Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

E. K. prowadziła zakład fryzjerski sąsiadujący z domem oskarżonej i jej rodziców. Pomiędzy rodziną oskarżonej M. K. (1) a E. K. dochodziło do konfliktów związanych z parkowaniem samochodu.

W dniu 24 maja 2016r. matka oskarżonej M. K. (2) wracała z kościoła, przechodząc obok zakładu fryzjerskiego usłyszała przez otwarte drzwi wyzwiska pod swoim adresem kierowane przez E. K. (jak na k. 75 akt).

Po powrocie do domu opowiedziała o całym zajściu córce. Ta zdenerwowana wybiegła z domu i udała się w kierunku zakładu fryzjerskiego. Gdy podeszła do drzwi na zewnątrz budynku wybiegła E. K., zaczęła ja szarpać, powaliła na ziemię. Oskarżona nie zdążyła się odezwać. W pewnym momencie z zakładu wybiegł D. P. , chwycił E. K. od tyłu i wciągnął ją do zakładu fryzjerskiego.

(dowód: wyjaśnienia oskarżonej k. 58, zeznania świadków D. P. k. 74-75, T. K. k.75, M. K. (2) k. 75, J. K. k. 75, I. S. k. 81).

Prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 6 kwietnia 2017r. E. K. została uznana za winną tego, że w dniu 24 maja szarpała za włosy, drapała a następnie przewróciła na ziemie M. K. (1) czym naruszyła jej nietykalność cielesną oraz tego, że w omawianym dniu znieważyła M. K. (2) zwracając się do niej słowami powszechnie uznanymi za obelżywe.

(dowód: odpis wyroku k. 80)

M. K. (1) jest studentką, nie była dotychczas karana.

( dowód: wyjaśnienia oskarżonej k. 58, dane o karalności k.22).

Oskarżona tak w postępowaniu przygotowawczym jak i przed sądem nie przyznała się do popełnienia zarzucanych jej czynów. Przedstawiła wersję wydarzeń zbieżną z opisanym powyżej stanem faktycznym.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonej albowiem jest ona zbieżna z zeznaniami świadków T. K. , M. K. (2), J. K. , I. S. a także D. P. złożonymi na rozprawie.

Zauważyć przy tym należy, iż T. K. oraz I. S. są osobami postronnymi, nie utrzymują kontaktów towarzyskich z żadną ze stron, nie mają wiec korzyści w przedstawianiu wydarzeń w sposób odmienny od rzeczywistości. Przypadkowo znalazły się na miejscu zdarzenia.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków T. K. , M. K. (2), J. K. , I. S. a także D. P. złożonymi na rozprawie albowiem są one spójne, logiczne, wzajemnie się uzupełniają. Znajdują także potwierdzenie w zgromadzonych dokumentach. W tym miejscu zauważyć należy, iż wszyscy wskazani świadkowie w sposób wyraźny wskazują, iż zdarzenie rozegrało się bardzo szybko, było dynamiczne, oskarżona w istocie nie zdążyła się odezwać do E. K. bo ta przystąpiła od razu do ataku. Żaden ze świadków nie słyszał by oskarżona wypowiadała wulgaryzmy pod adresem E. K..

Wszyscy kategorycznie zaprzeczają by oskarżona przekroczyła próg zakłady fryzjerskiego.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka J. P. . Zeznania te jednak nie wnoszą istotnych dla rozstrzygnięcia kwestii. Świadek słyszała jedynie hałasy, nie wie skąd one dokładnie dobiegały, nie jest w stanie określić dokładniejszych szczegółów zdarzenia.

Nie dano wiary twierdzeniom D. P. złożonym w toku postepowania przygotowawczego albowiem nie znajdują one potwierdzenia w pozostałym materiale dowodowym a świadek w toku postępowania w sposób wyraźny wskazał, że uprzednio zeznawał nieprawdę bojąc się konsekwencji ze strony E. K.. Wyjaśnił przy tym, że E. K. w omawianym okresie spodziewała się dziecka, którego ojcem mógł być świadek i dawała mu do zrozumienia, iż nie zobaczy potomka jeśli nie będzie zeznawać zgodnie z jej wolą.

Z niezgodne z prawdą sąd uznał twierdzenia E. K. – przyjmując , że są one odpowiedzią na prywatny akt oskarżenia skierowany przez M. K. (1). Zauważyć należy, iż prywatny akt oskarżenia w sprawie II K311/16 wpłynął do Sądu Rejonowego w Kaliszu w dniu 3 czerwca 2016r. a zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa w niniejszej sprawie w dniu 2 listopada 2016r.

Za wiarygodne uznano dokumenty dołączone do akt sprawy albowiem nie były one kwestionowane w toku postępowania .

Reasumując uznać należy, iż przeprowadzony przewód sądowy nie wykazał winy i sprawstwa oskarżonej. Brak jest podstaw do przyjęcia by w dniu 24 maja 2016r. M. K. (1) znieważyła E. K. czy tez naruszyła jej mir domowy.

Mając na uwadze powyższe okoliczności należało uniewinnić oskarżoną od popełnienia zarzucanych jej czynów.

O kosztach sądowych orzeczono w myśl art. 632 pkt. 2 kpk.