Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 23 marca 2017 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. odmówił A. G. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, wskazując, że Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 20 marca 2017 roku ustaliła, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy. ( decyzja – akta rentowe)

W dniu 21 kwietnia 2017 roku A. G. odwołała się od powyższej decyzji, wnosząc o jej zmianę poprzez przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. (odwołanie k. 2)

Odpowiadając na odwołanie pismem z dnia 9 maja 2017 roku organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację podnoszoną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. (odpowiedź na odwołanie – k. 3)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

A. G. urodziła się w dniu (...). Posiada wykształcenie średnie ogólne, ostatnio pracowała, jako pracownik ochrony. Aktualnie nie pracuje. (okoliczności bezsporne)

Do dnia 31 marca 2017 roku wnioskodawczyni miała przyznane prawo do renty. (okoliczności bezsporne)

W dniu 9 lutego 2017 roku A. G. złożyła wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. (wniosek – akta rentowe)

Wnioskodawczyni cierpi na zespół nakładania astmy i przewlekłej obturacyjnej choroby płuc o umiarkowanym przebiegu z okresowymi zaostrzeniami infekcyjnymi. Zespół ten wraz z nikotynizmem i utrzymującym się upośledzeniem sprawności wentylacyjnej płuc stopnia umiarkowanego w badaniach spirometrycznych, z przedłużającymi się zaostrzeniami choroby wymagającymi intensyfikacji leczenia w tym glikokortykosteroidoterapii – w obecnym stopniu zaawansowania narusza sprawność organizmu wnioskodawczyni w stopniu powodującym – z punktu widzenia pulmonologicznego – długotrwałą częściową niezdolność do wykonywania pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami w okresie od dnia 1 kwietnia 2017 roku do dnia 20 stycznia 2018 roku, tj. do ukończenia przez wnioskodawczynię 60 roku życia. (opinia pisemna biegłego sądowego pulmonologa A. M. – k. 8 - 10)

U ubezpieczonej stwierdza się nadto zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z wielopoziomowymi dyskopatiami z okresowym zespołem bólowym, obecnie bez jawnych bólowych objawów korzeniowych. Stan ten nie powoduje niezdolności do pracy wnioskodawczyni. (opinia biegłego sądowego lekarza neurologa J. Z. k 18-19)

W związku z tym występuje u niej miernego stopnia ograniczenie funkcji kręgosłupa, które nie powoduje niezdolności do pracy z ortopedycznego punktu widzenia. (opinia biegłego sądowego lekarza ortopedy M. S. k 26-29)

A. G. cierpi nadto na nadciśnienie tętnicze chwiejne, leczone ambulatoryjnie, przewlekłą niedokrwienną chorobę serca. Z kardiologicznego punktu widzenia jest zdolna do pracy zarobkowej. (opinia biegłego sądowego lekarza kardiologa B.Lao-G. k 20-21)

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie dowodu z powołanych opinii biegłych.

W ocenie Sądu wydane w sprawie opinie są spójne, wyczerpujące i logicznie uzasadnione

Opinie biegłych sądowych neurologa, ortopedy i kardiologa nie zostały zakwestionowane przez żadną ze stron. Zarzuty zgłoszone zostały jedynie do dowodu z opinii biegłego pulmonologa, na podstawie której Sąd wydał rozstrzygnięcie w przedmiotowej sprawie.

Sąd uznał, że złożona w sprawie opinia, na której Sąd się oparł, jest jasna, została sporządzona przez biegłego o specjalności właściwej z punktu widzenia schorzeń, na jakie faktycznie cierpi wnioskodawczyni, w oparciu o analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej i bezpośrednie jej badanie.

Sąd oceniając zgromadzony materiał dowodowy, w pełni uznał jej wartość dowodową. Złożona opinia nie zawiera żadnych braków i wyjaśnia wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy. Zdaniem Sądu opinia biegłego pulmonologa jest rzetelna, została sporządzona zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą w zakresie stanowiącym jej przedmiot, a wynikające z niej wnioski są logiczne i prawidłowo uzasadnione. Nie zawiera żadnych braków. Co więcej biegły nie wskazał potrzeby powołania innych biegłych.

Wbrew twierdzeniu organu rentowego – biegła pulmonolog wydając opinię uzasadniła swe stanowisko wskazując, że to zespół kilku schorzeń występujących u wnioskodawczyni – astma oskrzelowa, przewlekła obturacyjna choroba płuc, nikotynizm z utrzymującym się upośledzeniem sprawności wentylacyjnej płuc powodują niezdolność do pracy skarżącej. Biegła wprost wskazała, że przedłużające się zaostrzenia choroby wymagające intensyfikacji specjalistycznego leczenia – glikokortykosteroidoterapii – w stwierdzonym stanie zaawansowania naruszają sprawność organizmu skarżącej w stopniu powodującym długotrwałą dalszą częściową niezdolność do pracy.

Podkreślić należy w tym miejscu, że dowód z opinii biegłego ma szczególny charakter, korzysta się z niego w wypadkach wymagających wiadomości specjalnych. Do dowodów tych nie mogą więc mieć zastosowania wszystkie zasady o prowadzeniu dowodów, a w szczególności art.217§1 k.p.c. W konsekwencji nie można przyjąć, że Sąd obowiązany jest dopuścić dowód z kolejnych biegłych w każdym wypadku, gdy złożona opinia jest niekorzystna dla strony. Sąd ma obowiązek dopuszczenia dowodu z opinii kolejnych biegłych lub z opinii instytutu, jedynie wtedy, gdy zachodzi tego potrzeba, a więc wówczas, gdy opinia złożona już do sprawy zawiera istotne braki, względnie też nie wyjaśnia istotnych okoliczności (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 1974 roku II CR 817/73, niepubl.).

W związku z powyższym Sąd oddalił wniosek organu rentowego o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego tej samej specjalności, nie podzielając słuszności zarzutów organu rentowego.

Ustalając stan faktyczny Sąd pominął opinię biegłego lekarza chorób wewnętrznych, który orzekł o niezdolności do pracy wnioskodawczyni od czerwca 2017 roku, a zatem po dacie wydania zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie jest zasadne.

Zgodnie z treścią art.57 ust.1 ustawy z 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tj. z dnia 7 lipca 2017 r. Dz.U. z 2017 r. poz. 1383 z późn. zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełni łącznie następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność powstała w okresach wymienionych w cytowanym przepisie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Brak choćby jednego z warunków wymienionych w art.57 ww. ustawy powoduje brak prawa do świadczenia.

Spór w niniejszej sprawie sprowadzał się do oceny czy wnioskodawczyni jest osobą zdolną do pracy.

Zebrany w niniejszym postępowaniu materiał dowodowy bezspornie dał podstawy do zakwestionowania prawidłowości zaskarżonej przez ubezpieczoną decyzji, co skutkowało jej zmianą. W złożonych opiniach biegły specjalista z zakresu chorób płuc – pulmonolog - tj. biegły o specjalizacji zgodnej z dolegliwościami wnioskodawczyni - szczegółowo odniósł się do stanu zdrowia A. G. oraz jej zdolności do wykonywania pracy zarobkowej zgodnej z jej kwalifikacjami.

Podkreślić w tym miejscu należy, że przy ocenie opinii biegłych lekarzy Sąd nie może zająć stanowiska odmiennego, niż wyrażone w opinii, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego. Odmienne ustalenie w tej mierze może być dokonane tylko na podstawie opinii innych biegłych lekarzy, jeżeli ich opinia jest bardziej przekonywująca oraz wszechstronnie przedstawia kwestię nasuwającą wątpliwości w sprawie (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 października 1987 roku, II URN 228/87, (...)). Jednakże opinię innego biegłego sądowego Sąd może dopuścić jedynie wtedy, gdy opinia, która została już złożona do sprawy zawiera istotne braki, względnie nie wyjaśnia istotnych okoliczności (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 1974 roku, II CR 817/73, niepubl). Zaznaczyć w tym miejscu należy, że sposób motywowania oraz stopień stanowczości wniosków wyrażonych w opinii biegłych jest jednym z podstawowych kryteriów oceny dokonywanej przez Sąd, niezależnie od kryteriów zgodności z zasadami wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego oraz podstaw teoretycznych opinii (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 27 listopada 2000 roku, I CKN 1170/98, OSNC 2001 nr 4 poz. 84, Legalis nr 49256).

Biegły z zakresu pulmonologii wskazał, że u wnioskodawczyni, ze względu na stopień zaawansowania zespołu nakładania astmy i przewlekłej obturacyjnej choroby płuc narusza sprawność organizmu wnioskodawczyni w stopniu powodującym długotrwałą częściową niezdolność do wykonywania pracy zgodnej z kwalifikacjami wnioskodawczyni. Co istotne wnioskodawczyni już wcześniej miała przyznane prawo do renty, a jej stan zdrowia – jak wynika z opinii biegłej pulmonolog nie uległ poprawie na tyle, by stwierdzić zdolność do pracy skarżącej.

W nawiązaniu do powyższego ponad wszelką wątpliwość stwierdzić należy, że wnioskodawczyni w dalszym ciągu jest osobą spełniającą przesłanki do przyznania renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

Mając powyższe na uwadze, wobec zaistnienia podstaw do uwzględnienia odwołania Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ §2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał A. G. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 kwietnia 2017 roku do dnia 20 stycznia 2018 roku.

A.L.