Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 kwietnia 2018r.

Sąd Rejonowy w Ostrowie W.., Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Wojciech Baszczyński

Protokolant: st. sekr. sąd. Magdalena Świtała

w obecności oskarżyciela: M. H. z KPP w O. W..

po rozpoznaniu w dniu 04.04.2018r.

sprawy przeciwko

A. S. s. L. i W., ut. 10 maja 1989r. w Federacji Rosyjskiej N., obwód tiumeński

obwinionemu o to, że:

W dniu 03 kwietnia 2018 roku około godz. 22:20 w miejscowości O. przy ul. (...) na terenie parkingu firmy (...) objętej strefą ruchu kierował zespołem pojazdów tj. ciągnikiem siodłowym m- ki (...) o nr rej. (...) wraz z naczepą K. o nr rej. (...) znajdując się w stanie po użyciu alkoholu, I badanie – 0, 16 mg/l, II badanie 0, 17 mg/l, III badanie – 0, 14 mg/l, IV badanie 0,12 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu

- tj. za wykroczenie z art. 87 § 1 kw

1.  obwinionego A. S. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, tj. wykroczenia z art. 87 § 1 kw i za to na zasadzie tego przepisu skazuje go na karę grzywny w kwocie 600,00 (sześćset 00/100) zł, z zamianą w razie jej niewykonania w terminie z mocy art. 82 § 5 pkt. 3 pkw na zastępczą karę aresztu, licząc 1 dzień aresztu za równoważny grzywnie w wysokości 150,00 (sto pięćdziesiąt 00/100) zł

2.  na zasadzie art. 39 § 1 kw odstępuje od orzekania wobec obwinionego środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów

3.  na podstawie art. 82 § 3 kpw zalicza obwinionemu na poczet wymierzonej kary grzywny okres zatrzymania od dnia 03.04.2018r. godz. 22:30 do dnia 04.04.2018r. godz. 15:00, licząc go jako równoważny grzywnie w wysokości 200,00 (dwieście 00/100) zł

4.  na zasadzie art. 82 § 4 kpw orzeka natychmiastową wykonalność wyroku

5.  na zasadzie art. 118 kpw w zw. z § 1 pkt. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 października 2001 w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postepowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. nr 118, poz. 1269) obciąża obwinionego zryczałtowanymi wydatkami postępowania w wysokości 120 zł oraz na podstawie art. 119 kpw w zw. z art. 617 kpk oraz art. 21 pkt. 2 i art. 1 i art. 3 ust. 1 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. nr 149, poz. 223 ze zm.) wymierza mu opłatę w wysokości 60 zł.

(-) SSR Wojciech Baszczyński

Sygn. akt II W 364/18

UZASADNIENIE

Obwiniony A. S. w dniu 3 kwietnia 2018 roku zaparkował pojazd ciężarowy marki (...) o numerze rejestracyjnym (...) wraz z naczepą K. o numerze rejestracyjnym (...) na parkingu znajdującym się na terenie należącym do firmy (...) mieszczącej się w miejscowości O. przy ulicy (...). Po zaparkowaniu pojazdu obwiniony wypił niewielką ilość piwa. W pewnym momencie do zaparkowanego pojazdu, podszedł kontroler ruchu i poinformował obwinionego, że nie może stać w miejscu w którym zaparkował i zobowiązał go do przeparkowania pojazdu. Obwiniony poinformował kontrolera ruchu o tym, że spożywał alkohol jednak kontroler stwierdził, że jego to nie interesuje. W konsekwencji obwiniony przejechał niewielki odcinek drogi celem przeparkowania pojazdu. Pracownicy ochrony podejrzewając, iż obwiniony znajduje się pod wpływem alkoholu wezwali na miejsce Policję.

Po przybyciu Policji na miejsce zdarzenia, przeprowadzono badania stanu trzeźwości obwinionego, w wyniku których ustalono, iż stężenie alkoholu w wydychanym przez niego powietrzu w godzinach 22:47, 22:53, 23:09 i 23:30 wynosiło odpowiednio: 0,16 mg/l; 0,17 mg/l, 0,14 mg/l i 0,12 mg/l. W konsekwencji obwiniony został zatrzymany i odebrano mu blankiet prawa jazdy nr (...).

Obwiniony A. S. jest obywatelem Białorusi, ma 28 lat z zawodu jest ślusarzem samochodowym i pracuje jako kierowca w (...) sp. z o.o. z siedzibą w W., gdzie zarabia ok. 3500,00 zł miesięcznie. Obwiniony na stałe mieszka na Białorusi, nie ma miejsca zamieszkania w Polsce. A. S. jest żonaty, na utrzymaniu ma jedno niepełnosprawne dziecko w wieku 5 lat. Żona obwinionego zajmuje się dzieckiem i nie pracuje. A. S. nie był wcześniej karany.

Powyższych ustaleń faktycznych Sąd dokonał w oparciu o fotokopię paszportu, k. 3a, 3b; prawo jazdy, k. 4a; protokół użycia alkosensora, k. 5; świadectwo legalizacji, k. 6; informację o karalności za wykroczenia drogowe, k. 24-25; wyjaśnienia obwinionego A. S., k. 28v; zeznania świadka K. P., k. 29; zeznania świadka Ł. J., k. 29 oraz zeznania świadka J. J., k. 29v.

Obwiniony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu oraz wyjaśnił, że postawił samochód na parkingu i nie miał zamiaru nigdzie jechać, jednak ochroniarz zobowiązał go do przeparkowania pojazdu, co też uczynił przejeżdżając niewielki odcinek drogi.

Obwiniony przyznał się do zarzucanego mu czynu, a treść jego zeznań zasadniczo pokrywa się z treścią zeznań świadków przesłuchanych na rozprawie głównej. W związku z powyższym należy uznać, że zarówno wina obwinionego jak i okoliczności popełnionego czynu nie budzą wątpliwości. Sąd dał wiarę wyjaśnieniom złożonym przez obwinionego. W ocenie Sądu rozbieżności w jego wyjaśnieniach i zeznaniach świadka K. P. co do faktu poinformowania kontrolera o spożyciu alkoholu mogły wynikać z trudności komunikacyjnych wynikających z faktu, iż obwiniony nie włada językiem polskim. Sam świadek stwierdził jednak, iż wyczuwał od obwinionego woń alkoholu, czym w istocie, pośrednio potwierdził polecanie kierowania pojazdem przez znajdującego się po spożyciu alkoholu obwinionego. Tak więc w sprawie nie może ulegać wątpliwości, że obwiniony prowadził pojazd mechaniczny w ruchu lądowym znajdując się w stanie po użyciu alkoholu, który zgodnie z art. 46 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2016 r., poz. 487 z późn. zm.) zachodzi wówczas, gdy zawartość w organizmie wynosi lub prowadzi do stężenia we krwi od 0,2‰ do 0,5‰ alkoholu albo obecności w wydychanym powietrzu od 0,1 mg do 0,25 mg alkoholu w 1 dm ³, czy m wyczerpał dyspozycję wykroczenia z art. 87 § 1 kw. W związku z powyższym mając na uwadze dokonane ustalenia i oceny Sąd przyjął, że swym zachowaniem wyczerpał on znamiona czynu określonego w art. 87 § 1 kw.

W oparciu o powołany przepis skazał obwinionego na karę grzywny w kwocie 600,00 zł, z zamianą w razie jej niewykonania w terminie z mocy art. 82 § 5 pkt 3 kpw na zastępczą karę aresztu licząc 1 dzień aresztu za równoważny grzywnie w wysokości 150,00 zł; na zasadzie art. 39 § 1 kw odstąpił od orzekania wobec obwinionego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów; na podstawie art. 82 § 3 kpw zaliczył obwinionego na poczet wymierzonej kary grzywny okres zatrzymania od dnia 3 kwietnia 2018 r. godz. 22:30 do dnia 4 kwietnia 2018 r. godz. 15:00, licząc go jako równoważny grzywnie w wysokości 200,00 zł oraz na zasadzie art. 82 § 4 kpw orzekł natychmiastową wykonalność wyroku.

Przechodząc do meritum kwestii kary należy wskazać, że naczelną zasadą prawa karnego jest indywidualizacja wymiaru kary. Sąd biorąc pod uwagę dyrektywy wymiaru kary z art. 33 kw miał na uwadze, że obwiniony nigdy wcześniej nie był karany. Nadto Sąd miał na względzie charakter i okoliczności popełnionego czynu oraz stopień jego społecznej szkodliwości. Należy zwrócić uwagę, iż obwiniony nie prowadził i nie miał zamiaru prowadzić pojazdu po drodze publicznej, a jedynie znajdując się na terenie parkingu położonego na terenie firmy (...) przeparkował pojazd i to na stanowcze, nieustępliwe polecenie kontrolera ruchu. Z powyższego wynika, że obwiniony napił się piwa po zaparkowaniu pojazdu ponieważ był przekonany, że nie będzie już nim kierował. Odcinek przejechany przez obwinionego był niewielki i jak wynika z wyjaśnień obwinionego i zeznań świadków mógł mieć od 50 m do 100 m-200 m. Sąd wziął również pod uwagę poziom zawartości alkoholu w wydychanym przez obwinionego powietrzu, który kształtował się na relatywnie niskim, nieprzekraczającym (przy najwyższym stężeniu) 0,08 stanu całkowitej trzeźwości poziomie. W tej sytuacji należy stwierdzić, że możliwość wystąpienia jakiegokolwiek zagrożenia dla życia i zdrowia ludzi czy też mienia była znikoma i nie odbiegała w znaczący sposób od hipotetycznej sytuacji w której obwiniony znalazłby się gdyby tej niewielkiej ilości piwa nie wypił. Zgodnie z treścią art. 87 § 3 kw obligatoryjną konsekwencją popełnienia wykroczenia określonego w art. 87 § 1 kw jest zatrzymanie prawa jazdy jednak Sąd uznał, iż w niniejszym przypadku zachodzą szczególne okoliczności uzasadniające zastosowanie przepisu art. 39 § 1 kw i to z względów wyżej przytoczonych. Nadto uwzględnienie wniosku oskarżyciela publicznego o zastosowanie względem obwinionego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów spowodowałoby dla obwinionego zbyt daleko idące konsekwencje. Sąd pragnie zauważyć, iż obwiniony pracuje jako kierowca i ma na utrzymaniu żonę oraz małoletnie niepełnosprawne dziecko. W tej sytuacji ewentualne orzeczenie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów uzasadniałoby zwolnienie obwinionego z pracy, a tym samym pozbawienie jego oraz jego rodziny źródła utrzymania. Konsekwencje te są zbyt doniosłe i w żaden sposób nie mogą być traktowane jako adekwatne do wagi popełnionego przez obwinionego czynu w świetle całokształtu opisanych wyżej okoliczności zaistniałych w niniejszej sprawie.

Sąd mając powyższe na uwadze, zastosował w sprawie art. 87 § 1 kw i orzekł wobec obwinionego karę grzywny w kwocie 600,00 zł zaliczając jednocześnie na poczet wymierzonej kary grzywny okres zatrzymania od dnia 3 kwietnia 2018 roku godz. 22:30 do dnia 4 kwietnia 2018 r. godz. 15:00, licząc go jako równoważny grzywnie w wysokości 200,00 zł. Zdaniem Sądu, kara ta co do swojego rodzaju jak i wysokości, to kara jak najbardziej właściwa z punktu widzenia wszystkich okoliczności sprawy opisanych powyżej oraz celów, które sankcje karne mają za zadanie realizować. Jej rodzaj i wymiar stanowić będzie dla obwinionego efektywną i wymierną dolegliwość oraz uciążliwość.

Zdaniem Sądu, ukształtowana wyrokiem wobec obwinionego sankcja jest wystarczająca, do realizacji wszystkich swoich kodeksowych celów, w szczególności do tego, by oskarżony zrozumiał bezprawność swojego zachowania i poważną wagę tak samego faktu prowadzenia pojazdu pod wpływem alkoholu jak i restrykcyjne tego prawne konsekwencje i nie dopuszczał się podobnych czynów w przyszłości. W tym zakresie wysokość grzywny jest odpowiednia do dochodów uzyskiwanych przez obwinionego, jego warunków osobistych i rodzinnych, stosunków majątkowych oraz możliwości zarobkowych.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 118 kpw w zw. z § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 października 2001 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. nr 118, poz. 1269) obciążył obwinionego zryczałtowanymi wydatkami postępowania w wysokości 120,00 zł oraz na podstawie art. 119 kpw w zw. z art. 617 kpk oraz art. 21 pkt 2 i art. 1 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. nr 149, poz. 223 ze zm.) wymierzył mu opłatę w wysokości 60,00 zł.

/-/ W. B.