Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 kwietnia 2018 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Eliza Skotnicka

Protokolant prot. sąd. Magda Biernat

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 kwietnia 2018 roku w Kłodzku

sprawy z powództwa S. F. S. z siedzibą w G.

przeciwko H. H.

o zapłatę 20363,49 zł

I.  zasądza od pozwanej H. H. na rzecz strony powodowej S. F. S. z siedzibą w G. 20363,49 zł (dwadzieścia tysięcy trzysta sześćdziesiąt trzy złote 49/100) z tym, że należność rozkłada na 51 miesięcznych rat, w tym 50 równych rat po 400 zł każda rata i ostatnia 51 rata wynosząca 363,49 zł, płatnych do 20-go dnia każdego kolejnego miesiąca, poczynając od miesiąca w którym uprawomocni się wyrok, wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP rocznie, ale nie więcej niż w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie, w razie uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat,

II.  dalej idące powództwo oddala,

III.  zasądza od pozwanej na rzecz strony powodowej 3872 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Strona powodowa S. S. w G. wniosła o zasądzenie od pozwanej 20363,49 zł z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP rocznie ale nie więcej niż w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od 31 października 2017r. oraz kosztami postępowania. W uzasadnieniu zgłoszonego żądania powodowa K. wskazała, że 27 listopada 2013r. udzieliła pozwanej pożyczki w wysokości 25 500,00 zł, z zastrzeżeniem między innymi odsetek za opóźnienie w przypadku nieterminowej spłaty pożyczki lub jej raty w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP rocznie. Z uwagi na niedokonywanie spłaty rat pożyczkowych powód, po uprzednim wezwaniu pożyczkobiorcy do zapłaty, wypowiedział pozwanej umowę pożyczki, skutkiem czego niespłacona jej cześć wraz z należnymi odsetkami i kosztami została postawiona w stan natychmiastowej wymagalności z upływem okresu wypowiedzenia. Pożyczka stała się wymagalna 3 października 2017r. Na kwotę dochodzoną pozwem składa się niespłacony kapitał 19 649,92 zł, skapitalizowane odsetki naliczone do dnia wniesienia pozwu w wysokości 144,35 zł oraz 569,22 zł odsetki umowne.

Pozwana H. H. zaskarżyła w całości nakaz zapłaty z 29 listopada 2017 r., wydany przez Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie, w sprawie VI Nc-e (...), podnosząc że jej sytuacja majątkowa i życiowa jest trudna i nie jest w stanie spłacić zadłużenia. Pozwana wniosła o rozłożenie świadczenia na raty i wskazała, że jest po chorobie, której leczenie wymagało nakładów finansowych, ma też inne zobowiązania.

Bezspornym między stronami było, że pozwana posiada względem strony powodowej zadłużenia z tytułu umowy pożyczki nr (...), bezsporna była także wysokość zadłużenia. Pozwana nie kwestionowała dochodzonego roszczenia, powołała się jedynie na trudną sytuację materialną. Bezsporne było również, że pozwana początkowo spłacała pożyczkę, a na dzień wypowiedzenia umowy tj. 29 sierpnia 2017r. jej zadłużenie przeterminowane wynosiło 1371,28 zł, w tym 718,47 zł tytułem zaległego kapitału, 648,37 zł tytułem odsetek umownych oraz 4,44 zł tytułem odsetek karnych. Zgodnie z umową rata miesięczna wynosiła 427,01 zł i płatna była do 26. dnia każdego miesiąca.

Sąd ustalił ponadto:

Zgodnie z umową, obejmującą kwotę pożyczki 25 500 zł, rzeczywista roczna stopa oprocentowania wynosiła 24%, a całkowita kwota do zapłaty w dniu zawarcia umowy tj. 27 listopada 2013r., wynosiła 55869,17 zł. Całkowity szacunkowy koszt pożyczki wynosił 30369,17 zł. Umowa została zawarta na okres od 27 listopada 2013 r. do 26 listopada 2023 r.

Dowód:

- umowa pożyczki k. 17 -19.

Pozwana H. H., ma obecnie 62 lata, utrzymuje się z renty w wysokości 2500 zł. Do 2017r. pozwana dorabiała dorywczo jako opiekunka osób starszych. Pozwana obecnie, oprócz długu z tytułu pożyczki wobec strony powodowej posiada zadłużenia z tytułu kredytów w trzech bankach tj. S. C. B., (...) A. oraz (...) i z tego tytułu łącznie miesięcznie spłaca raty w wysokości 2000 zł. Pozwana zaciągnęła pożyczkę u strony powodowej w związku z już istniejącymi zadłużeniami, w tym dotyczącymi zaległych opłat za mieszkanie i media. Pożyczkę pozwana przeznaczyła na spłatę długów za mieszkanie i inne zobowiązania. W 2017r. pozwana zachorowała, miała nadciśnienie tętnicze i wylew krwi z silnym krwotokiem. W związku z tym zdarzeniem istniało realne zagrożenie jej życia. Od czasu choroby pozwana nie może dźwigać, nie może się denerwować, ma problemy zdrowotne, które uniemożliwiają jej podjęcie prac dorywczych. Pozwana w związku z pogorszeniem stanu zdrowia popadła w zwłokę z regulowaniem należności. Pozwana pragnie spłacić wszystkie swoje długi. Ma świadomość, jak sama wskazała, że wpadła w spiralę zadłużenia, ale stara się wszystko uregulować. Problemy finansowe miały też wpływ na stan zdrowia psychicznego pozwanej, popadła ona w depresję, a poczucie załamania i beznadziei spowodowały, że pozwana przestała terminowo spłacać swoje należności. Obecnie pozwana czuje się lepiej i zobowiązała się, że będzie spłacać długi. Pozwana wniosła o rozłożenie jej dochodzonej należności na raty nie większe niż 400 zł miesięcznie.

Dowód:

- przesłuchanie pozwanej k. 51 i v.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu w zasadniczej części, przy czym w ocenie Sądu istniały podstawy do rozłożenia dochodzonej należności na raty zgodnie z wnioskiem pozwanej. . Pozwana w zasadzie nie kwestionowała zasadności, wysokości i wymagalności dochodzonego roszczenia. Wniosła jedynie o rozłożenie należności na raty nie większe niż 400 zł miesięcznie. W myśl art. 320 k.p.c. Sąd w szczególnie uzasadnionych wypadkach może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie. W ocenie Sądu postawa pozwanej, wskazuje, że nie lekceważyła ona swoich zobowiązań, a brak regularnej spłaty pożyczki wobec strony powodowej wynikał z pogorszenia się jej sytuacji zdrowotnej. Wskazuje na to w szczególności fakt, że pozwana przez ok. 4 lata od zawarcia umowy regulowała należności wobec strony powodowej, a jej zadłużenie przeterminowane na dzień wypowiedzenia umowy wynosiło zaledwie 1371,28 zł, przy miesięcznej racie wynoszącej 427,01 zł. Powódka nie wykazała przy tym, aby podejmowała próbę ugodowego załatwienia sprawy, w szczególności umożliwienia pozwanej spłaty przeterminowanego zadłużenia, bez konieczności wypowiadania umowy, skutkującego natychmiastową wymagalnością całego zadłużenia. Podkreślić należy, że zgodnie z warunkami umowy pozwana zobowiązała się ponoszenia kosztów pożyczki przewyższających jej wartość. Pożyczka bowiem wynosiła 25 500 zł, zaś całkowite koszty pożyczki udzielonej na okres 10 lat wynosiły 30369,17 zł. W dniu zawarcia umowy zadłużenie pozwanej wynosiło więc 55869,17 zł. Skoro obecnie zadłużenie pozwanej na dzień wniesienia pozwu tj. 31 października 2017r. wynosiło 20363,49 zł, to oznacza, że pozwana spłaciła już 35 505,68 zł. Decydując o rozłożeniu dochodzonej należności na raty Sąd brał pod uwagę treść łączącej strony umowy, w szczególności zastrzeżone w niej wysokie koszty pożyczki, a także postawę pozwanej, fakt że spłaciła ona już znaczną część pożyczki. Nie bez znaczenia był także fakt, że przyczyną uchybienia terminów płatności dalszych rat była choroba pozwanej, a więc przyczyna od niej niezależna. Pozwana ma świadomość ciążących na niej zobowiązań z tytułu zaciągniętej pożyczki i pragnie w całości spłacić swoje długi. Rozkładając na raty zasądzone świadczenie, Sąd wziął pod uwagę przede wszystkim sytuację materialną i zdrowotną pozwanej, w szczególności fakt, że utrzymuje się ona renty w wysokości 2500 zł miesięcznie, lecz posiada zadłużenia wobec innych banków i spłaca kredyty w łącznej wysokości 2000 zł miesięcznie. W ocenie Sądu w przedmiotowej sprawie istniały podstawy do rozłożenia dochodzonej pozwem należności na raty. Należność ta obejmowała zarówno kapitał jak i zaległe odsetki umowne i karne wyliczone i skapitalizowane na dzień wniesienia pozwu tj. 31 października 2017r. W ocenie Sądu, mając na uwadze bardzo wysokie koszty udzielonej pożyczki, a także niepodjęcie przez stronę powodową próby ugodowego załatwienia sporu, przed wypowiedzeniem umowy, w sytuacji gdy pozwana spłaciła więcej niż połowę swojego zobowiązania, zasadne było rozłożenie dochodzonej kwoty 20363,49 zł na 51 rat miesięcznych, w tym 50 równych rat po 400 zł i ostatnia 51 rata 363,49 zł, zaś dalej idące powództwo podlegało oddaleniu.

O kosztach orzeczono po myśli art. 100 zd. 2 kpc, zasądzając od pozwanej na rzecz strony powodowej w całości koszty postępowania, z uwagi na to, że strona powodowa przegrała proces w nieznacznej części dotyczącej wyłącznie odsetek.