Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 lutego 2018 r.

Sąd Apelacyjny w Szczecinie - Wydział III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 22 lutego 2018 r. w Szczecinie

sprawy R. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

o przyznanie renty

na skutek apelacji organu rentowego

od wyroku Sądu Okręgowego w Gorzowie Wlkp. VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 7 grudnia 2016 r. sygn. akt VI U 449/15

1.  umarza postępowanie apelacyjne w części dotyczącej przyznania prawa do renty za okres od 1 listopada 2016r. do 31 maja 2017r.,

2.  oddala apelację z pozostałej części.

SSA Barbara Białecka SSA Beata Górska SSO del. Aleksandra Mitros

Sygn. akt III AUa 82/17

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. decyzją z dnia 6 maja 2015 r. odmówił ubezpieczonemu R. K. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Ubezpieczony odwołał się od decyzji, w uzasadnieniu wskazał, że jego stan zdrowia uniemożliwia wykonywanie pracy, co uprawnia go do przyznania prawa do renty.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. wniósł o oddalenie odwołania powołując się na orzeczenie Komisji Lekarskiej z dnia 29.04.2015 roku ustalające, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy.

Wyrokiem z dnia 7 grudnia 2016 roku Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gorzowie Wielkopolskim zmienił zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w G. z dnia 6 maja 2015 roku w ten sposób, że przyznał ubezpieczonemu R. K. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 5 marca 2015 roku do 31 maja 2017 roku.

Sąd Okręgowy ustalił, że ubezpieczony R. K. urodzony (...) posiada wykształcenie średnie jako technik rolnik. Dotychczas pracował jako mechanik samochodów ciężarowych oraz maszyn rolniczych (12 lat), spawacz (15 lat) oraz palacz kotłów parowych. Przez dwa lata pracował w tartaku, jako osoba spisująca ilość przerobionego drzewa. W okresie od 02.06.2014 r. do 28.11.2014 r. ubezpieczony pobierał świadczenie rehabilitacyjne. W dniu 10.03.2015 r. ubezpieczony złożył wniosek o przyznanie prawa do renty. Ubezpieczony posiada wymagane okresy ubezpieczenia do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Dalej Sąd I instancji ustalił, że u ubezpieczonego występuje stan po chorobie zwyrodnieniowej kręgosłupa lędźwiowego z wielopoziomową dyskopatią, stan po leczeniu operacyjnym przepukliny L3/L4 z powodu masywnego wypadnięcia tarczki L3-4 z uciskiem prawego korzenia (2013), nawrotowa przepuklina L3/L4 z uciskiem struktur nerwowych, napadowa arytmia o łagodnym charakterze, nadciśnienie tętnicze, nadwzroczność oka prawego, nadwzroczność krótkowzroczna oka lewego, starczowzroczność, obserwacja jaskry obu oczu, pozostałości po rwie kulszowej prawostronnej.

Z uwagi na schorzenia ortopedyczno-neurologiczne ubezpieczony jest osobą częściowo niezdolną do pracy od 5 marca 2015 roku do 31 maja 2017 roku.

Sąd Okręgowy rozważył sprawę i uznał, że odwołanie zasługiwało na uwzględnienie.

Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia Sąd Okręgowy przyjął art. 57 w zw. z art. 12 oraz art. 13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 887 ze zm.)

Sąd Okręgowy w celu oceny niezdolności do pracy ubezpieczonego dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych z dziedziny odpowiadającej schorzeniom ubezpieczonego – ortopedy, neurologa, kardiologa, okulisty, neurochirurga oraz biegłego z zakresu medycyny pracy.

Biegli ortopeda, neurolog i kardiolog w opinii łącznej rozpoznali u ubezpieczonego stan po chorobie zwyrodnieniowej kręgosłupa lędźwiowego z wielopoziomową dyskopatią, stan po leczeniu operacyjnym przepukliny L3/L4 (2013), nawrotową przepuklinę L3/L4 z uciskiem struktur nerwowych, napadową arytmię o łagodnym charakterze oraz nadciśnienie tętnicze. W ocenie biegłych ubezpieczony od dnia złożenia wniosku do końca czerwca 2016 r. pozostaje częściowo niezdolny do pracy fizycznej ciężkiej i średniociężkiej, tj. do pracy w wyuczonym zawodzie i prac dotychczas wykonywanych- mechanik, palacz.

Biegły okulista rozpoznał u ubezpieczonego nadwzroczność oka prawego, nadwzroczność krótkowzroczną oka lewego, starczowzroczność, obserwację jaskry obu oczu. Biegły wyjaśnił, iż ze względu na narząd wzroku ubezpieczony nie jest osobą nawet częściowo niezdolną do pracy. Stwierdzona jaskra prosta obu oczu po zastosowaniu leczenia farmakologicznego powoduje prawidłowe ciśnienie wewnątrzgałkowe. Ubezpieczony posiada 100% ostrości wzroku do dali i bliży z korekcją okularową.

W opinii uzupełniającej biegły neurolog i ortopeda podali, że w porównaniu do badania konsultanta ZUS stan wnioskodawcy znacznie się pogorszył, co dowodzi, że nie był on zdolny do pracy. Zaznaczyli również, że próba powrotu do wykonywanego zawodu skończyła się pogorszeniem stanu zdrowia. Za datę powstania niezdolności do pracy biegli zaproponowali uznać datę wystawienia wniosku N-9, tj. 05.03.2015 r.

Biegły neurochirurg rozpoznał u ubezpieczonego zmiany zwyrodnieniowo dyskopatyczne odcinka lędźwiowego i szyjnego, stan po leczeniu operacyjnym z powodu masywnego wypadnięcia tarczki L3-4 z uciskiem prawego korzenia w dniu 9.12.2013 r. oraz pozostałości po rwie kulszowej prawostronnej. W ocenie biegłego ubezpieczony pozostaje zdolny do pracy. Biegły wskazał, że w stanie neurologicznym nie stwierdza się cech rwy udowej typowej dla poziomu L3-4 , w badaniu dominuje rwa kulszowa prawostronna z niewielkim osłabieniem zginaczy grzbietowych stóp (staje na palcach obu stóp). W związku z tym biegły nie widzi konieczności kolejnego leczenia operacyjnego na tym poziomie. Nawrotowa przepuklina na poziomie operowanym, nie jest więc obecnie przyczyną istotnych objawów korzeniowych ani ubytkowych neurologicznych. Nie jest celowe podawane przez odwołującego codzienne stosowanie sznurówki ortopedycznej półgorsetowej, ponieważ prowadzi to do osłabienia mięśni grzbietu. Dyskopatie lędźwiowe mają charakter kilkupoziomowy, co stanowi ograniczenie w kwalifikacji do kolejnego leczenia operacyjnego /zabieg operacyjny na jednym poziomie nie przynosi zwykle oczekiwanej poprawy po takim leczeniu/. Ponadto zaznaczył, iż sam zespół bólowy w wywiadzie nie stanowi przesłanki orzeczniczej, ponieważ nie można go obiektywnie potwierdzić żadnym badaniem. W ocenie biegłego ubezpieczony jest zdolny do pracy z ograniczeniem dźwigania na otwartym rynku pracy, może także pracować jako osoba niepełnosprawna albowiem jak twierdzi, ma orzeczony umiarkowany stopień niepełnosprawności. W okresach nasilenia dolegliwości - typowego dla wielopoziomowej dyskopatii zwyrodnieniowej - może być leczony w ramach krótkotrwałej niezdolności do pracy.

Z kolei biegły z zakresu medycyny pracy rozpoznał u ubezpieczonego nadciśnienie tętnicze, stan po operacji przepukliny L3/L4 2013 r., zespół bólowy kręgosłupa na tle zmian zwyrodnieniowo-dyskopatycznych, obserwację w kierunku jaskry oraz nadwzroczność i starczowzroczność. Na podstawie zebranego wywiadu, badania przedmiotowego i podmiotowego, dokumentacji medycznej i opinii biegłych uznał on, że ubezpieczony od dnia złożenia wniosku do końca czerwca 2016 r. pozostaje częściowo niezdolny do pracy fizycznej ciężkiej i średniociężkiej, tj. do pracy w wyuczonym zawodzie i prac dotychczas wykonywanych- mechanik, palacz. W uzasadnieniu opinii biegły wskazał, że od dnia złożenia wniosku o rentę zaobserwować można u ubezpieczonego okresowe pogarszanie się stanu zdrowia. Z uwagi na życiorys zawodowy ubezpieczonego, zdaniem biegłego należałoby uznać go za częściowo niezdolnego do prac fizycznych (z wyjątkiem pracy lekkiej, bez dźwigania i przenoszenia ciężarów) na okres do końca czerwca 2016 r. Biegły zaznaczył, że ubezpieczony wykonywał prace ciężkie i średniociężkie, prace w wymuszonej pozycji, związane z dźwiganiem znacznych ciężarów. Biegły z zakresu medycyny pracy wyjaśnił, że badanie neurochirurga wykazało poprawę stanu zdrowia, jednakże w opinii wskazano również na konieczność odsunięcia od prac fizycznych ciężkich związanych z dźwiganiem znacznych ciężarów.

Z uwagi na zastrzeżenia ubezpieczonego Sąd Okręgowy dopuścił dowód z opinii uzupełniającej biegłych neurologa i ortopedy. W opinii uzupełniającej biegli stwierdzili, że ustalona u ubezpieczonego niezdolność do pracy ma charakter okresowy. Wobec wyników badań dołączonych do akt sprawy, szczególnie badanie MR kręgosłupa szyjnego (k. 182), które wykazało stenozę bezwzględną kanału kręgowego na poziomie VC 5 i VC 6, biegli wskazują na częściową niezdolność do pracy od 05.03.2015 r. do 31.05.2017 r. Z dokumentacji wynika, że w lutym 2017 r. planowana jest hospitalizacja w Oddziale Neurochirurgicznym (k 200 i k. 201) - operacja kręgosłupa szyjnego. Po zabiegu operacyjnym wnioskodawca będzie wymagał ok. 3 - miesięcznej rehabilitacji. Później powinien być ponownie oceniony przez Lekarza Orzecznika ZUS.

Zastrzeżenia do powyższej opinii wniósł pozwany, który wskazał, że opinia została wydana na podstawie nowych okoliczności w sprawie. Pozwany wskazał, że ustalenia Komisji Lekarskich ZUS potwierdził biegły neurochirurg.

Sąd Okręgowy nie podzielił zastrzeżeń pozwanego uznając, że okoliczności sporne zostały w sprawie wyjaśnione, a opinie biegłych pozwalają na przyjęcie, iż ubezpieczony rzeczywiście pozostaje częściowo niezdolny do pracy od 5 marca 2015 roku do 31 maja 2017 roku z uwagi na schorzenia ortopedyczno-neurologiczne.

Sąd I instancji w tym zakresie oparł się na opiniach biegłego ortopedy, neurologa oraz lekarza medycyny pracy, które cechowała fachowość, rzetelność oraz szczegółowość. Ocenił, że opinie biegłych zostały sporządzone przez wyspecjalizowane osoby w zakresie ich uprawnień. Biegli oparli się na dokumentacji medycznej zawartej w aktach organu rentowego, a także na wywiadzie uzyskanym od ubezpieczonego oraz na bezpośrednim jego badaniu. Opinie sporządzono w sposób konkretny, jasny, spójny i rzetelny. Nie ujawniły się też żadne okoliczności w sprawie, które w sposób wiarygodny podważałyby rzetelność ich sporządzenia. Dlatego Sąd ocenił omawiane dowody jako miarodajne dla wydania rozstrzygnięcia w rozpoznawanej sprawie.

Biegli kardiolog oraz okulista nie stwierdzili występowania u ubezpieczonego niezdolności do pracy albowiem schorzenia pozostające w zakresie jego specjalizacji takiej niezdolności nie powodowały. Powyższe opinie nie były kwestionowane przez żadną ze stron, Sąd Okręgowy przypisał im przymiot wiarygodności.

Sąd nie podzielił opinii biegłego neurochirurga w zakresie wniosków końcowych albowiem pozostawała ona sprzeczna z jednoznacznymi i spójnymi opiniami biegłych neurologa, ortopedy i medyka pracy. Nadto jak wskazał biegły z zakresu medycyny pracy - biegły neurochirurg sam przywołał niezdolność do wykonywania przez ubezpieczonego pracy ciężkiej, a do takiej pracy de facto ma on kwalifikacje. Fakt, ten potwierdziło również przesłuchanie ubezpieczonego. Zeznaniom ubezpieczonego jako znajdującym potwierdzenie w zgromadzonym materiale dowodowym Sąd Okręgowy przypisał w pełni przymiot wiarygodności.

Ponadto Sąd I instancji zwrócił uwagę, że wbrew twierdzeniom pozwanego w sprawie nie doszło do powstania nowych okoliczności. Sam fakt przedłożenia nowej dokumentacji medycznej nie stanowi o powstaniu nowych okoliczności, z kolei pozwany nie wskazywał na czym nowe okoliczności miałyby polegać. Biegli ortopeda i neurolog jednoznacznie wskazali, iż już na dzień badania przez Komisję Lekarską ZUS ubezpieczony był niezdolny do pracy szczegółowo wyjaśniając tą kwestę. Organ rentowy nie przywołał okoliczności, w tym medycznych mogących poddać ustalenia biegłych w tym zakresie w wątpliwość. Powoływanie ogólnikowych stwierdzeń nie może być uznawane za wnoszenie skutecznych zastrzeżeń.

Z uwagi na fakt, że ubezpieczony pozostaje częściowo niezdolny do pracy od 5 marca 2015 roku do 31 maja 2017 roku oraz bezsporność spełnienia pozostałych przesłanek wynikających z art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych Sąd Okręgowy uznał, że ubezpieczonemu przysługuje prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 5 marca 2015 roku do 31 maja 2017 roku .

Apelację od całości powyższego rozstrzygnięcia wywiódł ubezpieczony. Wyrokowi zarzucił sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego przez przyję­cie, że ubezpieczony jest osobą częściowo niezdolną do pracy a w konsekwencji przysługuje mu prawo do renty.

Wskazując na powyższy zarzut organ wniósł o zmianę wyroku i oddalenie odwołania, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

Organ wskazał, że w toku postępowania przed Sądem pierwszej instancji nie zostało jednoznacznie wyjaśnione czy istotne w sprawie, przede wszystkim w kontekście opinii wydawanych przez biegłych, było przedstawie­nie nowych dokumentów dotyczących stanu zdrowia powoda. Po wydaniu decyzji przez organ rentowy nastąpiło bowiem pogorszenie stanu zdrowia powoda - w opinii uzupełniającej z dnia 22.12.2015r. biegli neurolog i ortopeda stwierdzili, że w badaniu, które miało miejsce w dniu 08.09.2015r. stwierdzono ogra­niczenie ruchomości kręgosłupa L-S ok 40cm., wzmożone napięcia mięśni przykręgosłupowych, dodatnie objawy rozciągowe i.in. W ocenie biegłych w porównaniu do badania przez konsultanta ZUS stan zdrowia powoda znacznie się pogorszył.

Już tylko z tego powodu w ocenie skarżącego istniały podstawy do przekazania sprawy do ponow­nego rozpoznania przez organ rentowy. Ponadto organ rentowy podał, że w toku postępowania nie wyjaśniono rozbieżności pomiędzy opiniami biegłych zwłaszcza w stosunku do opinii biegłej neurochirurg. W tym kontekście istotne jest, że opinia ta została uznana za mniej wiarygodną w stosunku do opinii biegłych neurologa i ortopedy, pomi­mo że główne schorzenie, jakie było powodem niezdolności do pracy powoda związane było z zabiegiem operacyjnym o charakterze neurochirurgicznym.

W odpowiedzi na apelację, ubezpieczony wniósł o jej oddalenie.

Pismem z dnia 9 marca 2017 roku organ cofnął częściowo apelację w zakresie żądania zmiany wyroku w części dotyczącej przyznania ubezpie­czonemu przez Sąd pierwszej instancji prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy za okres od 01.11.2016r. do 31.05.2017r.

W pozostałym zakresie żądania i wnioski apelacji organ podtrzymał. W uzasadnieniu organ podał, że w dniu 01.02.2017r. wydał decyzję, na mocy której przyznał ubezpieczo­nemu prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od 01.11.2016r. do 31.07.2017r.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja nie jest uzasadniona.

Zaskarżone rozstrzygnięcie, w uzasadnieniu którego Sąd Okręgowy powołał argumenty w pełni aprobowane przez Sąd Apelacyjny, jest prawidłowe. Natomiast zarzuty zasadniczo skierowane przeciwko ustaleniu przesłanki niezdolności do pracy, w ocenie Sądu Odwoławczego pozbawione są merytorycznego uzasadnienia i stanowią jedynie polemikę z prawidłową oceną zgromadzonego materiału dowodowego i dokonanymi na tej podstawie ustaleniami.

Ocena całkowitej bądź częściowej niezdolności do pracy, w zakresie dotyczącym naruszenia sprawności organizmu i wynikających stąd ograniczeń możliwości wykonywania pracy, z zasady wymaga wiadomości specjalnych. W takiej sytuacji, sąd nie może orzekać wbrew opinii biegłych sądowych. Jednocześnie w sprawach o rentę z tytułu niezdolności do pracy ostatecznie zawsze decyduje sąd, gdyż niezdolność do pracy jako przesłanka renty ma tu znaczenie prawne (art. 12 i 13 ustawy o emeryturach i rentach), tak Sąd Najwyższy w wyroku z 3 września 2009 r. (III UK 30/09, LEX nr 537018). Z poszanowaniem powyższego i bez naruszenia zasad swobodnej oceny materiału dowodowego Sąd Okręgowy ocenił, że opinie biegłych z zakresu medycyny pracy, biegłego ortopedy i neurologa są wiarygodne i pełne, co doprowadziło do negatywnej weryfikacji orzeczenia lekarzy orzeczników ZUS i wydanej na tej podstawie decyzji. Jednocześnie Sąd Okręgowy za wiarygodne uznał także opinie kardiologa i okulisty, którzy nie stwierdzili u ubezpieczonego niezdolności do pracy. Jednakże biegli kardiolog i okulista oceniali stan zdrowia R. K. każdy jedynie w zakresie swej specjalności. Z tego powodu Sąd Odwoławczy zgodził się z Sądem Okręgowym i to właśnie opinie biegłych z zakresu medycyny pracy, ortopedii i neurologii uznał za rozstrzygające w niniejszej sprawie.

Błędnie wywodzi organ rentowy, że oceniając zdolność do pracy ubezpieczonego Sąd I instancji nie uzasadnił, dlaczego odmówił słuszności opinii biegłej neurochirurg. Sąd Okręgowy wyraźnie bowiem wskazał, że opinia ta pozostawała sprzeczna z jednoznacznymi i spójnymi opiniami biegłych neurologa, ortopedy i lekarza medycyny pracy. Nadto Sąd I instancji zaakcentował, że biegła neurochirurg wskazała na niezdolność do wykonywania przez ubezpieczonego pracy ciężkiej, a lekarz medycyny pracy dostrzegł, że właśnie do takiej pracy ubezpieczony posiada kwalifikacje. Z opinii biegłego z zakresu medycyny pracy wynikało jednoznacznie, że w rozpoznawanej sprawie należało wziąć pod uwagę fakt współistnienia u ubezpieczonego szeregu schorzeń oraz kwalifikacje zawodowe ubezpieczonego, które umknęły uwadze biegłej neurochirurg. Treść zaś opinii lekarza medycyny pracy wyraźnie wskazuje na wykształcenie ubezpieczonego. Biegła z zakresu medycyny pracy ustaliła, że u ubezpieczonego obserwuje się okresowe pogarszanie stanu zdrowia, w konsekwencji nie może on aktualnie podjąć zatrudnienia zgodnego ze swoimi kwalifikacjami, tj. pracy ciężkiej i średniociężkiej, w wymuszonej pozycji, związanej z dźwiganiem znacznych ciężarów.

Co kluczowe, z wniosków opinii biegłych neurologa i ortopedy wynika, że stan zdrowia ubezpieczonego znacznie się pogorszył w porównaniu do badania przez konsultanta ZUS, a to wskutek próby powrotu do wykonywanego zawodu. Biegli stwierdzili szereg nieprawidłowości: ograniczenie ruchomości kręgosłupa, wzmożone napięcie mięśni przykręgosłupowych, dodatnie objawy rozciągowe 45 ⁰ w kończynie dolnej lewej i 75 ⁰ w kończynie dolnej prawej, osłabienie czucia w kończynie dolnej lewej, osłabienie siły mięśniowej w obu kończynach dolnych, brak obustronnie odruchów kolanowych, osłabienie odruchu skokowego w kończynie dolnej lewej. W ocenie biegłych dolegliwości te dowodzą, że już w dacie badania przed ZUS ubezpieczony nie był zdolny do pracy.

Bez racji pozostaje apelujący wskazując na niedostateczne wyjaśnienie przez Sąd I instancji, czy istotne w sprawie było przedstawienie nowych dokumentów dotyczących stanu zdrowia ubezpieczonego. Sąd Okręgowy wyraźnie wskazał, że sam fakt przedłożenia nowej dokumentacji nie stanowi o powstaniu nowych okoliczności. Dodatkowo biegli ortopeda i neurolog jednoznacznie wskazali, że już na dzień badania przed ZUS ubezpieczony był niezdolny do pracy.

W tym miejscu podkreślenia wymaga, że sfera merytoryczna opinii kontrolowana jest w zasadzie tylko w zakresie zgodności z zasadami logicznego myślenia, doświadczenia życiowego i wiedzy powszechnej. Przez odwołanie się do tych kryteriów Sąd Odwoławczy uznał za oczywiste, że istotnie upośledzona możliwość dźwigania i wykonywania pracy w wymuszonej pozycji powoduje niezdolność do wykonywania pracy wymagającej sprawności ruchowej i pozostawania w pozycji wymuszonej, tj. pracy mechanika maszyn rolniczych, spawacza, palacza kotłowni parowych, mechanika pojazdów ciężarowych, gdzie konieczne jest niekiedy długotrwałe pozostawanie w pozycji wymuszonej oraz dźwiganie ciężarów. Twierdzenia biegłych są uzasadnione, tym bardziej w kontekście ustalonych kwalifikacji ubezpieczonego.

Szczególnego podkreślenia wymaga też wnikliwe przeprowadzenie przez Sąd Okręgowy postępowania dowodowego. Sąd pierwszej instancji, mając na uwadze zastrzeżenia ubezpieczonego, dopuścił dowód z pisemnej opinii uzupełniającej biegłych neurologa i ortopedy. Dopiero na tej podstawie zadecydował o uznaniu R. K. za częściowo niezdolnego do pracy zarobkowej i stwierdził tę niezdolność od dnia 5.03.2015 roku do 31.12.2017 roku. Apelujący nie zdołał podważyć opinii biegłych sądowych oraz nie przedstawił żadnych merytorycznych argumentów na poparcie swoich twierdzeń.

Biorąc pod uwagę częściowe cofnięcie apelacji przez organ, Sąd Odwoławczy na podstawie art. 391 § 2 k.p.c. umorzył postępowanie apelacyjne w części dotyczącej przyznania prawa do renty za okres od 1 listopada 2016 roku do 31 maja 2017 roku, a w pozostałej części apelację oddalił.

SSA Barbara Białecka SSA Beata Górska SSO del. Aleksandra Mitros