Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 25 kwietnia 2018 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy II Wydział Cywilny Odwoławczy
w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Piotr Rajczakowski

po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2018 r. w Świdnicy na posiedzeniu niejawnym zażalenia strony powodowej G. (...) w W. na postanowienie Sądu Rejonowego w Kłodzku z 9 lutego 2018r., sygn. akt I C 209/12, w sprawie przeciwko I. S.

o zapłatę 4.824,58 zł

p o s t a n a w i a:

oddalić zażalenie.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z 9 lutego 2018 r., Sad Rejonowy zawiesił rygor natychmiastowej wykonalności nadany wyrokowi zaocznemu z 19 kwietnia 2013 roku. W ocenie Sądu pozwany uprawdopodobnił, że jego niestawiennictwo na rozprawie było niezawinione, zaś przedstawione w sprzeciwie okoliczności wywoływały wątpliwości co do zasadności wyroku zaocznego.

W zażaleniu na powyższe postanowienie strona powodowa zarzuciła naruszenie:

1.  art. 358 kpc, art. 361 § 1 kpc i art. 365 § 1 kpc, poprzez ich pominięcie i prowadzenie postępowania w sprawie w sprawie prawomocnie zakończonej;

2.  art. 795 § 1 kpc, poprze pominięcie ustanowionego w nim trybu zaskarżenia orzeczenia w przedmiocie nadania klauzuli wykonalności.

W uzasadnieniu zażalenia skarżący podniósł, że wydanemu w sprawie wyrokowi nadano klauzulę wykonalności stwierdzając, że jest on prawomocny, a postanowienie w tym przedmiocie nie zostało zaskarżone. Wskazując na powyższe zarzuty strona powodowa wniosła o uchylnie zaskarżonego postanowienia.

Sąd Okręgowy zważył. Zażalenie podlegało oddaleniu. Przede wszystkim zauważyć należy, że złożonymi w sprawie dowodami (k. 83 - 86) pozwany wykazał, że doręczenie mu wezwania go na rozprawę w dniu 19 kwietnia 2013r., na której zapadł wyrok zaoczny, nastąpiło na adres, pod którym on nie przebywał i taki sam wadliwy charakter miało doręczanie mu odpisu wyroku zaocznego. W takiej zaś sytuacji trudno jest nie uznać, że wniósł on skutecznie sprzeciw od wyroku zaocznego, jak i że zaistniały, co trafnie przyjął Sąd Rejonowy, przesłanki do uwzględnienia wniosku pozwanego o zawieszenie rygoru natychmiastowej wykonalności na podstawie przepisu art. 346 § 1 kpc. Wobec bowiem wskazanego braku prawidłowego wezwania pozwanego na rozprawę, wyrok zaoczny wydany został z naruszeniem przepisów o dopuszczalności jego wydania jak i pozwany uprawdopodobnił, że jego niestawiennictwo było niezawinione, a przedstawione w sprzeciwie okoliczności wywołują wątpliwości co do zasadności wyroku zaocznego. Dlatego też prawidłowo Sąd Rejonowy zaskarżonym postanowieniem zawiesił rygor natychmiastowej wykonalności. Nie sposób natomiast zgodzić się z obydwoma podniesionymi przez skarżącego zarzutami zażalenia, których istota sprowadza się do niedopuszczalności przyjęcia skutecznego wniesienia przez pozwanego sprzeciwu od wyroku zaocznego oraz uwzględnienia jego wniosku o zawieszenie rygoru natychmiastowej wykonalności, wobec istnienia w obrocie prawnym tytułu wykonawczego, tj. wydanego w sprawie prawomocnego wyroku zaocznego, któremu została nadana klauzula wykonalności, a które to orzeczenie w przedmiocie klauzuli, jak wywodzi skarżący, dotychczas nie zostało wzruszone. Takie stanowisko strony powodowej która wiąże skuteczność powyższych czynności z uprzednim zaskarżaniem i uchyleniem postanowienia o nadaniu klauzuli wykonalności jest jednak błędne już z tego względu, że w okolicznościach sprawy trudno jest stwierdzić, czy dla pozwanego w ogóle rozpoczął bieg do wniesienia zażalenia na postawianie o nadaniu klauzuli wykonalności przewidziany w art. 795 § 2 kpc, a który rozpoczyna się od doręczenia zawiadomienia o wszczęciu egzekucji, a przecież niedopuszczalna byłaby sytuacja, aby nie mógł on skutecznie wnieść sprzeciwu wobec braku wcześniejszego, skutecznego doręczenia mu wyroku zaocznego i wnioskować o zawieszenie rygoru natychmiastowej wykonalności, dlatego, że nie zaskarżył powyższego postanowienia o nadaniu klauzuli, skoro bieg do tego zaskarżania jeszcze by się, jak już wskazano, nie rozpoczął. Nie można też wykluczyć, że pozwany, z zachowaniem terminu przewidzianego w powołanym art. 795 § 2 kpc, złoży jeszcze również zażalenie na powyższe postanowienie o nadaniu klauzuli.

Z tych zatem przyczyn zażalenie pozwanego nie miało żadnych uzasadnionych podstaw.

Mając na uwadze powyższe względy Sąd Okręgowy, na podstawie art. 385 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc, orzekł jak w postanowieniu.