Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 lutego 2018r.

Sąd Rejonowy w Świnoujściu II Wydział Karny w składzie:

Przewodnicząca: Sędzia Sądu Rejonowego Kamilla Gajewska

Protokolant: Dorota Bocian

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Świnoujściu – P. B.

po rozpoznaniu w dniach: 13 lipca 2017r., 19 października 2017r. i 13 lutego 2018r.

sprawy D. G. (G.),

s. H. i M. z d. P.,

ur. (...) w M.,

oskarżonego o to, że:

- w dniu 12 lipca 2016r. w Ś. na ul. (...) w ruchu lądowym prowadził pojazd mechaniczny w postaci samochodu osobowego marki V. o numerze rejestracyjnym (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości wyrażającej się stężeniem 0,73 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio prawomocnie skazanym wyrokiem z dnia 5.09.2013r. o sygn. B 7494/14 na terenie Szwecji przez Sąd Szwedzki w S. E. 2 za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości,

tj. o czyn z art. 178a § 4 k.k.

I.  oskarżonego D. G. uznaje za winnego dokonania zarzucanego
mu czynu, tj. występku z art. 178a § 4 k.k. i za to na podstawie tego przepisu wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu zatrzymanie w sprawie dnia 12.07.2016r. od godz. 08.10 do godz. 22.10 przyjmując, że jeden dzień faktycznego pozbawienia wolności równy jest jednemu dniowi kary pozbawienia wolności i karę tę uznaje za wykonaną w zakresie jednego dnia,

III.  na podstawie art. 42 § 3 k.k. orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych – dożywotnio,

IV.  na podstawie art. 63 § 4 k.k. na poczet orzeczonego w pkt. III. środka karnego zalicza okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 12.07.2016r.,

V.  na podstawie art. 43a § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 10.000 zł (dziesięć tysięcy 00/100 złotych) na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym
oraz Pomocy Postpenitencjarnej,

VI.  zasądza od oskarżonego koszty postępowania w wysokości 731,69 złotych oraz wymierza mu opłatę w wysokości 180 złotych.

Sygn. akt II K 84/17

UZASADNIENIE

W dniu 12 lipca 2016 r. w Ś. na ul. (...) został zatrzymany przez funkcjonariuszy Straży Granicznej do kontroli drogowej. Wymieniony kierował wówczas pojazdem marki V. o nr rej. (...). Jeden z funkcjonariuszy A. S. wyczuł od kierującego woń alkoholu. W związku z podejrzeniem funkcjonariusza, że D. G. znajduje się w stanie nietrzeźwości wykonano badanie na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Przeprowadzone przez funkcjonariuszy Komendy Miejskiej Policji w Ś. badanie urządzeniem A. I. wykazało, że D. G. znajduje się w stanie nietrzeźwości wyrażającym się stężeniem 0,73 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu (pierwsze badanie o godz. 07:46). Kolejne badanie o godz. 08:02 wykazało 0,75 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. D. G. zatrzymano za pokwitowaniem prawo jazdy oraz został zatrzymany i przewieziony do Komendy Miejskiej Policji w Ś.. Pojazd zabezpieczono na parkingu Straży Granicznej w Ś.. Wyrokiem Sądu Szwedzkiego z dnia 5 września 2013 r., sygnatura B 7494/14 D. G. został prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości na karę jednego miesiąca pozbawienia wolności.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego D. G. k. 8-9, 131-134 akt,

- zeznania świadka A. S. k. 6, 188-189 akt,

- zeznania świadka P. O. k. 215- 217 akt,

- protokół badania stanu trzeźwości k. 2 akt,

- protokół zatrzymania k. 3- 4 akt,

- karta karna k. 13-16, 114-118 akt,

- materiały uzyskane w drodze pomocy prawnej k. 47-67, 71-91 akt,

- wydruk mapy z G. k. 138 akt.

D. G. jest kawalerem, żyje w konkubinacie, posiada na utrzymaniu troje dzieci. Oskarżony posiada wykształcenie zawodowe, z zawodu jest elektroenergetykiem, prowadzi własną działalność gospodarczą, z której osiąga miesięczny dochód w wysokości 15.000 zł. Konkubina oskarżonego zarabia ok. 7000 koron. Dwoje dzieci oskarżonego mieszka w Polsce, oskarżony dobrowolnie łoży na ich utrzymanie. D. G. jest zdrowy, nie był leczony odwykowo ani psychiatrycznie. Oskarżony był karany, w tym za prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości na terenie Szwecji.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego D. G. k. 8-9, 131-134 akt,

- dane osobopoznawcze k. 22 akt,

- karta karna k. 13-16, 114-118 akt,

- materiały uzyskane w drodze pomocy prawnej k. 47-67, 71-91 akt,

- odpis aktu urodzenia k. 224 akt,

- dowody uiszczenia rat alimentacyjnych, harmonogram spłaty pożyczki oraz kopia umowy najmu, k. 225-233

W toku postępowania zarzucono D. G. popełnienie czynu z art. 178 § 4 k.k. tj. to, że w dniu 12 lipca 2016 r. w Ś. na ul. (...) w ruchu lądowym prowadził pojazd mechaniczny w postaci samochodu osobowego marki V. o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości wyrażającej się stężeniem 0,73 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio prawomocnie skazanym wyrokiem z dnia 5 września 2013 r., sygn. B 7494/14 na terenie Szwecji przez Sąd Szwedzki w S. E. 2 za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości.

D. G. przyznał się do zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że w płynąc promem ze Szwecji do Ś., zaraz po wejściu na pokład spożywał alkohol w postaci piwa, wypił około 3-4 piw. Jechał sam. Wyjaśnił, że zjeżdżał z promu jako ostatni i osoba kierująca ruchem powiedziała mu, że może zjechać na parking. Dodał, że funkcjonariusze, którzy zatrzymali go do kontroli czekali na niego. Wyjaśnił, że przejechał krótki odcinek drogi i był pewien, że jest na terenie fabrycznym. Nadto wyjaśnił, że zamierzał zjechać z promu na parking, bowiem zdawał sobie sprawę z tego, że w przypadku kontroli stanu trzeźwości mogłoby wykazać, że znajduje się pod wpływem alkoholu.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego D. G. k. 8-9, 131-134 akt.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego. Są one zgodne z ustalonym stanem faktycznym oraz z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w sprawie. Wyjaśnienia korelują z zeznaniami świadków A. S. i P. O. oraz potwierdzają je dowody z dokumentów. W szczególności fakt stanu nietrzeźwości potwierdza badanie urządzeniem A. I. nr (...) oraz Alkometr A2.0.

Oskarżony w wyjaśnieniach starał się umniejszyć swoją winę. Pracuje on poza granicami kraju, z przejazdów promami korzystał już wcześniej, z pewnością wiedział, że teren, po którym się poruszał nie jest terenem fabrycznym. Nadto oskarżony podkreślał, że przejechał krótki odcinek, drogi, a nie jest to jego zasługą, a funkcjonariuszy, którzy go ujęli.

Za wiarygodne Sąd uznał zeznania świadka A. S.. Są one spójne, logiczne, obiektywne i konsekwentne. Zeznania te stanowią relację z przeprowadzonej w dniu zdarzenia kontroli. Świadkowi nie zależy na konkretnym rozstrzygnięciu w sprawie. Kiedy czegoś świadek nie wiedział, to tak zeznawał.

Dowód:

- zeznania świadka A. S. k. 6, 188-189 akt.

Sąd dał również wiarę zeznaniom świadka P. O. w części, w której przedstawia procedury kontroli pojazdów i badania stanu trzeźwości kierowców na terenie portu. Z zeznań świadka wiadome jest, że w dniu zdarzenia pełnił służbę. Jednakże świadek nie pamięta zdarzenia z udziałem oskarżonego, tj. przeprowadzonej kontroli, jej przyczyn, zachowania oskarżonego, stanu nietrzeźwości, czy oskarżony jechał sam, czy zjeżdżał ostatni z promu i odległości od zjazdu z promu do parkingu.

Dowód:

- zeznania świadka P. O. k. 215-217 akt.

W sprawie zgromadzono dokumenty tj.: protokół badania stanu nietrzeźwości k. 2 akt, protokół zatrzymania oskarżonego k. 3-4 akt, kartę karną k. 13-16, 114-118 akt, dane osobopoznawcze k. 22 akt, materiały uzyskane w drodze pomocy prawnej k. 47-67, 71- 91 akt, wydruk z mapy G. k. 138 akt.

Zdaniem Sądu w niniejszej sprawie należało dać wiarę tym dowodom, albowiem nie nasuwały się z urzędu żadne wątpliwości co do ich wiarygodności, ani też strony tegoż zarzutu nie podnosiły. Należało zatem uznać, że zostały one sporządzone przez uprawnione organy i w sposób przewidziany prawem.

W związku z powyższym, mając na uwadze całokształt materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, według Sądu D. G. dopuścił się czynu bezprawnego, zagrożonego karą, którego społeczna szkodliwość jest więcej niż znikoma.

Mając na względzie, że D. G. jest zdatny do przypisania mu winy, Sąd uznał, że dopuścił się on tego, że w dniu w dniu 12 lipca 2016 r. w Ś. na ul. (...) w ruchu lądowym prowadził pojazd mechaniczny w postaci samochodu osobowego marki V. o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości wyrażającej się stężeniem 0,73 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio prawomocnie skazanym wyrokiem z dnia 5 września 2013 r., sygn. B 7494/14 na terenie Szwecji przez Sąd Szwedzki w S. E. 2 za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości.

Ustalenia faktyczne oraz sprawstwo oskarżonego, który przyznał się do zarzucanego mu czynu, w świetle zgromadzonych dowodów nie budziły wątpliwości.

Przedmiotem ochrony przepisu 178a § 4 k.k. jest bezpieczeństwo w ruchu m.in. lądowym. Przestępstwo z art. 178a § 4 k.k. jest przestępstwem formalnym i popełnia je ten kto prowadzi pojazd mechaniczny będąc w stanie nietrzeźwości, choćby prowadził go prawidłowo i nie stwarzał zagrożenia. Prowadzi – oznacza przede wszystkim kieruje nim. Pojazdem mechanicznym jest bezspornie samochód (pojazd wprawiany w ruch przez znajdujący się w nim silnik). Przestępstwo to może być popełnione wszędzie tam gdzie odbywa się ruch pojazdów, w szczególności jest to droga publiczna. Popełnia je ten, kto prowadzi pojazd mechaniczny będąc w stanie nietrzeźwości (stan nietrzeźwości zdefiniowany jest w art. 115 § 16 pkt 1 – tj. stanem nietrzeźwości jest stan, w którym zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila (lub zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu w 1 dm3 przekracza 0,25 mg) albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość. Przestępstwo może być popełnione jedynie umyślnie. Omawiany występek ma charakter umyślny, przy czym samo uruchomienie i prowadzenie pojazdu wymaga zamiaru bezpośredniego, natomiast fakt znajdowania się przez prowadzącego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego może być również objęty zamiarem ewentualnym. W każdym razie niezbędna jest świadomość sprawcy, że może znajdować się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego i godzenie się z tą możliwością. Nie można przypisać sprawcy popełnienia przestępstwa określonego w art. 178a w wypadku, gdy miał podstawy sądzić, że spożyty przez niego alkohol - ze względu na znaczny (nie jak w niniejszej sprawie) upływ czasu - uległ spaleniu, a nie nastąpiło to z powodu zbyt powolnego metabolizmu, o którym sprawca nie wiedział.

Zważyć należy, że oskarżony był karany na mocy wyroku zapadłego w Szwecji w dniu 5 września 2013 r. na karę jednego miesiąca pozbawienia wolności za prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości. Zgodnie z art. 114a § 1 k.k. wyrokiem skazującym jest również prawomocne orzeczenie skazujące za popełnienie przestępstwa wydane przez sąd właściwy w sprawach karnych w państwie członkowskim Unii Europejskiej, chyba że według ustawy karnej polskiej czyn nie stanowi przestępstwa, sprawca nie podlega karze albo orzeczono karę nieznana ustawie. Jak wynika z karty karnej, popełnione w Szwecji przez oskarżonego przestępstwo odpowiada art. 178a § 1 k.k., nie jest zatem możliwe zastosowanie art. 114a § 3 k.k. Wobec zatem uprzedniej karalności oskarżonego za czyn odpowiadający art. 178a § 1 k.k. zastosowanie znajduje art. 178a § 4 k.k. We wskazanym przepisie ustawodawca umieścił również tzw. prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości – ponownie tj. wówczas, gdy sprawca był już uprzednio wcześniej prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo za przestępstwo określone w art. 173, 174, 177 lub art. 355 § 2 popełnione w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo dopuścił się czynu określonego w § 1 w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo. Czyn taki zagrożony jest karą od 3 miesięcy do 5 lat pozbawienia wolności.

Sąd wobec powyższego orzekł wobec oskarżonego na podstawie art. 178a § 4 k.k. karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. Sąd zaliczył na poczet orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności okres zatrzymania od dnia 12 lipca 2016 r. godz. 08:10 do godz. 22:10, przyjmując, że jeden dzień faktycznego pozbawienia wolności jest równy jednemu dniowi kary pozbawienia wolności uznając w tej części karę za wykonaną w zakresie jednego dnia pozbawienia wolności.

Nadto Sąd orzekł wobec oskarżonego na podstawie art. 42 § 3 k.k. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio, na poczet którego zaliczył okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 12 lipca 2016 r.

Na podstawie art. 43a § 2 k.k. orzeczono wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 10.000 zł (dziesięć tysięcy 00/100 złotych) na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.

Ponadto Sąd obciążył oskarżonego kosztami postępowania w wysokości 731,69 zł (siedemset trzydzieści jeden 69/100 złotych) oraz wymierzył mu opłatę w wysokości 180 zł (sto osiemdziesiąt 00/100 złotych).

W przedmiotowej sprawie na korzyść oskarżonego przemawia to, że przyznał się do zarzucanego mu czynu. Na korzyść oskarżonego przemawia również to, że prowadzi ustabilizowany tryb życia, ma rodzinę, łoży na jej utrzymanie, pracuje.

W niniejszej sprawie na niekorzyść oskarżonego przemawia to, że znajdował się w wysokim stanie nietrzeźwości (0,73 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu). Taki stopień nietrzeźwości powoduje, że następują zaburzenia psychomotoryczne uniemożliwiające prowadzenie pojazdu. Zachowania oskarżonego nie można wobec powyższego w jakikolwiek sposób wytłumaczyć. Na niekorzyść oskarżonego przemawia również to, że był karany. Za prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości D. G. była karany już trzykrotnie. Nadto na niekorzyść przemawia to, że na terenie terminala promowego i na terenie portu w Ś. w godzinach porannych występuje duże natężenie ruchu.

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, że w niniejszej sprawie zasadnym jest orzec wobec oskarżonego karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności z zaliczeniem okresu zatrzymania. Wymierzona oskarżonemu kara jest adekwatna do czynu. Sąd stosownie do treści art. 53 k.k. wziął pod uwagę przede wszystkim stopień winy i społecznej szkodliwości czynu. Stopień społecznej szkodliwości czynu Sąd ocenił jako średni. Dokonując oceny Sąd wziął pod uwagę przede wszystkim okoliczność, że zachowanie oskarżonego groziło w istotne dobro chronione prawem, tj. bezpieczeństwo w komunikacji. Rozmiar grożącej szkody oraz stopień naruszenia reguł ostrożności w danych okolicznościach był znaczny. Oskarżony jako kierowca winien wiedzieć, że droga, po której się poruszał jest drogą publiczną o wysokim natężeniu ruchu w godzinach porannych, z promu zjeżdża wiele aut. Nadto Sąd uwzględnił potrzeby prewencji indywidualnej mające istotne znaczenie dla oskarżonego, uprzednio karanego za kilkukrotnie i to na kary pozbawienia wolności za podobne czyny. Oskarżony lekceważy wyroki Sądu, a krótkoterminowe kary pozbawienia wolności nie przyniosły żadnej refleksji oskarżonemu.

Sąd wziął pod uwagę również względy prewencji generalnej, którą ma realizować wymiar kary orzeczony niniejszym wyrokiem.

Na podstawie art. 42 § 3 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych – dożywotnio. Za czyn z art. 178a § 4 k.k. Sad obligatoryjne orzeka taki zakaz.

Na podstawie art. 63 § 4 k.k. Sąd zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 12 lipca 2016 r.

Na podstawie art. 43a § 2 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 10.000 zł (dziesięciu tysięcy 00/100 złotych) na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Orzeczenie to jest obligatoryjne w stosunku do sprawców przestępstw kwalifikowanych z art. 178a § 4 k.k. Kwota, którą Sąd obciążył oskarżonego jest kwotą minimalną.

Sąd zasądził od oskarżonego koszty postępowania w kwocie 731,69 zł oraz wymierzył mu opłatę w kwocie 180 zł. Sąd uznał, że oskarżony jest w stanie ponieść koszty związane z niniejszym postępowaniem. Pozwala mu na to jego sytuacja materialna.