Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 kwietnia 2018 roku

Sąd Rejonowy w Lęborku I Wydział Cywilny w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2018 roku w Lęborku

sprawy z powództwa L. I Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w K.

przeciwko A. H.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego A. H. na rzecz powoda L. I Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w K. kwotę 40.699,28 zł (czterdzieści tysięcy sześćset dziewięćdziesiąt dziewięć złotych dwadzieścia osiem groszy) wraz z należnymi odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP jednakże nie więcej niż wysokość odsetek maksymalnych ustawowych za opóźnienie wymienionych art. 481 par. 2 i 2 zn. 1 k.c. od dnia 19 maja 2016r. do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanego A. H. na rzecz powoda L. I Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w K. kwotę 6.852,54 zł (sześć tysięcy osiemset pięćdziesiąt dwa złote pięćdziesiąt cztery grosze) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 39/18

UZASADNIENIE

Powód L. I Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w K.(dalej: L.) wniósł w dniu 19 maja 2016 roku o zasądzenie na swoją rzecz od pozwanego A. H. łącznej kwoty 40699,28 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP naliczanymi od wniesienia pozwu do dnia zapłaty. W uzasadnieniu sporządzonym do pozwu powód wskazał, że na wskazaną powyżej kwotę składają się:

- 29.181,05 tytułem należności głównej (niespłaconego kapitału pożyczki);

- 1832,11 zł tytułem skapitalizowanych odsetek umownych naliczonych za okres, kiedy wierzytelność należała do pierwotnego wierzyciela;

- 7735,39 zł tytułem skapitalizowanych odsetek karnych;

- 1950,73 tytułem skapitalizowanych odsetek umownych naliczonych przez powoda po nabyciu wierzytelności od pierwotnego wierzyciela

Ponadto powód wniósł o zasądzenie na jego rzecz zwrotu kosztów procesu tj. zwrotu opłaty od udzielonego pełnomocnictwa, kosztów zastępstwa procesowego i kosztów uiszczonej opłaty od pozwu według norm przepisanych.

Początkowo niniejsza sprawa była rozpoznawana w elektronicznym postępowaniu upominawczym sygn. akt VI Nc-e 806182/16, gdzie postanowieniem z dnia 22 lipca 2016 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie przekazał niniejszą sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Lęborku.

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym Referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Lęborku w sprawie I Nc 1723/16 w dniu 22 listopada 2016 roku nakazał zapłacić pozwanemu A. H. kwotę dochodzoną pozwem wraz z kosztami procesu.

Pozwany A. H. po skutecznym doręczeniu mu w.w. orzeczenia złożył sprzeciw, w którym wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie na swoją rzecz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych wskazując, że roszczenie dochodzone przez powoda jest przedawnione.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 5 grudnia 2011 roku Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. udzielił A. H. pożyczki w kwocie 33989,31 zł płatnej w 72 ratach po 754,24 zł każda. .

Pomimo wezwań i monitów A. H. nie wywiązał się z obowiązku spłaty udzielonej w 2011 roku pożyczki. W dniu 9 sierpnia 2013 roku Bank (...) wypowiedział umowę pożyczki A. H..

Zadłużenie do dnia dzisiejszego nie zostało uregulowane.

W dniu 17 września 2015 roku Bank (...) na podstawie umowy sprzedaży wierzytelności sprzedał wierzytelność przysługującą mu względem A. H. – nowemu nabywcy wierzytelności L.. Treść załącznika do umowy przelewu wierzytelności nie pozostawia wątpliwości, że została przeniesiona wierzytelność w stosunku do A. H. w związku z umową (...) i C. (...).

Aktualne zadłużenie wynosi łącznie: 40699,28zł w tym:

- 29.181,05 tytułem należności głównej (niespłaconego kapitału pożyczki);

- 1832,11 zł tytułem skapitalizowanych odsetek umownych naliczonych za okres, kiedy wierzytelność należała do pierwotnego wierzyciela;

- 7735,39 zł tytułem skapitalizowanych odsetek karnych;

- 1950,73 tytułem skapitalizowanych odsetek umownych naliczonych przez powoda po nabyciu wierzytelności od pierwotnego wierzyciela.

(dowód: umowa pożyczki k. 64-65, wypowiedzenie umowy pożyczki k. 137-138, odpis KRS k. 19-22, wyciąg z (...) k. 23-24, umowa przelewu wierzytelności wraz z stosownymi pełnomocnictwami i załącznikiem z którego wynika nabycie wierzytelności przysługującej od pozwanego k. 25-52, 66-97, kserokopia dokumentacji pochodzącej z akt komorniczych KM 250/17 k.147).

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest zasadne.

W myśl art. 3 k.p.c., obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach. Ciężar udowodnienia faktów mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.). Na stronie powodowej spoczywał zatem ciężar udowodnienia faktów uzasadniających jej roszczenie, w szczególności wykazania, że dochodzona pozwem kwota pieniężna wobec pozwanego przysługiwała powodowi. W opinii Sądu, powód zadośćuczynił w dostatecznym stopniu temu obowiązkowi. Strona powodowa w toku prowadzonego postępowania sądowego przedłożyła na poparcie powództwa liczną dokumentację źródłową wymagalnego zobowiązania m.in. umowę udzielonej pożyczki, wraz z wypowiedzeniem umowy, wezwaniem do zapłaty, umowę przeniesienia wierzytelności wraz z załącznikiem do umowy potwierdzającym nabycie w.w wierzytelności w stosunku do pozwanego. Jednocześnie powód przedstawił dowody na okoliczność istnienia zadłużenia w kwocie dochodzonej pozwem m.in. pismem inicjującym niniejsze postępowanie z dnia 19 maja 2016 roku i z dnia 6 września 2016 roku, w którym wskazał szczegółowo jakie kwoty są dochodzone tytułem należności głównej i tytułem odsetek, nadto za jakie okresy zostały naliczone skapitalizowane odsetki począwszy od dnia wypowiedzenia umowy pożyczki, aż do dnia wniesienia pozwu w niniejszej sprawie. Wskazane przez powoda wyliczenia znalazły swoje potwierdzenie w dokumentacji źródłowej załączonej do pozwu tj. kwot wskazanych w piśmie stanowiącym wypowiedzenie umowy pożyczki, kwot wskazanych w załącznikach do umowy przelewu wierzytelności itp., które chronologicznie wykazywały stopniowo rosnące zadłużenie aż do wniesienia pozwu.

Zgodnie z treścią 233 § 1 k.p.c. Sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. W orzecznictwie przyjmuje się, że ramy swobodnej oceny dowodów muszą być zakreślone wymaganiami prawa procesowego, doświadczenia życiowego, regułami logicznego myślenia oraz pewnego poziomu świadomości prawnej, według których sąd w sposób bezstronny, racjonalny i wszechstronny rozważa materiał dowodowy jako całość. W niniejszej sprawie strona pozwana nie przedstawiła żadnych dowodów przeciwnych na okoliczność spłaty całkowitej pożyczki, jej regularnej spłaty, czy dowodów świadczących o tym, że nie jest zobowiązany do zwrotu zadłużenia bądź dowodów świadczących o byciu zwolnionym z obciążania strony odsetkami za nieterminową spłatę pożyczki. Jednocześnie pozwany nie zakwestionował też w żaden sposób przyjętych wyliczeń kwoty dochodzonej pozwem poza gołosłownym stwierdzeniem, że nie uznaje powództwa wniesionego przez powoda i podnosi zarzut przedawnienia roszczenia.

Umowa kredytu/pożyczki jest umową dwustronnie zobowiązującą - obie strony zaciągają zobowiązanie. Powód zaciągnięte przez pozwanego A. H. zobowiązanie wykonał i udostępnił kwotę określoną w umowie. Pozwany natomiast do dnia dzisiejszego nie wykonał ciążącego na nim obowiązku w zakresie zwrotu kwoty pożyczki wraz z oprocentowaniem. Jednocześnie odnosząc się do podniesionego przez stronę pozwaną zarzutu przedawnienia należy wskazać, iż jest on chybiony z tego względu, że do wypowiedzenia umowy pożyczki doszło w miesiącu sierpniu 2013 roku (ze skutkiem na wrzesień 2013 roku) zaś powód wniósł niniejszy pozew do sądu w miesiącu maju 2016 roku tj. przed upływem 3-letniego terminu zakreślonego art. 118 k.c. na skuteczne dochodzenie tego typu roszczeń.

Kierując się powyższym Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda dochodzoną pozwem kwotę (pkt 1 sentencji wyroku) z ograniczeniem wysokości dochodzonych pozwem odsetek umownych wynikających z umowy pożyczki do wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie wynikających z art. 481 k.c. od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

Zgodnie z art. 98 § 1 kpc strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony (art. 98 § 3 kpc).

Stawki wynagrodzenia radcy prawnego zostały określone w §2 pkt 5 rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz. U z 2015 roku, poz. 1804) w wysokości z przed zmiany legislacyjnej, która weszła w życie w dniu 27 października 2016 roku a obowiązującej od 1 stycznia 2016 roku tj. w okresie kiedy pozew został wniesiony. Nie ulegało wątpliwości, że spór wygrał w 100% powód stąd też Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 6852,54 zł (w tym m.in. opłata od pozwu, opłata uzupełniająca od pozwu, opłata od pełnomocnictwa, koszty zastępstwa procesowego) tytułem kosztów procesu (pkt 2 sentencji wyroku).

SSR Aleksandra Sobczak – Michalak

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować;

2.  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnom. pozwanego (bez pouczenia)

3.  przedłożyć z wpływem lub za 21 dni

L., dnia 2 maja 2018 roku

SSR Aleksandra Sobczak-Michalak