Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 kwietnia 2018r.

Sąd Rejonowy Poznań Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu Wydział VI Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Izabela Hantz – Nowak

Protokolant: staż. Iza Jóźwiak

przy udziale Pierwszego Urzędu Skarbowego w Poznaniu- Małgorzata Smaga

po rozpoznaniu dnia 18.04.2018r.

sprawy G. S. , s. E. i I., ur. (...) w P.

oskarżonego o to, że: prowadząc działalność gospodarczą do dnia 5 sierpnia 2013r. pod nazwą (...) z/s w B. przy ul. (...), będąc podatnikiem podatku od towarów i usług, w okresie od 25 stycznia 2012r. do 25 lipca 2013r., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu tego samego zamiaru uchylał się od opodatkowania podatkiem od towarów i usług przez to, że nie składał Naczelnikowi Pierwszego Urzędu Skarbowego w P., (...)-(...) P. ul. (...) w ustawowym terminie tj do 25 dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym kwartale, deklaracji dla podatku od towarów i usług (...) 7K, za okres IV kwartał 2011r., I, II, III i IV kwartał 2012r., I, II kwartał 2013r. przez co naruszył treść przepisu art. 99 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U z 2011r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.) i naraził podatek na uszczuplenie za IV kwartał 2011r. w kwocie 6707 zł, I kwartał 2012r. w kwocie 4266 zł, II kwartał 2012r. w kwocie 5877 zł, III kwartał 2012r. w kwocie 4405 zł, IV kwartał 2012r. w kwocie 3124 zł, I kwartał 2013r. w kwocie 1693 zł, II kwartał 2013r. w kwocie 1578 zł, łącznie w kwocie 27.650 zł

tj. o przestępstwo skarbowe z art. 54 § 2 kks w zw. z art. 6 § 2 kks

I.  Oskarżonego G. S. uznaje za winnego popełnienia w sposób opisany wyżej przestępstwa z art. 54 § 2 kks w zw. z art. 6 § 2 kks i za to na podstawie art. 54 § 2 kks wymierza oskarżonemu karę grzywny w wysokości 26 (dwadzieścia sześć) stawek dziennych, ustalając, na podstawie art. 23 § 3 kks, wysokość jednej stawki na kwotę 100 (sto) zł.

II.  Na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks i art. 1, art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt 1 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983r. Nr 49, poz. 223 ze zm.) zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania w kwocie 50 zł i opłatę 260 zł.

/-/ SSR I. Hantz – Nowak

UZASADNIENIE

Oskarżony G. S. prowadził działalność gospodarczą pod nazwą „(...) w zakresie działalności usługowej w instalowania, naprawy i konserwacji sprzętu medycznego, włączając chirurgiczny, naprawa i konserwacja urządzeń elektronicznych i optycznych, zs w B. ul. (...). Oskarżony prowadził działalność w okresie od 09.01.2007r. do 05.08.2013r.

W okresie od 25.01.12r. do 25.07.13r. oskarżony świadczył usługi oraz wystawiał faktury VAT, jednak nie składał deklaracji VAT-7 oraz nie dokonywał wpłat z tytułu należnego podatku za poszczególne okresy na rachunek urzędu skarbowego. W związku z tym przeprowadzono u oskarżonego kontrolę za okres od 01.01.12r. do 05.08.13r. w zakresie prawidłowości rozliczeń z budżetem z tytułu podatku od towarów i usług. Kontrola wykazała, że oskarżony nie złożył deklaracji VAT za I, II, III, IV kwartał 2012r. oraz za I, II i III kwartał 2013r., łączna kwota uszczuplenia podatku VAT za ten okres wynosiła 27.650 zł.

W dniu 28.01.16r. Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w P. wydał decyzję co do określenia zobowiązania podatkowego oskarżonego, m. in za zarzucany mu okres (k. 23-40).

Oskarżony ma 61 lat, jest obywatelem polskim, ma wykształcenie wyższe, z zawodu jest inżynier elektronik, ma na utrzymaniu dorosłe dziecko i żonę, zarabia ok. 10 000 zł, ma majątek – dom, nie był wcześniej karany.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie:

- wyjaśnień oskarżonego (k. 49-52 w zw. z k. 78)

- dokumentów w postaci: kart informacyjnej (k. 1-2), protokołu kontroli (k. 3-22), decyzji (k. 23-40), wykazu (k. 42), wykazu zaległości (k.43, 53, 74), wydruku (k. 44), karty karnej (k. 54, 71).

Oskarżony G. S. przyznał się do zarzutu i wyjaśnił, że powodem nie składania deklaracji VAT była ciężka sytuacja finansowa i kryzys psychiczny, wziął kredyt bankowy na dom, załamał się rynek i nie miał środków na spłatę kredytu. Sąd dał wiarę wyjaśnieniom obwinionego, który przyznał się do popełnienia przestępstwa skarbowego. W ocenie Sądu, jednak sam fakt trudności finansowych nie może usprawiedliwiać nie dopełnienie obowiązku nieskładania deklaracji VAT-7.

Sąd dał wiarę dokumentom wymienionym w ustaleniach stanu faktycznego, gdyż nie były kwestionowane przez strony, a Sąd nie znalazł podstaw, by to uczynić z urzędu. Zostały sporządzone przez uprawnione podmioty, w granicach ich kompetencji.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu, oskarżony zachowaniem swym wyczerpał znamiona przestępstwa skarbowego z art. 54 § 2 kks.

Oskarżony G. S. prowadząc działalność gospodarczą do dnia 5 sierpnia 2013r. pod nazwą (...) z/s w B. przy ul. (...), będąc podatnikiem podatku od towarów i usług, w okresie od 25 stycznia 2012r. do 25 lipca 2013r., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu tego samego zamiaru uchylał się od opodatkowania podatkiem od towarów i usług przez to, że nie składał Naczelnikowi Pierwszego Urzędu Skarbowego w P., (...)-(...) P. ul. (...) w ustawowym terminie tj do 25 dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym kwartale, deklaracji dla podatku od towarów i usług (...) 7K, za okres IV kwartał 2011r., I, II, III i IV kwartał 2012r., I, II kwartał 2013r. przez co naruszył treść przepisu art. 99 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U z 2011r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.) i naraził podatek na uszczuplenie za IV kwartał 2011r. w kwocie 6707 zł, I kwartał 2012r. w kwocie 4266 zł, II kwartał 2012r. w kwocie 5877 zł, III kwartał 2012r. w kwocie 4405 zł, IV kwartał 2012r. w kwocie 3124 zł, I kwartał 2013r. w kwocie 1693 zł, II kwartał 2013r. w kwocie 1578 zł, łącznie w kwocie 27.650 zł, czyli dopuścił się przestępstwa skarbowego z art. 54 § 2 kks w zw. z art. 6 § 2 kks.

Dokonując oceny słuszności postawionego oskarżonemu zarzutu w pierwszym rzędzie zauważyć należy, iż obowiązek podatkowy jego przedmiot i wysokość oraz podmioty mu podlegające określają ustawy podatkowe. W odniesieniu do podatku od towarów i usług przedmiotem opodatkowania są odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terenie kraju, a także eksport i import towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów i wewnątrzwspólnotowe ich nabycie za wynagrodzeniem w kraju, natomiast podstawa opodatkowania to art. 29 ustawy. Przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Kwota podatku naliczonego powinna wynikać z faktur podatnika. Z art. 99 ust. 1 ustawy o podatku VAT wynika, że podatnicy mają obowiązek składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133. Z art. 99 ust. 3 w/w ustawy wynika, że podatnicy o których mowa w ust. 1, inni niż podatnicy rozliczający się metodą kasową, mogą również składać deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 2, po uprzednim zawiadomieniu pisemnym naczelnika urzędu skarbowego, najpóźniej do 25 dnia drugiego miesiąca kwartału, za który będzie po raz pierwszy złożona kwartalna deklaracja podatkowa. Podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu dokonuje zawiadomienia w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym rozpoczął wykonywanie działalności gospodarczej.

Z materiału dowodowego, głównie z protokołu kontroli wynika, że oskarżony nie złożył deklaracji VAT-7 w wymaganym terminie, przez co nastąpiło uszczuplenie podatku łącznie w kwocie 27.650 zł.

Art. 54 § 2 kks przewiduje odpowiedzialność karną płatnika, który uchylając się od opodatkowania nie ujawnia właściwemu organowi przedmiotu lub podstawy opodatkowania lub nie składa deklaracji, przez co naraża podatek na uszczuplenie, jeżeli kwota podatku jest małej wartości podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.

Z materiału dowodowego jednoznacznie wynika, że oskarżony nie złożył deklaracji VAT – 7, uszczuplił więc podatek od towarów i usług.

O umyślnym działaniu oskarżonego, świadczy to, iż znając obowiązujące przepisy podatkowe nie wykonał obowiązku podatkowego zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług.

Reasumując stwierdzić należy, iż oskarżony dopuścił się popełnienia zarzucanego mu przestępstwa karno-skarbowego z art. 54 § 2 k.k.s. Wina oskarżonego w tym przedmiocie nie budzi jakichkolwiek wątpliwości.

Wobec powyższego, uznając że okoliczności popełnienia czynu i wina oskarżonego nie budzą żadnych wątpliwości – Sąd uznał G. S. za winnego popełnienia przestępstwa z art. 54 § 2 kks w zw. z art. 6 § 2 kks. Stopień społecznej szkodliwości czynu jest znaczny o czym świadczy wysokość uszczuplonego podatku oraz umyślne działanie oskarżonego.

Przy wymiarze kary Sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 54 § 2 kks.

W ocenie Sądu, kara grzywny w wysokości 26 stawek dziennych po 100 zł każda, uwzględnia stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego i nie przekracza stopnia winy, bierze pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze jakie ma osiągnąć wobec skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Przy wymiarze kary Sąd miał na względzie okoliczności łagodzące, jak niekaralność i trudną sytuację finansową oraz obciążająco - naruszenie podstawowego obowiązku płatnika. W ocenie Sądu, kara grzywny wymierzona w dolnych granicach przewidzianych przez ustawodawcę spełni stawiane przed nią cele oraz uwzględnia wszelkie okoliczności mające na nią wpływ. Oskarżony posiada możliwości zarobkowe, by uzyskać środki na spłatę należności.

W punkcie II Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe i opłatę uznając, iż jego sytuacja majątkowa pozwala na uiszczenie zasądzonych kosztów i opłaty.

/-/ SSR Izabela Hantz-Nowak