Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 2.10.2017r. złożonym do Sądu Rejonowego L. w L. powód (...) we W. domagał się zasądzenia na swoją rzecz od pozwanej T. G. kwoty 3447,02 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zwrot kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego. W pisemnych motywach pozwu powód podał, że swoje roszczenie wywodzi z umowy pożyczki nr (...) z dnia 17.12.2013r., z której pozwana się nie wywiązała. Powód nabył wierzytelność w drodze cesji od (...). Na kwotę dochodzoną pozwem składały się następujące należności: 2489,65 zł niespłacona należność główna, 957,37 zł skapitalizowane odsetki.

Pozwana nie stawiła się na termin rozprawy, pomimo prawidłowego zawiadomienia, nie żądała przeprowadzenia rozprawy w swej nieobecności, nie złożyła w sprawie żadnych wyjaśnień, w tym odpowiedzi na pozew.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 17.12.2013r. (...) S.A. w W. i T. G. zawarli umowę pożyczki gotówkowej, na podstawie której T. G. otrzymała pożyczkę w kwocie 2000 zł i zobowiązała się do spłaty kwoty 3927,06 zł (pożyczka, koszt ubezpieczenia 320 zł, opłata przygotowawcza 232 zł, dodatkowa opłata przygotowawcza 92,80 zł, odsetki 16% w skali roku 254,26 zł, opłata za obsługę pożyczki w domu 1028 zł) w 60 tygodniowych ratach.

Dowód: umowa z dnia 17.12.2013r. k.49-50

W dniu 29.05.2017 r. (...) z siedzibą w L. zawarł z (...) we W. umowę sprzedaży wierzytelności w ramach transakcji sekurytyzacyjnych. W pkt 2.1. t (str. 10) umowy wskazano, że sprzedawca nabył wszystkie wierzytelności stanowiące przedmiot umowy od poprzedniego wierzyciela ( (...) S.A w W.) na podstawie umowy ramowej z dnia 18 lipca 2003 r., co miał potwierdzać załącznik nr 8 do cesji. W wyciągu z elektronicznego załącznika do umowy cesji, sporządzonego w formie tabeli i nie podpisanego przez strony umowy przelewu, zadłużenie pozwanej zostało oznaczono na kwotę 2489,65 zł z tytułu kapitału, 897,69 zł z tytułu odsetek i 36,46 zł kosztów.

Dowód: umowa sprzedaży k. 23-38, wyciąg z załącznika do cesji k. 36

W wyciągu z ksiąg rachunkowych z dnia 2 października 2017 r. powód wskazał, że zadłużenie pozwanej wynikające z umowy pożyczki o nr (...) wynosi według stanu na dzień wystawienia wyciągu 3447,02 zł.

Dowód: wyciąg z ksiąg rachunkowych k. 18

Pismem z dnia 13.09.2017r. powód wezwał pozwaną do zapłaty kwoty 3474,41 zł.

Dowód: wezwanie k. 37

Stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie znajdujących się w sprawie dokumentów, których prawidłowość i rzetelność sporządzenia nie budziła wątpliwości, nie była również kwestionowana przez strony postępowania.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Nie ulega wątpliwości, że pozwaną z (...) S.A. w W. łączyła umowa pożyczki, o której mowa w art. 720 k.c. Zgodnie z tym przepisem przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Niemniej jednak powód nie wykazał, że nabył wierzytelność z umowy nr (...) przysługująca pożyczkodawcy wobec pozwanej, tym samym nie wykazał swojej legitymacji czynnej. Powód nie dowiódł, że skutecznie nabył wierzytelność względem pozwanej od (...) z siedzibą w L. wobec nie przedstawienia dowodu z którego by wynikało, że podmiot ten nabył przedmiotową wierzytelność od (...) S.A. w W.. Należy wszak mieć na uwadze, że mimo wezwania Sądu doręczonego pełnomocnikowi powoda w dniu 5.03.2018r. powód nie złożył umowy ramowej cesji wierzytelności zawartej w dniu 18 lipca 2003 r. pomiędzy pierwotnym wierzycielem - pożyczkodawcą a (...) z siedzibą w L. (sprzedawcą), jak również nie załączył żadnego dowodu wykazującego, że po umowie ramowej zawartej pomiędzy tymi podmiotami, doszło w istocie do skutecznego przelania tej konkretnej wierzytelności. Nie przedłożono też załącznika nr 8, o którym jest mowa w umowie sprzedaży z dnia 29.05.2017r. Co istotne skoro pozwana umowę pożyczki zawarła w dniu 17.12.2013r., to umowa ramowa z dnia 18.07.2003r. nie mogła obejmować tejże wierzytelności. Celem skutecznego nabycia przez (...) z siedzibą w L. wierzytelności względem pozwanej konieczne było zatem zawarcie innej umowy, na którą powód się ani nie powołał, ani tym bardziej jej nie przedłożył. Sam wyciąg z elektronicznego załącznika do umowy sprzedaży wierzytelności pomiędzy (...) z siedzibą w L. a (...) we W. z dnia 29.05.2017 r. nie stanowi dowodu na skuteczne przeniesienie praw do wierzytelności pozwanej. Moc dowodowa tego dokumentu bez poparcia go odpowiednimi dokumentami źródłowymi, w szczególności umową cesji zawartą pomiędzy powodem a pożyczkodawcą, czy między pożyczkodawcą a (...) z siedzibą w L., jest nikła. Jednocześnie przypomnienia wymaga, że treść oświadczenia zawartego w dokumencie prywatnym nie jest objęta domniemaniem zgodności z prawdą zawartych w nim twierdzeń. Także wyciąg z ksiąg funduszu sekurytyzacyjnego z dnia 2.10.2017 r. nie ma mocy prawnej dokumentu urzędowego, zatem nie stanowi dowodu tego, co zostało w nim zaświadczone i nie korzysta ze szczególnych uprawnień procesowych, co do jego mocy dowodowej w procesie przeciwko konsumentowi, jak w przedmiotowej sprawie.

Wykazanie legitymacji czynnej jest podstawową powinnością procesową każdego powoda. W przedmiotowej sprawie powód będąc podmiotem, którego podstawową działalnością jest nabywanie wierzytelności pieniężnych na szeroką skalę, z uwagi na zakres prowadzonej działalności, winien w sposób szczególny i niewątpliwy wykazać, że nabył ze skutkiem prawnym konkretną, określoną wierzytelność wobec T. G..

Z opisanych powyżej przyczyn uznać należy, że powód nie udowodnił, że pozwana ma obowiązek zapłaty na jego rzecz jako cesjonariusza kwoty dochodzonej pozwem. Wobec nie wykazania legitymacji czynnej powództwo podlegało oddaleniu.

Jedynie na marginesie wskazać należy, że strona powodowa nie udowodniła również samej wysokości żądania pozwu, albowiem mimo wezwania w tej mierze nie przedłożyła szczegółowej kalkulacji należności głównej i odsetek. W szczególności nie wskazano ile wynosi niespłacony kapitał pożyczki, ile koszty dodatkowe związane z udzieleniem pożyczki oraz według jakich stóp procentowych, za jaki okres i od jakich kwot zostały naliczone odsetki. Powyższe jest istotne z tego względu, że UOKiK w 2015r. uznał, iż stosowany przez spółkę (...) S.A. w W. sposób naliczania należności związanych z udzieleniem i spłatą pożyczek może naruszać interesy konsumentów. Urząd stwierdził m.in., że opłaty za obsługę pożyczek w domu (odbiór pieniędzy u danego konsumenta), różnią się, mimo że zostały ustalone dla takiej samej ilości rat. W rzeczywistości wysokość opłat za obsługę w domu była związana z kwotą pożyczki, a nie wartością usługi. Zastosowane opłaty za obsługę w domu nie odpowiadały wartości świadczeń realizowanych w ramach tej opłaty. Podobne uwagi dotyczyły naliczania opłat przygotowawczych (por. decyzja z dnia (...) Nr RWA- (...)). Od dnia 1 sierpnia 2015 roku (...) S.A. w W. wprowadził inne rozwiązania w tym zakresie. Jednocześnie Sąd dostrzegł, iż przedłożona do akt sprawy umowa zawiera te same klauzule zakwestionowane przez UOKiK. Skoro pierwotny wierzyciel w zakresie kosztów obsługi pożyczki w domu oraz opłat przygotowawczych stosował niedozwolone klauzule umowne, to również powód, jako ewentualny jego następca, nie może czerpać z tego tytułu korzyści. Nawet zatem w przypadku wykazania legitymacji czynnej powództwo winno zostać oddalone w całości bądź w zasadniczej części z uwagi na naruszenia, o których mowa wyżej. Brak szczegółowych wyliczeń należności głównej, wobec częściowej spłaty pożyczki, nie pozwala ocenić w jakiej części roszczenia powoda jest bezzasadne. Powyższe uwagi dotyczą również odsetek objętych żądaniem pozwu, które ze względu na brak dodatkowych danych o sposobie kalkulacji, uniemożliwiają kontrolę zgodności ich naliczania z przepisami obowiązującego prawa.

W przedmiotowej sprawie Sąd wydał wyrok zaoczny, z uwagi na spełnienie przesłanek z art. 339 § 1 k.p.c. i art. 340 k.p.c. Wydanie wyroku zaocznego nie przesądzało jednak o uwzględnieniu powództwa. Z przepisu art. 339 § 2 k.p.c. wynika bowiem, że sąd przyjmuje za prawdziwe twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba, że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa. W przedmiotowej sprawie twierdzenia faktyczne powoda budziły jednak uzasadnione wątpliwości Sądu w świetle dokumentów załączonych do pozwu, co w konsekwencji skutkowało oddaleniem powództwa.

ZARZĄDZENIE

1.  Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powoda

2.  K.. 14 dni

G., dnia 12.04.2018r.