Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 lutego 2018 r.

Sąd Okręgowy w Bielsku-Białej I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSO Jakub Drzastwa
Protokolant:	protokolant sądowy Ewelina Blacha

po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2018 r. w Bielsku-Białej

sprawy z powództwa J. U.

przeciwko Towarzystwu (...) w L.

o zapłatę z umów ubezpieczenia

1.  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) w L. na rzecz powoda J. U. kwotę 25.000,00 zł (dwadzieścia pięć tysięcy złotych 00/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia 13 kwietnia 2016r do dnia zapłaty;

2.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

3.  nie obciąża powoda kosztami procesu poniesionymi przez pozwanego;

4.  nakazuje ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa- Sądu Okręgowego w Bielsku-Białej z zasądzonego w pkt. 1 wyroku roszczenia kwotę 4.668,30 złotych (cztery tysiące sześćset sześćdziesiąt osiem złotych 30/100) tytułem kosztów sądowych;

5.  nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa- Sądu Okręgowego w Bielsku-Białej kwotę 2334,17 złotych (dwa tysiące trzysta trzydzieści cztery złote 17/100) tytułem kosztów sądowych.

Sędzia:

Sygn. akt I C 352/16

UZASADNIENIE

J. U. pozwem złożonym w dn. 27.07.2016r. przeciwko Towarzystwu (...) z siedzibą w L. domagał się zasądzenia od strony pozwanej kwoty 75.001,00 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 13.04.2016r. oraz zasądzenia kosztów procesu.

Uzasadniając swoje żądanie powód podał, że w dniu 5 grudnia 2013r. na kierowany przez powoda samochód spadło drzewo. W wyniku tego zdarzenia powód doznał licznych obrażeń ciała. Powalone drzewo znajdowało się w zarządzie Nadleśnictwa B.. Drzewo, które obaliło się na samochód powoda było chore i jako takie powinno podlegać natychmiastowej wycince, czego podmiot odpowiedzialny zaniechał. Pozwany nie dokonując wycinki wskazanego drzewa dopuścił się bezprawnego i zawinionego zaniechania, co w konsekwencji powoduje, że należy mu przypisać odpowiedzialność za szkodę którą poniósł powód. Wobec ustalenia podmiotu odpowiedzialnego za szkodę, powód wystąpił do w/w podmiotu za zgłoszeniem swego roszczenia. W odpowiedzi wskazano pozwanego jako podmiot w którym Nadleśnictwo B. posiada polisę ubezpieczeniową. Pozwana jako ubezpieczyciel, uznała odpowiedzialność ubezpieczonego (Nadleśnictwo B.) i wypłaciła powodowi łączna kwotę 38.790,00 zł, w tym 30 000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.

Z miejsca wypadku, powód trafił do Szpitala Wojewódzkiego w B.. Po dokonaniu badań TK głowy oraz kręgosłupa szyjnego, został przetransportowany na Oddział Schorzeń i Urazów Kręgosłupa (...) Wojewódzkiego Szpitala (...) w P., gdzie przebywał do 15 stycznia 2014r. Przez okres półtora miesiąca przebywał on w pozycji nieruchomej na wyciągu. W dniu 9 stycznia przeszedł zabieg operacyjny repozycji zwichnięcia C6-C7, nucleotomii C6-C7, przedniego rdzenia oraz międzytrzonowej stabilizacji C6-C7. Po przeprowadzonym zabiegu musiał nauczyć się odpowiednio poruszać i rozpoczął rehabilitację kręgosłupa. Powód został wypisany ze szpitala z zaleceniem stałego chodzenia w kołnierzu szyjnym, nie wykonywania ruchów głowy, zwłaszcza skrętnych i zgięcia do przodu, wykonywania ćwiczeń rehabilitacyjnych oraz przyjmowania leków przeciwbólowych i przeciwzakrzepowych. W marcu 2014r. powód był konsultowany ortopedycznie. Zalecono mu wówczas prowadzenie oszczędnego trybu życia, wskazano na konieczność wykonywania ćwiczeń które wzmocnić miały mięśnie tułowia i zalecono dalszą rehabilitację. Mimo zastosowanego leczenia, długotrwałej rehabilitacji i realizacji zaleceń lekarzy powód nie odzyskał sprawności sprzed wypadku i nadal zmaga się z negatywnymi jego skutkami. W szczególności nadal silnie doskwiera mu ból szyi oraz kręgosłupa, wobec czego musi stale zażywać leki przeciwbólowe. Nie odzyskał też pełnej sprawności w prawej ręce.

Dotychczasowe prognozy lekarskie są kategoryczne i jednoznaczne, powód w dacie zdarzenia miał 40 lat, nie powróci już nigdy do pełni zdrowia, co oznacza, że już nigdy nie będzie mógł pracować jako drwal, nie będzie mógł uprawiać sportu. Prowadzona długotrwała rehabilitacja ma na celu jedynie zmniejszenie bólu, ale nie ma medycznych szans, by jej działanie odwróciło negatywne skutki wypadku. Powód przebywa na rencie z tytułu częściowej niezdolności do pracy, która jest świadczeniem zdecydowanie niższym aniżeli wynagrodzenie, które pobierał jako drwal, wynosi bowiem jedynie 696,00 zł. Powód zdany jest na pomoc rodziny, jest to dla niego sytuacja wysoce kłopotliwa i depresjogenna.

Powód przez całe swoje dorosłe życie był osobą samodzielną i w pełni życiowo zaradną. W wyniku urazu jakiego doznał, powód z osoby towarzyskiej i aktywnej w społeczności lokalnej, stał się samotnikiem z wyraźnie obniżonym poczuciem własnej wartości.

Postanowieniem z dn. 03.08.2016r. powód został zwolniony od kosztów sądowych w całości.

W odpowiedzi na pozew dat. 31.08.2016r. Towarzystwo (...) w siedzibą w L. wniosło o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów postępowania.

Uzasadniając swoje stanowisko strona pozwana podała, że wypłaciła na rzecz powoda łącznie 30.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia oraz 8.790,00 zł, tytułem odszkodowania. W ocenie pozwanego te kwoty w pełni rekompensują doznaną przez powoda krzywdę o poniesioną szkodę jaką ustalono w toku postępowania likwidacyjnego na podstawie przeprowadzonych badań i przedłożonej dokumentacji medycznej, a także przy wszechstronnym uwzględnieniu okoliczności sprawy; w toku postępowania likwidacyjnego ustalono 15% trwały uszczerbek na zdrowiu powoda.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Przed wypadkiem J. U. nie miał żadnych problemów ze zdrowiem, nie chorował, nie chodził do lekarzy, nie zażywał na stale żadnych lekarstw. Był osobą sprawną fizycznie, od 1998r. pracował jako pracownik leśny - drwal. Pozazawodowo również był aktywny fizycznie, chodził na siłownię, prócz tego w domu miał urządzoną siłownię, jeździł na rowerze, biegał, pływał. Był osobą pełną życia, wesołą. Kilkanaście lat przed wypadkiem trenował boks; należał do klubu sportowego.

( dowody: zeznania świadków: A. K. nagranie audio video rozprawy z dn. 14.09.2016r. k. 115-116, M. U. nagranie audio video rozprawy z dn. 14.09.2016r. k. 115-116, zeznania powoda nagranie audio video rozprawy z dn. 14.09.2016r. k. 115-116, z dn. 28.02.2018r. k. 289, świadectwo pracy k. 74-75 )

W dniu 5 grudnia 2013r. na kierowany przez powoda samochód spadło drzewo. Powalone drzewo znajdowało się w zarządzie Nadleśnictwa B.. Strona pozwana jako ubezpieczyciel, uznała odpowiedzialność ubezpieczonego (Nadleśnictwo B.). W dniu wypadku powód miał 40 lat.

( okoliczności bezsporne )

Z miejsca wypadku powód został przewieziony do Szpitala Wojewódzkiego w B., gdzie rozpoznano u niego: niestabilne złamanie kręgosłupa szyjnego C6, C7; złamanie kręgów (...), (...); ogólne potłuczenia. Jeszcze tego samego dnia powód został przetransportowany do (...) Wojewódzkiego Szpitala (...) w P., gdzie został przyjęty na Oddział Schorzeń i Urazów Kręgosłupa i Paraplegii Urazowej. W szpitalu tym zastosowano leczenie w postaci wyciągu czaszkowego od 06.12.2013r. do 03.01.2014r. oraz 09.01.2014r. przeprowadzono operację – Repozycja zwichnięcia C6-C7 i zastosowano leczenie w postaci nucleotomii C6-C7; przedniego odbarczenia rdzenia na tym poziomie; międzytrzonowej stabilizacja C6-C7 C Disc Peek (LFC) i płyty SLIMLOC. Ze szpitala powód został wypisany w dniu 15.01.2014r.

( dowody: karta informacyjna z udzielonej ambulatoryjnej pomocy w dniu 2013-12-05 k. 55-57, karta informacyjna leczenia szpitalnego k. 58, historia zdrowia i choroby k. 59 )

W okresie od 18.09.2014r. do 11.10.2014r. przebywał w sanatorium uzdrowiskowym w U.. W okresie od 29.02.2016r. do 11.04.2016.r przebywał na leczeniu rehabilitacyjnym w J..

( dowód: informacja o przebytej rehabilitacji leczniczej k. 60-64, karta informacyjna leczenia szpitalnego k. 70-71 )

Od dnia 01.06.2015r. powodowi przysługuje renta z tytułu częściowej niezdolności do pracy w wysokości 803,68 zł brutto, tj. 695,35 zł netto.

( dowód: decyzja o przyznaniu renty k. 74-75 )

Wezwanie do zapłaty zadośćuczynienia w wys. 75 000zł zostało datowane 27.10.2015r.

Ubezpieczyciel w toku postępowania likwidacyjnego wypłacił na rzecz powoda łącznie 30.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia oraz 8.790,00 zł, tytułem odszkodowania – decyzjami dat. 15.06.2015r. i 12.04.2016r.

( dowody: pisma k. 97, 98, system wypłat elektronicznych k. 99, potwierdzenie transakcji k. 101, pisma k. 102, 104, 105, wezwanie k. 47-52 )

Po wypadku stan zdrowia i styl życia powoda zmienił się diametralnie. Powód musiał zrezygnować z uprawianych wcześniej sportów, z uwagi na występujące podczas ich uprawniania silne dolegliwości bólowe. Po wypadku nie mógł wykonywać żadnej pracy fizycznej, ani zawodowo, ani w gospodarstwie domowym. Stał się bardziej małomówny, smutny, wręcz odludkiem, nie chciał nigdzie wychodzić. Musiał często zażywać leki przeciwbólowe. Powód nadal pobiera rentę – obecnie w wys. 702zł netto. W maju 2017r. przebywał na dwutygodniowej rehabilitacji w Sanatorium w J., gdzie ma skierowanie na kolejny turnus w maju br. Pozostaje pod kontrolą (...) przy Szpitalu Wojewódzkim w B.; bywa tam na corocznych wizytach kontrolnych. Nadal okresowo zażywa środki przeciwbólowe.

( dowody: zeznania świadków: A. K. nagranie audio video rozprawy z dn. 14.09.2016r. k. 115-116, M. U. nagranie audio video rozprawy z dn. 14.09.2016r. k. 115-116, zeznania powoda nagranie audio video rozprawy z dn. 14.09.2016r. k. 115-116, z dn. 28.02.2018r. k. 289 )

Na skutek wypadku powód doznał między innymi zwichnięcia C6/C7, złamania kompresyjne trzonu C7 i łuku kręgu C7 po stronie prawej, złamania wyrostka kolczystego C6., pourazową stenozę kanału kręgowego na poziomie C6.C7, złamania kompresyjnego Th3, (...), pourazowego zespołu korzeniowego szyjnego. Leczenie operacyjne przeprowadzono z dobrym wynikiem czynnościowym. Powyższe obrażenia ciała spełniały kryteria urazu wielomiejscowego. Dominujący był uraz kręgosłupa szyjnego wymagający, po wykonaniu badań diagnostycznych hospitalizacji powoda na Oddziale Urazowo-Ortopedycznym oraz wdrożenia leczenia specjalistycznego. W zakresie szkieletu osiowego powód doznał zróżnicowanych topograficznie uszkodzeń. Wymagał leczenia operacyjnego zwichnięcia C6/C7 i złamania kompresyjnego C6. Złamana kręgów piersiowych leczono zachowawczo. Wymagał ukierunkowanej i kompleksowej rehabilitacji. Uszkodzenie szkieletu osiowego nie spowodowało istotnych zaburzeń neurologicznych, ale rodzaj i topografia uszkodzeń potwierdzają, że ryzyko wystąpienia takiego powikłania było wysokie.

W wyniku zdarzenia powód doznał 19 % trwałego uszczerbku na zdrowiu: 14% wynikające z urazowych zespołów korzonkowych w odcinku szyjnym oraz 5% spowodowane urazowymi zespołami korzonkowymi w odcinku piersiowym.

W związku wypadkiem powód wymagał leczenia specjalistycznego na Oddziale Ortopedii. Uszkodzenie kręgosłupa szyjnego było leczone operacyjnie. Wdrożono je po kilkutygodniowym wyciągu bezpośrednio za czaszkę. Uszkodzenia kręgów piersiowych były leczone zachowawczo.

Stan ortopedyczny i neurologiczny powoda jest stabilny. Jego ogólna sprawność ruchowa kończyn jest dobra. W razie dolegliwości bólowych przeciążeniowych związanych z następstwami doznanych w wypadku obrażeń ciała powód wymagać może wdrożenia fizykoterapii i farmakoterapii.

Po wypadku powód wymagał ukierunkowanej farmakoterapii. Szczególnie uciążliwy dla niego był okres kilkutygodniowego stosowania wyciągu bezpośredniego za czaszkę wymagający leżenia w ustalonej pozycji. W okresie późniejszym, do czasu konsolidacji kostnej złamań i wygojenia uszkodzeń tkankowych, konieczne było kilkumiesięczne stosowanie przez powoda kołnierza szyjnego oraz ograniczenia aktywności ruchowej. Na dzień wydawania opinii nie było bezwzględnych wskazań do stałej farmakoterapii przeciwbólowej. Ogólna sprawność fizyczna powoda w odniesieniu do sprawności ruchowej kończyn jest dobra. Zmniejszona jest trwale wydolność dynamiczna i statyczna. Powoduje to trwałe ograniczenia w odniesieniu do określonej aktywności fizycznej. Powód musi przestrzegać reguł nieprzeciążającego kręgosłup trybu życia i systematycznie wykonywać ćwiczenia wzmacniające mięśnie tułowia co zmniejsza ryzyko nawrotu zespołu bólowego kręgosłupa. fizykalnego osłabienie czucia na kciuku i palcu wskazującym ręki prawej, prezentował niewielkie zmniejszenie siły uchwytu ręką prawą w stosunku do lewej. Objawy te uznać należy za następstwo doznanych obrażeń ciała, ale ich nasilenie jest niewielkie, nie powoduje istotnej dysfunkcji i nie ma, w ocenie biegłych, szczególnego znaczenia klinicznego. Nie da się odpowiedzieć w sposób precyzyjny, czy objawy te ustąpią. Jedna z przyczyn jest fakt, że mieszczą się one w sferze dolegliwości subiektywnych, zgłaszanych i prezentowanych przez osobę badaną i niemożliwą do weryfikacji.

Uraz kręgosłupa nie będzie się pogłębiał. Jego bezpośrednim następstwem były zmiany morfologiczne szkieletu osiowego. Nie można wykluczyć, że późnym następstwem doznanych obrażeń ciała będzie rozwój zmian zwyrodnieniowych bardziej dynamiczny niż wynika to z naturalnych procesów starzenia. Nie da się przewidzieć, czy w przyszłości dolegliwości będę większe niż obecnie.

Odzyskanie sprawności fizycznej, a właściwie możliwość podejmowania określonych prac oraz aktywności fizycznej jest ograniczona. Zmniejszona jest trwale wydolność dynamiczna i statyczna szkieletu osiowego. Powoduje to trwałe ograniczenia w odniesieniu do określonej aktywności fizycznej.

Powód nie wymaga pomocy osób trzecich. W okresie leczenia następstw urazu po zakończeniu hospitalizacji wymagał pomocy innych osób w wykonywaniu części codziennych czynności życiowych przez 3 miesiące po 3 godziny i przez kolejne trzy po 2 godziny dziennie. Powód nie zgłaszał szczególnych dolegliwości kręgosłupa w czasie spoczynku. Brak jest więc obiektywnego uzasadnienia aby stwierdzić, że dolegliwości bólowe kręgosłupa są przyczyną bezsenności. Leczenia powoda uznać należy za zakończone.

( dowód: opinia sądowo-lekarska w zakresie ortopedii i neurologii k. 223-232, opinia uzupełniająca k. 260-269 )

Stan zdrowia psychicznego powoda w związku z zaistniałym wypadkiem komunikacyjnym, uległ pogorszeniu. Utrzymujący się poziom stresu jest na wysokim poziomie, co przekłada się w negatywny sposób na codzienne funkcjonowanie powoda.

Wskazane byłoby skorzystanie przez niego ze specjalistycznej pomocy terapeutycznej; bez podjęcia działań terapeutycznych, powrót powoda do funkcjonowania psychicznego sprzed wypadku, oceniono jako umiarkowany.

( dowód: opinia sądowo-psychologiczna k. 122-127, sporządzona przez biegłego S. S.)

U powoda występują objawy średnio nasilonego dystresu (w postaci smutku, niepokoju, niespokojnego snu, apatii, napięcia. poczucia że nic nie da się już zrobić, brak zainteresowania otoczeniem, poczucie braku wyjścia z sytuacji, poczucie że nie jest już w stanie tego znieść, brakiem ochoty na cokolwiek, trudnościami w zachowaniu jasności umysłu, trudnościami w zasypianiu, łatwym wzruszaniu się), objawy niewielkiego lęku (w postaci nieokreślonego uczucia strachu, powtarzania kilkakrotnego tych samych czynności) oraz objawy niewielkiej somatyzacji (w postaci silnych bólów głowy, bólów szyi, bólów pleców, nadmiernego pocenia się, bólów głowy. mrowienia w palcach.

Niepokojące są nasilone objawy depresji w postaci poczucia braku sensu, niechęci do życia, myśli rezygnacyjnych, poczucia braku wyjścia z sytuacji, braku zadowolenia. Objawy te mogą być wtórną konsekwencją przeżytego wypadku wskutek doznawanych w dalszym ciągu strat w funkcjonowaniu fizycznym.

Występujące u niego objawy somatyzacji z dużym prawdopodobieństwem są skutkiem doznawanych urazów fizycznych a nie reakcją na stres.

Funkcje poznawcze powoda kształtują się w granicach normy co wyklucza występowanie zmian w OUN potwierdzone badaniem TK głowy w dniu wypadku. Zmniejszona sprawność pamięci długotrwałej może być skutkiem obniżonego nastroju i objawów depresji występujących u opiniowanego.

Trenowanie przezeń w latach młodości boksu nie przyczyniło się do powstania uchwytnych w badaniach uszkodzeń w OUN na co wskazuje wykonane badanie TK głowy z dnia 5.12.2013r. oraz test poznawczy MoCA.

U powoda występuje pełnoobjawowy zespół stresu pourazowego (PTSD) Do chwili obecnej posiada intruzje (flashback)- przypominanie sytuacji jakby się działa ponownie wtedy gdy tego nie chce. Nie jest możliwym wskazanie czasu z jakim w/w intruzje ulegną wygaszeniu. Wskutek doznanego stresu u opiniowanego zaszły psychologiczne zmiany rozwojowe zarówno o charakterze pozytywnym jak i negatywnym. Przy czym zmiany o charakterze negatywnym znacznie przeważają zmiany o charakterze pozytywnym co sugeruje wystąpienie strat w sferze funkcjonowania psychologicznego.

Po wypadku komunikacyjnego nie podjął leczenia psychiatrycznego ani psychologicznego; nie przyjmował również środków farmakologicznych.

W aktualnym stanie funkcjonowania psychospołecznego wskazanym jest konsultacja psychiatryczna powoda i podjęcie psychoterapii.

Wypadek miał wpływ na następujące obszary życia opiniowanego: praca, obowiązki domowe, kontakty ze znajomymi, rozrywka i odpoczynek, życie seksualne, ogólna satysfakcja z życia, ogólny poziom funkcjonowania we wszystkich dziedzinach życia.

Mimo, że opiniowany nie jest osobą lubiącą liczne towarzystwo na co wskazuje wywiad i test osobowości ACL, to wraz z brakiem możliwości wykonywania pracy zawodowej utracił również kontakty towarzyskie występujące w jego pracy. Zatem w sferze kontaktów społecznych doznał strat wskutek wypadku.

( dowód: opinia sądowo-psychologiczna k. 150-157 sporządzona przez biegłą B. K., opinia uzupełniająca k. 182-185, 206 )

Powyższy stan faktyczny Sąd sporządził w oparciu o zgromadzony i przedstawiony powyżej materiał dowodowy na który złożyły się zeznania świadków oraz powoda, dokumentacja medyczna oraz opinie biegłych sądowych. Zeznania świadków oraz przedłożona dokumentacja nie były kwestionowane przez żadna ze stron, nie budziły też wątpliwości Sądu, zatem należno przyznać im przymiot pełnej wiarygodności.

Jednocześnie strony zgłaszały zarzuty do sporządzanych opinii, wobec czego koniecznym było wezwanie biegłych o sporządzenie opinii uzupełniających.

W ocenie Sądu sporządzone opinie wraz z opiniami uzupełniającymi w pełni odpowiadały na pytania o skutki wypadku na stan zdrowia psychicznego i fizycznego powoda oraz ewentualne rokowania w tym zakresie na przyszłość.

Zatem również wydanym opiniom wraz z opiniami uzupełniającymi pisemnymi i ustnymi, Sąd przyznał przymiot pełnej wiarygodności i rzetelności.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo należało uwzględnić częściowo.

Pozwane Towarzystwo nie negowało swojej odpowiedzialności co do zasady za skutki wypadku; w trakcie postępowania likwidacyjnego wypłacono powodowi tytułem zadośćuczynienia kwotę 30 000zł.

Na mocy art. 445 § 1 kc w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Zadośćuczynienie pieniężne za doznaną krzywdę pełni przede wszystkim funkcję kompensacyjną, gdyż stanowi ono przybliżony ekwiwalent za doznaną przez pokrzywdzonego szkodę niemajątkową (krzywdę), a zatem powinno ono wynagrodzić doznane przez pokrzywdzonego cierpienia, utratę radości życia oraz ułatwić mu przezwyciężenie ujemnych przeżyć psychicznych. Celem zadośćuczynienia jest naprawienie szkody niemajątkowej wyrażającej się krzywdą w postaci cierpień fizycznych i psychicznych dlatego ustalając kwotę zadośćuczynienia należy mieć na uwadze rozmiar cierpień fizycznych związanych z zaistnieniem wypadku, jak i dolegliwości bólowe powstałe w następstwie urazu oraz długotrwałego leczenia. Wśród innych okoliczności wpływających na wysokość zadośćuczynienia jest między innymi wymóg ustalenia go w rozsądnych granicach adekwatnych do aktualnych stosunków majątkowych, bo jak wspomniano jego celem jest pokrycie szkody majątkowej, a nie wzbogacenie poszkodowanego; kwota zadośćuczynienia winna przy tym odpowiadać aktualnym warunkom życiowym i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa. Przy ustalaniu zadośćuczynienia trzeba również uwzględniać: rodzaj naruszonego dobra, rozmiar krzywdy, stopień winy sprawcy, przyczynienia się pokrzywdzonego do szkody, wiek pokrzywdzonego, jego aktywność zawodową, społeczną (towarzyską) i fizyczną.

Powód w dniu wypadku miał 40 lat, prowadził aktywny tryb życia, pracował zawodowo, uprawiał sporty. Na żadnym etapie nie była podnoszona kwestia możliwości przyczynienia się powoda do powstania tak samego wypadku, jak i jego skutków.

Powód zmuszony był poddać się bolesnemu leczeniu, podejmował stosowną rehabilitację, pozostaje pod specjalistyczna opieką lekarską. Na skutek wypadku musiał zmienić swój tryb życia. Musiał zrezygnować z dotychczasowej pracy zawodowej, pobiera rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Musiał zrezygnować z dotychczasowej aktywności fizycznej. Wycofał się z życia towarzyskiego, większość czasu spędza w domu i obejściu.

Wypłata zadośćuczynienia nie może prowadzić do wzbogacenia uprawnionego, jednak należy zawsze uwzględnić potrzeby materialne powstałe po zdarzeniu stanowiącym uprawnienie do zadośćuczynienia (lekarstwa, rehabilitacja, pomoc osób trzecich, przystosowanie mieszkania).

Zatem Sąd doszedł do przekonania, że biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, a w szczególności młody wiek powoda, okresowe wyłączenie z życia społecznego, jak również ogromne cierpienie fizyczne i ściśle związane z nim negatywne doznania w sferze psychiki.

Jak również fakt, że uszczerbek na zdrowiu powoda na charakter trwały, zmniejszona jest trwale jego wydolność dynamiczna i statyczna.

Jednak zauważyć trzeba, że powód jest osobą samodzielną, nie potrzebuje pomocy osób trzecich w czynnościach życia codziennego.

Właściwym było zatem przyznanie powodowi zadośćuczynienia w łącznej wysokości 55.000 zł. W toku postępowania likwidacyjnego strona pozwana wypłaciła na rzecz powoda kwotę 30.000 zł, zatem w wydanym wyroku zasądzono pozostałą kwotę 25.000 zł, oddalając żądanie w pozostałym zakresie jako zbyt wygórowane.

Odnośnie daty początkowej, od której mają być naliczane odsetki, Sąd zważył, że zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (t.j. Dz. U. z 2013r., poz. 392 z późn. zm.) zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie, a w przypadku gdyby wyjaśnienie w terminie, o którym mowa w ust. 1, okoliczności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe, odszkodowanie wypłaca się w terminie 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe, nie później jednak niż w terminie 90 dni od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie, chyba że ustalenie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania zależy od toczącego się postępowania karnego lub cywilnego.

Należy podnieść, że zobowiązanie do zapłaty zadośćuczynienia jest zobowiązaniem bezterminowym w związku z czym przekształcenie go w zobowiązanie terminowe następuje stosownie do treści art. 455 k.c. w wyniku wezwania do spełnienia świadczenia. Przyjmuje się również, że ciążący na ubezpieczycielu obowiązek terminowego świadczenia zależy od spełnienia dodatkowych przesłanek dotyczących współdziałania poszkodowanego, w tym zwłaszcza zgłoszenia roszczenia oraz obiektywnych możliwości ustalenia okoliczności koniecznych do ustalenia odszkodowania.

W wypadku, gdy ustalenie wysokości szkody nie wymaga zasięgnięcia przez sąd wiadomości specjalnych (art. 278 § 1 k.p.c.), termin wymagalności świadczenia może być określony zgodnie z wymienionym wyżej przepisem art. 14 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych. W niniejszej sprawie właściwym terminem początkowym naliczania odsetek od zaległej renty jest upływ 30-dniowego terminu od dnia wezwania ubezpieczyciela do zapłaty zaległej renty, a co najmniej terminem tym jest dzień, w którym strona pozwana ustosunkowała się do żądania powódki.

Wezwanie do zapłaty zadośćuczynienia w wys. 75 000zł zostało datowane 27.10.2015r. Ubezpieczyciel w toku postępowania likwidacyjnego wypłacił na rzecz powoda łącznie 30.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia oraz 8.790,00 zł, tytułem odszkodowania – decyzjami dat. 15.06.2015r. i 12.04.2016r.

W świetle powyższego, zgłoszone w pozwie żądanie odsetek za okres od dn. 14.04.2016r. ocenić należy jako zasadne.

Na mocy art. 102 kpc Sąd nie obciążył powoda kosztami procesu poniesionymi przez pozwanego. Sąd zdecydował się na zastosowanie tej wyjątkowej normy, mając na względzie sytuację finansową powoda, jego skromne dochody, a także utrzymujące się nadal negatywne skutki zdarzenia rzutujące na poczucie krzywdy.

Co do pozostałych kosztów postępowania – obejmujących opłatę od pozwu w wys. 3 751zł oraz koszty opinii biegłych w łącznej wys. 3 251,47zł, co daje łącznie sumę 7 002,47zł, Sąd rozstrzygnął na podstawie art. 100 kpc tj. stosownie do wyników procesu – powód wygrał proces w 1/3, przegrał w 2/3.

Na mocy art. 113 ust. 2 pkt 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, Sąd nakazał ściągnąć tytułem kosztów sądowych na rzecz Skarbu Państwa- Sądu Okręgowego w Bielsku-Białej z zasądzonego w pkt. 1 wyroku roszczenia kwotę 4.668,30 złotych, zaś na podstawie art. 113 ust. 1 o kosztach sądowych w sprawach cywilnych nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa- Sądu Okręgowego w Bielsku-Białej kwotę 2334,17 zł.

Sędzia: