Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 lutego 2018r.

Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej II Wydział Karny, w składzie:

Przewodniczący: SSR Radosław Gluza

Protokolant: Magdalena Batog

przy udziale oskarżyciela publicznego ---

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 lutego 2018r. w Ś.

sprawy

J. P. (P.)

syna J. i K. z d. Ł.

ur. (...) w R.

obwinionego o to, że:

w dniu 21 czerwca 2017 roku ok. godziny 12:11 w miejscowości W., ul. (...), wspólnie z D. P. dokonał kradzieży jednego wałka drewna opałowego dębowego o wartości 20 złotych na szkodę G. W. (1),

tj. o wykroczenie z art. 119 § 3 k.w.;

orzeka:

I.  na podstawie art. 5 § 1 pkt 2 k.p.w. uniewinnia obwinionego J. P. od zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku;

II.  na podstawie art. 119 § 2 pkt 1 k.p.w. kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa.

UZASADNIENIE WYROKU

Komenda Powiatowa Policji w Ś. obwiniła J. P. o to, że w dniu 21 czerwca 2017r. ok. godziny 12.11 w miejscowości W. ul. (...), wspólnie z D. P. dokonał kradzieży jednego wałka drewna opałowego dębowego o wartości 20 złotych na szkodę G. W. (1), tj. o wykroczenie z art. 119 § 3 k.w.

Na podstawie przeprowadzonego przewodu sądowego Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 20 czerwca 2017r. obwiniony J. P. przebywał wraz z żoną D. P. na terenie posesji przy ul. (...) w W., gdzie zamieszkuje m.in. teściowa obwinionego J. K. oraz G. W. (1). Pomiędzy członkami rodziny P. a G. W. (1) istnieje długotrwały konflikt. W dniu 20 czerwca 2017r. po zakończeniu czynności przez biegłego sądowego, doszło do sprzeczki pomiędzy córką obwinionego E. O. a G. W. (1).

Dowód:

wyjaśnienia obwinionego J. P., nośnik z zapisem, k. 45,

zeznania świadka D. P., nośnik z zapisem, k. 45,

zeznania świadka G. W. (1), nośnik z zapisem, k. 45.

Około godz. 12.00 J. P. wraz z żoną postanowili wracać do W.. W tym momencie J. K. zwróciła się do nich z prośbą o schowanie jej do szopki wałka drewna o wartości ok. 20 zł. Znajdował się on na części użytkowanej przez nią nieruchomości, a J. K. otrzymała go wcześniej od mężczyzny, który zajmował się rąbaniem drewnianych klocków zakupionych przez G. W. (2).

Dowód:

wyjaśnienia obwinionego J. P., nośnik z zapisem, k. 45,

zeznania świadka D. P., nośnik z zapisem, k. 45,

zeznania świadka G. W. (1), nośnik z zapisem, k. 45,

zeznania świadka J. K., k. 22 a.s. oraz k. 38 akt sygn. II W 497/17.

J. P. zgodził się na prośbę teściowej i zaczął przetaczać drewniany wałek w stronę pomieszczenia gospodarczego. Widząc to G. W. (1) zaczęła nagrywać sytuację z okna budynku, mówiąc że obwiniony kradnie należące do niej drewno. Słysząc te słowa J. P. odpowiedział, że chowa wałek ponieważ „babcia mu kazała”. Pomiędzy obwinionym, jego małżonką a G. W. (1) doszło do wymiany zdań, po czym D. P. zamknęła pieniek w szopce.

Dowód:

wyjaśnienia obwinionego J. P., nośnik z zapisem, k. 45,

zeznania świadka D. P., nośnik z zapisem, k. 45,

protokół odtworzenia nagrania, k. 42.

Następnie D. P. wróciła do budynku i pytała J. K. o pochodzenia drewna, informując ją o słowach G. W. (1). J. K. powiedział jej wówczas, że drewniany wałek dostała od mężczyzny rąbiącego drewno.

Dowód:

wyjaśnienia obwinionego J. P., nośnik z zapisem, k. 45,

zeznania świadka D. P., nośnik z zapisem, k. 45,

protokół odtworzenia nagrania, k. 42.

Obwiniony J. P. ma 61 lat, jest żonaty, prowadzi działalność gospodarczą. Nie był karany sądownie za przestępstwa.

Dowód:

wyjaśnienia obwinionego J. P., nośnik z zapisem, k. 45.

Obwiniony nie przyznał się do zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że nie ukradł drewna G. W. (1) a jedynie na prośbę teściowej schował jej pieniek do szopki.

Ponadto Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Po przeprowadzeniu analizy zebranego w sprawie materiału dowodowego, sąd uznał, że zarzucane J. P. zachowanie, które miało miejsce w dniu 20 czerwca 2017r., nie wyczerpuje ustawowych znamion wykroczenia z art. 119 § 1 k.w. W toku postępowania ustalono bowiem, że drewniany wałek, o którego kradzież został on obwiniony, znajdował się już od pewnego czasu w posiadaniu J. K., która poprosiła J. P. jedynie o jego przeniesienie do szopki. W momencie chowania drewna do szopki obwiniony był przekonany o tym, że znajduje się ono w dyspozycji jego teściowej, w czym utwierdziło go jego położenie na podwórzu, tj. na części użytkowanej przez nią posesji. Nie działał on zatem w zamiarze zabrania go G. W. (1). Powyższej oceny nie zmienia wymiana zdań jaka miała miejsce w czasie nagrywania zdarzenia przez pokrzywdzoną. Wręcz przeciwnie potwierdza ona to, że obwiniony działał na prośbę J. K. a jego celem nie było przywłaszczenie drewnianego wałka, lecz chęć udzielenia jej pomocy w jego schowaniu do pomieszczenia gospodarczego.

Tym samym wobec niezrealizowania ustawowych znamion zarzucanego obwinionemu wykroczenia, sąd wydał wyrok uniewinniający, obciążając kosztami postępowania Skarb Państwa.

SSR Radosław Gluza