Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

22 marca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze - Wydział II Karny

w składzie:

Przewodniczący SSR Wojciech Grzebień

Protokolant Sabina Petelska

po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2018 roku

sprawy przeciwko Z. W.

synowi S. i M. zd. Bartnik

ur. (...) W.

obwinionego o to, że:

w dniu 24 września 2016 roku około godziny 13:15 w J., na skrzyżowaniu
ul. (...) z ul. (...) kierując pojazdem marki V. (...) o nr rej. (...), nie zachował należytej ostrożności i nie ustąpił pierwszeństwa pieszemu znajdującemu się
w strefie zamieszkania, w wyniku czego doprowadził do jego potrącenia, czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym dla pieszego E. H. oraz przewożonych pasażerów A. J. i M. T.

tj. o wykroczenie z art. 86 § 1 kw

I.  uznaje obwinionego Z. W. za winnego popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. wykroczenia z art. 86 § 1 kw i za to na podstawie art. 86 § 1 kw wymierza mu karę grzywny w wysokości 350 (trzysta pięćdziesiąt) złotych,

II.  na podstawie art. 118 § 1 kpow w zw. z § 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10.10.2001 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 (sto) zł tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania oraz na podstawie art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych wymierza mu opłatę w wysokości 35 (trzydzieści pięć) zł, a jednocześnie zasądza o obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 682,12 (sześćset osiemdziesiąt dwa 12/100) zł. tytułem zwrotu kosztów opinii biegłego J. W..

- 1 -

Sygn. akt II W 1130/17

UZASADNIENIE

W wyniku przewodu sądowego ustalono następujący stan faktyczny.

W dniu 24.09.2016r. obwiniony Z. W. udał się z Ż. do J. w godzinach porannych swoim samochodem marki V. (...) nr rej. (...). Celem wyjazdu był coroczny (...) Jarmark Staroci. Jako pasażerowie towarzyszyli obwinionemu jego znajomi A. J. i M. T..

Dowód:

- wyjaśnienia obwinionego Z. W. k. 24-25,41

- zeznania świadków : A. J. k. 17-18,42, M. T.

k. 42.

Około godziny 13.00 obwiniony i towarzyszący mu znajomi postanowili opuścić Jarmark Staroci i J. i powrócić do Ż.. Starając się opuścić okolice (...) i wyjechać z Centrum miasta, za radą pracownika parkingu i S. Miejskich obwiniony udał się swoim pojazdem w stronę ul. (...), aby następnie wjechać na drogę prowadzącą w kierunku L..

Dowód:

- wyjaśnienia obwinionego k. 24-25,41

Obwiniony jadąc ul. (...) dojechał do skrzyżowania z ul. (...) . Odcinek ten stanowił już tzw. Strefę Zamieszkania w rozumieniu przepisów Prawo o Ruchu Drogowym (art. D-40). Odcinek, którym poruszał się obwiniony oznakowany był tym znakiem, zaś na jego końcu był znak D-41 (koniec strefy zamieszkania)

Dowód:

- częściowo wyjaśnienia obwinionego Z. W. k. 24-25, 41

- zeznania świadków funkcjonariuszy policji R. K. k. 42, J.

G. k. 42 odwrót

- pisemna opinia biegłego sądowego z zakresu techniki pojazdów i przepisów ruchu

drogowego inż. J. W. k. 47-50

- ustana opinia tego biegłego k. 62

- policyjna notatka urzędowa k. 8

Na ul. (...),w wyżej opisanej strefie zamieszkania, zgodnie z przepisami, ludzie przemieszczali się zarówno na chodnikach jak i jezdni. Gdy ok. godz. 13.15 przemieszczał się swoim V. przez skrzyżowanie ul. (...) z ul. (...), z chodnika na jezdnię wszedł robiąc krok do tyłu obywatel Niemiec H. E. (1). Obwiniony nie zdołał wyhamować i uderzył przodem swojego pojazdu w pokrzywdzonego H. E. (2).

Dowód:

- częściowo wyjaśnienia obwinionego Z. W. k. 24-25, 41

- zeznania świadków: A. J. k. 17-18, 42, M.

T. k. 14-15, R. K. k. 42, J. G. k. 42

- opinia biegłego sądowego inż. J. W. k. 47-50

- ustna opinia tego biegłego k. 62

- policyjna notatka urzędowa k. 8.

- 2 -

Obwiniony Z. W. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że na przedmiotową ulicę skierowali go S. Miejscy, gdy szukał drogi wyjazdowej z kiermaszu. Kolizję spowodował pieszy, który nagle tyłem wszedł z chodnika na jezdnię z prawej strony.

Sąd stwierdził co następuje.

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego nie przyznającego się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Za sprawstwem i winą obwinionego przemawiają spójne, logiczne, konsekwentne i wzajemnie uzupełniające się zeznania funkcjonariuszy policji R. K. i J. G. oraz z opinia biegłego sądowego inż. J. W.. Dotyczy to również przepisów (...), odnoszących się do znaku drogowego D-40 (strefa zamieszkania). Przepisy (...) wyraźnie stanowią, że w strefie zamieszkania (a zajście tam właśnie miało miejsce, co wynikało z oznakowania ulicy), piesi korzystają ze szczególnej ochrony. Dotyczy to nie tylko chodnika ale i jezdni. Pojazdy mechaniczne mogą się tymi strefami poruszać, ale kierowcy zobowiązani są w tym miejscu zachować szczególną ostrożność. Dlatego nawet przy przyjęciu, że pokrzywdzony wszedł na jezdnię z chodnika tyłem i tuż przy pojeździe obwinionego, nie zwalniało to Z. W. z obowiązku zachowania szczególnej ostrożności, której to ostrożności nie zachował. Musiał się bowiem liczyć z okolicznością, że piesi w tej strefie będą się przemieszczać w sposób ciągły i swobodny, bo mieli do tego prawo.

Obowiązkiem Z. W. było poruszać się szczególnie ostrożnie i być przygotowanym na różne ewentualności. W żadnym wypadku nie tłumaczy obwinionego skierowanie go na tę drogę przez pracownika parkingu, z którego wyjeżdżał, czy też przez S. Miejskich.

W świetle wszystkich powołanych wyżej dokumentów sprawstwo i wina obwinionego w zakresie zarzucanego mu czynu nie budzą wątpliwości, zaś podaną przez obwinionego wersję Sąd uznał tylko za przyjętą przez niego linię obrony zmierzającą do uchylenia się od odpowiedzialności karno-wykroczeniowej.

Dokonując oceny wiarygodności występujących w sprawie świadków Sąd stwierdził co następuje: świadkowie R. K. i J. G. są funkcjonariuszami publicznymi policjantami. Krytycznego dnia wykonywali oni jedynie swoje rutynowe obowiązki służbowe i brak jest podstaw do kwestionowania ich wiarygodności i rzetelności.

Świadkowie A. J. i M. T. są bliskimi znajomymi Z. W.. Z tych względów Sąd podszedł do treści ich zeznań z pewna dozą ostrożności. Natomiast za w pełni wiarygodne i rzetelne Sąd uznał występujące w sprawie dowody z dokumentów, a w tym opinię biegłego inż. J. W..

Obwiniony Z. W. działaniem swoim wyczerpał ustawowe znamiona z art. 86 § 1 kw. W dniu 24 września 2016 roku bowiem około godziny 13:15 w J. na skrzyżowaniu ul. (...) z ul. (...) kierując pojazdem marki V. (...) o nr rej. (...) nie zachował należytej ostrożności i nie ustąpił pierwszeństwa pieszemu znajdującemu się w strefie zamieszkania, w wyniku czego doprowadził do jego potrącenia, czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym dla pieszego E. H. oraz przewożonych pasażerów A. J. i M. T..

Jako okoliczności obciążające dla tego obwinionego Sąd uwzględnił wysoki stopień szkodliwości społecznej zarzucanego mu czynu przejawiający się nagminnością tego rodzaju wykroczeń tak na tutejszym terenie jak i w skali całego kraju.

Do okoliczności łagodzących Sąd zaliczył dotychczasową niekaralność sądową Z. W..

- 3 -

Mając na względzie wszystkie powyższe okoliczności Sąd uznał, że właściwą karą zasadniczą dla tego obwinionego będzie kara grzywny. Za współmierna, dostosowaną do stopnia zawinienia i szkodliwości społecznej czynu oraz możliwości majątkowych obwinionego, Sąd uznał grzywnę w kwocie 350 zł. kara w takiej właśnie wysokości spełni swoją odpowiednią rolę społeczną. Orzeczenie o kosztach Sąd wydał w oparciu o przepis art. 118 § 1 kpow. W skład kosztów Sąd zaliczył również koszty opinii biegłego sądowego inż. J. W., których wysokość uzasadniona jest obowiązującymi przepisami i włożonym nakładem pracy.