Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 stycznia 2014r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 stycznia 2014r. w S.

odwołania T. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 8 marca 2012 r. (Nr (...)- (...) )

w sprawie T. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sygn. akt: IV U 269/12 UZASADNIENIE

Decyzją z 8 marca 2012r. znak: 360200/6111/1/2012/SER/299811 Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.57 ust.1 pkt 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił T. W. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wskazując, że u wymienionej nie stwierdzono niezdolności do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożyła T. W. wnosząc o jej zmianę i ustalenie jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu stanowiska wskazała m.in., że rentę pobierała od kilku lat i w jej ocenie stan jej zdrowia nie polepszył się pomimo operacji obu nadgarstków jakie przeszła w 2008r. Przez cały czas odczuwa mrowienie w palcach, a badania EMG wykazują dyskretne uszkodzenie nerwów w obu rękach. W 2010r. stwierdzono u niej schorzenie cieśni nadgarstka o etiologii pozazawodowej, upośledzenie glukozy, osteopenię oraz chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa. Z kolei w lipcu 2011r. rozpoznano u niej mikrogruczolaka przysadki mózgowej i od tego czasu pozostaje pod opieką neurochirurga. W ocenie ubezpieczonej stan jej zdrowia nie pozwala jej na podjęcie jakiekolwiek pracy i żaden lekarz medycyny pracy nie dopuści jej do pracy. Dlatego wnosi o zmianę zaskarżonej decyzji (odwołanie k.1-2).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując iż zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia Komisji Lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 28 lutego 2012r., która nie stwierdziła u ubezpieczonej niezdolności do pracy, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych, które uzasadniałyby zmianę zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.3).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczona T. W. do 31 stycznia 2012r. uprawniona był do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy (decyzja o ustaleniu prawa do renty na okres do 31 stycznia 2012r. z 8 lutego 2011r. k.269 akt rentowych). W dniu 20 grudnia 2011r. ubezpieczona wystąpiła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres (wniosek k.273 akt rentowych). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował ubezpieczoną na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 30 stycznia 2012r. ustalił, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy (orzeczenie Lekarza Orzecznika z 30 stycznia 2012r. k.275 akt rentowych).

Na skutek sprzeciwu ubezpieczonej od powyższego orzeczenia Lekarza Orzecznika ubezpieczona skierowana została na badanie przez Komisję Lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 28 lutego 2012r. ustaliła, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy (sprzeciw ubezpieczonej od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS k.276-277 i orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z 28 lutego 2012r. k.280 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 8 marca 2012r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił ubezpieczonej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres (decyzja z 8 marca 2012r. k.281 akt rentowych). Ubezpieczona ma wykształcenie zawodowe, przed wystąpieniem z wnioskiem o rentę pracowała jako pracownik fizyczny oraz sprzedawca (kwestionariusz dotyczący zatrudnienia ubezpieczonej k.7-9 akt rentowych).

Biegli z zakresu ortopedii i neurologii w opinii sporządzonej na zlecenie sądu rozpoznali u ubezpieczonej okresowy zespół bólowy kręgosłupa szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego na podłożu zmian dyskopatycznych bez upośledzenia jego funkcji ruchowej, stan po leczeniu operacyjnym zespołu cieśni nadgarstka obustronnie z dobrym efektem terapeutycznym, stan po złamaniu dwukostkowym podudzia prawego leczonym operacyjnie aktualnie bez upośledzenia sprawności chodu oraz mikrogruczolak przysadki mózgowej bez zaburzeń hormonalnych stwierdzając, że stan zaawansowania tych schorzeń nie powoduje naruszenia sprawności organizmu w stopniu powodującym u ubezpieczonej niezdolność do pracy ostatnio przez nią wykonywanej. W ocenie biegłych ubezpieczona wymaga leczenia farmakologicznego i rehabilitacji w okresach zaostrzeń dolegliwości i wówczas może być okresowo niezdolna do pracy w ramach zasiłku chorobowego (opinia biegłych z zakresu ortopedii i neurologii k.8 i opinia uzupełniająca tych samych biegłych k.35 akt sprawy).

Biegły z zakresu medycyny pracy rozpoznał u ubezpieczonej schorzenia wymienione w opinii biegłego ortopedy i neurologa, a także stan po operacji żylaków obu kończyn dolnych stwierdzając, że schorzenia te nie powodują u ubezpieczonej długotrwałej niezdolności do pracy zgodnie z kwalifikacjami i ostatnio wykonywanym zatrudnieniem. W ocenie biegłego rozpoznane u opiniowanej schorzenia układu ruchu przebiegają z okresami zaostrzeń i remisji i obecnie nie stwierdza się istotnych zaostrzeń bólowych. Ponadto na podstawie badania przedmiotowego nie stwierdza się istotnego upośledzenia siły i sprawności rąk. W przekonaniu biegłego prawidłowe leczenie farmakologiczne i okresowe leczenie rehabilitacyjne utrzymają ubezpieczoną w dobrej kondycji i pozwolą na aktywność zawodową. Okresowe zaostrzenia istniejących schorzeń mogą być leczone w ramach zasiłku chorobowego (opinia biegłego z zakresu medycyny pracy k.23-23v i opinia uzupełniająca tego samego biegłego k.41 akt sprawy).

Biegły z zakresu neurochirurgii rozpoznał u ubezpieczonej schorzenia wskazane we wcześniejszych opiniach i wskazał, że wyniki badań radiologicznych kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego są zgodne ze zgłaszanymi dolegliwościami bólowymi i stwierdzanymi objawami, ale nie powodują one ograniczenia wydolności ruchowej i spoczynkowej kręgosłupa w stopniu sprowadzającym niezdolność do pracy. Biegły nie stwierdził ponadto niedowładów, zaników mięśniowych lub cech zaostrzonego zespołu korzeniowego zarówno w odcinku szyjnym, jak i lędźwiowym kręgosłupa. W ocenie biegłego w zakresie kręgosłupa szyjnego istnieją względne wskazania do operacji wypuklin tarcz międzykręgowej C5C6 i C6C7, która może być wykonana w trybie planowym w ramach czasowej niezdolności do pracy. Kontynuowanie ustalonego aktualnie leczenia zachowawczego schorzeń kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego może odbywać się ambulatoryjnie. Wyniki leczenia operacyjnego obustronnego zespołu cieśni kanału nadgarstka są dobre i stan ten nie stanowi o niezdolności do pracy. Mikrogruczolak przysadki jest bezobjawowy i wymaga okresowej diagnostyki kontrolnej (opinia biegłego neurochirurga k.61 akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonej T. W. okazało się nieuzasadnione.

Zgodnie z art.57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r., Nr 153, poz.1227 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w czasie zatrudnienia, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania zatrudnienia, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. W myśl art.12 ust.1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności odwołania ubezpieczonej od decyzji organu rentowego odmawiającej jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało ustalenia czy u ubezpieczonej istnieje częściowa lub całkowita niezdolność do pracy. Sporządzone na tę okoliczność opinie biegłych z zakresu ortopedii, neurologii, medycyny pracy i neurochirurgii dały podstawy do ustalenia, że ubezpieczona nie jest osobą niezdolną do pracy. Analizując opinie biegłych Sąd doszedł do przekonania, że stanowią one miarodajny i wiarygodny dowód w sprawie, gdyż wydane zostały przez specjalistów z zakresu schorzeń występujących u ubezpieczonej, a ponadto poprzedzone zostały analizą dokumentacji lekarskiej ubezpieczonej i jej badaniem. Wszystkie opinie są spójne i należycie uzasadnione. Ubezpieczona ustosunkowując się do opinii wskazała, że nie zgadza się ze stwierdzeniami biegłych, iż nie jest niezdolna do pracy. Ocena ta jest jednak subiektywnym stanowiskiem ubezpieczonej, które nie podważa ustaleń biegłych poczynionych w oparciu o dokumentację medyczną oraz badanie ubezpieczonej.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.477.14§1 kpc odwołanie ubezpieczonej oddalił.