 1 kpk zasądzając od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1200 złotych tytułem opłaty od skazania, w pozostałej części koszty postępowania przejmując na rachunek Skarbu Państwa.

Z tych względów orzeczono jak w wyroku.