Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W dniu 06 maja 2014 r. (...) 1 (...) (...) (...) W. wystąpił przeciwko W. K. z pozwem o zapłatę kwoty 871,58 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, powód wniósł nadto o zasądzenie od pozwanego na jego rzecz zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wywiedzionego powództwa powód wskazał, że dochodzi od pozwanego zapłaty powyższej sumy na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 04 lipca 2011 r., w oparciu o którą nabył od (...) S.A. przysługującą temu podmiotowi wobec pozwanego wierzytelność wynikającą z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Strona powodowa wskazała przy tym, że wezwała W. K. do dobrowolnej zapłaty spornej kwoty, jednakże do dnia wniesienia pozwu pozwany nie uiścił żądanej z tego tytułu sumy.

( pozew - k. 2 - 3)

W dniu 08 maja 2014 r. tut. Sąd wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym nakazał pozwanemu W. K., aby zapłacił na rzecz powoda w całości żądaną sumę wraz z kosztami postępowania, lub też aby wniósł sprzeciw w terminie 14 dni od doręczenia przedmiotowego nakazu.

(nakaz zapłaty - k. 13)

W przewidzianym ustawą terminie pozwany W. K. wniósł sprzeciw od powyższego nakazu zaskarżając go w całości i domagając się oddalenia wywiedzionego powództwa oraz zasądzenia od powoda na jego rzecz zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany podniósł, że jego zdaniem wywiedzione żądanie jest bezzasadne, bowiem dotyczy prawdopodobnie nieuregulowanej polisy OC z tytułu posiadania pojazdu mechanicznego marki R., jednakże, według jego twierdzeń, w okresie, za który powód domaga się zapłaty składki, pozwany nie był już jego właścicielem, a zatem brak jest podstaw do żądania od niego należności z tego tytułu. Pozwany wskazał również, że nawet przyjmując, iż wywiedzione powództwo jest uzasadnione, winno ulec oddaleniu ze względu na przedawnienie, którego termin, zgodnie z art. 819 § 1 k.c., upłynął w 2012 r.

(sprzeciw od nakazu zapłaty - k. 17 - 18)

W odpowiedzi na sprzeciw z dnia 13 kwietnia 2017 r. w pierwszej kolejności strona powodowa wskazała na niezasadność podniesionego przez powoda zarzutu przedawnienia roszczenia w związku z tym, iż pomiędzy stronami toczyło się już postępowanie w tej sprawie, wszczęte w elektronicznym postępowaniu upominawczym i zakończone postanowieniem o umorzeniu postępowania wydanym przez Sąd Rejonowy w Tarnowie w dniu 21 grudnia 2012 r., które to postępowanie, zdaniem powoda, przerwało bieg terminu przedawnienia. Ponadto powód podniósł, że pozwany nie uiścił na rzecz pierwotnego wierzyciela należności z tytułu składki ubezpieczeniowej w wysokości 559 zł za okres ubezpieczenia od dnia 21 grudnia 2009 r. do dnia 21 grudnia 2010 r., zaś zbywając pojazd w dniu 05 grudnia 2009 r. nie dopełnił spoczywającego na nim obowiązku powiadomienia dotychczasowego ubezpieczyciela o fakcie zbycia i o danych osobowych nabywcy. A zatem pozwany ponosi solidarną odpowiedzialność z nabywcą pojazdu za zapłatę składki ubezpieczeniowej, bowiem ubezpieczyciel (...) S.A. nie otrzymał informacji o zbyciu pojazdu i o danych nabywcy w przewidzianym ustawą terminie.

(pismo – k. 43 - 44)

W piśmie procesowym z dnia 01 sierpnia 2017 r. pozwany podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie i zakwestionował legitymację czynną powoda wskazując, że wywiedzione powództwo jest bezpodstawne bowiem strona powodowa nie przedstawiła dowodu wskazującego na skuteczne nabycie przez niego wierzytelności względem pozwanego. Pozwany podniósł również zarzut oparty na dyspozycji art. 5 k.c. i wskazał, że powód w sposób rażący naruszył zasady współżycia społecznego.

(pismo procesowe – k. 58 – 60)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwanego W. K. jako ubezpieczonego i ubezpieczającego łączyła z (...) S.A. jako ubezpieczycielem umowa ubezpieczenia posiadacza pojazdu mechanicznego od odpowiedzialności cywilnej, potwierdzona polisą nr (...). Jej przedmiotem było świadczenie przez ubezpieczyciela ochrony ubezpieczeniowej z tytułu posiadania przez pozwanego samochodu marki R. (...), nr rej. (...).

(okoliczności niesporne; dowód: pismo – k. 46)

W dniu 05 grudnia 2009 r. W. K. zbył w drodze umowy kupna – sprzedaży przedmiotowy pojazd na rzecz G. B.. Nie zawiadomił jednak pisemnie ubezpieczyciela o facie zbycia przedmiotowego pojazdu ani o danych jego nabywcy.

(okoliczności niesporne; dowód: umowa kupna – sprzedaży – k. 36)

Na podstawie umowy ubezpieczenia łączącej pozwanego W. K. z (...) S.A., ubezpieczyciel świadczył na jego rzecz ochronę ubezpieczeniową OC z tytułu posiadania sprzedanego pojazdu marki R. (...), nr rej. (...) w okresie od 21 grudnia 2009 r. do dnia 21 grudnia 2010 r. Składka z tytułu powyższego ubezpieczenia wynosiła 559 zł i termin jej zapłaty upływał z dniem 21 grudnia 2009 r.

(okoliczności niesporne; dowód: pismo – k. 46)

Pozwany nie uiścił na rzecz ubezpieczyciela powyższej kwoty tytułem składki ubezpieczeniowej.

(okoliczności niesporne)

W dniu 04 lipca 2011 r. pomiędzy powodem a (...) S.A. z siedzibą w S. została zawarta umowa przelewu wierzytelności opisanych w załączniku nr 1 do umowy. W załączniku tym wskazana została m.in. wierzytelność w/w Towarzystwa (...) wobec W. K. w wysokości 559 zł, wynikająca z umowy ubezpieczenia posiadany pojazdów mechanicznych, potwierdzona polisą nr (...). Wierzytelność wobec W. K. została ujawniona w księgach rachunkowych powodowego (...). Pozwany został zawiadomiony o przelewie wierzytelności pismem skierowanym do niego przez ubezpieczyciela.

(dowód: umowa przelewu wierzytelności - k. 9 - 10, wyciąg z załącznika nr 1 – k. 75, wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu - k. 5, zawiadomienie o przelewie wierzytelności – k. 7 verte)

Powód – jako nabywca wierzytelności - w piśmie z dnia 20 lipca 2011 r., wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 673,48 zł w terminie do dnia 27 lipca 2011 r.

(dowód: wezwanie do zapłaty – k. 6)

W związku z tym, że W. K. nie uiścił na rzecz cesjonariusza żądanej sumy, w dniu 19 kwietnia 2012 r. powód (...) 1(...) W. wystąpił przeciwko pozwanemu z pozwem o zapłatę nieuiszczonej składki wraz z odsetkami w elektronicznym postępowaniu upominawczym. W dniu 07 maja 2012 r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie wydał nakaz zapłaty, który następnie – postanowieniem z dnia 28 sierpnia 2012 r. – został uchylony, zaś sprawa została przekazana do Sądu właściwości ogólnej pozwanego, tj. do Sądu Rejonowego w Tarnowie. Sąd ten, postanowieniem z dnia 21 grudnia 2012 r., umorzył postępowanie w sprawie wobec nieuzupełnienia przez powoda braków formalnych pozwu w trybie art. 505 (37) § 1 k.p.c. w zw. z art. 505 (33) § 1 k.p.c.

(okoliczności niesporne; dowód: postępowanie w (...) k. 48 – 54)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zgromadzonych w aktach sprawy i wymienionych powyżej dowodów z dokumentów. Dowody te, w zakresie w jakim stanowiły podstawę poczynionych w niniejszej sprawie ustaleń faktycznych, tworzą zasadniczo spójny i niebudzący wątpliwości w świetle wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, a przez to zasługujący na wiarę materiał dowodowy. Stwierdzić należy, że żadna ze stron nie poddawała w wątpliwości ich wiarygodności i mocy dowodowej, a również i Sąd nie dopatrzył się w nich niczego, co uzasadniałoby powzięcie wątpliwości w tym zakresie z urzędu. Należy dodać, że okoliczności bezsporne w ogóle nie wymagały wykazywania ich prawdziwości za pomocą dowodów zgodnie z treścią art. 229 - 230 k.p.c. albowiem zostały przez strony wprost przyznane, bądź też nie zostały zaprzeczone, co zostało przez Sąd ocenione na zasadzie przywołanych przepisów.

Sąd zważył, co następuje:

W niniejszej sprawie powód wywodził, że na podstawie umowy przelewu wierzytelności, zawartej w dniu 04 lipca 2011 r., nabył od (...) S.A. wierzytelność przysługującą temu podmiotowi wobec pozwanego W. K. z tytułu nieuiszczenia należnej cedentowi składki ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych z tytułu świadczenia na rzecz pozwanego ochrony ubezpieczeniowej w związku z posiadaniem przez niego pojazdu marki R. (...), nr rej. (...) w okresie od 21 grudnia 2009 r. do 21 grudnia 2010 r. Z kolei pozwany, wnosząc o oddalenie wywiedzionego powództwa, zaprzeczył istnieniu zobowiązania po jego stronie argumentując, że przed powyższym okresem ubezpieczenia zbył pojazd na rzecz osoby trzeciej. Podniósł także zarzut przedawnienia wywiedzionego roszczenia, zakwestionował legitymację czynną powoda oraz powołał się na dyspozycję art. 5 k.c. wskazując, że powód czyni ze swojego prawa użytek w sposób sprzeczny z zasadami współżycia społecznego.

Zdaniem Sądu wszystkie zarzuty podniesione przez pozwanego okazały się nieuzasadnione, zaś powód wykazał zgłoszone roszczenie zarówno co do zasady, jak i co do wysokości.

Po pierwsze, nie ma bowiem wątpliwości, że sporne roszczenie o zapłatę składki ubezpieczeniowej na rzecz (...) S.A. z tytułu świadczenia ochrony OC za okres od 21 grudnia 2009 r. do 21 grudnia 2010 r., służące ubezpieczycielowi wobec pozwanego, rzeczywiście powstało. Pozwany nie kwestionował bowiem faktu, że łączyła go z w/w podmiotem umowa ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, której przedmiotem był samochód marki R. (...), nr rej. (...). Co prawda nie ma sporu co do tego, że W. K. zbył tenże pojazd w dniu 05 grudnia 2009 r., ale brak dowodów na to, aby dopełnił on ustawowego obowiązku i powiadomił Towarzystwo (...) o dokonaniu sprzedaży pojazdu objętego ubezpieczeniem w terminie 30 dni wraz z przekazaniem danych nabywcy. Zgodnie bowiem z dyspozycją art. 32 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, (...) (...) (w brzmieniu obowiązującym w dacie zawarcia przez pozwanego umowy sprzedaży samochodu) zbywca pojazdu mechanicznego jest obowiązany do przekazania nabywcy dokumentów potwierdzających zawarcie umowy ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych oraz do powiadomienia zakładu ubezpieczeń, w terminie 30 dni od dnia zbycia pojazdu mechanicznego, o fakcie zbycia tego pojazdu i o danych osobowych nabywcy (ust. 1). Zbywca pojazdu mechanicznego ponosi wraz z nabywcą odpowiedzialność solidarną wobec zakładu ubezpieczeń za zapłatę składki ubezpieczeniowej należnej zakładowi ubezpieczeń za okres do dnia powiadomienia zakładu ubezpieczeń o okolicznościach, o których mowa w ust. 1 (ust. 4). Z kolei zgodnie z art. 366 § 1 k.c. kilku dłużników może być zobowiązanych w ten sposób, że wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna, a zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych (solidarność dłużników). A zatem, skoro pozwany nie wykazał, aby dopełnił ustawowego obowiązku zawiadomienia ubezpieczyciela o zbyciu pojazdu, wraz z jego nabywcą odpowiada solidarnie za zapłatę składki – również za okres, jak w niniejszej sprawie, kiedy nie był już właścicielem pojazdu. Z kolei powód jest uprawniony do żądania zapłaty całego zobowiązania z tego tytułu wyłącznie od pozwanego jako zbywcy samochodu. Wysokość należnej ubezpieczycielowi składki za okres od 21 grudnia 2009 r. do 21 grudnia 2010 r. nie była przez pozwanego kwestionowana.

Wobec powyższego należało dojść do wniosku, że wywiedzione powództwo zostało przez stronę powodową wykazane zarówno co do zasady, jak i co do wysokości.

Również zgłoszony przez pozwanego zarzut przedawnienia okazał się niezasadny. Według treści art. 819 § 1 k.c. roszczenia z umowy ubezpieczenia przedawniają się z upływem lat trzech. Przy czym, po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia. Jednakże zrzeczenie się zarzutu przedawnienia przed upływem terminu jest nieważne (art. 117 § 2 k.c.). Zgodnie z art. 120 § 1 zd. 1 k.c. bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. A zatem w okolicznościach niniejszej sprawie bieg terminu przedawnienia roszczenia wywiedzionego przez powoda rozpoczął się z dniem 22 grudnia 2009 r. i upłynąłby w dniu 22 grudnia 2012 r. Bieg przedawnienia został jednak skutecznie przerwany postępowaniem wszczętym w elektronicznym postępowaniu upominawczym tj. pozwem wniesionym w dniu 19 kwietnia 2012 r. – na zasadzie przewidzianej w treści art. 123 § 1 pkt. 1 k.c. - następnie zakończonym postanowieniem o umorzeniu postępowania, wydanym przez Sąd Rejonowy w Tarnowie w dniu 21 grudnia 2012 r. (I C 1178/12), a po jego przerwaniu rozpoczął bieg na nowo zgodnie z zasadami przewidzianymi w treści art. 124 § 1 k.c. Przed upływem kolejnego 3 – letniego terminu przedawnienia powód wystąpił z pozwem w niniejszej sprawie. Wywiedzione żądanie nie jest więc przedawnione.

Zdaniem Sądu brak jest również podstaw do uznania za słuszny zgłoszonego przez pozwanego zarzutu braku legitymacji czynnej po stronie powoda. Złożył on bowiem do akt umowę przelewu wierzytelności, zawartą w dniu 04 lipca 2011 r. na zasadach przewidzianych w treści art. 509 § 1 i 2 k.c. z pierwotnym wierzycielem pozwanego, jak również wyciąg z załącznika nr 1 do tejże umowy, z którego wynika, że objęta powyższym przelewem została również wierzytelność służąca (...) S.A. wobec pozwanego W. K.. Nie ma także, według stanowiska Sądu, żadnych podstaw do uznania, aby działania powoda w jakikolwiek sposób naruszały zasady współżycia społecznego (które zresztą nie zostały przez pozwanego skonkretyzowane w zarzutach stawianych przeciwnikowi procesowemu) a tym samym aby powództwo podlegało oddaleniu w oparciu o treść art. 5 k.c.

Mając powyższe na uwadze w pkt. 1 wyroku Sąd zasądził od pozwanego W. K. na rzecz powoda kwotę 871,58 zł, na którą złożyły się: świadczenie główne w wysokości 559 zł oraz odsetki skapitalizowane za okres od dnia wymagalności roszczenia tj. od dnia 22 grudnia 2002 r. do dnia poprzedzającego wniesienie pozwu, należne powodowi na podstawie art. 481 § 1 k.c. Nadto Sąd zasądził dalsze odsetki od tej sumy od dnia wniesienia pozwu tj. od 06 maja 2014 r. do dnia zapłaty – na podstawie art. 482 § 1 k.c.

O kosztach procesu Sąd rozstrzygnął zgodnie z zasadą odpowiedzialności za jego wynik, przewidzianą w treści art. 98 § 1 i 3 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę jest obowiązana zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. W związku z tym Sąd zasądził od pozwanego jako strony w całości przegrywającej niniejsze postępowanie na rzecz powoda zwrot poniesionych przez niego kosztów procesu, na które złożyły się: kwota 30 zł uiszczona tytułem opłaty od pozwu, 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz 180 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w wysokości stawki minimalnej, ustalonej na podstawie § 6 pkt. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (…).