Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 marca 2018r.

Sąd Okręgowy___________________ w Gliwicach Wydział IX

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

w składzie:

przy udziale

po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2018r. w Rybniku

sprawy z odwołania K. J.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o dodatek pielęgnacyjny

na skutek odwołania K. J.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

z dnia 2 października 2017r. Znak (...)

oddala odwołanie.

Sędzia

Sygn. akt IX U 1653/17

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 02.10.2017r. organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. odmówił ubezpieczonemu K. J. (J.) prawa do dodatku pielęgnacyjnego z uwagi na brak orzeczenia lekarza orzecznika ZUS stwierdzającego uznanie za osobę niezdolną do samodzielnej egzystencji.

Ubezpieczony w odwołaniu od niniejszej decyzji domagał się jej zmiany i przyznania prawa do powyższego świadczenia powołując się na treść art.19 ustawy z dnia 30.10.2002r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych. Wniósł o jego zasądzenie począwszy od dnia 01.11.2013r. wraz z odsetkami.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie podtrzymując stanowisko zajęte w zaskarżonej decyzji.

W wyniku przeprowadzonego postępowania Sąd ustalił, co następuje :

Ubezpieczony urodził się w dniu (...) Jest uprawniony do stałej renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy z dnia 12.02.2001r.

W dniu(...) wystąpił do organu rentowego z wnioskiem o ustalenie prawa do dodatku pielęgnacyjnego wywodząc swoje uprawnienia z faktu posiadania uprawnień do renty wypadkowej.

Pismem z dnia (...)oraz z dnia (...). organ rentowy poinformował ubezpieczonego o warunkach przyznawania prawa do dodatku pielęgnacyjnego oraz o możliwość złożenia zaświadczenia o stanie zdrowia celem przeprowadzenia badania przez lekarza orzecznika.

Ubezpieczony nie przedłożył powyższego zaświadczenia i w dniu (...) wystąpił o wydanie decyzji w przedmiocie uprawnień do dodatku pielęgnacyjnego.

W rozpoznaniu tego wniosku organ rentowy wydał zaskarżoną decyzję opisaną na wstępie.

Powyższe Sąd ustalił na podstawie akt organu rentowego.

Mając na uwadze powyższe ustalenia Sąd zważył , co następuje :

Odwołanie ubezpieczonego nie zasługuje na uwzględnienie.

Ubezpieczony domagał się przyznania dodatku pielęgnacyjnego powołując się na treść art.19 ust.2 ustawy z dnia 30.10.2002r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych.

Zgodnie z treścią tego przepisu osobie uprawnionej do renty z ubezpieczenia wypadkowego przysługuje dodatek pielęgnacyjny na zasadach i w wysokości określonej w ustawie emeryturach i rentach z FUS. Inaczej mówiąc zasady przyznania oraz wysokość dodatku pielęgnacyjnego dla osoby, która jest uprawniona do renty z ubezpieczenia wypadkowego zostały uregulowane w przepisach ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu ubezpieczeń Społecznych. Zatem osoby, które są uprawnione do renty z ubezpieczenia wypadkowego mogą uzyskać prawo do dodatku pielęgnacyjnego na tych samych zasadach i w tej samej wysokości, co osoby pobierające rentę z ogólnego stanu zdrowia lub emeryturę.

„Zasady i wysokość dodatku pielęgnacyjnego” , o których mowa w art. 19 ustawy wypadkowej reguluje art. 75 ust.1 ustawy z dnia 17.12.1998r. o FUS, który stanowi, iż dodatek pielęgnacyjny przysługuje osobie uprawnionej do renty, lub emerytury jeżeli osoba ta uznana została za całkowicie niezdolną do pracy oraz niezdolną do samodzielnej egzystencji w rozumieniu art.13 ust.5 ustawy, tj. stwierdzenia naruszenia sprawności organizmu w stopniu powodującym konieczność stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innej osoby w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych lub ukończyła 75 lat.

Nie ulega zatem wątpliwości, iż w przypadku osoby, która nie ukończyła jeszcze wieku 75 lat, w każdym przypadku, bez względu na to czy jest ona uprawniona do renty wypadkowej czy też innego świadczenia z ustawy emerytalnej, w celu ustalenia uprawnień do dodatku pielęgnacyjnego niezbędne jest stwierdzenie niezdolności do samodzielnej egzystencji w rozumieniu powołanego art. 13 ust.5 ustawy emerytalnej.

Ubezpieczony nie przedłożył zaświadczenia o stanie zdrowia, zatem organ rentowy nie mógł przeprowadzić badania w celu ustalenia ewentualnej niezdolności do samodzielnej egzystencji. Bezzasadne jest zatem żądanie ubezpieczonego dotyczące wypłaty wnioskowanego świadczenia, tym bardziej za okres wsteczny.

W konsekwencji takiego stanowiska Sąd na podstawie art.477 ¹⁴§1 kpc oddalił odwołanie nie znajdując podstaw do jego uwzględnienia.

Sędzia