Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 kwietnia 2018 roku

Sąd Rejonowy w Limanowej II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Marek Kulik

Protokolant: st. sekr. sąd. Jolanta Surdziel

w obecności Prokuratora: ////

po rozpoznaniu dnia 18.04.2018r. sprawy karnej:

M. K. syna K. i I. z d. K.

ur. (...) w B.

oskarżonego o to, że:

w dniu 13 października 2017 roku w miejscowości M. rejonu (...) prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy marki T. (...) o nr rej. (...)/17 znajdując się w stanie nietrzeźwości o stężeniu sięgającym zawartości: I badanie – 0,36 mg/l, II badanie - 0,36 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu

- to jest o przestępstwo z art. 178a § 1 k.k.

I.  Na mocy art. 66 § 1 k.k. i art. 67 § 1 k.k. postępowanie karne przeciwko oskarżonemu M. K. o czyn opisany w zarzucie tj. o przestępstwo z art.178a §1 k.k. warunkowo umarza na okres próby wynoszący 3 (trzy) lata.

II.  Na mocy art. 67 § 3 k.k. w zw. z art. 39 pkt 7 k.k. zobowiązuje oskarżonego M. K. do wykonania świadczenia pieniężnego na cel społeczny przez zapłatę kwoty 3 500 zł (trzy tysiące pięćset złotych) na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.

III.  Na mocy art. 67 § 3 k.k. w zw. z art. 39 pkt 3 k.k. orzeka wobec oskarżonego M. K. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 (jednego) roku, na poczet którego na mocy art. 63 § 4 k.k. zalicza oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 13.10.2017r.

IV.  Na zasadzie art. 629 k.p.k. zasądza od oskarżonego M. K. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w wysokości: 497,76 zł (czterysta dziewięćdziesiąt siedem 76/100 złotych) tytułem zwrotu wydatków oraz 100 zł (sto złotych) tytułem opłaty.

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Rejonowego w Limanowej

z dnia 18 kwietnia 2018 roku

Na zasadzie art. 422 § 2 k.p.k. uzasadnienie wyroku sporządzono w zakresie określonym wnioskiem Prokuratora, tj. w zakresie warunkowego umorzenia postępowania.

M. K. został oskarżony o to, że w dniu 13 października 2017 roku w miejscowości M. rejonu (...) prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy marki T. (...) o nr rej. (...)/17 znajdując się w stanie nietrzeźwości o stężeniu sięgającym zawartości: I badanie – 0,36 mg/l, II badanie - 0,36 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu - to jest o przestępstwo z art. 178a § 1 k.k.

Oskarżony zarówno w postępowaniu przygotowawczym, jak i na rozprawie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Stan faktyczny sprawy i wina oskarżonego nie budziły żadnych wątpliwości.

Uznając, że postępowanie oskarżonego M. K. wyczerpało znamiona przestępstwa z art. 178a§1 kk sąd uznał, że zachodzą podstawy do warunkowego umorzenia postępowania karnego przeciwko wymienionemu, o co zwracał się już w postępowaniu przygotowawczym obrońca oskarżonego (k. 69-71).

Na początek wykazania podstaw do warunkowego umorzenia postępowania, należy zaznaczyć, że ustawodawca w żaden sposób nie ograniczył możliwości takiego rodzaju orzeczeń probacyjnych wobec sprawców przestępstw z art. 178a § 1 kk, bowiem możliwość taka wynika wprost z sankcji, jakie za takie przestępstwa ustanowiono.

Sąd przyjął, iż wina i społeczna szkodliwość czynu popełnionego przez oskarżonego nie były znaczne, przy czym miano oczywiście na uwadze nagminność przestępstw z art. 178a§1 kk, niemniej sąd uznał, że nie jest to okoliczność automatycznie powodująca, iż społeczna szkodliwość każdego takiego przestępstwa jest co najmniej znaczna, albowiem o ocenie takiej decydują okoliczności konkretnego czynu i indywidualne właściwości jego sprawcy. To właśnie dla dokładnego ustalenia wszystkich okoliczności tego konkretnego czynu, sąd sprawę rozpoznał na rozprawie.

W niniejszej sprawie należało uwzględnić, z korzyścią dla oskarżonego, kilka okoliczności, znacznie obniżających stopień jego winy, jak też stopień społecznej szkodliwości jego czynu.

Oskarżony w dniu zdarzenia nie spożywał alkoholu. Oskarżony wypił alkohol w postaci wódki dzień wcześniej, przy czym zakończył spożywanie alkoholu o godz. 18.00 i do czasu wyjechania samochodem w drogę oraz kontroli drogowej w czasie tej jazdy o godz. 11.05 więcej alkoholu już nie spożywał. Po zakończeniu spożywania alkoholu wczesnym wieczorem dnia poprzedniego i przespanej nocy oskarżony pozostawał przewodzeniu, że jest trzeźwy, a zatem popełnienie przez oskarżonego zarzuconego mu czynu nie było wynikiem lekceważenia przez oskarżonego zasady trzeźwości osób kierujących, ale raczej wynikiem nieprzemyślanej prawidłowo oceny swego stanu po wypitym dzień wcześniej alkoholu. Dopiero przeprowadzona kontrola oraz wykonane badanie na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu uświadomiły oskarżonemu, że w jego organizmie w dalszym ciągu utrzymuje się alkohol wypity poprzedniego dnia. Od razu należy zaznaczyć, że stwierdzony u oskarżonego, niewysoki stopień stanu nietrzeźwości, nie podważał wyjaśnień oskarżonego o tym, że alkohol pił poprzedniego dnia. Stwierdzony u oskarżonego poziom staniu nietrzeźwości wynosił bowiem 0,36 mg/l w wydychanym powietrzu, a zatem nie tylko nie tylko nie był wygórowany, ale wręcz w niewielkim zakresie przekraczał ustalony próg takiego stanu (0,25 mg/l w wydychanym powietrzu).

Następnie sąd uwzględnił na korzyść oskarżonego, iż swą jazdą nie stwarzał realnego niebezpieczeństwa dla innych, bowiem jechał w sposób prawidłowy i bezpieczny, zaś został zatrzymany do wyrywkowej kontroli drogowej, a nie w związku z tym, że popełnił jakieś wykroczenie drogowe lub jechał w sposób niebezpieczny. Ponadto w tym czasie na drodze nie było dużego natężenia ruchu drogowego, co potwierdziły zeznania policjanta M. S. k. 93/v-94). Zestawiając te okoliczności z podniesionym powyżej niewielkim stopniem nietrzeźwości oskarżonego można było stwierdzić, że podczas swej jazdy samochodem stwarzał prawdzie pewne potencjalne niebezpieczeństwo dla innych uczestników ruchu drogowego, a nie niebezpieczeństwo realne i wygórowane.

Z podanych powodów sąd uznał, że stopień winy oskarżonego oraz społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego nie były znaczne.

Oskarżony nie był dotąd karany. Jest on zawodowym kierowcą taksówki i praca ta jest jego jedynym źródłem utrzymania. W przeszłości oskarżony przeszedł operację w związku z nowotworem prostaty, co obecnie nie pozwala mu na wykonywanie pracy związanej z wysiłkiem fizycznym. Jak wynikało z zeznań funkcjonariusza policji przeprowadzającego kontrolę - oskarżony już podczas kontroli drogowej bardzo przejmował się tym, że straci pracę. Oskarżony tuż po tym, jak został zatrzymany do kontroli drogowej, z własnej inicjatywy, dobrowolnie odbył zamknięte leczenie przeciwalkoholowe w T., które – jak zapewnił – było dla niego znaczące. Okoliczność ta została potwierdzona m.in. zaświadczeniem lekarskim (k. 15), z którego wynika, iż oskarżony rozpoczął leczenie w dniu 16 października 2017 roku, zatem zaledwie 3 dni po zatrzymaniu go do kontroli drogowej. Oskarżony na rozprawie oświadczył, iż zachowuje pełną abstynencję i zadeklarował, że będzie ją zachowywał. Oskarżony od początku postępowania wyrażał skruchę z powodu swego czynu. Sąd pragnie podkreślić, że w bezpośrednim kontakcie z oskarżonym można był przekonać się o głębokiej szczerości jego żalu z powodu popełnionego czynu. Zdaniem sądu oskarżony zrozumiał zatem naganność swego postępowania, zaś sam fakt udziału w postępowaniu karnym, wobec dodatnich dotąd właściwości i warunków osobistych oskarżonego i jego postawy procesowej, powinien oddziałać na niego dostatecznie wychowawczo i prewencyjnie. Podejmując decyzję o warunkowym umorzeniu postępowania sąd miał na uwadze, aby wydawany wyrok był proporcjonalny do stwierdzonego stopnia winy oskarżonego (wydanie wobec oskarżonego wyroku skazującego z karami i środkami karnymi w nawet najniższych wysokościach za tego rodzaju przestępstwo, oznaczałoby wymierzenie oskarżonemu dolegliwości ponad miarę przyjętego przez sąd stopnia jego winy).

Mając powyższe na uwadze sąd warunkowo umorzył postępowanie przeciwko oskarżonemu M. K., zaś dla upewnienia się o trafności pozytywnej prognozy zastosował najdłuższy, trzyletni okres próby.

Wprawdzie okoliczności przedmiotowe, dotyczące zdarzenia oraz podmiotowe, dotyczące oskarżonego, pozwoliły na zastosowanie warunkowego umorzenia postępowania karnego przeciwko oskarżonemu, to jednak okoliczność, że naruszył on jedną z naczelnych zasad bezpieczeństwa ruchu drogowego, tzn. zasadę trzeźwości, nakazywała orzec wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres jednego roku. Na poczet zakazu zaliczono oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 13.10.2017 r.

Dla zwiększenia oddziaływania wychowawczego orzeczenia zobowiązano oskarżonego do wykonania świadczenia pieniężnego na wskazany w pkt II wyroku cel społeczny. Przy ustalaniu wysokości tego świadczenia uwzględniono sytuację rodzinną i majątkową oskarżonego oraz całokształt dolegliwości finansowych, wynikających dla niego z wyroku (obciążenie kosztami sądowymi i opłatą).

W ostatnim punkcie wyroku sąd na zasadzie art. 629 k.p.k. zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 497,76 zł tytułem zwrotu wydatków oraz kwotę 100 zł tytułem opłaty.

Sędzia Marek Kulik