Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 stycznia 2014r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 stycznia 2014r. w S.

odwołania B. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 7 marca 2013 r. Nr (...)

w sprawie B. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie

Sygn. akt: IV U 485/13 UZASADNIENIE

Decyzją z 7 marca 2013r. znak: 360200/6111/2013/SER/201067 Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.57 ust.1 pkt 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił B. W. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wskazując, że u wymienionej nie stwierdzono niezdolności do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożyła B. W. wnosząc o jej zmianę i ustalenie jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu stanowiska wskazała m.in., że rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy pobierała nieprzerwanie od 1990r., a podstawą jej przyznawania było to samo schorzenie, które również obecnie czyni ją niezdolną do pracy. Jest to utrwalona pooperacyjna niedoczynność tarczycy i przytarczyc po strumektomii, którą przeszła w 1988r. Schorzenie to wymaga stałej kontroli endokrynologicznej i kuracji farmakologicznej. Odebranie jej prawa do renty po tak długim okresie pobierania świadczenia jest dla niej niezrozumiałe i napawa ja lękiem, gdyż w uwagi na wiek i brak doświadczenia zawodowego jest wykluczona z rynku pracy (odwołanie k.2).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując iż zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia Komisji Lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 27 lutego 2013r., która nie stwierdziła u ubezpieczonej niezdolności do pracy, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych, które uzasadniałyby zmianę zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.5).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczona B. W. do 31 stycznia 2013r. uprawniona był do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy (decyzja o ustaleniu prawa do renty na okres do 31 stycznia 2013r. z 20 stycznia 2012r. k.260 akt rentowych). W dniu 31 grudnia 2012r. ubezpieczona wystąpiła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres (wniosek k.263 akt rentowych). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował ubezpieczoną na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 25 stycznia 2013r. ustalił, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy (orzeczenie Lekarza Orzecznika z 25 stycznia 2013r. k.265 akt rentowych).

Na skutek sprzeciwu ubezpieczonej od powyższego orzeczenia Lekarza Orzecznika ubezpieczona skierowana została na badanie przez Komisję Lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 27 lutego 2013r. ustaliła, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy (sprzeciw ubezpieczonej od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS k.266 i orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z 27 lutego 2013r. k.272 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 7 marca 2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił ubezpieczonej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (decyzja z 7 marca 2013r. k.273 akt rentowych).

Biegli z zakresu endokrynologii i neurologii w opinii sporządzonej na zlecenie sądu rozpoznali u ubezpieczonej pooperacyjną niedoczynność tarczycy i przytarczyc oraz bóle głowy w wywiadzie stwierdzając, że stan zaawansowania tych schorzeń nie powoduje naruszenia sprawności organizmu w stopniu powodującym niezdolność do pracy zgodnie z posiadanymi przez ubezpieczoną kwalifikacjami. Rozpoznana u ubezpieczonej pooperacyjna niedoczynność tarczycy i przytarczyc rozwinęła się po przeprowadzonym u niej w 1988r. zabiegu strumectomii. Poprzedzała ją tężyczka. Po zastosowaniu leczenia farmakologicznego dalsze napady tężyczki nie wystąpiły, a niedoczynność tarczycy i przytarczyc nie wymagała leczenia szpitalnego. Wyniki kontroli czynności tarczycy wykazują niedostateczne wyrównanie niedoczynności tarczycy, co stanowi wskazanie do zwiększenia dawek L-tyroksyny, ale stan ten nie powoduje u ubezpieczonej niezdolności do pracy. Badania gospodarki wapniowo-fosforowej, poza nielicznymi wyjątkami, są całkowicie prawidłowe i niewykluczone, że pogłębiona diagnostyka – oznaczenie parathormonu może wykazać, że ubezpieczona nie choruje na niedoczynność przytarczyc. Okoliczność ta nie ma jednak istotnego znaczenia dla wniosków opinii, gdyż niezależnie od tego czy ubezpieczona cierpi na niedoczynność przytarczyc, czy nie, to stosowane leczenie powoduje, że niedoczynność ta jest wyrównana i nie sprowadza u ubezpieczonej niezdolności do pracy. W odniesieniu do okresowych bólów głowy biegli wskazali, że dotychczas ubezpieczona nie była hospitalizowana na oddziale neurologicznym. W klinicznym badaniu neurologicznym nie stwierdza się objawów ogniskowego uszkodzenia struktur ośrodkowego układu nerwowego, a także objawów niewydolności krążenia mózgowego. Ponadto w badaniu części obwodowej układu nerwowego nie stwierdza się aktywnych objawów zespołu korzeniowego kręgosłupa, brak jest objawów ubytkowych. Dlatego również z przyczyn neurologicznych nie stwierdza się naruszenia sprawności organizmu w stopniu powodującym uznanie ubezpieczonej za osobę niezdolną do pracy (opinia biegłych zakresu endokrynologii i neurologii k.10-12 akt sprawy).

Ubezpieczona ma wykształcenie średnie ekonomiczne. Przed ustaleniem prawa do renty wykonywała pracę umysłową – referent, księgowy (kwestionariusz dotyczący okresów zatrudnienia i świadectwa pracy k.2-6 akt rentowych).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonej B. W. okazało się nieuzasadnione.

Zgodnie z art.57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r., Nr 153, poz.1227 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w czasie zatrudnienia, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania zatrudnienia, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. W myśl art.12 ust.1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności odwołania ubezpieczonej od decyzji organu rentowego odmawiającej jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało ustalenia czy u ubezpieczonej istnieje częściowa lub całkowita niezdolność do pracy. Sporządzona na tę okoliczność opinia biegłych z zakresu endokrynologii i neurologii dała podstawy do ustalenia, że ubezpieczona nie jest osobą niezdolną do pracy. Analizując opinię biegłych Sąd doszedł do przekonania, że stanowi ona miarodajny i wiarygodny dowód w sprawie, gdyż wydana została przez specjalistów z zakresu schorzeń występujących u ubezpieczonej, a ponadto poprzedzona została analizą dokumentacji lekarskiej ubezpieczonej i jej badaniem. Opinia jest spójna i logiczna oraz należycie uzasadniona. Ubezpieczona ustosunkowując się do opinii wskazała, że nie zgadza się ze stwierdzeniem biegłych, iż nie jest niezdolna do pracy. Ocena ta jest jednak subiektywnym stanowiskiem ubezpieczonej, które nie podważa ustaleń biegłych poczynionych w oparciu o dokumentację medyczną oraz badanie ubezpieczonej.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.477.14§1 kpc odwołanie ubezpieczonej oddalił.