Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 maja 2018r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu, Wydział IV Karny- Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Małgorzata Winkler-Galicka

Sędziowie: SO Hanna Bartkowiak

SO Leszek Matuszewski (spr)

Protokolant: aplikant radcowski A. B.

przy udziale: J. M. Prokuratora Prokuratury Rejonowej P. w P.

po rozpoznaniu w dniu 15 maja 2018r.

sprawy K. S. oskarżonego o popełnienie czynu z art. 286§1 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora od wyroku Sądu Rejonowego w Szamotułach z dnia 21 lutego 2018r.sygn. akt. II K 921/17

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę do ponownego rozpoznania przekazuje Sądowi Rejonowemu w Szamotułach.

L. M. W. H. B.

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Szamotułach wyrokiem z dnia 21 lutego 2018r wydanym w sprawie IIK 921/17 uniewinnił oskarżonego K. S. od popełnienia zarzucanego mu przestępstwa z art. 286§ 1kk.

Z powyższym wyrokiem nie zgodził się prokurator zaskarżając go w całości, zarzucając obrazę przepisów postępowania – art. 7 kpk. W konkluzji apelacji wniesiono o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd odwoławczy zważył co następuje:

Apelacja prokuratora jest w pełni zasadna.

Rację ma prokurator, że Sąd Rejonowy w sposób dowolny ustalił, że oskarżony w chwili zawarcia umowy pożyczki miał zamiar wywiązania się z niej, a to że nie zapłacił żadnej raty należy tłumaczyć tym, że nagle zmienił plany i wyjechał do S..

Dokonane przez Sąd Rejonowy ustalenia, dotyczące tych kwestii, nie znajdują dosłownie żadnego potwierdzenia w zebranym materiale dowodowym. Zamiar w jakim działa sprawca istnieje jedynie w jego umyśle. Odtwarza się go analizując i uwzględniając podejmowanie przez sprawcę czynności dotyczące zarzucanego mu czynu i jego poziom rozwoju umysłowego. Należy też pamiętać, że z przestępstwem oszustwa mamy do czynienia także wówczas, kiedy sprawca w chwili działania ma ogólny zamiar realizacji przyjętego przez siebie zobowiązania, ale nie w sposób i w terminie wynikającym z zawartej przez siebie umowy- niekorzystnym dla pokrzywdzonego. W realiach przedmiotowej sprawy oskarżony w dniu 13.01.2016r zawarł umowę pożyczki na podstawie której zobowiązał się do uiszczania co tydzień, od dnia jej zawarcia, rat pożyczki. Jak wynika z jego wyjaśnień do S. pojechał w dniu 7.02.2016r, co wskazuje że był już w zwłoce w płatności trzech pierwszych rat. Oskarżony nie wskazuje na żadne okoliczności, które miałyby zaistnieć po zawarciu przez niego umowy pożyczki, które by mogły utrudnić czy uniemożliwić mu wykonanie przyjętego na siebie zobowiązania. Biorąc pod uwagę, że oskarżony otrzymał w dniu 13.01.2016r kwotę 3500 zł miał on środki finansowe na pokrycie pierwszych rat i to nawet w sytuacji kiedy nie wykonywałby pracy zarobkowej. Co więcej od tego czasu nie realizował w żadnym zakresie obowiązków wynikających z zawartej przez siebie umowy, nie wpłacił żadnej z kolejnych rat pożyczki i nie kontaktował się z pokrzywdzonym, celem wyjaśnienia zaistniałej sytuacji. Okoliczności te wskazują jednoznacznie, że od samego początku, tj. od chwili zawarcia umowy pożyczki, nie miał on zamiaru realizacji przyjętego zobowiązania. W sprawie nie ujawniły się okoliczności świadczące, że poziom rozwoju umysłowego oskarżonego, mógł w jakimkolwiek stopniu ograniczać jego zdolności do rozumienia znaczenia jego zachowania i zakresu przyjętych na siebie zobowiązań finansowych.

Dokonanie przez niego spłaty, w maju 2017r, całego zadłużenia wynikającego z zawartej przez niego umowy pożyczki, należy jedynie traktować jako naprawienie szkody. Dokonując spłaty tej należności oskarżony miał już wiedzę, że toczy się wobec niego postępowanie karne.

Sąd odwoławczy nie podziela rozumowania Sądu Rejonowego, że przeciwko rozumowaniu, że oskarżony działał w zamiarze wyłudzenia pożyczki przemawia okoliczność, że nie planował popełnienia tego przestępstwa, a umowę pożyczki zawarł wykorzystując obecność przedstawiciela P., który przyjechał do jego mieszkania zawrzeć podobną umowę z jego bratem. Przestępstwo oszustwa można przecież popełnić bez uprzedniego planowania, wykorzystując nadarzającą się sytuację i tak też, jak wskazują ujawnione w sprawie okoliczności, oskarżony postąpił. Biorąc pod uwagę następcze zachowanie się oskarżonego, opisane powyżej, nie ma żadnych racjonalnych przesłanek, zezwalających na przyjęcie, że zawierając te umowę chciał ją realizować, a zamiar jej niespłacenia podjął później.

Ponownie rozpoznając sprawę Sąd Rejonowy, po powtórzeniu postępowania dowodowego, jeszcze raz przeanalizuje zebrany materiał dowodowy i, uwzględniając powyższe uwagi, wyda rozstrzygnięcie o odpowiedzialności karnej oskarżonego lub jej barku.

SSO Leszek Matuszewski Małgorzata W. H. B.