Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 maja 2018r.

Sąd Rejonowy w Ciechanowie IV Wydział Pracy

w składzie:

Przewodniczący: SSR Justyna Marciniak

Ławnicy: Alicja Zofia Chojnacka, Jadwiga Dźwig

Protokolant: sekretarka Lena Konwerska

po rozpoznaniu w dniu 21 maja 2018r. w Ciechanowie

na rozprawie

sprawy z powództwa A. K.

przeciwko M. K. (1)

o przywrócenie do pracy i wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy

I.  Oddala powództwo;

II.  Zasądza od powódki A. K. na rzecz pozwanej M. K. (1) kwotę 1.530 zł (jeden tysiąc pięćset trzydzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt IV P 20/18

UZASADNIENIE

Powódka A. K. reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika pozwem z dnia 26 stycznia 2018r. (data stempla pocztowego), sprecyzowanym pismem procesowym z dnia (k. 13 akt), skierowanym przeciwko, domagała się uznania za bezskuteczne doręczonego jej w dniu 05 stycznia 2018 roku wypowiedzenia umowy o pracę jako niezgodnego z prawem, a w razie upływu okresu wypowiedzenia - o przywrócenie do pracy i zasądzenie na jej rzecz wynagrodzenia za cały czas pozostawania bez pracy, nałożenie na pracodawcę obowiązku zatrudniania do czas prawomocnego zakończenia sprawy oraz zasądzenia kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwu pełnomocnik powódki podał, że powódka była zatrudniona u pozwanej od dnia 16 marca 2016r. na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony na stanowisku sprzedawcy, w pełnym wymiarze czasu pracy, za wynagrodzeniem w wysokości 1.850 zł (brutto) miesięcznie. Pismem z dnia 30 grudnia 2017r. pozwana rozwiązała z powódką umowę o pracę z zachowaniem okresu wypowiedzenia, który upłynął 28 lutego 2018r. Jako przyczynę wskazano jej likwidację zakładu pracy. Pełnomocnik powódki zarzucił, że pracodawca nie jest w likwidacji ani nie ogłosił upadłości. Z informacji podanych na stronie internetowej (...) wynika bowiem, że pozwana posiada aktywny status działalności gospodarczej. Ponadto, powódka od dnia 02 listopada 2017r. przebywa na urlopie rodzicielskim, zaś w świetle obowiązujących przepisów prawa pracodawca nie może wypowiedzieć ani rozwiązać umowy o pracę z pracownicą w okresie urlopu rodzicielskiego ( k. 2 -4 akt).

Pozwana M. K. (1) w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powódki na jej rzecz kosztów procesu norm przepisanych.

Uzasadniając swoje stanowisko pozwana w pierwszej kolejności zaprzeczyła jakoby powódka była zatrudniona u niej na czas nieokreślony, a faktycznie jej zatrudnienie obejmowało dwie umowy o prace zawarte na czas określony. Dalej pozwana wskazała, że prowadzoną działalność gospodarczą planowała wykreślić z końcem 2017r. Oświadczyła, że dzwoniła do powódki z wnioskiem o rozwiązanie z nią umowy na mocy porozumienia stron, na co powódka nie wyraziła zgody i żądała odszkodowania. W związku z tym podjęła decyzję o wysłaniu powódce pocztą pisma rozwiązującego umowę o pracę z zachowaniem okresu wypowiedzenia. Dnia 28 lutego 2018r. złożyła natomiast w Urzędzie Gminy wniosek o wykreślenie z działalności, otrzymując potwierdzenie przyjęcia wniosku. Ostatecznie z dniem 28 lutego 2018r. zaprzestała prowadzenia działalności gospodarczej, co zostało potwierdzone wykreśleniem z (...). Dlatego też zgodnie z art. 177 § 4 k.p. wypowiedzenie powódce umowy o pracę z powódką z powodu likwidacji pracodawcy mogło nastąpić w okresie urlopu rodzicielskiego ( k. 23-25 akt).

Swoje stanowiska strony podtrzymywały do końca postępowania przed Sądem

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka A. K. była zatrudniona u pozwanej M. K. (1) prowadzącej działalność gospodarczą pn. Sklep (...) M. N. 34, (...)-(...) N. od dnia 16 marca 2015r. do dnia 28 lutego 2018r., kolejno na podstawie umowy o pracę na okres określony od dnia 16 marca 2015r. do dnia 15 marca 2016r. oraz umowy o pracę na czas określony od dnia 16 marca 2016r., która miała trwać do dnia 31 marca 2018r., w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku sprzedawca za wynagrodzeniem 1.850,00 zł (brutto) miesięcznie.

(Dowód: akta osobowe powódki – umowa o pracę z dn. 16.03.2015r. k. 1/B, umowa o pracę z dn. 16.03.2016r. k. 2/B, świadectwo pracy – k. 4/C, zeznania powódki k. 45-46, k. 47)

Powódka swoją pracę świadczyła w sklepie spożywczo – przemysłowym w N.. Oprócz powódki, w sklepie u pozwanej pracowała jeszcze M. W.. Do obowiązków powódki należało przyjmowanie towaru, układanie towaru na zapleczu i półkach, sprzedaż towaru oraz dbanie o czystość w sklepie w jego obejściu. Od dnia 15 czerwca 2017r. powódka przebywała na urlopie macierzyńskim, a od dnia 02 listopada 2017r. na urlopie rodzicielskim. Z urlopu rodzicielskiego powódka zamierzała korzystać do dnia 13 czerwca 2018r.

(Dowód: akta osobowe powódki – oświadczenie w sprawie wykorzystania urlopu rodzicielskiego k. 3/B, wniosek o urlop macierzyński k. 4/B, zeznania pozwanej k. 46-47, zeznania powódki k. 45-46, k. 47)

W dniu 05 stycznia 2018r. powódka otrzymała pocztą pisemne oświadczenie datowane na 30 grudnia 2017r. o wypowiedzeniu z nią umowy o pracę na czas określony zawartej w dniu 16 marca 2016r. z zachowaniem 1-miesięcznego okresu wypowiedzenia, który upłynął z dniem 28 lutego 2018r. Jako przyczynę podano likwidację zakładu pracy. Oświadczenie w tym przedmiocie zawierało pouczenie o prawie odwołania do Sądu Pracy.

(Dowód: akta osobowe powódki - wypowiedzenie umowy o pracę z dn. 30.12.2017r. wraz z zpo k. 3/C i k. 28 akt sprawy)

Działalność pozwanej została wykreślona z rejestru (...) z dniem 28 lutego 2018r. Oprócz powódki wypowiedzenie umowy o pracę, otrzymała także M. W.. Umowa o pracę z nią także uległa rozwiązaniu 28 lutego 2018r. W chwili obecnej w lokalu należącym do pozwanej, w którym to prowadziła swoją działalność, sklep prowadzi jej teść J. K.. Sklep ten prowadzi na zasadzie użyczenia lokalu. Jej teść zatrudnia M. W..

(Dowód: wydruk z (...) k. 29, wypowiedzenie umowy o pracę M. W. k. 52, zeznania pozwanej k. 46-47)

Wynagrodzenie powódki A. K. liczone jak ekwiwalent na urlop wypoczynkowy wynosiło 2.100,00 zł brutto miesięcznie.

(Dowód : zaświadczenie o wynagrodzeniu z dn. 22.03.2018r. k. 22)

W niniejszej sprawie stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zgromadzonych i wyszczególnionych wyżej dokumentów, których prawdziwość nie była podważana przez strony oraz w oparciu o zeznania pozwanej M. K. (1) i częściowe zeznania powódki A. K..

Sąd dał wiarę zeznaniom powódki w zakresie, w jakim znalazły one potwierdzenie w zgromadzonym w sprawie pozostałym materiale dowodowym. Za wiarygodne uznano zatem jej twierdzenia co do czasokresu zatrudnienia u pozwanej. W tej części znalazły one potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym zgromadzonym w niniejszej sprawie, w szczególności w aktach osobowych powódki. W pozostałym zakresie Sąd natomiast nie dał wiary twierdzeniom powódki jakoby pozwana nadal prowadziła działalność w związku z tym, że sklep nadal funkcjonuje i że przejął go inny pracodawca. Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności wydruku z (...), zeznań samej pozwanej jednoznacznie wynika, że pozwana z dniem 28 lutego 2018r. zakończyła prowadzenie działalności gospodarczej. Z kolei okoliczność, że sklep, w którym pracowała powódka funkcjonuje i prowadzi go teść pozwanej J. K. nie świadczy o tym, że nie doszło do likwidacji działalności pozwanej.

Sąd uznał za w pełni wiarygodne zeznania pozwanej M. K. (2). Były one spójne, logiczne, a ponadto znalazły potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie.

Dokumentom prywatnym z akt sprawy sąd dał wiarę. Strony nie kwestionowały ich autentyczności i stanowią one dowód tego, iż osoby, które je sporządziły i podpisały złożyły zawarte w nich oświadczenia – art. 245 k.p.c. Dokumenty urzędowe mają moc dowodową określoną w przepisie art. 244 k.p.c.

Sąd zważył, co następuje:

Wymogi formalne wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas określony reguluje art. 30 § 3 i 5 k.p. Wypowiedzenie dokonywane przez pracodawcę powinno: (1) mieć formę pisemną i (2) zawierać pouczenie o prawie odwołania do sądu pracy. W odróżnieniu od sytuacji, gdy pracodawca wypowiada umowę o pracę zawartą na czas nieokreślony, nie ma natomiast obowiązku przeprowadzania konsultacji związkowej ani podawania przyczyny wypowiedzenia (art. 30 § 4 k.p. i art. 38 k.p.).

Jeżeli wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas określony nastąpiło z naruszeniem przepisów o wypowiadaniu tych umów, pracownikowi przysługuje wyłącznie odszkodowanie. Przysługuje ono w wysokości wynagrodzenia za czas, do upływu, którego umowa miała trwać, nie więcej niż za 3 miesiące (art. 50 § 3 i 4 k.p.). Odszkodowanie to jest zryczałtowane i przysługuje za sam fakt wadliwego wypowiedzenia, które doprowadziło do rozwiązania umowy.

Zgodnie z przepisem art. 177 § 4 k.p w zw. z art. art. 182 ^1g k.p., rozwiązanie przez pracodawcę umowy o pracę za wypowiedzeniem w okresie urlopu rodzicielskiego może nastąpić tylko w razie ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy.

Rozważając kwestię likwidacji pracodawcy, wskazać należy, że według tezy 2 wyroku SN z dnia 5 września 2001 r., I PKN 830/00, OSNP 2003, nr 15, poz. 355, wykreślenie osoby fizycznej z ewidencji działalności gospodarczej nie jest likwidacją pracodawcy w rozumieniu art. 41 ¹ k.p. Pogląd ten podtrzymał SN w wyroku z dnia 11 maja 2017 r., II UK 213/16, LEX nr 2312025, przyjmując ponadto, że likwidacja pracodawcy następuje z chwilą zwolnienia z pracy ostatniego pracownika, który był zatrudniony w związku z działalnością gospodarczą.

W niniejszej sprawie nastąpiła zatem likwidacja pracodawcy. Z dniem 28 lutego 2018r. uległa bowiem rozwiązaniu umowa o pracę z drugą z pracowni pozwanej, tj. M. W..

Biorąc pod uwagę, że dokonane powódce wypowiedzenie umowy o pracę na czas określony miało formę pisemną, zawierało pouczenie o prawie odwołania do Sąd Pracy oraz że wypowiedzenie umowy o pracę powódce w trakcie trwania urlopu rodzicielskiego nastąpiło z powodu likwidacji pracodawcy, Sąd oddalił powództwo powódki jako bezzasadne.

Sąd orzekł o kosztach procesu na podstawie art. 98 k.p.c. zgodnie z zawartą w tym przepisie zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, z której wynika, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowej obrony swych praw.

Wobec faktu, że pozwana wygrała sprawę, a była reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, który złożył wniosek o zwrot kosztów zastępstwa procesowego należy mu się zgodnie z art. 98 k.p.c. zwrot kosztów procesu do których zalicza się wynagrodzenie, jednakże nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach. Sąd zasądził więc od powódki na rzecz pozwanej na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z § 9 ust. 1 pkt 1, w zw. z § 2 pkt 4) w zw. z § 9 ust. 1 pkt 2) Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie ( Dz.U. z 2015r., poz. 1800) oraz w oparciu o Uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 07 marca 2018r. w sprawie sygn. III PZP 5/17, kwotę 1.530 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w sentencji.