Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 kwietnia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Katarzyna Cichocka

Protokolant: st. sekr. sąd. Małgorzata Grabowska

Prokurator Prokuratury Rejonowej: J. R. (1)

po rozpoznaniu w dniach: 09.03.2018 r. i 13.04.2018 r. sprawy:

D. K.

s. P. i E. z domu S.

ur. (...) w K.

oskarżonego o to, że:

I. W dniu 23 czerwca 2017 roku w K., używając przemocy wobec S. I. w postaci uderzania go pięścią i kopiąc nogą, spowodował u wymienionego obrażenia ciała w postaci: złamanie podstawy paliczka dalszego palca V ręki lewej z uszkodzeniem aparatu wyprostnego, rana tłuczona bródki po stronie prawej, złamanie zęba IV dolnego po stronie prawej z raną tłuczoną wargi dolnej długości ok. 1,5 cm, które to obrażenia powodują naruszenie prawidłowej czynności narządu ciała na okres powyżej siedmiu dni, przy czym czynu tego dokonał w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne

tj. o czyn z art.157§1 kk w zw. z art.64§1 kk

II. W dniu 23 czerwca 2017 roku w K., używając przemocy wobec P. I. w postaci uderzania go pięścią i kopiąc nogą, spowodował u wymienionego obrażenia ciała w postaci: stłuczenie głowy - wstrząśnienie mózgu w wywiadzie, stłuczenie z krwiakiem kciuka prawego, które to obrażenia powodują naruszenie prawidłowej czynności narządu ciała na okres poniżej siedmiu dni, przy czym czynu tego dokonał w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne

tj. o czyn z art.157§2 kk w zw. z art.64§1 kk

I.  oskarżonego D. K. uznaje za winnego popełnienia zarzucanych czynów i za to :

- za czyn z pkt I z mocy art.157§1 kk w zw. z art.64§1 kk skazuje go, zaś na podstawie art.157§1 kk wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności,

- za czyn z pkt II z mocy art.157§2 kk w zw. z art.64§1 kk skazuje go, zaś na podstawie art.157§2 kk wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  na podstawie art.85 kk, art.86§1 kk w miejsce orzeczonych jednostkowy kar pozbawienia wolności wymierza karę łączną 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności,

III.  na podstawie art.46§2 kk orzeka od oskarżonego nawiązki na rzecz pokrzywdzonych:

- S. I. w kwocie 4000 (cztery tysiące) złotych za czyn z pkt I,

- P. I. w kwocie 1000 (jeden tysiąc) złotych za czyn z pkt II

IV.  na podstawie art.624§1 kpk zwalnia oskarżonego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Sygn. akt. II K 514/17

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 23 czerwca 2017 roku około godz. 20.00 S. I. wraz ze swoim synem P. I. przebywali przy ul. (...) w K., gdzie rozładowywali rzeczy z busa do garażu. S. I. siedział w samochodzie, natomiast P. I. był wewnątrz garażu. W pewnym momencie podszedł do nich D. K. wraz z nieznaną dziewczyną. Pomiędzy S. I. a D. K. doszło do wymiany zdań. D. K. zaczął zachowywać się agresywnie i kopać w drzwi samochodu pokrzywdzonego. S. I. zawołał na pomoc syna. Gdy P. I. wyszedł z garażu D. K. zaczął uciekł. P. I. pobiegł za nim. W pewnym monecie P. I. otrzymał silne uderzenie w głowę, na skutek czego upadł. Wówczas D. K. zaczął go kopać, a następnie usiadł na nim i zaczął uderzać go pięścią w okolice głowy. W tym czasie dobiegł do wymienionych S. I. i zepchnął D. K. z syna. Gdy S. I. próbował zadzwonić na policję, D. K. uderzył go pięścią w twarz, na skutek czego ten się przewrócił, a następnie go kopnął.

Wskutek ciosów zadawanych przez D. K. S. I. doznał obrażeń ciała w postaci: złamania podstawy paliczka dalszego palca V ręki lewej z uszkodzeniem aparatu wyprostnego, rany tłuczonej bródki po stronie prawej, złamanie zęba IV dolnego po stronie prawej z raną tłuczoną wargi dolnej długości ok. 1,5 cm. Powyższe brażenia spowodowały naruszenie prawidłowej czynności narządu ciała na okres powyżej siedmiu dni.

Natomiast P. I. doznał obrażeń ciała w postaci: stłuczenia głowy - wstrząśnienie mózgu, stłuczenia z krwiakiem kciuka prawego, które to obrażenia spowodowały naruszenie prawidłowej czynności narządu ciała na okres poniżej siedmiu dni.

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie: zeznań świadków: S. I. k.6,117v-118, P. I. k.12,126-126v, dokumentacji medycznej k. 15, opinii sądowo – lekarskiej k. 21, protokołów okazania osoby k. 45-47, k.48-50, dokumentacji fotograficznej k. 125.

Oskarżony D. K. w trakcie postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Wskazał, iż był wtedy pijany i zaatakował dwóch mężczyzn na ul. (...) w rejonie garaży. Wskazał, iż nie potrafi dokładnie opisać tej sytuacji, gdyż było to dawno. Nie pamięta jak nazywała się dziewczyna, która była wtedy z nim. (k. 54). W kolejnych wyjaśnieniach wskazał, iż dziewczyna, która z nim była powiedziała, że pokrzywdzeni się na nią patrzyli, dlatego do nich podszedł. Wtedy jeden z nich zaczął szarpać dziewczynę. On się w to wtrącił i zaczął się z nim bić. Zadawał mu ciosy. Nie pamięta czy się przewrócił. Wtedy wtrącił się drugi z mężczyzn – grubszy i starszy. Jemu także zadał cios z ręki. (k.75)

Na rozprawie oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanych czynów i odmówił składania wyjaśnień. Przeprosił pokrzywdzonych.(k. 117v, 127)

Sąd zważył, co następuję:

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, w których przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Natomiast okoliczności samego zdarzenia oskarżany przestawił w sposób umniejszający jego winę, co w ocenie Sądu miało na celu zmniejszenie odpowiedzialności.

Pokrzywdzeni S. I. i P. I. w swoich zeznaniach opisali przebieg zdarzenia w sposób spontaniczny, spójny, logiczny i korespondujący ze sobą. Sąd nie znalazł podstaw, aby odmówić im wiarygodności. Okoliczności przez nich podane znalazły odzwierciedlenie w ustaleniach stanu faktycznego.

S. I. zeznał, iż gdy oskarżony podszedł z dziewczyną, to zaczęli z nim dyskutować. Następnie oskarżony zaczął kopać w drzwi jego samochodu od strony kierowcy. Krzyknął wówczas do syna „łap tego bandytę”. Oskarżony pchnął syna i zaczął uciekać. Kolejno zauważył, jak oskarżony siedział okrakiem na synu, uderzał go w głowę i po kręgosłupie, więc go zepchnął. A gdy dzwonił na policję, w pewnym momencie dostał silne uderzenie pięścią w głowę, podczas ucieczki oskarżony jeszcze go kopnął na odchodne. Odnośnie obrażeń świadek wskazał, iż na skutek tego uderzenia jeden jego ząb został wybity, drugi ząb jest uszkodzony. Ponadto miał również rozciętą lewą stronę twarzy, a palec ma do tej pory niesprawny. (k. 117v-118, 6)

P. I. potwierdził, iż oskarżony uderzył go czymś ciężkim w głowę. Wówczas przewrócił się, był kopany w głowę przez oskarżonego. Zakrywał się rękoma. Na chwilę stracił przytomność, a gdy się ocknął, oskarżony siedział na nim okrakiem, bił go rękoma po głowie. Jego ojciec przybiegł do niego, zepchnął z niego oskarżonego. Świadek podał, iż tego dnia oskarżony krzyczał, że jest zawodnikiem (...), na podstawie czego potem ustalili jego dane. Świadek podał, iż w wyniku tego zdarzenia doznał stłuczenia czaszki, ogólnych potłuczeń. Przez tydzień doskwierały mu zawroty głowy. (k.126-126v, 11v – 12)

Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania zeznań świadka J. R. (2), który potwierdził, iż opis wyglądu napastnika przedstawiony mu przez S. I. idealnie pasował do D. K., który trenował u niego zapasy. (k. 37v, 118)

W trakcie okazania S. I. i P. I. rozpoznali oskarżonego D. K. jako sprawcę przedmiotowego zdarzenia. (protokoły okazania osoby k. 45-47, 48-50)

W opinii sądowo-lekarskiej (k.21) biegły stwierdził, że w wyniku zdarzenia pokrzywdzony S. I. doznał złamania podstawy paliczka dolnego palca V ręki lewej z uszkodzeniem aparatu wyprostnego (leczenie operacyjne – repozycja, rekonstrukcja, zespolenie drutem K.), rany tłuczonej bródki po stronie prawej, złamania zęba IV dolnego po stronie prawnej z rana tłuczoną wargi dolnej długości około 1,5 cm. Natomiast pokrzywdzony P. I. doznał stłuczenia głowy - wstrząśnienie mózgu w wywiadzie, stłuczenie z krwiakiem kciuka prawego.

Biegły wskazał również, iż powyższe obrażenia ciała mogły powstać w czasie i okolicznościach zawartych w aktach sprawy, wskutek uderzenia przedmiotem twardym, obłym, tępym, tępokrawędzistym, mogły to być uderzenia ręką zaciśnięta w pięść, jak i kopnięcia nogą odzianą w but.

Skutkiem obrażeń S. I. było naruszenie prawidłowej czynności narządu ciała na okres powyżej siedmiu dni. Natomiast u P. I. obrażenia ciała naruszyły prawidłowe czynności narządu ciała na okres poniżej siedmiu dni.

Sąd podzielił w całości powyższą opinię nie znajdując podstaw do jej podważenia. Przedmiotowa opinia została sporządzona w sposób rzetelny, zgodny z wymaganiami wiedzy medycznej i nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

W tym stanie rzeczy, wina oskarżonego nie budzi żadnych wątpliwości i została wykazana zgromadzonymi dowodami. Sąd uznał oskarżonego D. K. za winnego tego, że:

I.  w dniu 23 czerwca 2017 roku w K., używając przemocy wobec S. I. w postaci uderzania go pięścią i kopiąc nogą, spowodował u wymienionego obrażenia ciała w postaci: złamanie podstawy paliczka dalszego palca V ręki lewej z uszkodzeniem aparatu wyprostnego, rana tłuczona bródki po stronie prawej, złamanie zęba IV dolnego po stronie prawej z raną tłuczoną wargi dolnej długości ok. 1,5 cm, które to obrażenia powodują naruszenie prawidłowej czynności narządu ciała na okres powyżej siedmiu dni, przy czym czynu tego dokonał w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, tj. popełnienia czynu z art.157§1 kk w zw. z art.64§1 kk,

II.  w dniu 23 czerwca 2017 roku w K., używając przemocy wobec P. I. w postaci uderzania go pięścią i kopiąc nogą, spowodował u wymienionego obrażenia ciała w postaci: stłuczenie głowy - wstrząśnienie mózgu w wywiadzie, stłuczenie z krwiakiem kciuka prawego, które to obrażenia powodują naruszenie prawidłowej czynności narządu ciała na okres poniżej siedmiu dni, przy czym czynu tego dokonał w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, tj. popełnienia czynu z art.157§2 kk w zw. z art.64§1 kk

Oskarżony wymienionych czynów dopuścił się działając w warunkach powrotu do przestępstwa określonego w art. 64 § 1 kk, bowiem wyrokiem Sądu Rejonowego w Kętrzynie z dnia 16 czerwca 2016 r. r. w sprawie sygn. akt. II K 173/16 został skazany za przestępstwo z art. 13 § 2 kk w zw. z art. 280 § 1 kk na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał od dnia 10 grudnia 2015 r. godz. 00:30 do dnia 30 maja 2016 r. i od 26.07.2016 r. do dnia 02.08.2016 r. (wyrok k. 66-67)

Oskarżony zakończył odbywanie kary w dniu 02 sierpnia 2016 r., natomiast przypisanych mu w niniejszej sprawie czynów dopuścił się w dniu 23 czerwca 2017 r. czyli przed upływem 5 lat od odbycia ostatniej kary pozbawienia wolności.

Sąd za czyn z pkt I wymierzył oskarżonemu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności, natomiast za czyn z pkt II karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. W miejsce orzeczonych jednostkowych kar pozbawienia wolności Sąd wymierzył karę łączną 10 miesięcy pozbawienia wolności.

Zarówno przy wymiarze oskarżonemu D. K. jednostkowych kar pozbawienia wolności, jak i kary łącznej Sąd miał w pierwszym rzędzie na uwadze wysoki stopień społecznej szkodliwości zarzucanych mu czynów, wcześniejszą karalność oskarżonego (karta karna k.62-63, odpisy wyroków k.65-67) oraz popełnienie czynów w warunkach powrotu do przestępstwa określonego w art. 64 § 1 kk. Bez wątpienia czyny, których dopuścił się oskarżony noszą ładunek wysokiej społecznej szkodliwości. Oskarżony dopuścił się przestępstw przeciwko zdrowiu i życiu, będąc w stanie nietrzeźwości , przez co wykazał się brakiem poszanowania porządku prawnego, a nade wszystko zdrowia i życia drugiego człowieka, stanowiących wartość najwyższą.

Za okoliczności łagodzące Sąd uznał przyznanie się oskarżonego do winy, okazanie skruchy oraz przeproszenie pokrzywdzonych.

Zdaniem Sądu kara wymierzona oskarżonemu spełni swe cele zarówno w zakresie prewencji indywidualnej, jak i ogólnej czyniąc zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości. Ponadto w środowisku lokalnym oskarżonego, winna odnieść oddźwięk, wskazując że zachowania sprzeczne z porządkiem prawnym i moralnym nie uchodzą sprawcom bezkarnie.

Pokrzywdzony S. I. wniósł o orzeczenie obowiązku naprawienia szkody poprzez zapłatę kwoty 60.000 złotych wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wydania orzeczenia. W uzasadnieniu swojego wniosku wskazał, iż doznane przez niego obrażenia wywołały znaczne cierpienia fizyczne. Przez okres powyżej 3 miesięcy miał unieruchomioną dłoń ze względu na wprowadzony drut chirurgiczny. W tym okresie nie mógł normalnie funkcjonować, odczuwał ból. Wskazał, iż palec nie jest przywrócony do stanu pierwotnego. (k. 69) Wskazał również, iż został u niego przeprowadzony zabieg operacyjny palca lewej ręki w Szpitalu (...) oraz dokonano rekonstrukcji zęba (450 złotych). Wniósł również o zwrot kosztów przejazdu, samochodem prywatnym w dniu 27.06.2017 r. na trasie K. – L. w wysokości 108, 65 złotych. (k.123)

Natomiast pokrzywdzony P. I. wniósł o orzeczenie obowiązku naprawienia szkody poprzez zapłatę kwoty 40.000 złotych wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wydania orzeczenia. W uzasadnieniu swojego wniosku P. I. wskazał, iż z powodu intensywnych zawrotów głowy, wymiotów, stanów lękowych i nasilającego się bólu głowy musiał angażować osoby trzecie do zawiezienia go do szpitala. Obrażenie spowodowały również to, iż nie mógł wspierać rodziny w opiece nad nowo narodzonym dzieckiem. (k. 70) Oskarżyciel posiłkowy wskazał na koszty, które poniósł w związku z dojazdem do szpitala w kwocie 44,96 złotych. (k.123)

Ustalenie wysokości obowiązku naprawienia szkody lub zadośćuczynienia było w tej sprawie znacznie utrudnione. Pokrzywdzeni w żaden sposób nie udokumentowali kosztów leczenia, nie przedłożyli faktur, czy rachunków, np. za lekarstwa, zabiegi w związku z tym, nie sposób było ustalić wysokości całej szkody. Jednocześnie w wyniku zdarzenia pokrzywdzeni niewątpliwe doznali krzywdy.

W tym stanie rzeczy Sąd, na podstawie art. 46 § 2 kk, orzekł wobec oskarżonego nawiązki w wysokości 4000 zł na rzecz S. I. oraz w wysokości 1000 złotych na rzecz P. I.. Zgodnie z przejętym w doktrynie poglądem orzekanie nawiązki, która de facto jest zryczałtowanym odszkodowaniem jest instrumentem wykorzystywanym kiedy wysokość szkody nie jest pewna. Taka sytuacja miała miejsce w niniejszej sprawie.

Nawiązka ma na celu przede wszystkim złagodzenie cierpień fizycznych i cierpień psychicznych pokrzywdzonego w związku z obrażeniami ciała jakich doznał. Sąd określając jej wysokość uwzględnił całokształt okoliczności ujawnionych w toku postępowania, a mających wpływ na rozmiar doznanej przez pokrzywdzonych krzywdy.

Należy podkreślić, że droga sądowa umożliwiająca wyegzekwowanie przez pokrzywdzonych pełnej rekompensaty szkody nie jest zamknięta. Pokrzywdzeni mają prawo na drodze postępowaniu cywilnego dochodzić niezaspokojonej części roszczenia.

Nałożony wyrokiem sądu karnego środek karny w postaci obowiązku naprawienia szkody, o którym mowa w art. 46 § 1 kk poprzez wpłatę określonej kwoty wiąże sąd cywilny jedynie w ten sposób, że pokrzywdzony nie może jeszcze raz dochodzić w postępowaniu cywilnym pełnej kwoty, stanowiącej równowartość wyrządzonej mu szkody, lecz jedynie różnicy pomiędzy kwotą zasądzoną wyrokiem sądu karnego, a kwotą rzeczywiście poniesionego uszczerbku na zdrowiu. Analogicznie należy traktować sytuację orzeczenia środka karnego w postaci nawiązki, o której mowa w art. 46 § 2 kk, w sytuacji gdy rozmiaru szkody bądź też krzywdy wyrządzonej przestępstwem nie można dokładnie określić. (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie - I Wydział Cywilny z dnia 3 marca 2016 r.IACa 953/15).

Nawiązka ma charakter mieszany, spełnia funkcję kompensacyjną w stosunku do pokrzywdzonego oraz funkcję represyjną i wychowawczą w stosunku do sprawcy. Konieczność zrekompensowania szkód wyrządzonych przestępstwem i związane z tym konsekwencje majątkowe mają nie tylko znaczenie szczególno – prewencyjne, ale mogą przyczynić się do kształtowania postawy poszanowania dla prawa w społeczeństwie.

Uwzględniając sytuację majątkową oskarżonego Sąd na podstawie art.624§1 kpk zwolnił go w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.