Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 listopada 2017 r.

Sąd Rejonowy w Radomsku VI Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Anna Hanus - Klara

Protokolant: stażysta Sylwia Kotlewska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15.11.2017 r. w R.

sprawy S. N., syna M. i B. z domu G., urodzonego w dniu (...) w R.,

obwinionego o to, że:

1.  w dniu 06 czerwca 2017r. o godz. 23:45 w m. R. ul. (...), kierował w ruchu lądowym motocyklem m-ki R. nr rej. (...), będąc w stanie po użyciu alkoholu z wynikiem 0,19 mg/l,

2.  w tym samym miejscu i czasie jako kierujący motocyklem m-ki R. nr rej. (...) nie używał hełmu ochronnego podczas jazdy motocyklem,

3.  w tym samym miejscu i czasie jako kierujący motocyklem m-ki R. nr rej (...) przewoził pasażera nie używającego hełmu ochronnego,

tj. o czyn z art. 87 § 1 kw i art. 97 kw w zw. z art. 40 ust. 1 (...), art. 97 kw w zw. z art. 45 ust. 2 pkt 3 (...)

1.  obwinionego S. N. uznaje za winnego tego, że:

a)  w dniu 06 lipca 2017r. o godz. 23:45 w miejscowości R. ul. (...), jechał jako kierujący w ruchu lądowym motocyklem marki R. o numerze rejestracyjnym (...), będąc w stanie po użyciu alkoholu o stężeniu 0,19 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, czym wypełnił dyspozycję art. 87 § 1 kw;

b)  w dniu 06 lipca 2017r. o godz. 23:45 w miejscowości R. ul. (...), jechał jako kierujący w ruchu lądowym motocyklem marki R. o numerze rejestracyjnym (...) i nie używał hełmu ochronnego podczas jazdy, czym wypełnił dyspozycję art. 97 kw w zw. z art. 40 ust. 1 Ustawy z dnia 20.06.1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98 poz. 602 ze zmianami);

c)  w dniu 06 lipca 2017r. o godz. 23:45 w miejscowości R. ul. (...), jechał jako kierujący w ruchu lądowym motocyklem marki R. o numerze rejestracyjnym (...) i przewoził pasażera nie używającego hełmu ochronnego podczas jazdy, czym wypełnił dyspozycję art. 97 kw w zw. z art. 45 ust. 2 pkt. 3 Ustawy z dnia 20.06.1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98 poz. 602 ze zmianami);

i za czyny te na podstawie art. 87 § 1 kw w zw. z art. 9 § 2 kw wymierza mu łącznie karę grzywny w kwocie 700 (siedemset) złotych;

2.  na podstawie art. 87 § 3 kw w zw. z art. 29 § 1 i 2 kw orzeka wobec obwinionego S. N., w związku z ukaraniem za czyn wypełniający dyspozycję art. 87 § 1 kw, środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich motocykli w ruchu lądowym na okres 6 (sześciu) miesięcy;

3.  wymierza obwinionemu S. N. kwotę 70 (siedemdziesiąt) złotych tytułem opłaty i zasądza od niego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 (sto) złotych tytułem obowiązku zwrotu wydatków poniesionych w sprawie.

Sygn. akt VI W 348/17

UZASADNIENIE

W dniu 6 lipca 2017r. w godzinach wieczornych S. N. spotkał się ze swym kolegą E. N. oraz innym znajomymi w R. przy ul. (...). Spożył piwo marki D. o pojemności 0,6 litra. Następnie wsiadł na motor marki R. o numerze rejestracyjnym (...), należący do jego ojca i podwiózł kolegę E. do miejsca zamieszkania, przemieścił się na odległość około 200 metrów. Tak on, jak i jego pasażer nie mieli założonych na głowie kasków – hełmów ochronnych. Obwiniony został poddany kontroli policyjnej przez funkcjonariuszy Policji A. Ż. i P. F., którzy w tym miejscu podejmowali zupełnie inną interwencje, ale zainteresowali ich mężczyźni poruszający się ma motorze bez kasków.

(wyjaśnienia obwinionego S. N. – k. 25v-26, zeznania świadków: A. Ż. – k. 26v, P. F. – k. 27)

W trakcie kontroli poddano obwinionego badaniu na zawartość alkoholu w jego organizmie urządzeniem elektronicznym. Badanie to wykazało u niego o godzinie 23.47 - 0,19 mg/l, o godzinie 0.06 - 0,19 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

(protokół z przebiegu badania stanu trzeźwości urządzeniem elektronicznym – k. 3, notatka urzędowa – k. 1)

S. N., syn M. i B. z domu G., ur. (...) w R., obywatelstwo polskie, wykształcenie wyższe, z zawodu magister administracji, pracuje w A. (...) R. jako magazynier, osiąga dochody około 2200 - 2300 zł miesięcznie, kawaler, posiada na utrzymaniu 8 - letniego syna, bez majątku, nie karany, nie leczony psychiatrycznie, psychologicznie, neurologicznie i odwykowo.

(oświadczenie obwinionego S. N. – k. 25-25v, informacja z K. – k. 4)

W toku czynności wyjaśniających obwiniony przyznał się do stawianego mu zarzutu. W toku postępowania sądowego S. N. również przyznał się do zarzucanego mu czynu i wyjaśnił: „ja jechałem do przyjaciela, z którym rzadko się widuję, raz na rok, ja pojechałem, on miał zamiar wyjeżdżać. Ja pojechałem spotkać się z nim, było nas trzech, spotkaliśmy się to było w okolicach wieżowców na ul. (...), to było przed północą, koledzy poczęstowali mnie piwem, ja sam go nie kupiłem, to było piwo D., pojemność 0,6, ono ma większą zawartość alkoholu, około 6%. Zgubiła nas niefrasobliwość, bo mieliśmy się przemieścić z ul. (...) na wysokości wieżowca do Piastowskiej 12, przyjaciel poprosił byśmy przejechali ten kawałek, bym go podwiózł, było pusto, nie było ruchu na ulicy, przejechaliśmy może z 200 metrów, stanęliśmy na parkingu przy ul. (...) i jeszcze rozmawialiśmy. W tym czasie dostrzegł nas patrol policji, który był po drugiej stronie ulicy między blokami i nas zawołał. Podeszliśmy do patrolu, policjanci zapytali dlaczego nie mamy kasku i zbadali nas na tą okoliczność alkomatem. Mieliśmy kask, to jest motor typu maxi skuter, ja ten kask miałem w bagażniku, ja zawsze stosuje ten kask, ale wtedy nie założyliśmy tego kasku, bo stwierdziliśmy, że to jest bardzo blisko do miejsca docelowego, to 200 metrów. To piwo było spożyte tuż przed badaniem alkomatem. To był wtedy upalny dzień, ja dużo pracowałem przy domu, byłem bardzo spragniony, ja to piwo bezrefleksyjnie wypiłem, nie zamierzaliśmy nigdzie jechać. Na tej ul. (...) mieszkał mój przyjaciel E. N.. Po całym zdarzeniu motor u niego zostawiłem i nigdzie się nie poruszałem. (...) jest mojego ojca M. N.. Ja mam kategorię (...) prawa jazdy. Mnie trochę nieznajomość prawa zgubiła. Ja myślałem, że nie muszę mieć uprawnień, żeby jechać motocyklem, bo chyba trzeba mieć tylko kategorię (...). Ja postrzegałem ten pojazd jako skuter, a nie motor, byłem przekonany, że on jest w tych samych kategoriach jak motorower. Ja w zasadzie nim nie jeżdżę, to była sporadyczna sytuacja i nim przyjechałem. Pracuję, ja mieszkam ponad 2 km za S., to jest granica S. i G., dojeżdżam samochodem do pracy, to jest ponad 10 km w jedną stronę. Do najbliższego przystanku mam 2 km, a nie ma połączenia ze S. do pracy. Ja mam w pracy taką sytuację, że mam pewną reorganizację w pracy, może być tak, że będę pracował nieregularnie, czasem na 6:00, czasem na 8:00, co uniemożliwia mi dotarcie do pracy. Ja do sklepu po pieczywo muszę jeździć autem. Ja mam syna 8 – letniego, który jest dla mnie najważniejszy. Ja niedawno stoczyłem batalię, by móc z synem utrzymywać kontakt, syn może przebywać ze mną więcej niż załączyłem do sprzeciwu, ja dużo obowiązków przejąłem na siebie. On uczęszcza na różne zajęcia poza szkolne. Mama dziecka pracuje do 18:00 w C., w tym czasie nie ma kto M. odebrać z zajęć, ja w tym czasie pracując w R. mam tą możliwość. Ja M. muszę odebrać i zawozić go do domu, tak wynika z postanowienia Sądu. Jeżeli Sąd zabierze mi prawo jazdy, to nie będę miał możliwości odbierania syna i zawożenia go, on jest dla mnie najważniejszy, jeśli by się tak stało to będzie kara dla niego. On jest smutny jak na tydzień wyjeżdżam. Syn mieszka na K. w R.. On bierze udział w turniejach piłkarskich, on nie chce z mamą jeździć, tylko z tatą. Ja pracuję do 16:00, a o 16:15 odbieram syna z treningu. Ja wiem, że zrobiłem głupotę i nigdy niczego takiego nie zrobię. Ja nigdy nie wsiadłem po żadnym piwie do samochodu. Nie znając przepisów troszkę mnie zgubiło to, że to jest motor. Ja bym mógł zapłacić jakieś świadczenie na rzecz ofiar wypadku. Jeśli ja nie będę miał tego prawa jazdy przez 6 miesięcy to nie tylko ja będę poszkodowany, ale mój syn. Jak ja mu powiem, że taty przez pół roku nie będzie. Wiem, że matka nie będzie go przywozić i odwozić. Chciałbym, żeby Sąd uwzględnił to jako szczególne okoliczności. Ja się do tego przyznaję, ja do dziś nie potrafię sobie tego wyobrazić, byliśmy w euforii z tym moim przyjacielem. Policja z tego co wiem, to ten patrol nie stał, by prowadzić jakąś kontrolę, oni powiedzieli, że spisywali jakiegoś żulika, menela, oni byli tam na jakiejś innej interwencji, oni zobaczyli ludzi młodych bez kasku na motorze. Ja bardzo błagam Sąd, ja nie widzę innego rozwiązania, jak mam z M. realizować te kontakty”.

(wyjaśnienia obwinionego S. N.– k. 25v-26)

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd ustalił głównie w oparciu o zeznań świadków A. Ż. i P. F..

Zeznania wskazanych powyżej świadków Sąd uznał za wiarygodne, bowiem są jasne, logiczne, tworzą jednolity obraz czynu i okoliczności, które mu towarzyszyły. Sąd nie znalazł podstaw, by kwestionować wiarygodność zeznań wskazanych powyżej osób. Każda z nich w sposób szczegółowy przedstawiła okoliczności zdarzenia, a co więcej, złożone przez nich zeznania wzajemnie się uzupełniają, korespondują ze sobą.

Również przymiot wiarygodności Sąd przydał wyjaśnieniom obwinionego, bowiem są logiczne, wewnętrznie niesprzeczne, a nadto są spójne z zeznaniami ww. świadków. Obwiniony w żaden sposób nie starał się kwestionować swego sprawstwa, przedstawił dość szczegółowo okoliczności zdarzenia.

Za nie budzące wątpliwości i wiarygodne Sąd uznał również pozostałe dowody nieosobowe znajdujące się w aktach sprawy, do których odwołał się czyniąc ustalenia faktyczne - notatka urzędowa, protokół z przebiegu badania stanu trzeźwości urządzeniem elektronicznym, informacja z K.. Dowody te nie były w żaden sposób kwestionowane przez strony.

W oparciu o wskazane powyżej rozważania Sąd uznał za udowodnione, że obwiniony:

a)  w dniu 06 lipca 2017r. o godz. 23:45 w miejscowości R. ul. (...), jechał jako kierujący w ruchu lądowym motocyklem marki R. o numerze rejestracyjnym (...), będąc w stanie po użyciu alkoholu o stężeniu 0,19 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, czym wypełnił dyspozycję art. 87 § 1 kw;

b)  w dniu 06 lipca 2017r. o godz. 23:45 w miejscowości R. ul. (...), jechał jako kierujący w ruchu lądowym motocyklem marki R. o numerze rejestracyjnym (...) i nie używał hełmu ochronnego podczas jazdy, czym wypełnił dyspozycję art. 97 kw w zw. z art. 40 ust. 1 Ustawy z dnia 20.06.1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98 poz. 602 ze zmianami);

c)  w dniu 06 lipca 2017r. o godz. 23:45 w miejscowości R. ul. (...), jechał jako kierujący w ruchu lądowym motocyklem marki R. o numerze rejestracyjnym (...) i przewoził pasażera nie używającego hełmu ochronnego podczas jazdy, czym wypełnił dyspozycję art. 97 kw w zw. z art. 45 ust. 2 pkt. 3 Ustawy z dnia 20.06.1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98 poz. 602 ze zmianami).

Art. 87 § 1 kw stanowi, iż kto, znajdując się w stanie po użyciu alkoholu lub podobnie działającego środka, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, podlega karze aresztu albo grzywny nie niższej niż 50 złotych.

Stosownie do treści przepisu art. 46 ust. 2 ustawy z dnia 26.10.1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (t.j. Dz. U. Nr 70 z 2007 r., poz. 473 z późn. zm.) stan po użyciu alkoholu zachodzi, gdy zawartość alkoholu w organizmie wynosi lub prowadzi do stężenia we krwi od 0,2 promila do 0,5 promila alkoholu albo obecność w wydychanym powietrzu wynosi od 0,1 mg do 0,25 mg alkoholu w 1 dm ³.

Obwiniony prowadził motor w ruchu lądowym znajdując się w stanie po użyciu alkoholu, tj. 0,19 mg/l w wydychanym powietrzu.

Nadto obwiniony poruszał się jako kierujący motorem bez kasku (hełmu ochronnego), jak i przewoził pasażera na tym pojeździe, który nie miał także kasku (hełmu ochronnego), czym naruszył dyspozycję art. 97 kw w zw z art. art. 40 ust. 1 Ustawy z dnia 20.06.1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98 poz. 602 ze zmianami) i art. 97 kw w zw z art. 45 ust. 2 pkt. 3 Ustawy z dnia 20.06.1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98 poz. 602 ze zmianami).

Zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwala w ocenie Sądu w sposób nie budzący wątpliwości na przyjęcie, iż obwiniony dopuścił się popełnienia przypisanych mu czynów umyślnie z zamiarem bezpośrednim. Nie może również budzić wątpliwości jego wina.

W przedmiotowej sprawie nie zachodzą okoliczności, które z uwagi na osobowość obwinionego, czy też okoliczności w jakich działał mogłyby wpływać ograniczająco na możliwość jego zachowania się w sposób zgodny z prawem. Stąd też Sąd uznał S. N. za winnego przypisanych mu czynów.

Przy wymiarze kary Sąd jako okoliczność łagodzącą obwinionego poczytał fakt, iż nie był on uprzednio karany, poruszał się motorem będąc w stanie po użyciu alkoholu niewielką odległość, jak i to, że przyznał się on do zarzucanych mu czynów.

Mając na uwadze powyższe okoliczności oraz dyrektywy wymiaru kary określone
w art. 33 kw Sąd wymierzył obwinionemu na podstawie art. 87 § 1 kw w zw z art. 9 § 2 kw łącznie karę grzywny w kwocie 700,00 zł.

W ocenie Sądu kara grzywny orzeczona w takim wymiarze spełni swe cele, jeśli chodzi o społeczne oddziaływanie, jak również cele wychowawcze i zapobiegawcze wobec samego sprawcy w szczególności w zakresie zapobieżenia powrotowi do wykroczenia oraz jest adekwatna do stopnia winy obwinionego i charakteru przypisanego mu czynu.

Nadto, na podstawie art. 87 § 3 kw w zw z art. 29 § 1 i § 2 kw Sąd orzekł wobec obwinionego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich motocykli w ruchu lądowym na okres 6 miesięcy. Orzeczenie tegoż środka karnego wobec obwinionego jest obligatoryjne, zgodnie z dyspozycją art. 87 § 3 kw.

Zakaz prowadzenia pojazdów wymierza się w miesiącach lub latach, na okres od 6 miesięcy do 3 lat (art. 29 § 1 kw).

R. legis tego środka karnego jest eliminowanie osób nie szanujących zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym z tegoż ruchu.

Przy czym Sąd, uznał że w realiach przedmiotowej sprawy zasadnym będzie orzeczenie wobec S. N. tego środka karnego tylko w zakresie prowadzenia motocykli, bowiem to poruszając się takim pojazdem znajdował się w stanie po użyciu alkoholu.

Co więcej, Sąd uznał, iż właściwym będzie orzeczenie wobec S. N. środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich motocykli w ruchu lądowym na okres 6 miesięcy. Ustalając taki okres trwania tegoż środka karnego Sąd miał na uwadze to, iż prowadził on motor w stanie po użyciu alkoholu wyrażającym się w stężeniu 0,19 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, przebył w takim „stanie” odległość 200 metrów. Nadto, Sąd kierował się tym, że obwiniony nie był dotychczas karany za tego typu wykroczenia, jak i przestępstwa.

Na podstawie art. 118 § 1 kpw w zw z § 1 pkt 1 oraz § 2 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia z dnia 10 października 2001 r. (Dz.U. Nr 118, poz. 1269) Sąd obciążył obwinionego obowiązkiem uiszczenia kosztów postępowania w kwocie 100,00 zł, uznając że nie będzie miał on trudności w ich uregulowaniu, zwłaszcza że osiąga on stały dochód.

Wysokość opłaty określono na podstawie art. 3 ust 1 w zw z art. 21 pkt 1 ustawy
z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 ze zm).