Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 22 maja 2012 roku powódka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. wniosła o zasądzenie od pozwanej (...) spółki akcyjnej w S. kwoty 644,40 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 23 lutego 2012 roku do dnia zapłaty oraz kosztów procesu według norm przepisanych uzasadniając, iż dochodzona kwota stanowi odszkodowanie należne jej na podstawie umowy cesji wierzytelności od pozwanej jako ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody, obejmujące koszt wynajmu auta zastępczego (pozew k. 3-4).

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 29 czerwca 2012 roku Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w W. nakazał aby pozwana (...) spółka akcyjna z siedzibą w S. zapłaciła powódce (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. kwotę dochodzoną pozwem wraz z kosztami procesu w terminie 14 dni od doręczenia nakazu zapłaty albo w tymże terminie wniosła sprzeciw (nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym – k. 35).

W sprzeciwie od nakazu zapłaty z dnia 30 lipca 2012 roku pozwana (...) spółka akcyjna z siedzibą w S. wniosła o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwana podniosła, iż nie neguje prawa poszkodowanego do najmu pojazdu zastępczego i w związku z tym wypłaciła powódce kwotę w wysokości 315,00 zł brutto za okres 3 dni najmu pojazdu zastępczego. Sporną kwestią w niniejszej sprawie pozostawała stawka najmu (sprzeciw od nakazu zapłaty k. 39-41).

W dalszym toku postępowania strony popierały swoje dotychczasowe twierdzenia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 5 grudnia 2011 roku wskutek kolizji drogowej uległ uszkodzeniu pojazd marki S. (...) o nr rejestracyjnym (...) stanowiący własność P. S.. Sprawca kolizji - A. T. - kierujący pojazdem M. (...) o numerze rejestracyjnym (...) ubezpieczony był w zakresie odpowiedzialności cywilnej OC posiadaczy pojazdów mechanicznych w (...) spółce akcyjnej z siedzibą w S..

(dowód: okoliczności bezsporna)

Uszkodzony pojazd został oddany do zakładu (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. w dniu 27 grudnia 2011 roku. Naprawa pojazdu została zakończona w dniu 30 grudnia 2011 roku i tego samego dnia pojazd został odebrany przez poszkodowanego.

(dowód: arkusz naprawy pojazdu k. 12)

W okresie, gdy wyżej opisany pojazd znajdował się w zakładzie naprawczym, tj. od dnia 27 grudnia 2011 roku do dnia 30 grudnia 2011 roku (przez 3 doby) poszkodowany P. S. użytkował pojazd zastępczy marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...) wynajęty od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. na podstawie umowy najmu (...) ( (...)) nr 0010049z dnia 27 grudnia 2011 roku. Wynajęty pojazd był potrzebny poszkodowanemu do dojazdu do pracy.

(dowód: umowa najmu (...) ( (...)) nr (...) - k. 5-8; oświadczenie dla towarzystwa ubezpieczeń – k. 10; cennik – k. 17; control card - k.11; oświadczenie najemcy pojazdu zastępczego- k.14; pełnomocnictwo- k. 13)

Na podstawie umowy cesji wierzytelności z dnia 27 grudnia 2011 roku poszkodowany P. S. przelał na rzecz (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. wierzytelność – prawo do zwrotu kosztów z tytułu najmu od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. pojazdu zastępczego, przysługującą mu w związku z wyżej opisaną szkodą komunikacyjną.

(dowód: umowa cesji wierzytelności z dnia 27 grudnia 2010 roku – k. 9; pełnomocnictwo – k. 13)

Z tytułu wynajmu pojazdu zastępczego marki S. (...) w dniu 16 stycznia 2012 roku powódka wystawiła fakturę VAT nr (...) na kwotę 959,40 zł brutto, netto 780,00 zł.

(dowód: faktura VAT - k. 16)

Pismem z dnia 19 stycznia 2012 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. wezwała (...) spółkę akcyjną z siedzibą w S. do zapłaty kwoty 959,40 zł z tytułu zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego. Wezwanie do zapłaty zostało doręczone w dniu 23 stycznia 2012 roku.

(dowód: okoliczności bezsporne, nadto pismo powódki- k. 17-20; zwrotne potwierdzenie odbioru k. 21-22)

Na podstawie decyzji z dnia 6 lutego 2012 roku (...) spółka akcyjna z siedzibą w S. przyznała i wypłaciła kwotę 315 zł brutto.

(dowód: okoliczności bezsporne, nadto decyzja o wypłacie odszkodowania- k.23)

Stawki dzienne za wynajem pojazdu zastępczego klasy S. (...) według cen obowiązujących na rynku (...) w grudniu 2011 roku przy wynajmie 3-dniowym kształtowały się w lokalnych firmach w granicach od 117,88 zł netto do 240,00 zł netto za dobę, a w firmach globalnych w przedziale od 269,07 zł netto do 356,10 zł netto za dobę.

(dowód: opinia biegłego sądowego K. W. – k. 78-86; ustne wyjaśnienia biegłego złożone na rozprawie w dniu 2 lipca 2013 roku)

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się na twierdzeniach przyznanych przez drugą stronę (niespornych), dokumentach zgromadzonych w aktach, a także opinii biegłego sądowego z zakresu motoryzacji K. W..

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jako zasadne, podlegało uwzględnieniu.

Zgodnie z ogólnymi regułami postępowania dowodowego obowiązek przedstawienia dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy spoczywa na stronach, a ciężar udowodnienia faktów mających znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie spoczywa na stronie, która z tych faktów wywodzi skutki prawne – art. 6 k.c. w zw. z art.3 k.p.c. w zw. z art. 232 k.p.c.

Zgodnie z art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Zgodnie z art. 659 § 1 k.c. przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Z kolei, zgodnie z art. 509 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Zgodnie z art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152 ze zm.) odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej. Zatem w sytuacji zaistnienia szkody ubezpieczycie odpowiadający z tytułu ubezpieczenia OC z sprawcę szkody obowiązany jest do jej naprawienia w całości. Ta zasada odnosi się również do kosztów wynajmu pojazdu zastępczego, oczywiście w zakresie, w jakim pozostają one w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem wywołującym szkodę, w tym wypadku z kolizją drogową.

W przedmiotowym procesie pozwana nie kwestionowała okoliczności faktycznych zdarzenia oraz swojej odpowiedzialności (co do zasady) za wyrządzoną szkodę. Wypłaciła zresztą przed procesem część żądanej pierwotnie przez powódkę kwoty. Pozwana w odpowiedzi na pozew wnosząc o oddalenie powództwa podniosła wyłącznie jeden zarzut – zbyt wysokiej stawki czynszu za najem pojazdu zastępczego.

Pomiędzy powódką a poszkodowanym została zawarta umowa najmu. Zostały w niej określone: przedmiot najmu, czas trwania umowy oraz stawka czynszu. Przedmiot najmu został określony w § II.4 umowy najmu (...) ( (...)) nr (...), gdzie wskazano, iż chodzi o samochód marki S. (...) o nr rejestracyjnym (...) (k. 6). Czas trwania umowy zdefiniowano w § III.1 umowy najmu (...) ( (...)) nr (...), gdzie wskazano, że wynajmujący pojazd zastępczy na czas naprawy uszkodzonego pojazdu (nie dłużej niż na 15 dni roboczych) (k. 6) Wysokość czynszu została określona poprzez odwołanie w § IV.1 umowy najmu (...) ( (...)) nr (...) do cennika (...) ( (...)), stanowiącego załącznik do umowy (k. 6). Cennik został przez powódkę złożony przy pozwie (k. 24) i na jego podstawie wystawiona została faktura VAT (k. 16).

Pozwana wskazując, że stawka najmu uszkodzonego pojazdu była zbyt wysoka - winna była te okoliczności zgodnie z zasadą rozkładu ciężaru dowodu wynikającą z art. 6 k.c. wykazać. W celu wykazania zasadności swojego zarzutu pozwana wniosła o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego na okoliczność ustalenia stawek najmu pojazdu klasy S. (...) w grudniu 2011 roku na rynku (...) stosowanych przez autoryzowane serwisy naprawcze przy wynajmie za okres 3 dni. Jak wynika z pisemnej opinii biegłego sądowego K. W., stawki dzienne za wynajem pojazdu zastępczego klasy S. (...) według cen obowiązujących na rynku (...) w grudniu 2011 roku przy wynajmie 3-dniowym kształtowały się lokalnych firmach w granicach od 117,88 zł netto do 240,00 zł netto za dobę, a w firmach globalnych w przedziale od 269,07 zł netto do 356,10 zł netto. Strona pozwana wniosła zastrzeżenia do sporządzonej przez biegłego opinii. Zarzuciła jej brak ustalenia stawek stosowanych przez autoryzowane serwisy naprawcze. W związku z tym w dniu 2 lipca 2013 roku biegły na rozprawie wyjaśnił, iż wypożyczalnie działające przy autoryzowanych serwisach naprawczych nie są typowymi wypożyczalniami. W przypadku samochodów objętych gwarancją i konieczności pozostawienia w serwisie samochodu, serwis bezpłatnie użycza pojazd zastępczy. Jeśli auto jest po gwarancji, właściciel może odpłatnie wynająć samochód zastępczy z floty serwisowej. Biegły podkreślił, że samochody te dostępne są tylko dla klientów serwisu. Stosują one również niższe stawki, a dostępność aut zastępczych jest bardzo ograniczona. Pozwana nie zgłosiła wniosków dowodowych mających na celu wykazanie, że poszkodowany mógł nająć pojazd zastępczy w serwisie naprawiającym pojazd oraz wysokości należnego z tego tytułu czynszu najmu. W konsekwencji należało uznać, że stawka stosowana przez powódkę mieści się w przedziale stawek rynkowych. Należy przy tym podkreślić, że opinia biegłego jest opinią logiczną, jasną i opartą na wiedzy i doświadczeniu biegłego. Po złożeniu przez biegłego ustnych wyjaśnień żadna ze stron opinii nie kwestionowała, nie wnosiła o sporządzenie opinii uzupełniającej lub dopuszczenie dowodu z innego biegłego. Jak wynika ze złożonego cennika stawka czynszu najmu dla samochodu S. (...) przy 3-dniowym okresie najmu wynosi 959,40 złotych brutto. Ponieważ przed procesem pozwana zapłaciła powódce kwotę 315 złotych, uzasadnione było żądanie zapłaty kwoty 644,40 złotych.

Zgodnie z art. 481 § 1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Z kolei zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152 ze zm.) zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Mając na uwadze fakt,
że wezwanie zostało doręczone pozwanej w dniu 23 stycznia 2012 roku uzasadnione było żądanie odsetek ustawowych od dnia 23 lutego 2012 roku.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie wyżej powołanych przepisów, orzeczono jak w punkcie I sentencji.

O kosztach postępowania orzeczono zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu i kosztów celowych – art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. i § 6 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349). Na koszty te, poniesione przez powódkę składają się: opłata sądowa od pozwu w kwocie 33 złotych, wynagrodzenie pełnomocnika będącego radcą prawnym w kwocie 180 złotych oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 złotych.

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w punkcie II sentencji wyroku.