Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 12 grudnia 2017 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, Sąd Gospodarczy, XXIII Wydział Gospodarczy Odwoławczy

w składzie:

po rozpoznaniu 12 grudnia 2017 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy w postępowaniu o zamówienie publiczne

z udziałem zamawiającego Skarb Państwa - (...)w W.

przy udziale wykonawców: (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w W.

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

w przedmiocie skargi (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. od pkt 4 wyroku Krajowej Izby Odwoławczej w W. z dnia 5 października 2017 r., sygn. akt KIO (...)

postanawia:

oddalić skargę.

SSO Paweł Kieta SSO Aneta Łazarska SSO Bernard Litwiniec

Sygn. akt XXIII Ga 1886/17

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 5 października 2017 r. w sprawie o sygn. akt KIO (...) Krajowa Izba Odwoławcza po rozpoznaniu odwołania wniesionego przez wykonawcę (...) sp. z o.o. w postępowaniu prowadzonym przez (...) w W. przy udziale wykonawcy (...) sp. z o.o. w W., zgłaszającego przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego, przy udziale wykonawcy (...) sp. z o.o. w W., zgłaszającego przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego, przy udziale wykonawcy (...) sp. z o.o. sp. k. w W., zgłaszającego przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie odwołującego, w pkt. 1. umorzył postępowanie w części dotyczącej zaniechania czynności odrzucenia ofert wykonawcy (...) sp. z o.o. i wykonawcy (...). sp. z o.o. oraz zaniechania czynności wyjaśnienia ofert tych wykonawców. W pkt. 2 uwzględnił odwołanie i nakazał zmawiającemu:

a) wezwanie wykonawcy (...) sp. z o.o. w trybie art. 87 ust. 1 ustawy Prawo zamówień publicznych do wyjaśnienia czy zaoferował, a jeżeli tak, to w jaki sposób zamierza spełnić funkcjonalność opisaną w pkt 22 opisu przedmiotu zamówienia,

b) wezwanie wykonawcy (...) sp. z o.o. w trybie art. 90 ust. 1 ustawy Prawo zamówień publicznych do złożenia wyjaśnień, w tym złożenia dowodów co do elementów oferty mających wpływ na wysokość ceny,

W pkt. 3 w pozostałym zakresie oddalił odwołanie.

Natomiast w pkt. 4 kosztami postępowania obciążył wykonawcę (...) sp. z o.o. i wykonawcę (...) sp. z o.o., każdego w wysokości ½ i:

4.1. zaliczył w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15.000 zł uiszczoną przez wykonawcę (...) sp. z o.o. tytułem wpisu od odwołania, kwotę 3.600 zł poniesioną przez odwołującego tytułem kosztów zastępstwa procesowego przed Izbą,

4.2. zasądził od wykonawcy (...) sp. z o.o. na rzecz (...) sp. z o.o. kwotę 9.300 zł.

W uzasadnieniu pkt. 4 wskazano, że zgodnie z art. 192 ust.9 ustawy Pzp, w wyroku oraz postanowieniu kończącym postępowanie odwoławcze, Izba rozstrzyga o kosztach postępowania odwoławczego. Z kolei w świetle art. 192 ust.1 0 ustawy Pzp, strony ponoszą koszty postępowania odwoławczego stosownie do jego wyniku, z zastrzeżeniem art. 186 ust.6. Izba wskazała, że reguła ponoszenia przez strony kosztów postępowania odwoławczego stosownie do wyników postępowania odwoławczego oznacza, że obowiązuje w nim, analogicznie do procesu cywilnego, zasada odpowiedzialności za wynik procesu, według której koszty postępowania obciążają ostatecznie stronę przegrywająca sprawę (art. 98 §1 k.p.c.) Zgodnie natomiast z art. 192 ust. 9 ustawy Pzp, w wyroku oraz w postanowieniu kończącym postępowanie odwoławcze Izba rozstrzyga o kosztach postępowania odwoławczego. Z kolei w świetle art. 192 ust. 10 ustawy Pzp, strony ponoszą koszty postępowania odwoławczego stosownie do jego wyniku, z zastrzeżeniem art. 186 ust. 6.

KIO powołując się na wywody doktryny wskazała również, że reguła ponoszenia przez strony kosztów postępowania odwoławczego stosownie do wyników postępowania odwoławczego oznacza, że „obowiązuje w nim, analogicznie do procesu cywilnego, zasada odpowiedzialności za wynik procesu, według której koszty postępowania obciążają ostatecznie stronę „przegrywającą" sprawę (por. art. 98 § 1 k.p.c.) (vide: Jarosław Jerzykowski, Komentarz do art.192 ustawy - Prawo zamówień publicznych, w: Dzierżanowski W., Jerzykowski J., Stachowiak M. Prawo zamówień publicznych. Komentarz, LEX, 2014, wydanie VI.) Zatem zdaniem Izby użyty w art. 192 ust. 10 ustawy Pzp zwrot stosownie do jego wyniku należy rozumieć analogicznie jak w procesie cywilnym. Sumę tę dzieli się proporcjonalnie do stosunku w jakim strony utrzymały się ze swymi roszczeniami lub obroną, otrzymując w wyniku kwoty, stanowiące ich udziały w całości kosztów. Jeżeli poniesione przez stronę koszty przewyższają obciążający ją udział zasądzeniu na jej rzecz podlega różnica. Izba powołała się również na orzeczenia Sądów Okręgowych wskazujące na to, że w przypadku rozstrzygnięcia, w którym część odwołania wniesionego do Krajowej Izby Odwoławczej zostaje oddalona, zaś część uwzględniona zasada odpowiedzialności za wynik postępowania odwoławczego oznacza obowiązek stosunkowego rozdzielenia kosztów postępowania odwoławczego w takiej części, w jakiej odwołanie odniosło skutek. ( postanowienie Sądu Okręgowego w Gliwicach z 20 lipca 2016 r. sygn. akt X Ga 280/16, wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z 22 stycznia 2016 r. sygn. akt XXIII Ga 1992/15, w postanowienie Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 3 października 2013 r. sygn. akt X Ga 286/13, wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 29 listopada 2016 r. sygn. akt XXIII Ga 880/16, wyrok Sądu Okręgowego we Wrocławiu z 17 listopada 2016 r. sygn. akt X Ga 653/16.)

Jednocześnie KIO wskazała, że z art. 186 ust. 6 pkt 3 Pzp, koszty postępowania odwoławczego, w okolicznościach, o których mowa w ust. 4, ponosi:

a) odwołujący, jeżeli odwołanie zostało oddalone przez Izbę,

b) wnoszący sprzeciw, jeżeli odwołanie zostało uwzględnione przez Izbę.

W niniejszej sprawie Izba - co wynika z sentencji orzeczenia - w zakresie merytorycznym częściowo oddaliła i częściowo uwzględniła odwołanie (...) sp z.o.o. w W.. Izba stwierdziła, że zasadne okazały się dwa zarzuty, zaś za chybione należało uznać również dwa zarzuty. Odwołanie okazało się zasadne zatem w stosunku 50% i chybione w takim samym stosunku. Kosztami postępowania po połowie obciążono zatem wnoszącego sprzeciw przystępującego (...) i odwołującego. Na koszty postępowania odwoławczego składał się wpis uiszczony przez odwołującego w wysokości 15.000 zł oraz koszty poniesione przez odwołującego z tytułu zastępstwa przed Izbą w maksymalnie dopuszczalnej wysokości 3.600 zł. Nie zaliczono w poczet kosztów postępowania kosztów z tytułu zastępstwa procesowego zamawiającego w kwocie 3.600 zł. Izba stwierdziła, że to czynności i zaniechania zamawiającego doprowadziły do konieczności wniesienia odwołania w tej części, w jakiej okazało się ono zasadne. Ponadto Izba zaznaczyła, że wkład zamawiającego w rozstrzygnięcie sprawy okazał się znikomy. Odwołujący poniósł dotychczas koszty postępowania odwoławczego w wysokości 8.600 zł (15.000,00 zł tytułem wpisu i 3.600,00 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika), tymczasem odpowiadał za nie jedynie do wysokości 9.300 zł (18.600,00 zł x 50%). Wobec powyższego Izba zasądziła od przystępującego (...) na rzecz odwołującego kwotę 9.300,00 zł (18.600,00 - 9.300,00), stanowiącą różnicę pomiędzy kosztami poniesionymi dotychczas przez odwołującego a kosztami postępowania, za jakie odpowiadał w świetle jego wyniku. Jako podstawę prawną orzeczenia o kosztach postępowania Izba wskazała art. 192 ust. 9 i 10, art. 186 ust. 6 pkt 3 lit. a i b ustawy Pzp oraz przepis § 5 ust. 4 w zw. z § 3 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41 poz. 238 ze zm.)

Od powyższego wyroku Krajowej Izby Odwoławczej skargę wniósł (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. zaskarżając przedmiotowy wyrok w części dotyczącej rozstrzygnięcia o kosztach postępowania, tj. pkt 4 wyroku. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie:

1)  art. 192 ust. 10 ustawy Pzp poprzez błędne uznanie, że skarżący wygrał sprawę jedynie w ½ i w konsekwencji błędne rozdzielenie kosztów po połowie pomiędzy Skarżącym i Przystępującym (...), podczas, gdy Izba uwzględniła wszystkie zarzuty ewentualne zawarte w odwołaniu, co oznacza, że Izba w całości uczyniła zadość zarzutom Skarżącego, a zatem de facto Skarżący wygrał sprawę w całości.

2)  art. 192 ust. 10 ustawy Pzp określającego zasadę odpowiedzialności stron za wynik postępowania odwoławczego poprzez niewłaściwe zastosowanie ww. przepisu, polegające na rozdzieleniu pomiędzy stronami po połowie wpisu od odwołania i kosztu wynagrodzenia pełnomocnika, tj. zasądzeniu od Przystępującego (...) na rzecz Skarżącego (Odwołującego przed KIO) kwoty stanowiącej połowę wpisu od odwołania i połowę kosztów wynagrodzenia pełnomocnika Skarżącego, podczas gdy w świetle ww. przepisów, wobec uwzględnienia zarzutów odwołania które, w myśl zasady określonej w art. 192 ust. 2 Pzp, miały wpływ na wynik postępowania, Izba prawidłowo powinna obciążyć Przystępującego (...)całością kosztów postępowania odwoławczego, tj. kosztami wpisu od odwołania i kosztami wynagrodzenia pełnomocnika Odwołującego;

3)  art. 186 ust. 6 pkt 3 lit. a) i b) Pzp w związku z art. 192 ust. 10 ustawy Pzp określającego zasadę odpowiedzialności stron za wynik postępowania odwoławczego, poprzez ich błędne zastosowanie i podzielenie kosztów pomiędzy skarżącego i przystępującego wnoszącego sprzeciw, pomimo, iż brak było ku temu podstaw, gdyż w myśl zasady określonej w art. 192 ust. 2 Pzp, uwzględnione zarzuty odwołania miały wpływ na wynik postępowania, Izba prawidłowo powinna obciążyć przystępującego (...) całością kosztów postępowania odwoławczego, tj. kosztami wpisu od odwołania i kosztami wynagrodzenia pełnomocnika odwołującego;

4)  § 5 ust. 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie

wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania w związku z art. 192 ust. 10 ustawy Pzp określającego zasadę odpowiedzialności stron za wynik postępowania odwoławczego oraz w związku z art. 3. art. 186 ust. 6 pkt 3 lit. a) i b) Pzp poprzez podzielenie kosztów po połowie pomiędzy skarżącego i przystępującego wnoszącego sprzeciw, pomimo, iż brak było ku temu podstaw.

W oparciu o powyższe zarzuty skarżący wniósł o uwzględnienie podniesionych zarzutów i uznanie skargi za zasadną oraz zmianę rozstrzygnięcia o kosztach zawartego w pkt 4 wyroku z dnia 5 października 2017 r. sygn. akt KIO (...), poprzez obciążenie kosztami postępowania wyłącznie wykonawcę (...) sp. z o.o. w W., a w konsekwencji zmianę pkt 4.2. wyroku poprzez zasądzenie od wykonawcy (...) sp. z o.o. w W. na rzecz (...) sp. z o.o. w W. kwoty 18 600 zł.

Ponadto skarżący wniósł o obciążenie przeciwnika skargi kosztami postępowania przed Sądem Okręgowym oraz zasądzenie kosztów na rzecz skarżącego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Przeciwnik skargi (...) sp. z o.o. nie wniósł odpowiedzi na skargę.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Skarga nie zasługiwała na uwzględnienie.

Na wstępie wskazać należało, iż Sąd Okręgowy w pełni podziela stanowisko Izby w zakresie sposobu rozstrzygnięcia o kosztach postępowania odwoławczego oraz zastosowanej podstawy prawnej tego rozstrzygnięcia, uznając jednocześnie zarzuty skargi za całkowicie niezasadne z niżej przywołanych względów. W ocenie Sądu Okręgowego skarżący w swej skardze w istocie kwestionował głównie przyjętą przez Izbę podstawę prawną rozstrzygnięcia o kosztach w zakresie odpowiedzialności za wynik postępowania odwoławczego, forsując tezę, iż prawidłowym winno być zastosowanie przez Izbę art. 192 ust. 10 Pzp, a nie art. 186 ust. 6 pkt. 3 lit. a i b Pzp.

Na wstępie wskazać należało, że rozstrzygnięcie o kosztach postępowania jest częścią każdego wyroku oraz postanowienia kończącego postępowanie odwoławcze. Koszty postępowania, zgodnie z art. 192 ust. 9 i 10 pzp, obciążają uczestników postępowania stosownie do jego wyniku. W przypadku oddalenia odwołania kosztami powinien być obciążony odwołujący się, a w przypadku uwzględnienia – zamawiający.

Jak wynika z akt niniejszej sprawy oraz akt postępowania odwoławczego, skarżący (...) sp. z.o.o. w swym odwołaniu postawił dwa zarzuty. Po pierwsze naruszenia art. 7, art. 89 ust.1 pkt. 2 Pzp poprzez zaniechanie w części III postępowania odrzucenia ofert przystępującego (...) sp. z o.o., (...) sp. z o.o. w (...) sp. z o.o. pomimo, że treść ofert złożonych przez tych wykonawców jest niezgodna z SIWZ, zaś jako zarzut ewentualny postawił zarzut zaniechania przez zamawiającego wezwania do wyjaśnień w trybie art. 87 ust. 1 Pzp treści ofert tych wykonawców.

Po drugie odwołujący zarzucił naruszenie art. 7, art. 89 ust.1 pkt. 4 Pzp poprzez zaniechanie w zakresie części III postępowania odrzucenia ofert przystępującego (...) sp. z o.o., (...) sp. z o.o. w (...) sp. z o.o. pomimo, iż cena ich ofert jest rażąco niska w stosunku do przedmiotu zamówienia, zaś jako zarzut ewentualny postawił zaniechanie wezwania do wyjaśnień w trybie art. 90 ust. 1 pzp dotyczących wyliczenia ceny lub kosztu ofert tych wykonawców.

Zamawiający - Skarb Państwa- (...)w W. złożył odpowiedź na odwołanie w którym uwzględnił zarzuty odwołania w całości. Następnie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego w części dotyczącej zarzutów dotyczących własnej oferty, zgłosił przystąpienie przystępujący (...) sp. z o.o. i wniósł sprzeciw wobec uwzględnienia przez zamawiającego zarzutów odwołania w części zarzutów dotyczącej jego własnej oferty. Z kolei do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego, zgłosił przystąpienie przystępujący (...) sp. z o.o., który jednak wycofał złożony przez siebie sprzeciw. Zaś do postępowania odwoławczego po stronie odwołującego zgłosił przystąpienie wykonawca (...) sp. z o.o. spk. w W., wnosząc o uwzględnienie odwołania.

Wobec uwzględnienia zarzutów przez zamawiającego w części dotyczącej zaniechania czynności odrzucenia ofert wykonawcy (...) sp. z.o.o. w W. i wykonawcy (...) sp. z o.o. w W. oraz zaniechania czynności wyjaśnienia ofert tych wykonawców Izba postanowiła umorzyć postępowanie. W toku rozpoznania odwołania (...) sp.zo.o., Izba za niezasadne uznała zarzuty główne dotyczące zaniechania odrzucenia oferty. Natomiast za zasadne uznała zarzuty zgłoszone jako ewentualne (na wypadek nie uwzględnienia zarzutów głównych), a dotyczące naruszenia art. 87 ust. 1 pzp oraz art. 90 ust.1 Pzp w zakresie zaniechania wszczęcia procedury wyjaśniającej. Podkreślenia wymaga w ocenie Sądu Okręgowego, że powyższe rozstrzygnięcie co do meritum sprawy miało bezpośredni wpływ na orzeczenie w zakresie kosztów postępowania odwoławczego przed Izbą z niżej przywołanych względów.

Zgodnie z art. 186 ust. 4 Pzp jeżeli uczestnik postępowania odwoławczego przystąpił do postępowania po stronie zamawiającego, wniesie sprzeciw wobec uwzględnienia zarzutów przedstawionych w odwołaniu w całości albo w części, gdy odwołujący nie wycofa pozostałych zarzutów odwołania, Izba rozpoznaje odwołanie. Zgodnie natomiast z art. 192 ust.10 Pzp, strony ponoszą koszty postępowania odwoławczego stosownie do jego wyniku, z zastrzeżeniem art. 186 ust. 6. Pzp. Z kolei zgodnie z art. 186 ust.6 pkt. 3 lit. a i b Pzp koszty postępowania odwoławczego w okolicznościach, o których mowa w ust. 4, ponosi: a) odwołujący, jeżeli odwołanie zostało oddalone przez Izbę, b) wnoszący sprzeciw, jeżeli odwołanie zostało uwzględnione przez Izbę.

Przekładając brzmienie powyższego przepisu na grunt niniejszej sprawy wskazać należało, że skoro odwołanie skarżącego (...) sp. zo.o. zostało oddalone w części i jednocześnie w części zostało uwzględnione, a tym samym również sprzeciw (...)został w części uwzględniony i w części oddalony co do zarzutów skierowanych przeciwko jego ofercie, za całkowicie prawidłowe należało uznać rozstrzygnięcie Izby w zakresie obciążenia stron kosztami postępowania po połowie, albowiem roszczenia obu stron zostały w części uwzględnione jak i w części oddalone.

Mając na uwadze brzmienie art. 186 ust. 4 Pzp, wbrew zarzutom skargi i argumentacji w niej zawartej, zdaniem Sądu Okręgowego całkowicie błędne jest stanowisko skarżącego, iż takie sformułowanie zarzutów w odwołaniu i w takiej kolejności było niezbędne. Jak wynika bowiem z ugruntowanego stanowiska Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości zwartego m.in. w wyroku z dnia 18.06.1991 r. w sprawie C - 295/89 ( (...)) oraz w treści samego art. 90 ust.1 Pzp, procedura odrzucenia oferty zawsze musi być poprzedzona procedurą wyjaśniającą. Co za tym idzie zamawiający nie może automatycznie odrzucić oferty wykonawcy z powodu zaoferowania przez niego ceny rażąco niskiej, bez umożliwienia mu złożenia stosownych wyjaśnień. Powyższy pogląd Sąd Okręgowy podziela i przyjmuje jako własny. W związku z powyższym, jeżeli odwołujący kwestionował oferowaną przez wykonawców (...), (...) sp.zo.o. w (...) sp. z o.o. cenę jako rażąco niską w stosunku do przedmiotu zamówienia winien był w pierwszej kolejności, jako zarzut główny, a nie ewentualny sformułować zarzut zaniechanie wezwania do wyjaśnień w trybie art. 90 ust. 1 pzp treści ofert tych wykonawców. Analogicznie jak wyżej winien był również postąpić w przypadku zarzutu naruszenia art. 87 ust.1 pzp. Niemniej jednak z sobie tylko znanych względów tego nie uczynił. Skoro więc swoim zachowaniem, a dokładnie zarzutami dotyczącymi zaniechania odrzucenia ofert przystępujących, spowodował w myśl art. 186 ust. 4 pzp konieczność rozpoznania przez Izbę jego odwołania w całości, musiał się liczyć z tym, że w razie oddalenia zarzutów głównych będzie częściowo obciążony kosztami tego postępowania.

Jedynie na marginesie należało wskazać, że przepisy ustawy Pzp w zakresie postepowania odwoławczego przed Izbą w inny sposób, niż ma to miejsce w procedurze cywilnej podchodzą do formułowania i rozpatrywania zarzutów ewentualnych zawartych w odwołaniu. Tym samym błędne jest stanowisko skarżącego, iż Izba w całości uwzględniła zarzuty jego odwołania, uwzględniając tylko zarzuty ewentualne. Powyższe wynika już z charakteru samego rozstrzygnięcia wyroku Izby, która w pkt. 3 oddaliła odwołanie właśnie w stosunku do zarzutów głównych. Natomiast orzeczenie Sądu Powszechnego w postępowaniu cywilnym wydane po rozpoznaniu środka zaskarżenia w którym sformułowano obok zarzutów głównych, zarzuty ewentualne, zawsze zawiera rozstrzygnięcie całościowe. Jeżeli w środku zaskarżenia wniesionym w postępowaniu cywilnym znajdują się obok zarzutów głównych, zarzuty ewentualne tzw. „z ostrożności procesowej”, to w razie uznania tych zarzutów głównych za niezasadne, Sąd nie wydaje osobnego rozstrzygnięcia w tym zakresie, a w razie uwzględnienia zarzutów ewentualnych, uwzględnia środek zaskarżenia w całości i orzeka o zmianie zaskarżonego orzeczenia.

Tym samym to sam odwołujący, treścią i kolejnością postawienia zarzutów wskazanych w swym odwołaniu, wymusił na Krajowej Izbie Odwoławczej badanie w pierwszej kolejności, badanie - niezasadnego jak się później okazało- zarzutu zaniechania przez zamawiającego czynności odrzucenia oferty przystępującego (...), oferty (...) sp. z o.o. w W. oferty wykonawcy (...) sp. z o.o. Mając na uwadze powyższe, w ocenie Sądu Okręgowego zupełnie chybionym jest podnoszenie w tym zakresie zarzutu naruszenia art. 192 ust. 10 ustawy pzp.

Konsekwencją powyższego za nieuzasadniony należało również uznać zarzut obrazy art. 192 ust. 10 ustawy Pzp w zw. z art. 192 ust.2 pzp, albowiem nie ulega wątpliwości, iż odwołanie zostało w części oddalone, zatem brak jest podstaw do podzielenia argumentacji skarżącego, iż wniesione przez niego odwołanie zostało uwzględnione w całości. Wskazać należało, że o ile wniesione w odwołaniu zarzuty ewentualne miały częściowy wpływ na wynik postepowania odwoławczego w zakresie uwzględnienia odwołania, to nie sposób przyjąć w myśl art. 186 ust. 6 pkt. 3 lit. a i b Pzp, który stanowi wyjątek od art. 192 ust. 10 Pzp aby częściowe uwzględnienie odwołania przekładało się zawsze na rozstrzygnięcie Izby w którym obciążony kosztami postępowania zawsze zostanie strona przeciwna.

Ponadto w ocenie Sądu Okręgowego za niezasadny należało również uznać zarzut dotyczący naruszenia przepisów rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania w związku z art. 192 ust. 10 Pzp albowiem Izba w sposób prawidłowy określiła zasadę odpowiedzialności za wynik postępowania odwoławczego jak również prawidłowo określiła stosunek tych kosztów pod względem arytmetycznym.

Mając na uwadze powyższe rozważania i przywołane przepisy prawa, Sąd Okręgowy oddalił skargę w całości jako niezasadną na podstawie art.198 f ust. 2 ustawy Pzp orzekając jak w sentencji postanowienia.

Wobec niezłożenia odpowiedzi na skargę przez przeciwnika skargi, Sąd Okręgowy nie orzekał o kosztach postępowania skargowego.

SSO Paweł Kieta SSO Aneta Łazarska SSO Bernard Litwiniec