Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 marca 2018 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Karolina Chudzinska - Koczorowicz

Protokolant – st. sekr. sądowy Sylwia Sawicka

po rozpoznaniu w dniu 5 marca 2018 r. w Bydgoszczy

na rozprawie

odwołania: B. R. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 17 maja 2016 r., znak:(...)

w sprawie: B. R. (1)

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o rentę

oddala odwołanie

Sygn. akt VI U 1569/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 17.05.2016 r., Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. na podstawie art. 57 oraz 58 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2015 r., poz. 748 ze zm.), odmówił ubezpieczonej B. R. (1) prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 12.05.2016 r. ustaliła, iż ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła B. R. (1), wnosząc o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez uznanie ubezpieczonej za niezdolną do pracy. W ocenie odwołującej, z uwagi na stan zdrowia, nie jest ona zdolna do pracy.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Ubezpieczona B. R. (1) złożyła w dniu 16.03.2016 r. wniosek o przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Lekarz Orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 18.04.2016 r. oraz Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 12.05.2016 r. ustalili, iż B. R. (1) nie jest niezdolna do pracy.

- okoliczności bezsporne

Biegli sądowi, specjalista z zakresu reumatologii i chorób wewnętrznych dr n. med. H. R. oraz specjalista z zakresu neurologii lek. med. P. W. rozpoznali u ubezpieczonej:

- naczyniopochodne uszkodzenie mózgu bez deficytu neurologicznego;

- zmiany zwyrodnieniowo – dyskopatyczne kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego z okresowym zespołem bólowym szyjnym i lędźwiowo – krzyżowym w okresie remisji;

- obustronny zespół cieśni nadgarstka;

- zapalenie prawej ślinianki przyusznej.

Biegli sądowi na podstawie przeprowadzonego badania przedmiotowego, materiału lekarskiego znajdującego się w aktach sprawy, w aktach ZUS oraz dokumentacji dostarczonej przez ubezpieczoną stwierdzili, że stan zdrowia ubezpieczonej nie czyni jej częściowo bądź całkowicie niezdolną do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji i wykonywanym zawodem. Nadmienili też, iż B. R. (1) jest zdolna do pracy jako technik technolog żywienia zbiorowego, kucharz, pomocnik kucharza, bowiem stwierdzone wyżej schorzenia nie ograniczają zdolności do pracy odwołującej. Biegli sądowi wskazali, że na podstawie badania klinicznego, wykonanych badań immunologicznych oraz pobranego wycinka błony śluzowej jamy ustnej nie potwierdzono podejrzewanego zespołu Sjogrena.

Biegli sądowi specjalista z zakresu reumatologii i chorób wewnętrznych lek. med. A. M., specjalista z zakresu neurologii lek. med. B. R. (2), specjalista z zakresu psychologii mgr R. B. oraz specjalista z zakresu medycyny przemysłowej dr n. med. M. K. rozpoznali u ubezpieczonej:

- wieloogniskowe naczyniopochodne uszkodzenie mózgu bez deficytu neurologicznego;

- bóle głowy;

- zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego bez cech zaostrzenia;

- zaburzenia somatyzacyjne;

- obustronny zespół cieśni nadgarstka;

- zapalenie ślinianek przyusznych i podżuchwowych w wywiadzie.

Zdaniem biegłych B. R. (1) jest zdolna do pracy zgodnej z poziomem kwalifikacji oraz w zawodzie dotychczas wykonywanym, tj. w zawodzie pomocy kuchennej. Biegli nadmienili, że po uwzględnieniu przeciwwskazań, ubezpieczona może dźwigać od 7 kg do 10 kg. Przeciwwskazana jest w jej przypadku praca na wysokości, ale tylko ze względu na zgłaszane dolegliwości - zawroty głowy, które nie są potwierdzone przez biegłych sądowych.

Biegli sądowi skonstatowali, że w badaniu neurologicznym nie stwierdzono deficytu neurologicznego. Próba R. ujemna, zborność dobra, bez oczopląsu. Nerwy czaszkowe bez zmian. Bez niedowładów. Odruchy z kończyn górnych i dolnych obecne. Napięcie mięśniowe prawidłowe. Objawy rozciągowe ujemne. Bez objawu B.. Niewielkiego stopnia ograniczenie ruchomości kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego bez objawów korzeniowych, podrażnieniowych i ubytkowych. Ubezpieczona oddaje mocz prawidłowo. Stawy obwodowe bez obrzęków, odczynów zapalnych przy zachowanej ruchomości. Sprawność rąk dobra. W badaniu echo serca stwierdzono EF=68 % (norma). W badaniu psychologicznym skonstatowano zaburzenia somatyzacyjne. Biegli sądowi po zbadaniu ubezpieczonej i po dokonaniu analizy dokumentacji medycznej orzekli, że obecny stopień naruszenia sprawności organizmu nie uzasadnia orzeczenia długotrwałej niezdolności do pracy.

Ubezpieczona skarży się na bóle drobnych stawów rąk, stóp, bóle kręgosłupa w odcinku szyjnym, lędźwiowym, bóle głowy, osłabienie, senność. Powódka była w listopadzie 2014 r. leczona szpitalnie z powodu ostrego nieżytu jelit. W czasie pobytu wykonano u niej MRI głowy i stwierdzono kilka ognisk hiperintensywnych w obu płatach czołowych i w okolicy wyspy po stronie lewej (konsultacja neurologiczna bez objawów ogniskowych, oponowych, rozciągowych). Odwołująca była hospitalizowana w oddziale neurologii w grudniu 2014 r. z rozpoznaniem wieloogniskowego naczyniopochodnego uszkodzenia CUN. W marcu 2015 r. B. R. (1) była leczona w klinice dermatologii z rozpoznaniem zapalenia skóry wywołanej lekami. Była leczona w poradni laryngologicznej z rozpoznaniem zapalenia ślinianki przyusznej.

Skarżąca posiada wykształcenie w zawodzie technika technologii żywienia zbiorowego. Pracowała w trakcie kariery zawodowej jako sprzedawca, pomoc kuchenna, kucharz. Nie pracuje od kwietnia 2016 r.

- dowody: dokumentacja medyczna ubezpieczonej (k. 5 akt sądowych); wynik badania USG ślinianek ubezpieczonej (k. 15 akt sądowych); opinia sądowo – lekarska I zespołu biegłych z 07.03.2017 r. (k. 16-17 akt sądowych); informacja dla lekarza kierującego (k. 34 akt sądowych); uzupełniająca opinia sądowo – lekarska I zespołu biegłych z 09.05.2017 r. (k. 38 akt sądowych); uzupełniająca opinia sądowo – lekarska biegłego neurologa z 13.08.2017 r. (k. 54-55 akt sądowych); dokumentacja medyczna ubezpieczonej (k. 66-73 akt sądowych); opinia sądowo – lekarska II zespołu biegłych z 12.10.2017 r. (k. 80-81 akt sądowych); dokumentacja zawarta w aktach rentowych ZUS

Sąd Okręgowy dokonał powyższych ustaleń faktycznych na podstawie dokumentacji zebranej w aktach sądowych, w aktach rentowych. Ustalenia faktyczne dotyczące stanu zdrowia odwołującego i jego wpływu na zdolność B. R. (1) do pracy, Sąd Okręgowy oparł przede wszystkim na dowodach z opinii biegłych sądowych. Biegli sądowi wchodzący w skład I zespołu oraz biegli sądowi wchodzący w skład II zespołu sporządzili opinie po dokonaniu szczegółowej analizy akt sprawy, mając na względzie całą dostępną dokumentację lekarską, a nade wszystko po przeprowadzeniu badań przedmiotowych ubezpieczonej. Poczynione przez nich ustalenia i wnioski zostały sformułowane w sposób jasny, precyzyjny, a końcowe stanowisko zostało szczegółowo, przekonująco i w sposób logiczny uzasadnione. Zaprezentowane konkluzje są jednoznaczne, a ich uzasadnienie przedstawione zostało w sposób przystępny i zrozumiały. Przeprowadzone dowody posłużyły do ustalenia okoliczności faktycznych, których to ustalenie było niezbędne do wydania rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie.

Sąd Okręgowy rozważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonej nie zasługiwało na uwzględnienie.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz.U. z 2015 r., poz. 748), niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Z treści art. 12 ust. 2, 3 ustawy emerytalnej wynika, iż częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji, a całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy.

Zgodnie z brzmieniem art. 57 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1)jest niezdolny do pracy;

2)ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3)niezdolność do pracy powstała w okresie ubezpieczenia albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tego okresu.

Biegli sądowi wchodzący w skład I zespołu, jak i biegli sądowi wchodzący w skład II zespołu orzekli, iż obecny stan zdrowia ubezpieczonej B. R. (1) nie czyni jej niezdolnej do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Wspomniani biegli stwierdzili, iż podzielają orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS oraz orzeczenie Komisji Lekarskiej w przedmiocie tego, iż odwołująca nie jest niezdolna do pracy.

Przedmiotem niniejszego postępowania było to, czy odwołująca B. R. (1) jest niezdolna do pracy. Sąd dopuścił w niniejszej sprawie dowody z opinii biegłych sądowych z dziedzin medycznych adekwatnych do schorzeń występujących u ubezpieczonej. Biegli sądowi w wydanych w przedmiotowej sprawie opiniach, które w ocenie Sądu są miarodajne, w oparciu o dokumentacją lekarską B. R. (1) oraz po przeprowadzeniu badań ubezpieczonej, w sposób jasny, klarowny i nie budzący wątpliwości skonstatowali, iż odwołująca nie jest niezdolna do pracy. Trzeba podnieść, iż Sąd w sprawach dotyczących kwestii niezdolności do pracy dokonuje rozstrzygnięcia opierając się na opiniach biegłych sądowych, tj. osób posiadających medyczne wiadomości specjalne. Zarówno w doktrynie, jak i w judykaturze wskazuje się, iż ustalenie czy odwołujący jest niezdolny do pracy przez sąd może nastąpić wyłącznie w oparciu o opinię sporządzoną przez biegłych, która nie może być zastępowana innymi dowodami, np. zeznaniami świadków. Dowód z opinii lekarskiej w tej kategorii spraw jest, więc dowodem koronnym, analizującym i sumującym przeciwstawne oceny prezentowane przez strony ("Dowód z opinii lekarza biegłego w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych" SSN Beata Gudowska, Przegląd Ubezpieczeń Społecznych i Gospodarczych 2001 r., Nr 6, s. 8-12; wyrok Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 23 września 2015 r., sygn. akt III AUa 431/15; wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 19 maja 2015 r., sygn. akt III AUa 1385/14; wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 14 kwietnia 2015 r., sygn. akt III AUa 1093/14).

Mając na względzie poczynione ustalenia faktyczne oraz zgromadzony materiał w toku postępowania dowodowego, Sąd uznał, iż stan zdrowia ubezpieczonej nie czyni jej niezdolną do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji, tj. pracy w wyuczonym zawodzie technika technologii żywienia zbiorowego czy w wykonywanych zawodach sprzedawcy, pomocy kuchennej, kucharza. W oparciu o treść opinii biegłych sądowych I zespołu oraz II zespołu, które Sąd uznał za w pełni wiarygodne, Sąd ustalił, iż występujące u ubezpieczonej schorzenia nie skutkują u niej choćby częściową niezdolnością do pracy. Trzeba stwierdzić, że naczyniopochodne uszkodzenie mózgu występuje bez deficytu neurologicznego i nie ogranicza zdolności do pracy powódki. Poza tym, zmiany zwyrodnieniowo – dyskopatyczne kręgosłupa w odcinkach szyjnym i lędźwiowym z okresowym zespołem bólowym w okresie remisji, obustronny zespół cieśni nadgarstka oraz zaburzenia somatyzacyjne a także zapalenie ślinianek przyusznych i podżuchwowych nie ograniczają zdolności B. R. (1) do pracy. Oprócz tego, w przypadku skarżącej wskutek wykonanych badań nie potwierdzono podejrzewanego u niej zespołu Sjogrena. Co prawda biegli sądowi wchodzący w skład II zespołu biegłych zasygnalizowali, iż w przypadku ubezpieczonej przeciwwskazane jest dźwiganie ciężarów o wadze od 7 kg do 10 kg oraz wykonywanie pracy na wysokości, lecz nie spowodowało to zmiany stanowiska biegłych II zespołu w przedmiocie tego, iż B. R. (1) jest zdolna do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji oraz w zawodzie dotychczas wykonywanym.

Należy skonstatować, iż w świetle ustalonego w sprawie stanu faktycznego, nie było wątpliwości, iż B. R. (1) nie jest choćby częściowo niezdolna do pracy.

Wobec tego, niewątpliwie ubezpieczona nie spełnia łącznie przesłanek do przyznania jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy określonych w art. 57 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. w zw. z art. 57, 12, 13 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, oddalił odwołanie ubezpieczonej, albowiem nie było podstaw do jego uwzględnienia.

SSO Karolina Chudzinska - Koczorowicz