Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 kwietnia 2017 roku

Sąd Rejonowy w Grudziądzu IV Wydział Pracy

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 marca 2017 roku

sprawy z powództwa H. D.

przeciwko Regionalnemu Szpitalowi (...) im dr. W. B. w G.

o wydanie świadectwa pracy i odszkodowanie

O R Z E K Ł:

1.  Nakazuje pozwanemu wydanie powódce świadectwa pracy za okres zatrudnienia od dnia 2.03.2016r. do 9.07.2016r.

2.  Oddalić powództwo w pozostałym zakresie.

3.  Opłatą od pozwu, od uiszczenia której powódka była zwolniona, obciążyć
Skarb Państwa.

4.  Nie obciążać stron kosztami zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

Powódka H. D. wniosła pozew w dniu 22.07.2016r. o wydanie świadectwa pracy za okres zatrudnienia od 2 marca 2016r. do 9 lipca 2016r. oraz o odszkodowanie w wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia z uwagi na trudności w podjęciu pracy w nowym miejscu, spowodowane brakiem świadectwa pracy. W uzasadnieniu powódka podniosła iż została ona zatrudniona u pozwanego tj. w Regionalnym Szpitalu (...) w G. na stanowisku zastępcy dyrektora ds. controliingu. Powódka wskazała, iż dnia 2 marca 2016r. otrzymała zakres obowiązków. Następnie w dniu 24 czerwca 2016r. wysłała pozwanemu wypowiedzenie umowy o pracę, z dwutygodniowym okresem wypowiedzenia. Powódka zaznaczyła iż od dnia 18 maja 2016r do dnia 8 lipca 2016r. przebywała na zwolnieniu lekarskim. Wyjaśniła również, że w dniu 31 maja 2016r. pozwany podniósł iż w jego ocenie nie zawarto z powódką umowy o pracę, w konsekwencji czego nie wypłacił powódce wynagrodzenia oraz wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy za miesiąc maj. Jednocześnie kolejnymi pismami z dnia 31 maja 2016r., z dnia 2 czerwca 2016r., 21 czerwca 2016r. i 30 czerwca 2016r. zwrócił oryginały złożonych zwolnień lekarskich. Powódka wskazała iż p. M. N. został zatrudniony na stanowisku Dyrektora w Regionalnym Szpitalu (...) w G. na mocy powołania z dniem 31.01.2003r. Dnia 25 lutego 2016r. została przyjęta rezygnacja z zajmowanego stanowiska przez Prezydenta Miasta G.. W ocenie powódki po 26 lutego 2016r. osobą uprawnioną do reprezentowania pracodawcy był p. P. J., któremu Prezydent Miasta G. powierzył pełnienie obowiązków dyrektora.

W odpowiedzi na pozew pełnomocnik pozwanego wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów na rzecz pozwanego. W uzasadnieniu wskazał iż w ocenie pozwanego stosunek pracy między powódką a pozwanym nie został nawiązany. Pozwany podał iż zarządzeniem z dnia 25.02.2016r. Prezydent Miasta G. odwołał p. M. N. ze stanowiska dyrektora szpitala a także że w tym samym dniu wydał zarządzenie w sprawie powierzenia pełnienia obowiązków dyrektora szpitala panu P. J. do czasu powołania nowego dyrektora. Pozwany potwierdził iż w imieniu szpitala została podpisana umowa o pracę z powódką przez p. P. J.. W ocenie pozwanego zawarcie umowy z powódką oraz wykonywanie przez powódkę jakichkolwiek czynności nie doprowadziło do powstania stosunku pracy i brak jest podstaw do wypłaty powódce jakichkolwiek kwot tytułem wynagrodzenia za pracę. Pozwany wskazywał iż w jego ocenie p. P. J. nie był osobą uprawnioną do reprezentacji Szpitala. Podniesione również zostało to, iż w ocenie pozwanego z uwagi na brak istnienia stosunku pracy pomiędzy powódką a pozwanym, pozwany nie znajdował podstaw do wystawienia świadectwa pracy z uwagi na brak podstaw prawnych do wystawienia takiego dokumentu.

Sąd ustalił i zważył co następuje.

W rozpoznawanej sprawie stan faktyczny był identyczny ze stanem faktycznym ustalonym w sprawie IVP 226/16 i IVP 297/16. Powódka została zatrudniona u pozwanego w oparciu o umowę o pracę z dnia 2 marca 2016r. na stanowisku zastępcy dyrektora do spraw controllingu na czas nieokreślony. Od dnia 18 maja 2016r. powódka rozpoczęła zwolnienie lekarskie. Pozwany pismem z dnia 31 maja 2016r. złożył wyjaśnienia powódce odnośnie charakteru jej zatrudnienia. Powódka przystąpiła do konkursu na stanowisko dyrektora w Wojewódzkiej (...) w W. w miesiącu czerwcu 2016r. oraz przystąpiła do udziału w rekrutacji na członka zarządu spółki (...) S.A. w K.. Pismem z dnia 23.06.2016r. przewodniczący komisji konkursowej poinformował powódkę, że komisja dokonała analizy formalnej dokumentów i stwierdziła że powódka nie złożyła podania o przyjęcie na stanowisko dyrektora. Powódka dokonała rejestracji w Urzędzie Pracy (...) W. w dniu 13.09.2016r. i otrzymała decyzję nr (...).2016 na mocy której Urząd przyznał powódce status osoby bezrobotnej bez prawa do zasiłku. Powyższy stan faktyczny Sąd oparł o dokumenty tj. wypowiedzenie z dnia 24.06.2016r. i umowy o pracę z dnia 2 marca 2016r., zakres czynności z dnia 2 marca 2016r., pisma pozwanego z dnia 31 maja i 2 czerwca 2016r. oraz pismo pozwanego z dnia 31 maja 2016r. k. 5-10, pismo z dnia 23.06.2016r. k. 37 wydruk ze strony pracuj.pl k. 38-39, decyzja z dnia 13.09.2016r. k. 40 oraz pismo Urzędu Pracy z dnia 10.11.2016r. k. 49. Sąd uznał za wiarygodne przedłożone dokumenty, albowiem nie budziły wątpliwości co do ich autentyczności. Strony podtrzymywały stanowisko tak jak w sprawie IVP 226/16 i IVP 297/16. Z kolei Sąd podtrzymał pogląd wyrażony w sprawach powołanych tj. przyjął że powódka faktycznie przystąpiła do wykonywanych obowiązków zgodnie z zakresem obowiązków od dnia 2 marca 2016r. Otrzymywała wynagrodzenie. Nie otrzymała wynagrodzenia za miesiąc maj. Pozwany nie dowiódł aby powódka nie wykonywała swoich obowiązków wynikających z umowy o pracę. Odnosząc się do wywodów pozwanego co do nieważności umowy o pracę należy wskazać że w momencie podpisywania umowy o pracę z powódką, organem zarządzającym szpitalem w rozumienia prawa pracy był zastępca dyrektora P. J., któremu na mocy zarządzenia Prezydent Miasta G. powierzył pełnienie obowiązków dyrektora szpitala. Abstrahując od oceny prawnej zarządzenia prezydenta miasta G. z dnia 25 lutego 2016r. należy stwierdzić, że P. J. był dotychczasowym zastępcą dyrektora pozwanego szpitala. Zdaniem Sądu w takich realiach zastępcę dyrektora można uznać w świetle art. 3 ¹ k.p. za osobę zarządzającą jednostką w sprawach z zakresu prawa pracy. Ale powyższy wniosek nie jest konieczny dla uznania zasadności żądań powódki. Zasadność żądań powódki wynika z faktu, że powódka pracę wykonywała realizując elementy charakterystyczne dla stosunku pracy a wynikające z art. 22 § 1 k.p. W wyroku z dnia 8 czerwca 2016r. Sąd Apelacyjny w Krakowie III AUa 1328/15 LEX 2080867 podkreślił, że istotne jest aby stosunek pracy zrealizował się przez wykonywanie zatrudnienia o cechach pracowniczych. Takie okoliczności miały miejsce w niniejszej sprawie. Powódka wykonywała swoją pracę codziennie w pełnym wymiarze czasu pracy do dnia 17 maja 2016r. a następnie korzystała ze zwolnienia lekarskiego. Pozwany nie podważył twierdzeń powódki o wykonywaniu pracy w pełnym wymiarze czasu pracy codziennie. Należy także podkreślić, że powódka otrzymywała wynagrodzenie o pracę zgodnie z umową o pracę do dnia 30 kwietnia 2016r. Sąd konsekwentnie uznał że pozwany w tych okolicznościach miał obowiązek wydać powódce świadectwo pracy za okres zatrudnienie tj. od dnia 2.03.2016r. do dnia 9.07.2016r. Również w tym miejscu Sąd chce podkreślić że w związku z brzmieniem art. 3 ¹ k.p. i faktem że powódka świadczyła pracę w spornym okresie wypełniając przesłanki z art. 22 k.p. nie było podstaw do zawieszenia postępowania w niniejszej sprawie w związku z wnioskiem pozwanego z dnia 13 września 2016r. Umowa o pracę powódki w żaden sposób nie została przez pozwanego skutecznie podważona. Również pozwany, na co wskazywał Sąd wcześniej, w żaden sposób nie podważył że powódka pracę świadczyła w sposób określony w art. 22 k.p.

Natomiast co do żądania wypłaty odszkodowania w wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia z uwagi na trudności w podjęciu pracy w nowym miejscu spowodowane brakiem świadectwa pracy Sąd dokonał dodatkowych ustaleń. Z dokumentów przedstawionych przez powódkę nie wynikało aby nie przejście do kolejnych etapów postepowań rekrutacyjnych było związane z brakiem świadectwa pracy za okres pracy u pozwanego. Oznacza to że nie brak świadectwa pracy od pozwanego był przyczyną niedopuszczenia powódki do dalszego etapu konkursu. Również z pisma z dnia 23.09.2016r. (wydruku ze strony pracuj.pl) nie wynika aby niezakwalifikowanie powódki do dalszych etapów aplikacji był związany z brakiem świadectwa pracy. Jednocześnie Urząd Pracy potwierdził, że nawet gdyby powódka złożyła świadectwo pracy za okres od 2.03.2016r. do 9.07.2016r. to nie miałoby wpływu na decyzję o braku prawa do zasiłku ponieważ w okresie 18 miesięcy przed dniem rejestracji powódka nie przepracowała co najmniej 365 dni (pismo z dnia 10.11.2016r. k. 49). Z treści art. 99 . wynika co następuje :

§ 1. Pracownikowi przysługuje roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej przez pracodawcę wskutek niewydania w terminie lub wydania niewłaściwego świadectwa pracy.

§ 2. Odszkodowanie, o którym mowa w § 1, przysługuje w wysokości wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy z tego powodu, nie dłuższy jednak niż 6 tygodni.

§ 3. (uchylony).

§ 4. Orzeczenie o odszkodowaniu w związku z wydaniem niewłaściwego świadectwa pracy stanowi podstawę do zmiany tego świadectwa.

Pracownik nabywa prawo do odszkodowania, gdy ponosi szkodę będącą normalnym następstwem niewydania świadectwa pracy, wydania go po terminie lub wydania niewłaściwego świadectwa. Na pracowniku spoczywa ciężar dowodu, że świadectwo wydano po terminie lub jest niewłaściwe, że poniósł szkodę oraz że ta szkoda (polegająca na niemożliwości podjęcia odpowiedniej pracy) jest normalnym następstwem tych bezprawnych zachowań pracodawcy (art. 6 i 361 § 1 k.c. w zw. z art. 300 k.p.). Powódka miała obowiązek przedstawić dowody na istnienie związku przyczynowego między naruszeniem przez pracodawcę obowiązków związanych ze świadectwem pracy a szkodą powódki. Pracownik musi bowiem udowodnić, że przeszkodą w uzyskaniu nowego zatrudnienia było właśnie nieuzyskanie świadectwa. Z kolei pracodawca może uwolnić się od odpowiedzialności, gdy wykaże, że szkoda pracownika jest następstwem okoliczności, za które nie ponosi odpowiedzialności (art. 471 k.c. w zw. z art. 300 k.p.). Może on zatem nie tylko powoływać dowody przeczące twierdzeniom pracownika i wskazanym przez niego dowodom co do przesłanek odpowiedzialności (art. 99 § 1 i 2 k.p.).

Należy jednoznacznie stwierdzić że powódka po ustaniu stosunku pracy u pozwanego nie miała prawa do zasiłku dla osób poszukujących pracę jak również nie poniosła żadnej szkody z tytułu nie otrzymania świadectwa pracy od pozwanego. Zgłaszane przez powódkę oferty nie były uwzględniane ale nie z tej przyczyny że powódka nie otrzymała świadectwa pracy. Postępowanie dowodowe tego nie wykazało. Bezspornie powódka nie otrzymała świadectwa pracy. Dlatego Sąd uznał, że nie doszło do powstania szkody i roszczenie o odszkodowanie w tych okolicznościach jest bezzasadne.

O kosztach Sąd orzekł po myśli art. 102 k.p.c. W związku z wynikiem postępowania Sąd nie obciążył żadnej ze stron kosztami uznając że wzajemnie się one zniosły.