Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 października 2017 roku

Sąd Okręgowy w Toruniu IX Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Lech Gutkowski

Sędziowie SSO Marzena Polak (spr.)

SSO Jarosław Sobierajski

Protokolant st.sekr.sądowy Katarzyna Kotarska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Grudziądzu Jakuba Łamka

po rozpoznaniu w dniu 5 października 2017 roku

sprawy

⚫

W. W., oskarżonego z art. 279 § 1 kk i art. 288 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk

⚫

A. Ś., oskarżonego z art. 279 § 1 kk i art. 288 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora w stosunku do oskarżonego A. Ś. oraz obrońców obu oskarżonych

od wyroku Sądu Rejonowego w Grudziądzu

z dnia 18 stycznia 2017 roku sygn. akt II K 1128/14

I.  zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, że:

1.  jako podstawę prawną warunkowego zawieszenia wykonania kary w stosunku do A. Ś. orzeczonego w punkcie IV przyjmuje art. 69 § 1 i 2 kk oraz art. 70 § 2 kk,

2.  jako podstawę prawną dozoru kuratora orzeczonego w punkcie V w stosunku do A. Ś. przyjmuje art. 73 § 2 kk;

II.  w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.  zasądza od Skarbu Państwa (Sadu Rejonowego w Grudziądzu) na rzecz adwokata R. K. (1) kwotę 516,60 zł (pięćset szesnaście złotych sześćdziesiąt groszy) brutto, tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej obrony z urzędu w postępowaniu odwoławczym oraz kwotę 128,60 zł (sto dwadzieścia osiem złotych sześćdziesiąt groszy) zł tytułem zwrotu kosztów dojazdu do siedziby sądu odwoławczego;

IV.  zwalnia każdego z oskarżonych od uiszczenia kosztów sądowych za II instancję, a wydatkami postępowania odwoławczego obciąża Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Prokuratura Rejonowa w Grudziądzu oskarżyła:

1. W. W. o to, że w okresie od nieustalonego dnia kwietnia 2014 roku do 31 maja 2014 roku w miejscowości (...), gmina G., działając wspólnie i w porozumieniu z A. Ś. i działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru dokonał dwukrotnie kradzieży z włamaniem na terenie działki – gospodarstwa nr (...) w ten sposób, że otworzył nieustalonym narzędziem zamkniętą na kłódkę z łańcuchem bramę wjazdową, skąd zabrał w celu przywłaszczenia komin stalowy, instalację centralnego ogrzewania w postaci rur, zaworów, zasuw oraz pomp, odmulników i filtrów odmulników, podpór do pomidorów, trzech wózków do pielęgnacji roślin, instalacji elektrycznej, opryskiwacza ogrodniczego, komputera sterującego podlewaniem pomidorów w postaci pomp oraz elementów elektrycznych i elektronicznych, wszystko o łącznej wartości 205.500 zł na szkodę P. B., przy czym w czasie demontażu kradzionych rzeczy zniszczył instalację nawodnieniową w postaci emiterów pożywki i plastikowych rur, powodując szkodę w wysokości 8.000 zł na szkodę P. B., tj. o czyn z art. 279 § 1 kk i art. 288 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk ; 2. A. Ś. o to, że w okresie od nieustalonego dnia kwietnia 2014 roku do 31 maja 2014 roku w miejscowości (...), gmina G., działając wspólnie i w porozumieniu z W. W. i działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru dokonał dwukrotnie kradzieży z włamaniem na terenie działki – gospodarstwa nr (...) w ten sposób, że otworzył nieustalonym narzędziem zamkniętą na kłódkę z łańcuchem bramę wjazdową, skąd zabrał w celu przywłaszczenia komin stalowy, instalację centralnego ogrzewania w postaci rur, zaworów, zasuw oraz pomp, odmulników i filtrów odmulników, podpór do pomidorów, trzech wózków do pielęgnacji roślin, instalacji elektrycznej, opryskiwacza ogrodniczego, komputera sterującego podlewaniem pomidorów w postaci pomp oraz elementów elektrycznych i elektronicznych, wszystko o łącznej wartości 205.500 zł na szkodę P. B., przy czym w czasie demontażu kradzionych rzeczy zniszczył instalację nawodnieniową w postaci emiterów pożywki i plastikowych rur, powodując szkodę w wysokości 8.000 zł na szkodę P. B., tj. o czyn z art. 279 § 1 kk i art. 288 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk ;

3. R. K. (2) o to, że w maju 2014 roku na skupie złomu przy ul. (...) w G., działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru dwukrotnie pomógł zbyć rzecz uzyskaną za pomocą czynu zabronionego w ten sposób, że dokonał sprzedaży komina stalowego, instalacji centralnego ogrzewania w postaci rur, zaworów, zasuw oraz pomp, odmulników i filtrów odmulników, podpór do pomidorów, trzech wózków do pielęgnacji roślin, instalacji elektrycznej, opryskiwacza ogrodniczego, komputera sterującego podlewaniem pomidorów w postaci pomp oraz elementów elektrycznych i elektronicznych o łącznej wartości 205.000 zł na szkodę P. B., które to rzeczy pochodziły z kradzieży z włamaniem, przy czym czynu tego dopuścił się w stosunku do mienia znacznej wartości oraz czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary pozbawienia wolności w wymiarze 6 miesięcy będąc skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w (...)o sygn.(...)z dnia (...)roku za przestępstwo z art. 286 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk, którą odbył w okresie od 2 czerwca 2009 roku do 2 grudnia 2009 roku, tj. o czyn z art. 291 § 1 w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk .

Wyrokiemzdnia18stycznia2017roku,Sąd Rejonowy w Grudziądzu, sygn. II K 1128/14, stosując, w myśl art. 4 § 1 kk, przywołane poniżej przepisy w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r.:

I.  Uznał oskarżonego W. W. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, z tym ustaleniem, że wartość wyrządzonych szkód stanowi kwotę 206.539 zł, to jest występku z art. 279 § 1 kk i art. 288 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk i za to, w myśl art. 11 § 3 kk, na podstawie art. 279 § 1 kk, wymierzył mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności.

II.  Uznał oskarżonego A. Ś. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, z tym ustaleniem, że wartość wyrządzonych szkód stanowi kwotę 206.539 zł, to jest występku z art. 279 § 1 kk i art. 288 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk i za to, w myśl art. 11 § 3 kk, na podstawie art. 279 § 1 kk, wymierzył mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności.

III.  Uznał oskarżonego R. K. (2) za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, z tym ustaleniem, że wartość wyrządzonych szkód stanowi kwotę 206.539 zł, to jest występku z art. 291 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i za to, na podstawie art. 294 § 1 kk, wymierzył mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności.

IV.  Na podstawie art. 69 § 1 i § 2 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonych kar pozbawienia wolności zawiesił wobec wszystkich oskarżonych na okresy:

a)  W. W. i A. Ś. – 3 (trzech) lat próby,

b)  R. K. (2) – 2 (dwóch) lat próby.

V.  Na podstawie art. 73 § 1 kk oddał wszystkich oskarżonych w okresach próby pod dozór kuratora.

VI.  Na podstawie art. 72 § 1 pkt 4 kk zobowiązał wszystkich oskarżonych w okresach próby do wykonywania pracy zarobkowej.

VII.  Na podstawie art. 46 § 1 kk zobowiązał oskarżonych W. W. i A. Ś. do solidarnego naprawienia szkody w kwocie 206.539 zł (dwieście sześć tysięcy pięćset trzydzieści dziewięć złotych) na rzecz pokrzywdzonego P. B..

VIII.  Zasądził od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adwokata R. K. (1) kwotę 1092 zł (jeden tysiąc dziewięćdziesiąt dwa złote) plus VAT – tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oskarżonemu W. W..

IX.  Zwolnił wszystkich oskarżonych od opłat oraz obciążył ich wydatkami w kwocie po 1.336 zł (jeden tysiąc trzysta trzydzieści sześć złotych).

Wyrok ten zaskarżył w całości na korzyść oskarżonego W. W. jego obrońca – adw. R. K. (1) , zarzucając mu:

1.  na mocy art. 438 pkt 3 kpk, błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku, a mogący mieć wpływ na treść wyroku przez ustalenie, że oskarżony od nieustalonego dnia kwietnia do 31 maja 2014 r. w miejscowości (...) gmina G. dokonał dwukrotnie kradzieży z włamaniem na teren działki – gospodarstwa nr (...) w ten sposób, że otworzył nieustalonym narzędziem zamkniętą na kłódkę z łańcuchem bramę wjazdową, skąd zabrał w celu przywłaszczenia komin stalowy, instalację centralnego ogrzewania w postaci rur, zaworów, zasuw oraz pomp, odmulników i filtrów odmulników, podpór do pomidorów, trzech wózków do pielęgnacji roślin, instalacji elektrycznej, opryskiwacza ogrodniczego, komputera sterującego podlewaniem pomidorów w postaci pomp oraz elementów elektrycznych i elektronicznych, wszystko o łącznej wartości 206.539,- zł na szkodę P. B., przy czym w czasie demontażu kradzionych rzeczy zniszczył instalację nawodnieniową w postaci emiterów pożywki i plastikowych rur, powodując szkodę w wysokości 8.000,- zł na szkodę P. B., tj. o czyn z art. 279 § 1 kk i art. 288 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk, podczas gdy oskarżony nie włamał się na teren posesji poszkodowanego, a dopuścił się jedynie przestępstwa kradzieży, tj. czynu z art. 278 § 1 kk i art. 288 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk, nie zaś kradzieży z włamaniem, jak przedstawiono mu w zarzucie,

2.  na mocy art. 438 pkt 3 kpk, błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku, a mogący mieć wpływ na treść wyroku przez błędne ustalenie, że oskarżony W. W. dopuścił się kradzieży komina stalowego, instalacji centralnego ogrzewania w postaci rur, zaworów, zasuw oraz pomp, odmulników i filtrów odmulników, podpór do pomidorów, trzech wózków do pielęgnacji roślin, instalacji elektrycznej, opryskiwacza ogrodniczego, komputera sterującego podlewaniem pomidorów w postaci pomp oraz elementów elektrycznych i elektronicznych, wszystko o łącznej wartości 206.539,- zł, a nie o łącznej wartości 50.366,- zł, jak przyjął biegły sądowy mgr inż. J. J. (1),

3.  na mocy art. 438 pkt 2 kpk, obrazę przepisów postepowania mogącą mieć wpływ na treść wyroku, poprzez oddalenie wniosku obrońcy o powołanie trzeciego biegłego w związku z tym, że opinie sporządzone przez dwóch biegłych sądowych są sprzeczne co do wartości skradzionych przez oskarżonego elementów oraz oddalenie wniosku obrońcy oskarżonego o dokonanie konfrontacji biegłych sądowych, którzy sporządzili sprzeczne opinie.

W konkluzji apelujący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w części zaskarżonej i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Grudziądzu oraz o zasądzenie od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy z urzędu oskarżonego W. W. adwokata R. K. (1) kosztów postepowania apelacyjnego przed Sądem Okręgowym w Toruniu, które nie zostało opłacone ani w całości, ani też w części.

Wyrok ten zaskarżyła również w całości na korzyść oskarżonego A. Ś. jego obrońca – adw. M. P. , zarzucając mu:

I.  obrazę przepisów postepowania karnego mającą wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie art. 7 kpk w zw. z art. 4 kpk, poprzez uznanie, iż oskarżony A. Ś. wyczerpał znamiona m.in. art. 279 § 1 kk, podczas gdy brak jest w niniejszej sprawie bezspornych dowodów pozwalających na taką ocenę, uwzględniając zasady prawidłowego rozumowania raz wskazania wiedzy i doświadczenia życiowego;

II.  obrazę przepisów postępowania karnego mającą wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie art. 7 kpk w zw. z art. 410 kpk, poprzez wydanie orzeczenia na podstawie domniemania wielokrotności działań przestępczych oskarżonego A. Ś., podczas gdy przeprowadzone dowody wskazują na co najwyżej dwukrotność tegoż zachowania;

III.  obrazę przepisów postepowania karnego mającą wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie art. 167 § 1 kpk w zw. z art. 170 § 1 pkt 5 kpk w zw. z art. 201 kpk, poprzez bezzasadne oddalenie wniosku dowodowego o zasięgnięcie innego biegłego rzeczoznawcy majątkowego w sytuacji sprzeczności pomiędzy opiniami biegłych, uzyskanymi w niniejszej sprawie;

IV.  błąd w ustaleniach faktycznych mający wpływ na treść orzeczenia, a polegający na mylnym przyjęciu, iż oskarżony A. Ś. kilkukrotnie dopuścił się kradzieży z włamaniem, przywłaszczając mienie o łącznej wartości 205.500 zł oraz zniszczenie mienia o wartości 8.000 zł, podczas gdy wyjaśnienia oskarżonych oraz zeznania świadków, a także dokumenty prowadzą do wniosku, iż możliwym jest przypisanie A. Ś. jedynie kradzieży mienia o wartości elementów sprzedanych w punkcie skupu złomu.

W konkluzji apelujący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie niniejszej sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacje obrońców są bezzasadne.

Na samym wstępie stwierdzić należy, iż zdaniem Sądu Okręgowego, Sąd I instancji przeprowadził przewód sądowy w sposób wszechstronny i wnikliwy, dokonując wszelkich niezbędnych czynności dowodowych, koniecznych dla prawidłowego rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Ocena zgromadzonego materiału dowodowego mieściła się przy tym w granicach sędziowskiej swobody, należycie uwzględniając zasady logiki i prawidłowego rozumowania oraz wskazania wiedzy i doświadczenia życiowego. Pozostawała ona wobec powyższego pod pełną ochroną dyspozycji art. 7 kpk, spotykając się w związku z tym z całkowitą akceptacją Sądu Okręgowego.

Odnotowania wymaga również fakt, iż pisemne uzasadnienie zaskarżonego wyroku sporządzone zostało zgodnie ze wszystkimi wymogami, jakie stawia mu art. 424 kpk, pozwalając tym samym Sądowi II instancji na pełną i właściwą ocenę motywów, jakimi kierował się Sąd Rejonowy przy wydaniu orzeczenia. W szczególności w uzasadnieniu tym w sposób niebudzący wątpliwości przedstawione zostały poczynione ustalenia faktyczne, jak i ocena zebranych dowodów.

Rozpoznając niniejszą sprawę, w żadnym przypadku Sąd Okręgowy nie dopatrzył się także uchybienia przepisom postępowania karnego. Sąd I instancji w toku procesu zgromadził wszelki materiał niezbędny do wydania prawidłowego rozstrzygnięcia, uwzględniając okoliczności przemawiające zarówno na korzyść, jak i niekorzyść oskarżonych. Brak też przesłanek do formułowania twierdzeń, iż niedające się usunąć wątpliwości, rozstrzygnięte miałyby być wbrew regule wyrażonej w art. 5 § 2 kpk, a sprowadzające się do zasady in dubio pro reo.

W związku z tym, iż Sąd Odwoławczy w całej rozciągłości aprobuje stanowisko Sądu Rejonowego w zakresie ustalonego stanu faktycznego, oceny materiału dowodowego, jak i w przedmiocie winy oskarżonych, nie ma więc potrzeby, aby w tym miejscu szerzej przytaczać argumentację zawartą w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku, a za wystarczające uznać należy odwołanie się do niej.

Prawidłowe przeprowadzenie postępowania dowodowego oraz właściwa, zgodna z wymogami art. 7 kpk, ocena wszystkich dowodów, doprowadziły Sąd Rejonowy do w pełni trafnych ustaleń w zakresie stanu faktycznego. Sąd II instancji w całej rozciągłości aprobuje te ustalenia, które to znalazły odzwierciedlenie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym, traktując je jako własne. Sprawstwo przedmiotowego czynu przez oskarżonych wykazane zostało ponad wszelką wątpliwość.

Przechodząc do zarzutów apelacyjnych, to należy zaznaczyć, iż materiał dowodowy - wbrew temu co twierdzą obrońcy i oskarżeni – wykazał, że oskarżeni dokonali włamania na posesję pokrzywdzonego i dokonali zaboru takich przedmiotów jakie zostały opisane w zarzucie i w ustaleniach Sądu meriti o wartości takiej jak w opisie przypisanego czynu.

Żaden z dowodów nie wykazał aby ktokolwiek inny wywoził przedmioty z działki pokrzywdzonego, zatem nie sposób tylko potencjalnie zakładać, że sprawców kradzieży było więcej poza oskarżonymi. Bezspornie, aby dostać się na posesję ,należało pokonać zabezpieczenie jakie stanowiła kłódka zawieszona na bramie posesji. Zatem, skoro oskarżeni dostali się na posesję, to musieli w sposób bezprawny owo zabezpieczenie pokonać. Twierdzenie, że ktoś inny przed oskarżonymi otworzył kłódkę, a oskarżeni jedynie skorzystali z tego faktu jest zbyt daleko idące. Należałoby bowiem założyć, że obca, nieznana osoba uszkodziła kłódkę, następnie oskarżeni weszli już na otwartą posesję, a następnie ta obca, nieznana osoba założyła ponownie na bramę łańcuch i nową kłódkę ( pokrzywdzeni bowiem zastali na bramie nową kłódkę ). Taki przebieg zdarzeń jest nieprawdopodobny. Zatem, bezspornie należało przyjąć, że to oskarżeni byli sprawcami włamania i pokonania zabezpieczenia jaką była kłódka. Niewątpliwie, bezspornie nie można utożsamiać ilości wywozów przedmiotów z posesji z ilością zdarzeń polegających na pokonaniu przeszkody w czasie włamania. Dlatego też, Sąd meriti był w pełni uprawniony do dokonania ustaleń w pisemnym uzasadnieniu, iż oskarżeni kilkukrotnie wywozili przedmioty z posesji. Takiej ilości przedmiotów jaka zginęła z posesji nie sposób było wywieźć jednorazowo czy dwurazowo. Tymczasem, jak wykazał materiał dowodowy bezspornie udowodniono, że oskarżeni co najmniej trzykrotnie sprzedawali przedmioty z posesji. Dwa razy wywozili je samochodem ciężarowymi oraz jeden raz samochodem osobowym. Wynika to z zeznań kierowcy samochodu ciężarowego i oskarżonego R. K. (2). To R. K. (2) wyjaśnił, że jeden raz oskarżeni przybyli do niego samochodem osobowym załadowanym rurami do sprzedaży. Zatem, bezspornie dysponowali oni także samochodem osobowym. Z związku z tym, nie jest prawda to co twierdzą oskarżeni, iż wywozili przedmioty jedynie samochodem ciężarowym i że miało to miejsce jedynie dwukrotnie. Bezspornie posługiwali się także samochodem osobowym do wywożenia mniejszych przedmiotów. W tej sytuacji, Sąd meriti był w pełni uprawniony do ustalenia, że oskarżeni kilkukrotnie wywozili skradzione przedmioty na skup złomu, przy czym nie musiał to być tylko jeden i ten sam skup złomu i nie musiał być to jedynie samochód ciężarowy. W związku z powyższym, rozbieżność pomiędzy opisem przypisanego czynu a treścią uzasadnienia nie jest na tyle istotna aby dyskredytować trafność zaskarżonego wyroku wraz z jego pisemnym uzasadnieniem. Jeżeli chodzi o wartość zabranego mienia przypisaną przez Sąd meriti, to, w ocenie Sądu Okręgowego, została ona ustalona prawidłowo. Sąd meriti podjął słuszną decyzję, powołując, w tym zakresie, biegłego rzeczoznawcę. Również w ocenie Sądu Okręgowego, opinia biegłego J. J. była zbyt powierzchowna. Kolejny biegły A. P. przeprowadził wszystkie niezbędne czynności dla wydania opinii i to jego ekspertyzę należało uznać za trafną i w pełni wiarygodną. Sąd meriti nie bez powodu powołał kolejnego biegłego dla wyceny wartości zabranych przedmiotów. Było to konieczne z uwagi na zbytnią powierzchowność opinii biegłego J. J. . Biegły A. P. wykorzystał pełnię swojej wiedzy fachowej a jego opinia spełnia wszelkie niezbędne elementy dla uznania jej za prawidłową. W tej sytuacji, nie było potrzeby dopuszczania dowodu z trzeciej opinii biegłego rzeczoznawcy, tak jak to wnioskowała obrona. Pomiędzy obiema opiniami nie ma tego rodzaju sprzeczności, które nakazywałyby dopuszczenie trzeciej opinii. Sąd meriti dokonał prawidłowej analizy obu opinii i Sąd Okręgowy całkowicie przychyla się do tej analizy.

Apelacja Prokuratury zasługiwała na uwzględnienie

Oskarżony Ś. faktycznie jest osobą młodocianą w związku z tym należało zmienić podstawę prawną warunkowego zawieszenia wykonania kary oraz oddania pod dozór kuratora.

Wymierzonych oskarżonym kar nie można uznać za szczególnie surowe. Uwzględniają wszelkie okoliczności łagodzące i obciążające i są adekwatne do stopnia społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonym czynu. Sąd Rejonowy, w tym zakresie, podjął trafną decyzję, we właściwy sposób ją uzasadniając. W tej konkretnej sprawie, tymi adekwatnymi karami są te wymierzone przez Sąd Rejonowy.

Ponadto, Sąd Okręgowy nie dopatrzył się tego rodzaju uchybień, które stanowiłyby przesłankę bezwzględnej przyczyny odwoławczej, i które stanowiłyby podstawę do uchylenia wyroku.

O kosztach obrony z urzędu orzeczono na podstawie obowiązujących przepisów

Z uwagi na sytuację majątkową i finansową oskarżonych, oraz konieczność uiszczenia pokrzywdzonemu wysokiej kwoty naprawienia szkody, Sąd Okręgowy zwolnił ich od uiszczenia kosztów sądowych za drugą instancję.