Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 kwietnia 2018 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi, Wydział II Cywilny w następującym składzie:

Przewodnicząca : SSR A. M.

Protokolant : staż. W. Ł.

po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2018 roku w Łodzi na rozprawie sprawy

z powództwa A. Ś.

przeciwko A. A. z siedzibą w N. we Francji (...) Spółce Akcyjnej Oddział w Polsce z siedzibą w W. i (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  z powództwa A. Ś. przeciwko A. A.
z siedzibą w N. we Francji (...) Spółce Akcyjnej Oddział w Polsce z siedzibą w W.:

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od powoda A. Ś. o na rzecz pozwanej A. A. z siedzibą w N. we Francji (...) Spółki Akcyjnej Oddział w Polsce z siedzibą w W. kwotę 1.217,00 zł (jeden tysiąc dwieście siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

II.  z powództwa A. Ś. przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

1.  zasądza od pozwanej A. (...) Towarzystwo (...)
i (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda A. Ś. kwotę 1.510,00 zł (jeden tysiąc pięćset dziesięć złotych) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 20 grudnia 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku oraz ustawowymi odsetkami za opóźnienie
od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanej A. (...) Towarzystwo (...)
i (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda A. Ś. kwotę 2.293,00 zł (dwa tysiące dwieście dziewięćdziesiąt trzy złote) tytułem zwrotu kosztów procesu;

3.  nakazuje zwrócić na rzecz pozwanej (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Łodzi – Widzewa w Łodzi kwotę 370,89 zł (trzysta siedemdziesiąt złotych osiemdziesiąt dziewięć groszy) tytułem niewykorzystanej zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego uiszczonej w dniu 28 marca 2017 roku, zaksięgowanej pod pozycją 500015021205.

Sygnatura akt II C 430/16

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 22 kwietnia 2016 roku, wniesionym do Sądu Rejonowego
w B., A. Ś. wniósł o zasądzenie od A. A.
z siedzibą w N. we Francji (...) Spółce Akcyjnej Oddział w Polsce
z siedzibą w W. kwoty 1.510,00 złotych tytułem częściowego odszkodowania za szkodę w pojeździe marki M. o numerze rejestracyjnym (...) z ustawowymi odsetkami od dnia 20 grudnia 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku oraz ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty, a także zasądzenie koszów procesu oraz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu pełnomocnik powoda podniósł, że w dniu 19 listopada 2015 roku na skutek zdarzenia drogowego, uszkodzeniu uległ samochód osobowy marki M. o numerze rejestracyjnym (...). Sprawca zdarzenia miał zawartą umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej w A. A. z siedzibą w N. we Francji (...) Spółce Akcyjnej Oddział w Polsce z siedzibą w W.. Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego wypłacono na rzecz poszkodowanego kwotę 5.200,45 złotych brutto, która to kwota nie kompensuje w pełni poniesionej szkody. Na podstawie umowy przelewu wierzytelności powód nabył prawo do wystąpienia o odszkodowanie (pozew k. 2-3).

Postanowieniem z dnia 6 maja 2016 roku Sąd Rejonowy w Białymstoku stwierdził swoją niewłaściwość miejscową i sprawę przekazał Sądowi Rejonowemu dla Łodzi – Widzewa w Łodzi do merytorycznego rozpoznania (postanowienie k. 10-11).

W odpowiedzi na pozew, pozwany A. A. z siedzibą
w N. we Francji (...) Spółka Akcyjna Oddział w Polsce z siedzibą
w W. wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych. Pełnomocnik podniósł, iż w dacie szkody pozwany nie ubezpieczał jakiegokolwiek pojazdu, którym w dniu 19 listopad 2015 roku wyrządzono szkodę w pojeździe marki M. o numerze rejestracyjnym (...). Wskazał przy tym, iż z treści załączników do pozwu wynika, iż przedmiotowa szkoda była likwidowana przez inny zakład ubezpieczeń wobec czego po stronie pozwanie brak jest legitymacji procesowej biernej (odpowiedź na pozew k. 32-32v).

W piśmie z dnia 10 listopada 2016 roku pełnomocnik powoda wniósł o wezwanie do udziału w sprawie w charakterze pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. oraz
o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu (pismo k. 44-45).

Postanowieniem z dnia 3 stycznia 2017 roku Sad wezwał do udziału w sprawie
w charakterze pozwanego A. (...) Towarzystwo (...)
i (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. (postanowienie k. 60).

W odpowiedzi na pozwem pozwany (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. wniósł
o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych. Strona pozwana wskazała, iż wypłacona dotychczas kwota odszkodowania w pełni rekompensuje szkodę powoda (odpowiedź na pozew k. 62-66).

W toku postępowania sądowego stanowiska stron nie uległy zmianie.

Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi ustalił następujący stan faktyczny:

W wyniku wypadku drogowego z dnia 19 listopada 2015 roku uszkodzeniu uległ samochód osobowy marki M. o numerze rejestracyjnym (...) stanowiący
w dacie wypadku własność W. K.. Sprawca szkody w dniu zdarzenia ubezpieczony był w zakresie odpowiedzialności cywilnej w (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. (okoliczność bezsporna, dokumentacja fotograficzna koperta k. 88).

Koszt naprawy pojazdu marki M. o numerze rejestracyjnym (...) po zdarzeniu z dnia 19 listopada 2015 roku przy użyciu części oryginalnych, których jakość gwarantuje producent pojazdu i przy zastosowaniu średniej stawki za roboczogodzinę wynosił 8.539,18 zł brutto. Z kolei kosz naprawy pojazdu przy zastosowaniu części zamiennych, nowych, oryginalnych lecz nie sygnowanych logo producenta wynosił 6.782,91 złotych brutto. Elementy zamontowane w pojeździe, które uległy uszkodzeniu w wyniku zdarzenia z dnia 19 listopada 2015 roku, były elementami oryginalnymi, zamontowanymi przy pierwszym montażu pojazdu. Naprawa uszkodzeń pojazdu M. przy użyciu części zamiennych, nowych, oryginalnych lecz nie sygnowanych logo producenta nie daje gwarancji na restytucje pojazdu do stanu sprzed szkody – w tym zachowania co najmniej takiej samej sprawności technicznej oraz co najmniej takich samych warunków bezpieczeństwa dla użytkowników pojazdu (opinia biegłego k. 117-141, kalkulacja naprawy k. 142-153, raport optymalizacji części k. 154-155).

Decyzją z dnia 17 grudnia 2015 roku pozwany (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. przyznał W. K. odszkodowanie w kwocie 5.200,45 zł brutto (okoliczność bezsporna, a także pismo k. 81-81v).

Poszkodowany złożył odwołanie od niemniejszej decyzji, które nie zostało uwzględnione, o czym pozwany zawiadomił poszkodowanego pismem z dnia 20 stycznia 2016 roku (pismo k. 87-88).

W dniu 8 kwietnia 2016 roku W. K. zawarł z A. Ś. umowę cesji wierzytelności wynikającej ze szkody komunikacyjnej o numerze (...)/2015/11/02 (...) w pojeździe marki M. o numerze rejestracyjnym (...) z dnia 19 listopada 2015 roku, wskazując iż prawo do żądania odszkodowania przysługuje cedentowi od (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. (umowa cesji k. 6).

Poczynione ustalenia faktyczne Sąd oparł na powołanych dokumentach, których prawdziwość nie została zakwestionowana przez strony, oraz w oparciu o opinię biegłego w zakresie wyceny pojazdów i mechaniki pojazdowej, z tym zastrzeżeniem, iż czyniąc ustalenia na podstawie kopii dokumentów Sąd miał na względzie dyspozycję art. 308 k.p.c.

Wobec treści żądania powoda i ustalonego stanu faktycznego, kluczowe znaczenie w niniejszej sprawie miała opinia biegłego na okoliczność ustalenia uzasadnionego kosztu naprawy pojazdu marki M. o numerze rejestracyjnym (...) po zdarzeniu z dnia 19 listopada 2015 roku. Zdaniem Sądu opinia biegłego w całym swoim zakresie jest rzetelna, sporządzona zgodnie z wymogami specjalistycznej wiedzy i nie była kwestionowana przez żadną ze stron postępowania.

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi zważył, co następuje:

W niniejszej sprawie powództwo zostało w pierwszej kolejności skierowane przeciwko A. A. z siedzibą w N. we Francji (...) Spółce Akcyjnej Oddział w Polsce z siedzibą w W.. Po udzieleniu odpowiedzi na pozew na wniosek powoda, do udziału w sprawie w charakterze pozwanego zostało wezwane (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.. Powód, mimo iż przyznał, że pozwał niewłaściwy podmiot, nie cofnął wobec niego powództwa. Drugi z pozwanych nie wstąpił zatem w miejsce pierwszego z pozwanych ( art. 194 § 2 k.p.c. ), wobec którego nie zostało cofnięte powództwo, zatem dalsze postępowanie toczyło przeciwko każdemu z tych pozwanych.

Podstawą prawną odpowiedzialności ubezpieczyciela za skutki wypadku jest umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów oraz przepis art. 822 k.c., zgodnie z którym przez umowę odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz umowa została zawarta oraz ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124 poz. 1152).

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 436 § 2 k.c. w razie zderzenia się pojazdów mechanicznych odpowiedzialność za spowodowaną szkodę, sprawca wypadku ponosi na zasadach ogólnych. Zakład ubezpieczeń odpowiada w granicach odpowiedzialności sprawcy szkody, za normalne następstwa działania bądź zaniechania, z którego szkoda wynikła. Wysokość odszkodowania winna odpowiadać rzeczywistym, uzasadnionym kosztom usunięcia skutków wypadku i ograniczona jest kwotą określoną w umowie ubezpieczenia (art. 824 § 1 k.c.).

Zgodnie z treścią art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (t.j. DZ. U. z 2013r., poz. 392) poszkodowany w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej (OC) może dochodzić roszczeń bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń. Z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia (art. 34 ust. 1powołanej ustawy). Odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej (art. 36 ust. 1 powołanej ustawy).

Powództwo wobec A. A. z siedzibą w N. we Francji (...) Spółce Akcyjnej Oddział w Polsce z siedzibą w W. podlegało oddaleniu z uwagi na brak legitymacji biernej po stronie tego podmiotu. Podmiot ten w dacie szkody nie był ubezpieczycielem pojazdu sprawcy szkody. Pierwszy właściciel pojazdu W. K. zgłosił szkodę (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W., który to podmiot po przeprowadzonym postępowaniu likwidacyjnym wypłacił na jego rzecz odszkodowanie w kwocie 5.200,45 zł brutto. Okoliczność ta wynika wprost z dokumentów załączonych przez powoda do pozwu to jest załączonej umowy cesji wierzytelności z dnia 8 kwietnia 2016 roku, a nadto została potwierdzona przez samego powoda. Mimo tych okoliczności, które były znane powodowi przed wytoczeniem przedmiotowego powództwa. powód pozwał niewłaściwy podmiot, w stosunku do którego przez całe postępowanie popierał powództwo. Mając na względzie powyższe powództwo wobec A. A. z siedzibą w N. we Francji (...) Spółce Akcyjnej Oddział w Polsce z siedzibą w W. należało oddalić, o czym Sąd orzekł w punkcie I. podpunkcie 1 wyroku z dnia 9 kwietnia 2018 roku.

Z kolei pozwany (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. nie kwestionował zasady swojej odpowiedzialności za szkodę w pojeździe marki M. o numerze rejestracyjnym (...) wypłacając na rzecz pokrzywdzonego odszkodowanie w kwocie 5.200,45 zł brutto. Kwestię sporną stanowiła natomiast wysokość odszkodowania ponad wypłaconą kwotę.

Ubezpieczyciel odpowiada w granicach odpowiedzialności sprawcy szkody, unormowanej w Kodeksie cywilnym. Odpowiada on zatem za normalne następstwa działania bądź zaniechania, z którego szkoda wynikła. Naprawienie szkody (odszkodowanie) w tych granicach winno obejmować wszystkie straty, poniesione wskutek zaistnienia szkody, stanowiące normalne następstwo działania, z którego szkoda wynikła (art. 361 § 2 kc) i następuje, według wyboru poszkodowanego: przez restytucję stanu poprzedniego bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Odszkodowanie ma zapewnić całkowitą kompensatę doznanego uszczerbku, ale przy zastrzeżeniu, że nie powoduje jednocześnie nieuzasadnionego wzbogacenia poszkodowanego. Naprawienie szkody przez ubezpieczyciela następuje poprzez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej – sumy niezbędnej do przywrócenia samochodu do stanu poprzedniego (art. 363 § 1 kc). Naprawienie szkody może polegać na przywróceniu stanu poprzedniego lub na zapłacie odpowiedniej sumy pieniężnej. Wybór jednego ze sposobów naprawienia szkody ustawodawca pozostawił poszkodowanemu (art. 363 § 1 k.c.).

Powód mógł zatem domagać się naprawienia szkody obejmującej poniesione straty, przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Strata to rzeczywiste zmniejszenie wartości majątku poszkodowanego. Może ono przybierać różną postać. Dla stanów faktycznych podobnych do rozstrzyganej sprawy jest to zazwyczaj wysokość wydatków poniesionych na naprawę rzeczy uszkodzonej. Jest to stan naturalny, zgodny z dyrektywami wynikającymi z art. 361 § 2 k.c. i 363 § 1 k.c. Wywołany wydatkami na naprawę uszczerbek w majątku poszkodowanego jest kompensowany zapłatą odszkodowania równego tym wydatkom. Trudne do pogodzenia z powinnością doprowadzenia do wynagrodzenia powstałego uszczerbku majątkowego byłoby jednak oczekiwanie aby, z natury rzeczy skomplikowane naprawy uszkodzonych rzeczy egzekwować od sprawcy, albo wymagać od poszkodowanego aby poniósł je samodzielnie. Słusznie uznaje się więc w judykaturze że kompensować należy także wydatki mające dopiero zmierzać do usunięcia uszczerbku, byle miały charakter wydatków celowych i ekonomicznie uzasadnionych ( tak Sąd Najwyższy w uchwale z 15 listopada 2001 roku w sprawie III CZP 68/01 i uchwale z dnia 12 kwietnia 2012 roku w sprawie III CZP 80/11 ). W ten sposób uzyskuje się także wartość odpowiadającą rozmiarowi straty – kosztom przywrócenia pojazdu do jego wartości sprzed wypadku. W tym znaczeniu „strata ” może być traktowana jako sposób stosowania różnicowej metody określania szkody, choć ograniczony tylko do jednego składnika majątku powoda i polegający na porównaniu wartości używanego samochodu nieuszkodzonego, z jego wartością w stanie uszkodzonym - przy założeniu, że samochód uszkodzony jest o tyle mniej wart, ile wyniesie koszt jego naprawy.

Istota sporu w niniejszej sprawie sprowadza się do ustalenia, jaka jest odpowiednia suma pieniężna, którą powinien wypłacić powodowi pozwany zakład ubezpieczeń.

W wypadku częściowego uszkodzenia samochodu, tj., gdy wysokość kosztów naprawy pojazdu nie przekracza jego wartości, odszkodowanie powinno stanowić równowartość kosztów przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu pierwotnego, przy czym naprawa samochodu i rzeczywiste poniesienie kosztów z tego tytułu nie jest warunkiem koniecznym dla dochodzenia odszkodowania (tak Sąd Najwyższy: w wyroku z 16.01.2002r, IV CKN 635/00, opubl. L.; w wyroku z 16.04.2002r, V CKN 980/00, opubl. L.; w wyroku z 16.05.2002r, V CKN 1273/00, publ. LEX nr 55515). Nie ulega przy tym wątpliwości, że funkcja kompensacyjna odszkodowania musi być realizowana przy uwzględnieniu indywidualnej sytuacji poszkodowanego. Aby odszkodowanie odpowiadało wymaganiu pełnego naprawienia szkody, musi uwzględniać realia konkretnej sprawy i nie powinno prowadzić do wzbogacenia poszkodowanego. Za ugruntowane w orzecznictwie można uznać stanowisko, zgodnie z którym odszkodowanie może ulec stosownemu obniżeniu, gdyby okazało się, że użycie nowych części i materiałów do naprawy uszkodzonego pojazdu prowadziłoby do wzrostu jego wartości (tak Sąd Najwyższy: w uchwale z 12.04.2012r, III CZP 80/11, opubl. (...) w postanowieniu z 24.02.2006r, III CZP 91/05, opubl. L.; w wyroku z 11.06.2003r, V CKN 308/01, opubl. L.).

Przywrócenie rzeczy do stanu poprzedniego oznacza doprowadzenie jej do stanu, w jakim znajdowała się przed szkodą. Jak wspomniano już wcześniej, wymaga zatem zastosowania takich samych materiałów, z jakich rzecz została wykonana. W przypadku pojazdów mechanicznych poszkodowani mają prawo żądać, aby element podlegający wymianie został zastąpiony identycznym elementem. Częścią zamienną identyczną będzie część tej samej jakości i najczęściej tego samego producenta.

Transponując powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy wskazać należy, iż uzasadnione koszty naprawy pojazdu marki M. o numerze rejestracyjnym (...) po zdarzeniu z dnia 19 listopada 2015 roku zostały przez biegłego sądowego wydającego opinię w przedmiotowej sprawie, oszacowane przy użyciu części oryginalnych, których jakość gwarantuje producent pojazdu i przy zastosowaniu średniej stawki za roboczogodzinę, na kwotę 8.539,18 zł brutto. Z kolei przy zastosowaniu części zamiennych, nowych lecz nie sygnowanych logo producenta koszt naprawy wynosił 6.782,91 złotych brutto. Jak podkreślił jednak biegły w swojej opinii w przypadku braku potwierdzeń jakości części w formie certyfikatów wydawanych przez uprawnione jednostki badawcze dotyczące ich sposobu wykonywania zgodnie z normami producenta pojazdu naprawa nie daje gwarancji na restytucję pojazdu do stanu sprzed szkody, w tym zachowanie, co najmniej takiej samej sprawności technicznej oraz co najmniej takich samych warunków bezpieczeństwa dla użytkowników pojazdu. Nadto biegły wskazał, iż uszkodzone w wyniku zdarzenia z dnia 19 listopada 2015 roku części pojazdu marki M. były zamontowane przy pierwszym montażu i nie były poddawane naprawom blacharsko – lakierniczym. Tym samym zasadnym, jest poczynienie ustalenia, iż pojazd marki M. o numerze rejestracyjnym (...) po zdarzeniu z dnia 19 listopada 2015 roku winien być naprawiony przy użyciu części oryginalnych z logo producenta, bowiem tylko naprawa przy użyciu tych części pozwala przywrócić pojazd do stanu sprzed zdarzenia z dnia 19 listopada 2015 roku. W toku postępowania likwidacyjnego wypłacone zostało odszkodowanie w wysokości 45.200,45 zł, a zatem do dopłaty pozostaje kwota 3.338,73 zł. Jednakże zgodnie z dyspozycją art. 321 kpc, sąd nie może orzekać co do przedmiotu, który nie był objęty żądaniem ani zasądzać ponad żądanie. W procesie powód dochodził kwoty 1.510,00 zł i taka też kwota została zasądzona od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda o czym orzeczono w punkcie II podpunkcie 1 orzeczenia z dnia 9 kwietnia 2018 roku.

Rozstrzygnięcie o odsetkach z tytułu opóźnienia w wypłacie należnego powodowi odszkodowania zapadło na podstawie art. 817 § 1 k.c. i 481 § 1 k.c. Wymagalność roszczenia w stosunku do zakładu ubezpieczeń powstaje w terminie 30 dni licząc od dnia otrzymania zawiadomienia o wypadku, chyba, że w powyższym terminie wyjaśnienie okoliczności koniecznych do ustalenia jego odpowiedzialności lub wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe.

Decyzją z dnia 17 grudnia 2015 roku pozwany (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. przyznał W. K. odszkodowanie w kwocie 5.200,45 zł brutto.

W ocenie Sądu w dacie zakończenia postępowania likwidacyjnego i wydania z tego tytułu decyzji, strona pozwana miała możliwość ustalenia prawidłowej wysokości należnego powodowi odszkodowania. Wobec czego odsetki zasądzono zgodnie z żądaniem pozwu to jest ustawowe od dnia 20 grudnia 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku oraz ustawowe za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty.

Sąd orzekł o kosztach procesu na podstawie art. 98§1 k.p.c. statuującego zasadę odpowiedzialności za wynik postępowania.

W sprawie z powództwa A. Ś. przeciwko A. A. z siedzibą w N. we Francji (...) Spółce Akcyjnej Oddział w Polsce z siedzibą w W. powód przegrał proces w całości, z powodów o których mowa we wcześniejszej części uzasadnienia. Dlatego też Sąd zasądził od A. Ś. o na rzecz A. A. z siedzibą w N. we Francji (...) Spółki Akcyjnej Oddział w Polsce z siedzibą w W. kwotę 1.217 zł, na którą złożyły się: opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł oraz koszty zastępstwa procesowego w kwocie 1.200 zł ustalone na podstawie § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 roku (Dz. U. z 2015 roku, poz. 1804). Tym samym Sąd nie dopatrzył się podstaw do zastosowania w rzeczonej sprawie art. 102 kpc, który może być stosowany, zgodnie z wola ustawodawcy, w wypadkach szczególnie uzasadnionych.

Z kolei w sprawie z powództwa A. Ś. przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. powód wygrał proces w całości, wobec czego Sąd zasądza od (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda A. Ś. kwotę 2.293 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, na którą złożyły się: opłata od pozwu w kwocie 76 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł, koszty zastępstwa procesowego w kwocie 1.200 zł ustalone na podstawie § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015 roku (Dz. U. z 2015 roku, poz. 1800) oraz 1.000 zł tytułem zaliczki na biegłego.

Na podstawie art. 84 ust 1 i 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. Nr 167, poz. 1398), Sąd zwrócił pozwanemu ze Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi kwotę 370,89 zł tytułem niewykorzystanej zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji.