Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 września 2012 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach I Wydział Cywilny

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 20 września 2012 r. w Katowicach

na rozprawie

sprawy z powództwa W. O. (1)

przeciwko M. M. (1)

o ochronę dóbr osobistych i zapłatę

oraz z powództwa wzajemnego M. M. (1)

przeciwko W. O. (2)

o ochronę dóbr osobistych i zapłatę

na skutek apelacji pozwanego-powoda wzajemnego M. M. (1)

od wyroku Sądu Okręgowego w Katowicach

z dnia 8 marca 2012 r., sygn. akt I C 542/11

1)  zmienia zaskarżony wyrok:

- w punkcie 1, 2 i 3 w ten sposób, że powództwo główne oddala,

- w punkcie 4 i 6 w ten sposób, że znosi wzajemnie koszty postępowania za pierwszą instancję;

2)  oddala apelację w pozostałej części;

3)  znosi wzajemnie koszty postępowania apelacyjnego.

Sygn. akt I ACa 501/12

UZASADNIENIE

Powód W. O. (1) w pozwie skierowanym przeciwko M. M. (1) wniósł o nakazanie pozwanemu opublikowania na łamach miesięcznika (...) w terminie 1 miesiąca od dnia uprawomocnienia się orzeczenia oświadczenia następującej treści „ Ja M. M. (1) członek (...) Związku (...) o znaku wywoławczym (...) przepraszam Pana W. O. (1) członka (...) Związku (...) o znaku wywoławczym (...) pełniącego funkcję Zastępcy Przewodniczącego (...) Komisji (...) (...) Związku (...) za podane w skierowanym do niego piśmie z dnia 27 maja 2011r. przesłanym również do wiadomości Prezesa Zarządu Głównego (...) Związku (...) posługującego się znakiem wywoławczym (...), Przewodniczącego (...) Komisji (...) (...) Związku (...) posługującego się znakiem wywoławczym (...), Prezesa Oddziału Terenowego (...) Związku (...) w K. Pana A. M. posługującego się znakiem wywoławczym (...) oraz Przewodniczącego Komisji (...) Oddziału Terenowego (...) Związku (...) w K. Pana H. J. (1) posługującego się znakiem wywoławczym (...) oczywiście nieprawdziwych informacji jakoby Pan W. O. (1) swoim zachowaniem naruszył moje dobra osobiste oraz popełnił na moją szkodę przestępstwo zniesławienia i zniewagi opisane odpowiednio w dyspozycji art. 212 i 216 kodeksu karnego oraz sugestii jakoby Pan W. O. (1) prezentował postawę sprzeczną z treścią statutu (...) Związku (...), a także za to, że w oparciu o tak sformułowane całkowicie bezpodstawne i nieprawdziwe zarzuty domagałem się od niego rezygnacji z pełnionych funkcji we władzach (...) Związku (...), zamieszczenia stosownych przeprosin w Magazynie (...) i miesięczniku (...) oraz wpłaty kwoty 1.000 zł na konto Rady Szkoły Zespołu Szkół Zawodowych (...) w D., czym naruszyłem jego dobra osobiste w postaci dobrego imienia, czci oraz zaufania niezbędnego do pełnienia funkcji Zastępcy Przewodniczącego (...)Komisji (...) (...) Związku (...)” oraz o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego kwoty 9.500 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu i kosztów procesu.

W uzasadnieniu podał, że jest członkiem (...) Związku (...) i pełni w nim funkcję Zastępcy Przewodniczącego (...) Komisji (...). Pozwany w skierowanym do niego piśmie z dnia 27 maja 2011 r. zawarł oczywiście nieprawdziwe informacje jakoby powód swoim zachowaniem naruszył jego dobra osobiste, uchybił statutowi (...) oraz popełnił na jego szkodę przestępstwo opisane w art. 212 i 216 kk. Przypisywana powodowi w tym piśmie wypowiedź, która miała rzekomo naruszyć dobra osobiste pozwanego oraz skutkować popełnieniem na jego szkodę przestępstwa zniesławienia i zniewagi, nigdy nie została przez powoda udzielona. Skierowanie do powoda i osób piastujących najważniejsze stanowiska w (...) pisma z 27 maja 2011r. narusza jego dobre imię i cześć oraz naraża na utratę zaufania potrzebnego do pełnienia funkcji Zastępcy Przewodniczącego (...) Komisji (...) (...).

Pozwany M. M. (1) w odpowiedzi na pozew z dnia 6 września 2011 r. wniósł o oddalenie powództwa i wniósł przeciwko powodowi pozew wzajemny domagając się nakazania W. O. (1) zamieszczenia w miesięcznikach „ Magazyn (...) w (...) i (...) oświadczenia następującej treści „ Ja W. O. (1) członek (...) Związku (...) o znaku wywoławczym (...), Zastępca Przewodniczącego (...) Komisji (...) przepraszam Pana M. M. (1), członka (...) Związku (...) o znaku wywoławczym (...), wiceprezesa ds. organizacyjnych, sekretarza (...) Oddziału (...) w K., nauczyciela Zespołu Szkół Zawodowych (...) w D. ul. (...), opiekuna (...) Klubu (...) oraz Jego brata K. M. członka (...) o znaku wywoławczym (...), byłego członka Komisji (...) (...) Oddziału (...) w K., emerytowanego nauczyciela (...) im. S. S. w D. za to , że na pytanie przez Przewodniczącego Komisji (...) (...) Oddziału Terenowego (...) w K. Pana H. J. (1) o znaku wywoławczym (...): czy brat K. M. (...) może pełnić funkcję członka w Komisji (...) (...) w K., a M. M. (1) (...) pełnić funkcję sekretarza w Zarządzie tegoż Oddziału w udzielonej mu odpowiedzi zawarłem wulgarne słowa „ najlepiej wyp..ić obu braci M. …” Słowa mojej opinii wygłosił Pan H. J. (1) (...) - na posiedzeniu Zarządu (...) w dniu 12 kwietnia 2011r. , w którym brali udział: Pan A. M. (...) - Prezes (...) w K., Pan A. S. (...) - Wiceprezes ds. finansowych, Skarbnik (...) w K., Pan M. N. (...) - Wiceprezes ds. Sportowych (...) w K., Pan A. K. (...) Wiceprezes ds. kontaktów z administracją publiczną, Pan T. P. (...) Sekretarz Prezydium Zarządu Główne go (...), Pan A. T. (...) - Przedstawiciel (...) do Zarządu Głównego - oprócz wymienionych przysłuchiwali się również inni członkowie (...) Klubu (...), był to bowiem dzień klubowy - więc popełniłem przestępstwo zniesławienia i zniewagi, ponieważ oceniłem wartość braci M. i komunikowałem przynajmniej jednej osobie zarzut odnośnie do postępowania lub właściwości cech - w zamiarze, aby zniewaga do tych osób dotarła. Nie licuje to ze statutem (...). Ponadto ponieważ w Karcie Nauczyciela pedagodzy uzyskali gwarancję ochrony przewidzianą w kodeksie karnym jak dla funkcjonariuszy publicznych, artykuł 63K.N. - nauczyciel, podczas lub w związku z pełnieniem obowiązków służbowych, (w ramach zajęć pozalekcyjnych w tym czasie w pomieszczeniu przebywali również uczniowie) korzysta z ochrony przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych na zasadach określonych w ustawie z dnia 6 czerwca 1997r - Kodeks karny, a M. M. (1) jest również nauczycielem - zobowiązuję się wpłacić kwotę 1.000 zł na konto Rady Szkoły (...) im. S. S. w D. oraz wpłacenie kwoty 1 .000zł na konto Rady Szkoły (...).

W uzasadnieniu swego stanowiska pozwany - powód wzajemny podniósł, że nigdy nie miał zamiaru i nie wypowiadał słów o treści uwłaczającej godności powoda - pozwanego wzajemnego. Dnia 12 kwietnia 2011r. na posiedzeniu zarządu (...), Przewodniczący Komisji (...) (...) H. J. (1) przytoczył w wypowiedzi treść opinii, jaką otrzymał od powoda głównego - Zastępcy Przewodniczącego (...) o treści: „najlepiej wypierdolić obu braci M.” i tymi słowami pozwany i powód wzajemny został znieważony, tym bardziej , że było to posiedzenia zarządu, w którym uczestniczyli także inni krótkofalowcy i uczniowie.

Powód - pozwany wzajemny W. O. (1) w odpowiedzi wniósł o oddalenie

powództwa wzajemnego i zarzucił , że nigdy takich słów nie wypowiadał.

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Okręgowy w Katowicach :

1. nakazał pozwanemu M. M. (1) opublikowanie na łamach miesięcznika (...) w terminie 1 miesiąca od dnia prawomocności wyroku, całostronicowego oświadczenia przy użyciu czcionki o wielkości równej co najmniej czcionce Times New Roman rozmiar 12 następującej treści „Ja M. M. (1) członek (...) Związku (...) o znaku wywoławczym (...) przepraszam Pana W. O. (1) członka (...) Związku (...) o znaku wywoławczym (...) pełniącego funkcję Zastępcy Przewodniczącego(...)Komisji (...) (...) Związku (...) za podane w skierowanym do niego piśmie z dnia 27 maja 2011r. przesłanym również do wiadomości Prezesa Zarządu Głównego (...) Związku (...) posługującego się znakiem wywoławczym (...), Przewodniczącego(...)Komisji (...) (...) Związku (...) posługującego się znakiem wywoławczym (...), Prezesa Oddziału Terenowego (...) Związku (...) w K. Pana A. M. posługującego się znakiem wywoławczym (...) oraz Przewodniczącego Komisji (...) Oddziału Terenowego (...) Związku (...) w K. Pana H. J. (1) posługującego się znakiem wywoławczym (...) oczywiście nieprawdziwych informacji jakoby Pan W. O. (1) swoim zachowaniem naruszył moje dobra osobiste oraz popełnił na moją szkodę przestępstwo zniesławienia i zniewagi opisane odpowiednio w dyspozycji art. 212 i 216 kodeksu karnego oraz sugestii jakoby Pan W. O. (1) prezentował postawę sprzeczną z treścią statutu (...) Związku (...), a także za to, że w oparciu o tak sformułowane całkowicie bezpodstawne i nieprawdziwe zarzuty domagałem się od niego rezygnacji z pełnionych funkcji we władzach (...) Związku (...), zamieszczenia stosownych przeprosin w Magazynie (...) i miesięczniku (...) oraz wpłaty kwoty 1.000 zł na konto Rady Szkoły Zespołu Szkół Zawodowych (...) w D., czym naruszyłem jego dobra osobiste w postaci dobrego imienia, czci oraz zaufania niezbędnego do pełnienia funkcji Zastępcy Przewodniczącego(...)Komisji (...) (...) Związku (...);

2. upoważnił powoda W. O. (1) do opublikowania powyższego oświadczenia na koszt pozwanego głównego, a to w przypadku niewykonania przez niego wyroku w tym zakresie w terminie 1 miesiąca od daty jego prawomocności;

3. w pozostałej części powództwo główne oddalił;

4. zasądził od pozwanego M. M. (1) na rzecz powoda głównego kwotę 600 zł tytułem zwrotu kosztów sądowych i kwotę 394 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego;

5. powództwo wzajemne oddalił;

6. zasądził od powoda wzajemnego M. M. (1) na rzecz pozwanego wzajemnego W. O. (1) kwotę 540 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu ustalił, iż strony są wieloletnimi członkami (...) Związku (...). Powód główny W. O. (1) od czterech lat pełni w nim funkcję Zastępcy Przewodniczącego (...) Komisji (...), a pozwany główny M. M. (1) od grudnia 2010r. pełni w nim funkcję Wice Prezesa d/s administracyjnych, Sekretarza Zarządu (...) Oddziału Terenowego (...) w K.. W grudniu 2010r na Walnym Zebraniu Członków (...) Oddziału Terenowego (...) dokonano wyboru władz związku na kadencję 2010 – 2014. Do Oddziałowej Komisji (...) wybrano między innymi „kolegę” K. o znaku wywoławczym (...), a do Zarządu (...)kolegę” M. o znaku wywoławczym (...). Dnia 12 grudnia 2010r. odbyło się posiedzenie Oddziałowej Komisji (...), na którym wybrano jako Przewodniczącego H. J. (1).

W styczniu 2011r. H. J. (1) powziął informację, iż członek Oddziałowej Komisji (...) K. M. (...) jest bratem członka Zarządu (...) M. M. (1) (...). W związku z tym i z racji pełnionej funkcji, dnia 27 lutego 2011r. o opinię, czy taka sytuacja jest dopuszczalna zwrócił się do Prezesa (...), Przewodniczącego Głównej Komisji (...) i powoda głównego - Zastępcy Przewodniczącego (...). Tego samego dnia, powód główny drogą mailową w odpowiedzi na to zapytanie stwierdził, że: „ . . .według mnie jeden z nich powinien zrezygnować. ... Dla mnie obaj powinni zrezygnować, obaj nie znają podstawowych przepisów i to ich na wstępie dyskwalifikuje. Odpowiedź prawną powinien podać ci prawnik związku poprzez Sekretariat (...). Dnia 28 lutego 2011r. w zasadzie tożsame odpowiedzi H. J. (1) udzielili Przewodniczący (...) Komisji (...) J. S. i Prezes (...) P. S., przy czym jego odpowiedź była poparta opinią prawnika związku, że jeden z braci M. winien zrezygnować. Dnia 12 kwietnia 2011r. odbyło się posiedzenie Zarządu (...), odbyło się ono w pomieszczeniach (...) Klubu (...) na terenie Zespołu Szkół Zawodowych (...) w D., której to szkole pozwany i powód wzajemny jest nauczycielem i opiekunem (...) klubu (...). W toku obrad wystąpił pan H. J. (1), który jest Prezesem Zarządu (...) Oddziału Terenowego (...) w K. i przedstawił sytuację braci M.. Powołując się na otrzymaną drogą mailową od powoda głównego opinię w podsumowaniu oświadczył, iż „kolega W. najlepiej to podsumował - obydwu wypierdolić”. Na posiedzeniu tym obecni byli między innymi A. M. – Prezes (...), A. S.- Wiceprezes ds finansowych, Skarbnik (...), M. N.- Wiceprezes ds Sportowych (...),A. K.- Wiceprezes ds kontaktów z administracją publiczną, T. P.- Sekretarz (...) Zarządu (...) (...), A. T.- Przedstawiciel (...) do Zarządu Głównego, pozwany główny (który był protokolantem) i jego brat K. M. - członek Oddziałowej Komisji (...), a że był to tzw. „dzień klubowy” przypadkowymi słuchaczami obrad posiedzenia byli również inni członkowie (...) Klubu (...), w tym uczniowie (...).

Według świadka H. J. (1), sens tej „opinii” wiernie oddawał słowa powoda głównego, choć nie był pewien czy dokładnie takich słów on użył. Tuż po tym wystąpieniu, K. M. na ręce H. J. (1) złożył rezygnację z funkcji członka Oddziałowej Komisji (...). Protokół podpisał Prezes (...) A. M.. Pozwany i powód głównego M. M. (1) poczuł się poniżony i znieważony, zwłaszcza, że w posiedzeniu uczestniczyli uczniowie. Dlatego w dniu 27 maja 2011 r. wystosował do niego odbioru pismo, w którym zarzucił mu, że swoim zachowaniem naruszył jego dobra osobiste, uchybił statutowi (...) oraz popełnił na jego szkodę przestępstwo opisane w art. 212 i 216 kk, a w konsekwencji zażądał od niego rezygnacji z pełnionych funkcji we władzach (...), zamieszczenia stosowych przeprosin i wpłaty kwoty 1.000 zł na konto Rady Szkoły (...). Jednocześnie pismo to drogą elektroniczną przesłał do wiadomości Prezesa Zarządu Głównego (...) Komisji (...) (...) J. S., Prezesa Oddziału Terenowego (...) w K. A. M., Przewodniczącego Komisji (...) Oddziału Terenowego (...) w K. H. J. (1), a otrzymali je też automatycznie pozostali członkowie Zarządu (...) w K. i Oddziałowej Komisji (...). Według powoda - pozwanego wzajemnego W. O. (1) treść powyższego pisma, przesłanego do wiadomości wskazanym w nim osobom oraz innym, naruszyła jego dobra osobiste w postaci dobrego imienia, czci oraz naraziły go na utratę zaufania potrzebnego do pełnienia szczególnej, bo nadzorczej i poniekąd rozjemczej funkcji Zastępcy Przewodniczącego (...) Komisji (...) .

W ocenie sądu pierwszej instancji zasadne jest powództwo główne, a powództwo wzajemne na uwzględnienie nie zasługuje. Jak wynika bowiem z zebranego w sprawie materiału dowodowego W. O. (3) nie był autorem przypisywanych mu słów zacytowanych przez H. J. (2). Natomiast M. M. (1) naruszył dobra osobiste W. O. (4). Pismo, które do niego przesłał naruszało jego dobra osobiste, zwłaszcza, że przesłał je „bez jakiejkolwiek konfrontacji i weryfikacji” i „to nie wyłącznie do jego adresata” lecz także do wiadomości innych osób.

Od wyroku tego wniósł apelację pozwany i powód wzajemny. Zaskarżył wyrok w całości. Domagał się uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.

Zarzucił, iż jego reakcja na usłyszane na posiedzeniu zarządu słowa była całkowicie usprawiedliwiona. H. J. (1) na posiedzeniu zarządu zacytował słowa W. O. (1), które poniżyły go, słowa te zostały zaprotokołowane. Spowodowało to reakcję z jego strony w postaci listu do W. O. (1).

Sąd Apelacyjny zważył co następuje :

Apelacja pozwanego i powoda głównego jest częściowo zasadna, a to w części dotyczącej uwzględnienia powództwa głównego, w pozostałej części na uwzględnienie nie zasługuje.

Za prawidłowe uznać należy poczynione przez sąd pierwszej instancji ustalenia faktyczne. Dokonując tych ustaleń nie przekroczył sąd pierwszej instancji zasady swobodnej oceny dowodów. Prawidłowo m.in. ustalił, iż nie ma podstaw do przypisania powodowi głównemu autorstwa słów „ najlepiej wy…lić obu braci M.”. Z treści maila wysłanego przez powoda głównego do H. J. (1) z dnia 27 lutego 2011r. (k – 60) wynika, iż powód nie użył słów wulgarnych, a jedynie w odpowiedzi na zapytanie prawne stwierdził, że „jeden lub obaj powinni zrezygnować”. Zatem zebrany w sprawie materiał dowodowy, jak trafnie wskazał sąd pierwszej instancji nie dawał podstaw do przypisania powodowi głównemu autorstwa obraźliwych w stosunku do pozwanego głównego słów. Świadek H. J. (1) w swych zeznaniach wyjaśnił, że nie jest pewien czy powód użył dokładnie takich słów jakie on zacytował na zebraniu. Pozwany i powód wzajemny nie wskazał żadnych innych dowodów na potwierdzenie, że powód główny faktycznie takich słów użył, powód główny zaprzeczył aby użył takiego sformułowania w stosunku do braci M., dlatego też trafnie ustala sąd pierwszej instancji, że nie ma podstaw do przyjęcia aby istotnie powód słowa zacytowane przez H. J. (1) wypowiedział. Zatem trafnie przyjął, że powód główny nie naruszył dóbr osobistych pozwanego i powoda wzajemnego i trafnie powództwo wzajemne oddalił. W apelacji dotyczącej tej części wyroku pozwany i powód wzajemny nie wskazuje żadnych okoliczności, które mogłyby podważyć dokonane przez sąd pierwszej instancji ustalenia faktyczne. Zarzut, że p. H. J. (1) wprowadził pozwanego i innych uczestników posiedzenia w błąd, nie może skutkować odpowiedzialnością powoda głównego. Toteż apelacja w części dotyczącej powództwa wzajemnego jako niezasadna skutku odnieść nie mogła i należało ją oddalić na mocy art. 385 kpc.

Zasadna jest natomiast apelacja w części dotyczącej uwzględnienia przez sąd powództwa głównego. W ocenie Sądu Apelacyjnego stanowisko sądu pierwszej instancji w tej części uznać należy za błędne. Z ustaleń poczynionych przez sąd pierwszej instancji, które uznać należy za prawidłowe wynika, iż na posiedzeniu Zarządu (...), które odbyło się w pomieszczeniach (...) Klubu (...) na terenie Zespołu Szkół Zawodowych (...) w D., w której to szkole pozwany i powód wzajemny jest nauczycielem i opiekunem (...) klubu (...) - pan H. J. (1), który jest Prezesem Zarządu (...) Oddziału Terenowego (...) w K. mówiąc o sytuacji braci M. oświadczył, iż „kolega W. najlepiej to podsumował - obydwu wypierdolić ”. Na posiedzeniu tym obecni byli między innymi A. M.– Prezes (...), A. S.- Wiceprezes ds. finansowych, Skarbnik (...), M. N.- Wiceprezes ds Sportowych (...),A. K.- Wiceprezes ds kontaktów z administracją publiczną, T. P.- Sekretarz Prezydium Zarządu Głównego (...),A. T.- Przedstawiciel (...) do Zarządu Głównego, pozwany główny (który był protokolantem) i jego brat K. M. - członek Oddziałowej Komisji (...), a że był to tzw. „dzień klubowy” przypadkowymi słuchaczami obrad posiedzenia byli również inni członkowie (...) Klubu (...), w tym uczniowie (...). H. J. (1) nie zaprzeczał by takich słów użył, słyszeli je wszyscy obecni na posiedzeniu.

Zgodnie z art. 23 kc dobra osobiste człowieka, jak w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska, pozostają pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach. Z mocy art. 24 § 1 kc ten, czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne. W razie dokonanego naruszenia może on także żądać, ażeby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności ażeby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie.

Błędnie, w ocenie Sądu Apelacyjnego przyjął sąd pierwszej instancji, iż powodowi głównemu w tym stanie rzeczy służy roszczenie o przeproszenie.

Przede wszystkim wskazać należy, iż oceny czy doszło do naruszenia dóbr osobistych i czy zachodzą przesłanki do zastosowania któregoś ze środków ochronnych przewidzianych w art. 24 kc należy dokonywać w świetle konkretnego stanu faktycznego stosując kryteria obiektywne. Zatem na ocenę sądu muszą mieć wpływ okoliczności w jakich pozwany i powód wzajemny zdecydował się na napisanie pisma z dnia 27 maja 2011r. do powoda głównego. Na posiedzeniu Zarządu (...) p. H. J. (1) , który jest Prezesem Zarządu (...) Oddziału Terenowego (...) w K. stwierdził, że powód główny użył w stosunku do pozwanego i powoda wzajemnego obraźliwych słów i przytoczył je dosłownie w obecności wszystkich tam obecnych tj. między innymi A. M.–Prezesa (...), A. S.- Wiceprezesa ds finansowych, Skarbnika (...), M. N.- Wiceprezesa ds Sportowych (...),A. K.- Wiceprezesa ds kontaktów z administracją publiczną, T. P.- Sekretarza Prezydium Zarządu Głównego (...), A. T.- Przedstawiciela (...) do Zarządu Głównego, pozwanego głównego i jego brata K. M. oraz innych osób uczestniczących w tym zebraniu, członków (...) Klubu (...), w tym uczniów (...). Słowa, których użył H. J. (1) bez wątpienia w tych okolicznościach i w takim gronie uraziły i obraziły powoda. Podkreślić należy, iż słowa te padły z ust Prezesa Zarządu (...) Oddziału Terenowego (...) w K. podczas oficjalnej części posiedzenia , zostały zaprotokołowane. Trudno więc, wbrew stanowisku sądu pierwszej instancji przyjąć aby pozwany i powód wzajemny miał podstawy nie wierzyć w informację podaną na posiedzeniu Zarządu (...) przez Prezesa Zarządu (...) Oddziału Terenowego (...). Nie była to bowiem informacja powtarzana w kuluarach lecz podana na oficjalnej części posiedzenia i to w obecności wszystkich obecnych na posiedzeniu. W okolicznościach sprawy pozwany i powód wzajemny miał prawo czuć się urażony i obrażony, nie było też podstaw aby wątpił w prawdziwość słów przewodniczącego. Dlatego też w ocenie Sądu Apelacyjnego w tych okolicznościach pozwany i powód wzajemny wykazał, że jego działania nie można uznać za bezprawne. Wystosował bowiem pismo z dnia 27 maja 2011r. (k. 6) do powoda głównego mając usprawiedliwione okolicznościami sprawy przekonanie, że powód główny faktycznie użył w stosunku do niego słów zacytowanych przez H. J. (2). Pismo, które wysłał do powoda nie zawiera żadnych wulgarnych czy nieadekwatnych do okoliczności sprawy sformułowań. Pozwany i powód wzajemny wyjaśnia okoliczności, w których został obrażony i domaga się stosownego przeproszenia. Nie można także podzielić stanowiska sądu pierwszej instancji, iż tylko w wypadku gdyby pozwany i powód wzajemny przesłał to pismo tylko do powoda i pozwanego wzajemnego jego działanie nie byłoby bezprawne, - co wskazuje, że w ocenie sądu pierwszej instancji bezprawność działania pozwanego i powoda wzajemnego polega nie na samym przesłaniu pisma powodowi i pozwanemu wzajemnemu lecz na przesłaniu tego pisma do wiadomości innych jeszcze osób - wskazać bowiem trzeba, że pozwany i powód wzajemny przesłał to pismo do wiadomości tylko tych osób, które brały udział w posiedzeniu z dnia 12 kwietnia 2012r. i były świadkami zdarzenia. Wskazać przy tym należy, iż osoby te z racji uczestnictwa w posiedzeniu zarządu i tak o zdarzeniu wiedziały.

Dlatego też zdaniem sądu pierwszej instancji działania pozwanego i powoda wzajemnego nie można uznać za bezprawne w rozumieniu art. 24 §1 kc, zatem zaskarżony wyrok należało z mocy art. 386§1 kpc zmienić i powództwo główne oddalić. Z uwagi na fakt , że oba powództwa główne i wzajemne zostały oddalone z mocy art. 100 kpc należało znieść wzajemnie koszty procesu za I instancję.

O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono także na mocy art. 100kpc.