Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 stycznia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze - Wydział II Karny

w składzie:

Przewodniczący SSR Wojciech Grzebień

Protokolant Grzegorz Kosowski

po rozpoznaniu w dniu 25 stycznia 2018 roku

sprawy przeciwko S. C. (1)

synowi J. i W. zd. M.

ur. (...) w P.

obwinionego o to, że:

w dniu 21 września 2017r. ok. godziny 20:30 w J. chcąc wywołać niepotrzebną czynność fałszywą informacją poinformował dyżurnego Komisariatu II Policji w J. o konieczności podjęcia interwencji Policji w J. przy ul. (...), czym wprowadził w błąd i wywołał niepotrzebną czynność.

tj. o wykroczenie z art. 66 § 1 kw

I.  uznaje obwinionego S. C. (1) za winnego popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. wykroczenia z art. 66 § 1 kw i za to na podstawie art. 66 § 1 kw wymierza mu karę grzywny w wysokości 250 (dwustu pięćdziesięciu) złotych,

II.  na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpow, zwalnia obwinionego od ponoszenia kosztów postępowania w niniejszej sprawie, obciążając nimi Skarb Państwa i nie obciąża go opłatą sądową.

- 1 -

Sygn. akt II W 1382/17

UZASADNIENIE

W wyniku przewodu sądowego ustalono następujący stan faktyczny.

W dniu 21.09.2017r. obwiniony S. C. (1) ok. godz. 20.30 Zawiadomił telefonicznie Komisariat II Policji w J., że w Klubie Sportowym (...) w J. przy ul. (...) odbywają się nielegalne zajęcia sportowe, które zagrażają bezpieczeństwu zdrowia i życia ludzi oraz mieniu. Z uwagi na powyższe do miejsca tego udał się patrol policji w składzie (...).

Dowód:

- zeznania świadków P. S. k. 9-10, 32-33, J. P. k. 15-16,

33

- policyjna notatka urzędowa k. 8

Na miejscu zdarzenia obwiniony, który zamieszkuje we tym samym budynku przy ul. (...) , ale pod nr 8b, powtórzył w obecności w/w funkcjonariuszy zarzut. Oświadczył, że właścicielem Klubu Sportowego (...), którym okazał się syn S. C. (1), nie posiada stosownych zezwoleń od Sanepidu, Straży Pożarnej i Wydziału Architektury na prowadzenie tej działalności. Podniósł też, że właściciel Klubu Sportowego ma użyczoną przez siostrę obwinionego (który to jest jej pełnomocnikiem) jedynie halę główną i nie ma prawa wchodzić na zaplecze, co jednak czyni wbrew woli obwinionego. P. takie stanowi, w ocenie S. C. (1) naruszenie miru domowego. Obwiniony przekonywał przy tym funkcjonariuszy policji, że brak stosownych zaświadczeń ze Straży Pożarnej, Sanepidu i Wydziału Architektury stwarza zagrożenie dla życia i zdrowia ludzi oraz mienia (w tym życia i mienia obwinionego). Z uwagi na powyższe S. C. (2) żądał również zamknięcia przez policję przedmiotowego lokalu.

Dowód:

- zeznania świadków P. S. k. 9-10, 32-33, J. P. k. 15-16,33

- policyjna notatka urzędowa k. 8

Interweniującym funkcjonariuszom znana była już dokładnie sytuacja związana z tym lokalem z wcześniejszych interwencji na wniosek obwinionego (w części z nich brał udział świadek P. S.). Z ustaleń tych wynikało, że już wcześniej syn S. C. (1) okazywał stosowne dokumenty, z których wynikało jego prawo do użytkowania przedmiotowej hali oraz posiadanie stosownych zezwoleń na prowadzenie klubu w tym miejscu. Natomiast rozmowa J. P. z synową obwinionego potwierdziła konflikt syna obwinionego ze S. C. (1) o charakterze cywilnoprawnym na tle użytkowania w/w pomieszczenia. Interweniujący krytycznego dnia P. S. i J. P. w jakimkolwiek stopniu nie potwierdzili, aby w użytkowanych pomieszczeniach istniało zagrożenie życia i zdrowia ludzi ani też mienia o czym obwiniony został pouczony. Obwiniony został też pouczony (po raz kolejny w związku z powtarzającymi się na jego wniosek interwencjami), że sprawa ma charakter cywilnoprawny i że policja w związku z tym nie jest odpowiednim organem do załatwiania takich spraw (obwiniony żądał zamknięcia hali dla działalności sportowej syna). Następnie został na S. C. (1) nałożony

mandat karny, którego ten nie przyjął.

- 2 -

Dowód:

- zeznania świadków P. S. k. 9-10, 32-33, J. P. k. 15-16, 33

- policyjna notatka urzędowa k. 8

Obwiniony S. C. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że do odpowiedzialności się nie poczuwa. Stanął przy tym na stanowisku, że zawiadomił policję, gdyż z powodu braku stosownych zaświadczeń (Straż Pożarna, Sanepid, Wydział Architektury), istnieje realne zagrożenie życia i zdrowia osób fizycznych oraz mienia. S. C. (1) stwierdził też, prowadzony przez jego syna klub powodował dla obwinionego dokuczliwe hałasy.

Sąd stwierdził co następuje:

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego nieprzyznającego się popełnienia zarzucanego mu czynu. Jego wersji przeczą bowiem wiarygodne, spójne, konsekwentne dowody w postaci logicznych i konsekwentnych zeznań interweniujących funkcjonariuszy policji P. S. i J. P. oraz występujących w sprawie3 dokumentacji, a w tym policyjna notatka urzędowa. Sąd w pełni dał wiarę tym dowodom. Z zeznań P. S. i J. P. wynika w sposób nie budzący wątpliwości, że na miejscu zdarzenia nie występowało jakiekolwiek zagrożenie życia lub zdrowia ludzi lub też mienia. Nic też nie wskazywało, aby nawet potencjalne zagrożenie takie występowało. P. S. widział przy tym dokumenty osoby prowadzącej ten klub i wynikało z nich, że osoba ta posiada wszystkie stosowne zgody. Z zeznań świadka P. S. wynika przy tym, że obwiniony w trakcie tej interwencji nie zgłaszał istnienia żadnych uciążliwości w rodzaju hałasów (S. C. (1) powoływał się na to w trakcie rozprawy sądowej). Obwiniony do końca nie dał sobie przy tym przetłumaczyć, że jego konflikt z synem o pomieszczenia przy ul. (...) ma charakter cywilistyczny i że policja nie jest organem właściwym do jego załatwienia. Z zeznań świadków P. S. i J. P. wynika przy tym, że już wcześniejsze interwencje policyjne w analogicznych okolicznościach wykazywały brak podstaw do uznania racji obwinionego co do słuszności stawianych przez niego też w odniesieniu do naruszenia prawa przez jego syna czy inne osoby prowadzące ten klub. W tym kontekście jako całkowicie bezzasadna jawi się teza S. C. (1) dotycząca rzekomego naruszenia miru domowego na jego szkodę. Nawet sam obwiniony przyznaje w swoich wyjaśnieniach złożonych przed sądem, że między nim a właścicielem klubu sportowego zawarta była umowa użyczenia przedmiotowych pomieszczeń. Okoliczność, że została wypowiedziana nie może podważać tego, że została zawarta zgodnie z prawem. W tych warunkach tylko Sąd (Cywilny), a nie organa ścigania czy Sąd Karny, jest władny do rozstrzygnięcia sporu między S. C. (1) a właścicielem klubu sportowego. Bez wątpienia czynność, którą swoim zgłoszeniem wywołał S. C. (1) była czynnością niepotrzebną w znaczeniu ustawowym.

W światle wszystkich powołanych wyżej dowodów sprawstwo i wina obwinionego S. C. (1) w zakresie zarzucanego mu czynu nie budzą wątpliwości. Podaną zaś przez niego wersję Sąd uznał tylko za przyjętą przez niego linię obrony zmierzającą do uchylenia się od odpowiedzialności karno-wykroczeniowej.

Dokonując oceny wiarygodności występujących w sprawie świadków Sąd stwierdził co następuje; zarówno P. S. jak i J. P. są funkcjonariuszami publicznymi- policjantami. Krytycznego dnia wykonywali oni jedynie swoje rutynowe, służbowe obowiązki. Brak jest podstaw do kwestionowania ich wiarygodności i rzetelności.

- 3 -

Obwiniony S. C. (1) działaniem swoim wyczerpał ustawowe znamiona wykroczenia z art.66 § 1 kw. w dniu 21 września bowiem ok. godz. 20.30 w J. chcąc wywołać niepotrzebną czynność fałszywą informacją poinformował dyżurnego Komisariatu II Policji w J. o konieczności podjęcia interwencji Policji w J. przy ul. (...), czym wprowadził w błąd i wywołał niepotrzebną czynność.

Jako okoliczności obciążające dla S. C. (1) Sąd uwzględnił wysoki stopień szkodliwości społecznej zarzucanego mu czynu przejawiający się nagminnością tego rodzaju wykroczeń tak na tutejszym terenie jak i w skali całego kraju.

Jako okoliczność łagodzącą dla obwinionego Sąd uwzględnił jego dotychczasową nie karalność sądową tego obwinionego. Mając na względzie wszystkie powyższe okoliczności Sąd uznał, że właściwą karą zasadniczą dla S. C. (1) będzie kara grzywny. Za współmierną, dostosowaną do stopnia zawinienia i szkodliwości społecznej czynu oraz możliwości majątkowych tego obwinionego Sąd uznał grzywnę w kwocie 250 zł. Kara w takiej właśnie wysokości spełni swoją odpowiednią rolę społeczną. Orzeczenie o kosztach Sąd wydał w oparciu o przepis art. 624 § 1 kpk.