Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 18 września 2017 roku (znak: I/15/021156031), Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł., po rozpatrzeniu wniosku z dnia 7 lipca 2017 roku odmówił P. R. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 14 września 2017 roku ubezpieczony nie został uznany za niezdolnego do pracy, wobec czego brak jest podstaw do przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy.

/decyzja – k. 87 akt ZUS/

W dniu 18 października 2017 roku P. R. złożył odwołanie od powyższej decyzji, wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.
W uzasadnieniu wnioskodawca podniósł, iż jego stan zdrowia uniemożliwia podjęcie jakiejkolwiek pracy, ma uszkodzony staw kolanowy oraz zmaga się z silnymi bólami pleców.

/odwołanie – k. 2-4/

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 16 listopada 2017 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. wniósł o jego oddalenie, podnosząc argumentację zawartą
w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie – k.3-3odwrót/

Na rozprawie w dniu 23 kwietnia 2018 roku wnioskodawca poparł odwołanie, pełnomocnik organu rentowego wniósł o oddalenie odwołania.

/protokół rozprawy – oświadczenia stron– 00:00:42-00:05:17 – 00:04:46 - płyta CD – k.48/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

P. R. urodził się w dniu (...). Wnioskodawca ma wykształcenie średnie – jest technikiem obuwnikiem. Pracował jako sprzedawca, krojczy odzieży skórzanej, pracownik produkcji.

/ bezsporne/

W okresie od dnia 1 stycznia 2017 roku do dnia 31 lipca 2017 roku wnioskodawca otrzymywał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

/ bezsporne, a nadto: decyzja – k.76 akt ZUS/

W dniu 7 lipca 2017 roku wnioskodawca złożył wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/wniosek – k. 82-83 akt ZUS/

Lekarz Orzecznik ZUS po przeprowadzeniu bezpośredniego badania wnioskodawcy i dokonaniu analizy dokumentacji medycznej rozpoznał u niego stan po artroskopii kolana prawego z plastyką ML oraz więzadła (...) bez istotnego ograniczenia sprawności ruchowej, podejrzenie chrzęstniaka śródkostnego kłykcia kości udowej prawej do decyzji odnośnie ewentualnego leczenia operacyjnego, zmiany zwyrodnieniowo – dyskopatyczne kręgosłupa L/S z nawracającymi zespołami bólowymi L/S bez objawów rozciągowych, nadciśnienie tętnicze kontrolowane farmakologicznie, przepuklinę kresy białej, niedosłuch obustronny od lat bez zaprotezowania, stan po plastyce penisa z powodu choroby P. 2013r. Orzeczeniem z dnia 9 sierpnia 2017 roku Lekarz Orzecznik ZUS uznał, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

/orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS – k.84 akt ZUS, opinia lekarska Lekarza Orzecznika ZUS – k. 74 -76 dokumentacji orzeczniczo- lekarskiej ZUS/

W dniu 21 sierpnia 2017 roku wnioskodawca złożył sprzeciw od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS, domagając się rozpatrzenia jego sprawy przez Komisję Lekarską ZUS.

/sprzeciw – k. 77-78 dokumentacji orzeczniczo- lekarskiej ZUS/

Komisja Lekarska ZUS po przeprowadzeniu bezpośredniego badania wnioskodawcy i dokonaniu analizy dokumentacji medycznej rozpoznała u niego przebyty uraz skrętny kolana prawego z uszkodzeniem ML i częściowym (...) leczone artroskopowo – bez istotnego upośledzenia sprawności kolana, zespół bólowy kręgosłupa okresowy w przebiegu zmian zwyrodnieniowo – dyskopatycznych – bez objawów korzeniowych, nadciśnienie tętnicze, niedosłuch obustronny. Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 14 września 2017 roku uznała, że wnioskodawca nie jest osobą długotrwale niezdolną do pracy.

/orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS – k. 86 akt ZUS, opinia lekarska Komisji Lekarskiej ZUS – k. 81-83 dokumentacji orzeczniczo- lekarskiej ZUS/

W wyniku powyższego orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 14 września 2017 roku, organ rentowy decyzją z dnia 18 września 2017 roku, odmówił P. R. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/decyzja – k. 87 akt ZUS/

W badaniu sądowo – neurologicznym rozpoznano u wnioskodawcy zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z dyskopatiami L3/S1 z okresowym zespołem bólowym aktualnie bez bólowych objawów powikłań korzeniowych. Badany nie był leczony u neurologa. Nie stwierdzono u ubezpieczonego objawów uszkodzenia układu nerwowego, w szczególności bólowych objawów powikłań korzeniowych zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa. Brak jest danych o ewentualnym leczeniu takich objawów po dacie złożenia wniosku i po dacie badania przez Komisję Lekarską ZUS. Z punktu widzenia neurologa brak jest podstaw do orzekania długotrwałej niezdolności do pracy wnioskodawcy zgodnej z aktualnym poziomem kwalifikacji zawodowych.

/pisemne opinie biegłego sądowego specjalisty z zakresu neurologii J. Z. – k.6-7odwrót; k.30/

W badaniu sądowo – ortopedycznym rozpoznano u P. R.:

- stan po skręceniu kolana prawego, artroskopowa plastyka łąkotki bocznej i więzadła krzyżowego przedniego – bez istotnego upośledzenia funkcji kolana,

- chrzęstniak śródkostnego nasady dalszej kości udowej prawej – bez wpływu na funkcję kończyny,

- zespół bolesnego barku lewego z niewielkim upośledzeniem funkcji tego stawu,

- wielopoziomowe dyskopatyczne zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa w odcinku lędźwiowo krzyżowym, bez upośledzenia funkcji z subiektywnym zespołem bólowym.

W trakcie badania nie stwierdzono upośledzenia funkcji narządu ruchu w stopniu uzasadniającym uznanie wnioskodawcy za częściowo lub całkowicie niezdolnego do pracy. Schorzenia stwierdzane u wnioskodawcy i związane z tym dolegliwości mogą być leczone w ramach zwolnienia lekarskiego, w przypadku istotnego nasilenia tych dolegliwości lub ewentualnego upośledzenia funkcji narządu ruchu.

/pisemna opinia biegłego sądowego specjalisty z zakresu ortopedii M. S. -10-12/

Powyższych ustaleń Sąd Okręgowy dokonał w oparciu o powołane dokumenty oraz opinie biegłych lekarzy specjalistów z zakresu: neurologii, ortopedii.

Dokonując oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, Sąd uznał opinie biegłych za wiarygodne, gdyż są rzetelne i sporządzone zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą w zakresie stanowiącym ich przedmiot. Opinie zostały sporządzone w oparciu o analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej oraz wyniki badania bezpośredniego. Biegli zdiagnozowali schorzenia, ocenili ich wpływ na sprawność organizmu i zdolność wnioskodawcy do wykonywania pracy, odnosząc swą ocenę do jego doświadczenia i kwalifikacji zawodowych. Opinie są pełne, nie zawierają sprzeczności ani braków, które pozbawiałyby ich mocy dowodowej, zostały przekonująco uzasadnione, a zawarty w nich końcowy wniosek orzeczniczy logicznie wynika z przeprowadzonych badań i analizy dokumentacji medycznej.

Opinie zostały doręczone wnioskodawcy i pełnomocnikowi ZUS. Wnioskodawca złożył pismo, w którym nie podniósł żadnych konkretnych zarzutów względem opinii, wskazując jedynie, że biegły neurolog nie obejrzał dokładnie jego dokumentacji, twierdząc, że powinien być zbadany przez lekarza ortopedę. Natomiast biegły ortopeda wprawdzie przejrzał dokumentację i dokładnie go przebadał, jednakże jego opinia go nie satysfakcjonuje, gdyż nie jest prawdą, że jest zdolny do pracy. Biegły neurolog wyjaśnił, że odwołujący nie przedstawił dokumentacji leczenia neurologicznego, natomiast badanie neurologiczne zostało wykonane w zakresie umożliwiającym biegłemu ocenę sprawności ruchowej wnioskodawcy.

W ocenie Sądu nie ma podstaw do tego by podważać wiarygodność i moc dowodową opinii w/w biegłych, a kwestia zdolności do pracy odwołującego została dostatecznie wyjaśniona.

Dowód z opinii biegłego ma szczególny charakter, a mianowicie korzysta się z niego
w wypadkach wymagających wiadomości specjalnych. Do dowodów tych nie mogą więc mieć zastosowania wszystkie zasady o prowadzeniu dowodów, a w szczególności art. 217 § 1 k.p.c. W konsekwencji nie można przyjąć, że Sąd obowiązany jest dopuścić dowód z kolejnych biegłych w każdym wypadku, gdy złożona opinia jest niekorzystna dla strony. Sąd ma obowiązek dopuszczenia dowodu z opinii kolejnych biegłych lub z opinii instytutu, jedynie wtedy gdy zachodzi tego potrzeba, a więc wówczas, gdy opinia złożona już do sprawy zawiera istotne braki, względnie też nie wyjaśnia istotnych okoliczności (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 1974r. II CR 817/73, nie publ). Uznając złożone opinie za wystarczające do poczynienia ustaleń co do zdolności wnioskodawcy do pracy, Sąd oddalił wniosek wnioskodawcy o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego z zakresu ortopedii.

Sąd Okręgowy w Łodzi podziela stanowisko Sądu Najwyższego, zgodnie z którym przy ocenie opinii biegłych lekarzy sąd nie może zająć stanowiska odmiennego, niż wyrażone w tej opinii, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego. Odmienne ustalenie w tej mierze może być dokonane tylko na podstawie opinii innych biegłych lekarzy, jeżeli ich opinia jest bardziej przekonywająca oraz wszechstronnie przedstawia kwestię nasuwającą wątpliwości
w sprawie (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 13 października 1987 roku, sygn. akt II URN 228/87, publ. (...)).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie nie jest zasadne i podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2017 roku Nr 1383) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w wymienionych okresach składkowych lub nieskładkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W myśl art. 57 ust. 2 warunku, o którym mowa w przepisie ust. 1 pkt 3 art. 57, nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art. 12 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (art. 13 ust. 1).

Warunki wskazane w art. 57 w/w ustawy muszą być spełnione łącznie by istniały podstawy do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W odniesieniu do odwołującego się nie został spełniony warunek niezdolności do pracy. Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności opinii biegłych specjalistów z zakresu: neurologii i ortopedii Sąd ustalił, że występujące u wnioskodawcy schorzenia nie powodują jego niezdolności do pracy, a w przypadku nasilenia dolegliwości lub upośledzenia funkcji narządu ruchu mogą być leczone w ramach zwolnienia lekarskiego.

Sąd podzielił opinie biegłych specjalistów z zakresu: neurologii i ortopedii, uznając, że są one pełne, jasne i nie prowadzą do sprzecznych wniosków.

Opinia biegłego może być oceniona przez Sąd i podważona dowodem z innej opinii. Ubezpieczony, jak każda strona w procesie, w myśl art. 6 k.c. winien dowodzić swoich racji,
a nie tylko przedstawiać poglądy. W konsekwencji w sprawie nie pojawiły się argumenty, które mogłyby budzić wątpliwość Sądu, co do jednoznaczności wskazanych opinii.

Z ustaleń Sądu wynika, że wnioskodawca mimo stwierdzonych u niego schorzeń, jest zdolny do wykonywania pracy, zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami.

Ostatecznie należy dodać, że zaskarżona decyzja zawiera wszystkie wymagane elementy, wskazane w art. 107 k.p.a., a organ rentowy dokonał wszechstronnego i wnikliwego zbadania przedmiotowej sprawy.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie wnioskodawcy.

z/

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć wnioskodawcy z pouczeniem o sposobie i terminie wniesienia apelacji.