Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 lipca 2017 r.

Sąd Rejonowy w G. - Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SR Jarosław Przesmycki

Protokolant: st. sekr. sąd. Magdalena Bajerska

przy udziale (...) w T. – J. P.

po rozpoznaniu w dniach 4.04.2017 r., 5.07.2017 r., 12.07.2017 r. sprawy przeciwko:

P. K. synowi C. i W. zd. K., ur. (...) w Ł., obywatela polskiego, o wykształceniu wyższym, z zawodu biotechnolog, PESEL (...), zam. (...)-(...) O. ul. (...), nie karanego sądownie;

oskarżonego o to, że:

pełniąc funkcję prezesa Zarządu (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O. w okresie od dnia 18 lipca 2013 r. do dnia 22 sierpnia 2014 r. urządzał gry na automatach: H. (...) typ (...), oznaczony w celu identyfikacji samoprzylepną plombą UC T. nr (...), (...) G. typ (...) oznaczony w celu identyfikacji samoprzylepną plombą UC T. nr (...) i H. (...) typ (...), oznaczony w celu identyfikacji samoprzylepną plombą UC T. nr (...) umieszczonych w lokalu o nazwie i adresie Sklep (...) (...)-(...) G. ul. (...), wbrew przepisom ustawy z 19.11.2009 r.
o grach hazardowych (Dz.U. 2009 r., nr 201, poz. 1540 ze zm.) bez wymaganego zezwolenia,

tj. o przestępstwo skarbowe z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks

ORZEKA

1.  Oskarżonego P. K. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w akcie oskarżenia, to jest przestępstwa skarbowego z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks i za to na podstawie art. 107 § 1 kks wymierza mu karę grzywny w wysokości
100 (stu) stawek dziennych grzywny, przyjmując jedną stawkę za równoważną kwocie 100 zł. (sto złotych).

2.  Na mocy art. 22§2 pkt 2 kks w zw. z art. 30§5 kks orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych w postaci: gotówki w kwocie 1.395 zł. oraz automatów do gry:

a)  H. (...) typ (...), oznaczony w celu identyfikacji samoprzylepną plombą UC T. nr (...),

b)  (...) G. typ (...) oznaczony w celu identyfikacji samoprzylepną plombą UC T. nr (...)

c)  H. (...) typ (...), oznaczony w celu identyfikacji samoprzylepną plombą UC T. nr (...)

wymienionych w protokole zatrzymania k. 8 akt zarządzając ich zniszczenie.

3.  Zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1.000 zł. (tysiąc złotych) tytułem opłaty i obciąża go kosztami postępowania w kwocie 2.018,98 zł. (dwa tysiące osiemnaście złotych 98/100).

II K 487/15

UZASADNIENIE

Oskarżony P. K. nie był dotychczas karany sądownie.

D o w ó d: karta karna k. 65 i oświadczenie oskarżonego k. 3.

Oskarżony P. K. 24.04.2013r. zawiązał jednoosobowa spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością i w okresie od 18.07.2013r. do dnia 22.08.2014r. był prezesem zarządu
(...) Spółka z o.o. z siedzibą w O.. Przedmiotem działalności spółki było między innymi działalność sportowa, rozrywkowa i rekreacyjna obejmująca urządzanie gier na automatach typu H. (...) i C. G.. Spółka nie posiadała koncesji na urządzanie gier, ponieważ zdaniem oskarżonego w myśl obowiązujących przepisów nie była ona wymagana. Oskarżony przy tym powoływał się na stanowisko ministra K., informacje branżowe, z których miało wynikać, że przepisy art. 14 i 6 ustawy o grach hazardowych nie mogą być stosowane, ponieważ nie były notyfikowane przez Komisję Europejską. Równocześnie oskarżony powoływał się na orzeczenia Sądu Okręgowego w (...)i Prokuratury Rejonowej w (...), w których stwierdzono, że oskarżony nie popełnił
przestępstwa z art. 107 § 1 kks.

W dniu 18.07.2013r. spółka reprezentowana przez oskarżonego zawarła umowę dzierżawy z J. D. prowadząca sklep monopolowy w G., przy ul. (...). Przedmiotem tej umowy była dzierżawa 3 m2 powierzchni sklepu, na której to spółka wystawiła automat do gry marki H. (...). Faktycznie po pewnym czasie zostały tam ustawione dwa kolejne automaty. Stały tam dwa automaty H. (...) oraz automat do gier C. G.. Automaty te naprawiał i serwisował mężczyzna o imieniu R., który
trzy razy w tygodniu wybierał z nich gotówkę.

W dniu 28.08.2014r. około godziny 11:50 do tego sklepu monopolowego przyszli funkcjonariusze Urzędu Celnego w T. w celu zbadania, czy są tam przestrzegane przepisy ustawy o grach hazardowych. W sklepie znajdowały się trzy w/w automaty do gry, które poddano oględzinom i na których J. W. przeprowadził eksperyment polegający na ustaleniu przebiegu gry na tych automatach. W wyniku tego eksperymentu ustalono, że są to urządzenia elektroniczne i elektromechaniczne, które wypłacają wygrane pieniądze, a wynik
gry ma charakter losowy tzn. nie jest zależny od zręczności grającego. Przedmiotowe automaty zatrzymano, a po ich otwarciu stwierdzono, że są tam monety i banknoty o łącznej wartości
1375 zł.

D o w ó d: umowa spółki k. 31, opinia biegłego k. 35-48, k. 54-60, zeznania J. W. k.
16, J. D. k. 36, pismo J. T. do W. P. z 5.02.2010r. k. 155, pismo kierowane do J. K. k. 156, zeznania biegłego W. K. k. 312v-313 akt.

Oskarżony nie przyznał się do winy. W swoich wyjaśnieniach oskarżony przyznał, że
w okresie objętym aktem oskarżenia był prezesem spółki i wstawiał do sklepu w G. automaty do gry, zaznaczając jednak, że była to działalność legalna.

Zdaniem Sądu wyjaśnieniom oskarżonego nie można dać wiary bowiem są nielogiczne
i niespójne z zebranym materiałem dowodowym, w tym z załączonymi do akt sprawy licznymi orzeczeniami. Na wstępie należy bowiem zaznaczyć, że orzeczenia te zostały wydane po 18.07.2013r., a więc po tym, jak oskarżony umieścił pierwszy automat do gry w sklepie. Podobnie Sąd ocenił wątpliwości wynikające z pism kierowanych do premiera i ministra finansów. Nie mają one charakteru prawotwórczego i nie stanowią okoliczności
ekskulpacyjnych oskarżonego. Wbrew temu też, co twierdzi oskarżony stan prawny w zakresie stosowania art. 107 § 1 kks był czytelny i jasny.

Zgodnie z art. 3 ustawy z 19 listopada 2009 o grach hazardowych urządzanie i prowadzenie działalności gier losowych, zakładów wzajemnych i gier na automatach jest dozwolone wyłącznie na zasadach określonych w ustawie. Przepis ten został uzupełniony
normą art. 6 ust 1 cytowanej ustawy, który stanowi, że działalność w w/w zakresie może być prowadzona na podstawie udzielonej koncesji na prowadzenie kasyna gry. Oskarżony i spółka takiej koncesji nie posiadali, a zatrzymane automaty znajdowały się w sklepie monopolowym. Oskarżony zdawał sobie przy tym sprawę ze stanu prawnego obowiązującego 18 lipca 2013r. przyjmując jednak bezpodstawnie, że regulacje te go nie obowiązują. Przepis art. 6 ust 1 ustawy hazardowej nie miał i nie ma charakteru technicznego, co w sposób nie budzący wątpliwości wyjaśniono w wyroku Sądu Najwyższego z 16 marca 2017r. w sprawie V KK 21/17. Sąd w pełni podziela tą argumentację. Należy przy tym zwrócić uwagę, że w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 19 lipca 2012r. (pkt. 26) C – 213/II F. i inne. Trybunał nie wykluczał ograniczeń w zakresie urządzania gier na automatach dla osiągnięcia celów nadrzędnych interesu ogólnego. Nie trzeba nikogo przekonywać, że niekontrolowany dostęp do automatów do gry dzieci, osób nietrzeźwych lub uzależnionych od hazardu jest szkodliwy społecznie.

Innymi słowy Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego co do tego, że urządzanie przez niego gier na automatach w G. w okresie od 18.07.2013r. do 22.08.2014r. było legalne. Sąd dał natomiast wiarę tym jego wyjaśnieniom, z których wynika, że oskarżony
działał w imieniu spółki (...) bowiem wynika to z załączonych do akt dokumentów w postaci umowy spółki i umowy dzierżawy.

Sąd dał także wiarę tym jego wyjaśnieniom, z których wynika, że kierowana przez oskarżonego spółka nie posiadała koncesji co wykazała kontrola przeprowadzona przez funkcjonariuszy Urzędu Celnego.

Sąd dał wiarę zeznaniom J. D., J. W. oraz podzielił w całości opinię W. K.. W ocenie Sądu zeznania świadków są obiektywne, szczere i przekonywujące, a nadto znajdujące oparcie w pozostałych dowodach zebranych w sprawie w postaci umów, eksperymentów i opinii. Dotyczy to zwłaszcza zeznań J.
W., który 22.08.2014r. przeprowadzał eksperyment na znalezionych w sklepie
automatach. Zeznania tego świadka nie były kwestionowane przez żadna ze stron. Znajdują one oparcie w opinii pisemnej i zeznaniach W. K., których wiarygodność i profesjonalizm w ocenie Sądu nie budzą wątpliwości. Biegły w sposób rzetelny, wszechstronny
i profesjonalny przedstawił zasady działania zatrzymanych automatów. Wytłumaczył w jaki sposób dochodzi do wylosowania konkretnego wyniku. Sporządzona opinia była poprzedzona grami na zatrzymanych automatach, których modele były już znane biegłemu z innych opinii. Biegły wyjaśnił też wyczerpująco dlaczego nie zbadał algorytmów dla poszczególnych gier i dlatego Sąd oddalił wniosek obrońcy o powołanie kolejnego biegłego.

W tym stanie rzeczy wina oskarżonego nie budzi wątpliwości.

Przestępstwo z art. 107 § 1 kks popełnia kto wbrew przepisom ustawy lub warunkom koncesji lub zezwolenia urządza lub prowadzi grę losową, grę na automacie lub zakład wzajemny.

Oskarżony naruszył ten przepis bowiem pełniąc funkcję prezesa Zarządu (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O. w okresie od dnia 18 lipca 2013 r. do dnia 22 sierpnia 2014 r. urządzał gry na automatach: H. (...) typ (...), oznaczony w celu identyfikacji samoprzylepną plombą UC T. nr (...), (...) G. typ (...) oznaczony w celu identyfikacji samoprzylepną plombą UC T. nr (...) i H. (...) typ (...), oznaczony w celu identyfikacji samoprzylepną plombą UC T. nr (...) umieszczonych w lokalu o nazwie i adresie Sklep (...) (...)-(...) G. ul.
Legionów 3, wbrew przepisom ustawy z 19.11.2009 r. o grach hazardowych (Dz.U. 2009 r., nr 201, poz. 1540 ze zm.) bez wymaganego zezwolenia. Oskarżony urządzał przedmiotowe gry bowiem kierował spółką, która posiadając automaty do gry, bez wymaganej koncesji
wystawiała je na wydzierżawionych powierzchniach. Oskarżony zajmował się przy tym zorganizowaniem ich serwisu, naprawami oraz wypłacaniem zysku.

Za to Sąd wymierzył oskarżonemu karę grzywny w wysokości 100 stawek dziennych
po 100 zł. Przy wymiarze tej kary Sąd miał na względzie fakt, że gry były przeprowadzane na trzech automatach, przez okres ponad roku, gdzie zysk z 2 – 3 dni sięgał kwoty 1375 zł. W związku z tym wymierzona kara musi odnosić się do osiąganego przez oskarżonego nielegalnego zysku. Jako okoliczność łagodzącą Sąd uznał wcześniejszą niekaralność oskarżonego.

Na mocy art. 304 kks Sąd uznał orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa pieniędzy w kwocie 1375 zł oraz zajętych automatów zarządzając ich zniszczenie (tylko automatów).

O kosztach orzeczono po myśli art. 627 kpk.