Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 kwietnia 2018r.

Sąd Rejonowy w Łęczycy I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSR Grzegorz Manista

Protokolant: sekr. Aneta Kuleczka

po rozpoznaniu w dniu 13 kwietnia 2018r., w Ł.

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) z siedzibą we W.

przeciwko H. P.

o zapłatę

oddala powództwo.

Sygn. akt I C 22/18

UZASADNIENIE

W pozwie wniesionym do Sądu Rejonowego w Łęczycy, w dniu 7 grudnia 2017r., (...) z siedzibą we W. wniósł o zasądzenie od H. P. kwoty 28.634,25zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia powództwa do dnia zapłaty oraz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, 17zł opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, 1.432zł opłaty od pozwu w postępowaniu upominawczym (k. 3-4 – pozew).

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym Sąd Rejonowy w Łęczycy nakazał pozwanemu H. P., aby zapłacił powodowi (...) z siedzibą we W. kwotę 28.634,25zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 7 grudnia 2017r. do dnia zapłaty oraz kwotę 2.775zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 2.400zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, w terminie dwóch tygodni od dnia doręczenia nakazu, albo wniósł sprzeciw (k. 28 – nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym Sądu Rejonowego w Łęczycy z dnia 9 stycznia 2018r., sygn. akt I Nc 2040/17).

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany H. P. zaskarżył nakaz zapłaty w całości, podnosząc zarzut przedawnienia roszczenia (k. 31 – sprzeciw od nakazu zapłaty).

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 18 lutego 2009r. (...) BANK Spółka Akcyjna z siedzibą we W. zawarł z H. P. umowę pożyczki gotówkowej, na podstawie której Bank udzielił Pożyczkobiorcy, pożyczki w wysokości 17.667,25zł na okres od 18 lutego 2009r. do dnia 28 lutego 2013r. Pożyczkobiorca zobowiązał się do terminowej spłaty pożyczki wraz z odsetkami w 48 ratach miesięcznych, płatnych do dnia 30 każdego miesiąca, począwszy od 30 marca 2009r. (d. k. 24-27 – kserokopia umowy pożyczki gotówkowej nr (...)).

H. P. nie spłacił w całości zaciągniętej kwoty pożyczki (e-protokół rozprawy z dnia 13 kwietnia 2018r. – 00:03:59-00:09:27 – zeznania pozwanego H. P.).

W dniu 27 lutego 2013r. we W., na mocy umowy przelewu wierzytelności zawartej pomiędzy (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W. (następcą prawnym (...) BANK Spółka Akcyjna z siedzibą we W.) a (...) z siedzibą we W., bank przelał na fundusz sekurytyzacyjny przysługujące mu wierzytelności z tytułu zawartych umów kredytowych (d. k. 10-13 - kserokopia umowy przelewu wierzytelności; k. 14 – wyciąg z elektronicznego załącznika do umowy cesji).

Pismem z dnia 17 listopada 2017r. (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W., działając w imieniu (...) z siedzibą we W., zawiadomił H. P., iż na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 27 lutego 2013r. zakupił wierzytelność od (...) Bank (...) S.A. Powód wezwał pozwanego do spłaty zadłużenia w wysokości 28.903,98zł, w terminie do dnia 24 listopada 2017r. (d. k. 15 – kserokopia zawiadomienia o cesji wierzytelności z dnia 17 listopada 2017r.).

Pozwany nie zapłacił powodowi żądanej kwoty 28.903,98zł (okoliczność bezsporna).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanego powyżej w pełni wiarygodnego materiału dowodowego w postaci zeznań pozwanego H. P. oraz dowodów z dokumentów, które Sąd uznał za wiarygodne, albowiem, w toku postępowania nie ujawniła się żadna okoliczność, która podważyłaby wiarygodność tych dowodów.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo podlega oddaleniu.

Powód dochodzi roszczenia jako nabywca wierzytelności. Zgodnie z art. 509§1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew) chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki (art. 509§2 k.c.).

Przelew jest umową, z mocy, której wierzyciel-cedent przenosi na nabywcę-cesjonariusza wierzytelność przysługującą mu wobec dłużnika. Zgoda dłużnika na jej zawarcie jest potrzebna tylko wtedy, gdy w umowie łączącej wierzyciela z dłużnikiem wyłączono możliwość przeniesienia wierzytelności na osobę trzecią. Przelew wierzytelności nie może pogorszyć sytuacji dłużnika.

W rozpoznawanej sprawie, w umowie zawartej pomiędzy (...) BANK Spółka Akcyjna z siedzibą we W. a H. P., strony powyższego stosunku zobowiązaniowego nie wyłączyły możliwości przeniesienia wierzytelności na osobę trzecią i dlatego też, do zawarcia umowy przelewu wierzytelności pomiędzy pierwotnym wierzycielem pozwanego a powodem nie była konieczna zgoda H. P..

Celem i skutkiem przelewu jest przejście wierzytelności na nabywcę. W wyniku przelewu przechodzi na nabywcę ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki go wiązał z dłużnikiem. Wierzytelność przechodzi na nabywcę w takim stanie, w jakim była w chwili zawarcia umowy o przelew, a więc ze wszystkimi związanymi z nią prawami i brakami (np. przedawnieniem).

W przedmiotowej sprawie istotną kwestią jest kwestia wymagalności roszczenia i związany z tym zarzut przedawnienia oraz kwestia przerwania biegu przedawnienia.

Okolicznością bezsporną jest, iż w realiach rozpoznawanej sprawy, okres przedawnienia roszczenia wynosi 3 lata. Termin ten wynika z faktu, że roszczenie banku dotyczące zwrotu udzielonego kredytu wynika z prowadzonej przez bank działalności gospodarczej.

W myśl art. 118 k.c., jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata.

W przedmiotowej sprawie roszczenie powoda, podlegało trzyletniemu terminowi przedawnienia, albowiem świadczenie wynikające z umowy pożyczki gotówkowej nr (...) było związane z prowadzoną przez bank działalnością gospodarczą i miało także charakter okresowy (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 stycznia 2007r., IV CSK 356/06, LEX nr 276223).

Z umowy pożyczki wynika, że świadczenie pozwanego, miało być spełniane w ratach, w wysokości wskazanej w umowie. Świadczenie pieniężne jest zasadniczo świadczeniem podzielnym, oznacza to, że może być spełniane w ratach. W tego typu sytuacjach, terminy przedawnienia biegną oddzielnie dla każdej z części świadczenia pieniężnego. Zgodnie z zawartą umową, pożyczka miała być spłacona w 48 miesięcznych ratach, począwszy od 30 marca 2009r., tj. do dnia 28 lutego 2013r. i od tego dnia biegnie trzyletni termin przedawnienia roszczenia.

Zgodnie z treścią art. 123§1 k.c. bieg przedawnienia przerywa się przez:

1)  każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia;

2)  uznanie roszczenia przez osobę, przeciwko której roszczenie przysługuje;

3)  wszczęcie mediacji.

W toku postępowania strona powodowa reprezentowana w procesie przez zawodowego pełnomocnika nie udowodniła, iż do dnia wytoczenia powództwa, tj. do dnia 7 grudnia 2017r., nastąpiło przerwanie biegu przedawnienia roszczenia o zapłatę kwoty 28.634,25zł.

Po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie może się uchylić od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia (art. 117 zdanie pierwsze k.c.).

Biorąc po uwagę powyższe rozważania, świadczenie w niniejszej sprawie powinny być spełnione do dnia 28 lutego 2013r., termin przedawnienia roszczenia wynosi 3 lata, co skutkuje uznaniem, iż roszczenie uległo przedawnieniu z dniem 1 marca 2016r., przed wytoczeniem powództwa, które nastąpiło w dniu 7 grudnia 2017r.

Mając na uwadze przedstawione powyżej okoliczności, wobec podniesionego zarzutu przedawnienia, na podstawie art. 118 k.c., Sąd oddalił powództwo.