Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 czerwca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 21 maja 2018 r. w Giżycku na rozprawie

sprawy z powództwa W. M.

przeciwko (...) S.A. w S.

o zapłatę

1.  Zasądza od pozwanego (...) S.A. w S. na rzecz powoda W. M. kwotę 501 zł ( pięćset jeden złotych ) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 13.06.2017r do dnia zapłaty.

2.  Koszty postępowania pomiędzy stronami wzajemnie znosi.

SSR Marek Makowczenko

Sygn. akt I C 1194/17

UZASADNIENIE

Powód W. M. wniósł przeciwko (...) S.A. pozew o zapłatę kwoty 501,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty tytułem częściowego odszkodowania uzupełniającego za szkodę majątkową doznaną w wyniku zdarzenia komunikacyjnego w dniu 17.04.2015 r. Nadto domagał się zasądzenia na swoją rzecz kosztów procesu.

Powód w uzasadnieniu pozwu podał, iż strony łączyła umowa ubezpieczenia AC. Przedmiotem ubezpieczenia był pojazd marki M. (...), w którym w dniu 17 kwietnia 2015 r. doszło do szkody. Powód twierdził, iż pozwany po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego przyznał kwotę 2.739,16 zł tytułem odszkodowania, zaś tut. Sąd w postępowaniu toczącym się pod sygn. akt I C 458/17 zasądził od pozwanego na rzecz powoda dodatkowo kwotę 501 zł. Zdaniem powoda odszkodowanie zostało zaniżone o co najmniej 501 zł.

(pozew – k. 2-4)

Nakazem zapłaty z dnia 14 lipca 2017 r. wydanym w sprawie I Nc 959/17 Referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Giżycku uwzględnił powództwo w całości. (k. 18)

Pozwane (...) S.A. z siedzibą w S. we wniesionym sprzeciwie domagało się oddalenia powództwa w całości oraz zasądzenia od powoda na swoją rzecz kosztów procesu według norm przepisanych. Pełnomocnik pozwanego twierdził, że roszczenie wynikające ze zdarzenia z dnia 17.04.2015 r. zostało zaspokojone w całości. Podnosił także, iż powód nie przedłożył żadnych faktur dokumentujących naprawę pojazdu, a więc nie wypełnił warunków umowy ubezpieczenia, wobec czego szkoda została rozliczona kosztorysowo.

(odpowiedź na pozew – k. 25-26)

Sąd ustalił, co następuje:

Powód W. M. jest właścicielem samochodu osobowego marki M. (...), numer rejestracyjny (...). Pojazd posiadał dobrowolne ubezpieczenie AC w pozwanym (...) S.A. z siedzibą w S. w okresie od 05.10.2010 r. do 04.10.2015 r.

( dowód : polisa nr (...) – k. 6, aneks do umowy – k. 7, ogólne warunki ubezpieczenia – k. 35-38)

W dniu 17.04.2015 r. powód uczestniczył w kolizji drogowej, na skutek której uszkodzeniu uległ zderzak przedni wraz z zestawem mocowań, reflektor lewy, błotnik przedni lewy wraz z zestawem mocowań, wykładzina wnęki koła przedniego lewego, poprzeczka przednia górna, zestaw kabli oświetlenia. Stwierdzono także, iż czujnik parkowania, sterownik parktronic oraz element obsługi nawigacji winien podlegać sprawdzeniu. Koszt naprawy pojazdu przy przyjęciu cen rynkowych części zamiennych nowych oryginalnych, pracochłonności czynności naprawczych oraz stawek stosowanych w serwisach z audytem technologicznym (bez wymiany czujnika parkowania, sterownika parktronic i elementu obsługi nawigacji) wynosi w wariancie serwisowym 7.391,35 zł, zaś w wariancie kosztorysowym 4.036,82 zł.

( dowód : fotografie – k. 16, opinia biegłego M. P. – k. 68-95, opinia uzupełniająca – k. 112-130)

Powód zgłosił szkodę pozwanemu ubezpieczycielowi. W piśmie z dnia 07.02.2017 r. pozwany w oparciu o kosztorys naprawy pojazdu przyznał i wypłacił powodowi odszkodowanie za poniesioną szkodę w wysokości 2.739,16 zł.

( dowód : protokoły szkody w pojeździe – k. 32-33, kosztorys naprawy – k. 8-13, pismo z 07.02.2017 r. – k. 14, akta szkody – k. 39)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd ustalił na podstawie przedłożonych przez strony procesu dowodów z dokumentów oraz mającej zasadnicze znaczenie dla sprawy opinii biegłego z zakresu techniki motoryzacyjnej M. P., której przedstawił warianty naprawy uszkodzonego pojazdu w wersji serwisowej i kosztorysowej oraz przy przyjęciu różnych zakresów uszkodzeń pojazdu. W ocenie Sądu wnioski płynące z opinii były zgodne z zasadami doświadczenia życiowego, a sama opinia jasna i wyczerpująca, w związku z czym stanowiła podstawę ustaleń faktycznych w sprawie. Wskazane dowody nie były kwestionowane przez strony, zatem Sąd uznał je za pełnowartościowy materiał dowodowy.

Bezspornym w sprawie było, iż pozwany ponosi odpowiedzialność odszkodowawczą za skutki zdarzenia z dnia 17.04.2015 r., które nastąpiło w czasie trwania ochrony ubezpieczeniowej. Strony pozostawały natomiast w sporze, co do sposobu ustalenia wysokości należnego odszkodowania.

Na mocy art. 805 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. W niniejszej sprawie strony zawarły umowę dobrowolnego ubezpieczenia autocasco, w związku z czym postanowienia przedmiotowej umowy określały zasady oraz wysokość odpowiedzialności pozwanego.

Sąd w niniejszej sprawie podziela pogląd, iż spełnienie świadczenia przez ubezpieczyciela nie może być uzależnione od przedłożenia faktur naprawy pojazdu pomimo takiego zastrzeżenia w treści umowy (§ 19 pkt 1 Ogólnych warunków ubezpieczenia pojazdów mechanicznych … - k. 36v), a odszkodowanie winno być ustalone zgodnie z regułami określonymi w art. 363 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 361 § 2 k.c. Z postanowień łączącej strony umowy wynika, iż naprawienie szkody nastąpić winno w systemie serwisowym (k. 34).

Zasadność roszczenia Sąd ocenił w świetle wniosków płynących z opinii biegłego sądowego z zakresu techniki motoryzacyjnej M. P., który wywodził, iż koszt naprawy pojazdu w wariancie serwisowym wynosi 7.391,35 zł, zaś przy przyjęciu najszerszego zakresu uszkodzeń pojazdu 27.755,75 zł. Biegły oparł się w tym zakresie na danych identyfikacyjnych pojazdu przy uwzględnieniu jego wieku i wyposażenia korzystając ze specjalistycznego oprogramowania (...) służącego do korygowania szkód pojazdów samochodowych. Strony ostatecznie nie wnosiły zastrzeżeń co do prawidłowości i rzetelności dokonanych ustaleń, a także Sąd uznał sporządzoną opinię za jasną i wyczerpującą, wobec czego stanowiła ona podstawę ustaleń faktycznych w sprawie. Należy podkreślić, iż nawet najniższy ustalony przez biegłego koszt naprawy pojazdu przy przyjęciu wariantu kosztorysowego z uwzględnieniem pomniejszenia cen w wysokości 30 % z uwagi na zużycie eksploatacyjne, a także przy przyjęciu, iż uszkodzeniu nie uległ czujnik przedni, sterownik prakotronic i radio, wynosi 4.036,82 zł i tym samym przewyższa kwotę dochodzoną w niniejszym postępowaniu przy uwzględnieniu wcześniej wypłaconego odszkodowania w kwocie 3.240,16 zł. Z tego względu nieistotna dla rozstrzygnięcia sprawy była kwestia ustalenia, czy uszkodzenia czujnika przedniego, sterownika prakotronic i radia mogły powstać wskutek zdarzenia z dnia 17.04.2015 r., o co wnosił pełnomocnik powoda w piśmie procesowym z dnia 31.05.2018 r., które wpłynęło do sądu po ogłoszeniu wyroku, skoro bez ustalenia tego faktu roszczenie podlegało uwzględnieniu w całości.

O odsetkach od zasądzonej kwoty Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu – tj. od dnia wniesienia pozwu – 13.06.2017 r. O powyższym orzeczono na podstawie art. 481 k.c., zgodnie z którym wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. W chwili wniesienia pozwu roszczenie było wymagalne zgodnie z treścią art. 817 § 1 k.c., wobec czego żądanie zasądzenia odsetek należało uznać za zasadne.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 102 k.p.c. powołując się na zasady współżycia społecznego. Sąd miał na uwadze, iż przedmiotowy proces jest kolejnym postępowaniem sądowym toczącym się pomiędzy stronami przed tut. Sądem, którego przedmiotem jest odszkodowanie z tytułu zdarzenia z dnia 17.04.2015 r. Także w postępowaniu o sygn. akt I C 458/17 powód dochodził zapłaty kwoty 501 zł tytułem częściowego odszkodowania, a jego żądanie zostało uwzględnione w całości. W ocenie Sądu wszczynanie kolejnego postępowania w zakresie kwoty 501 zł i żądanie od pozwanego zwrotu powstałych z tego tytułu kosztów procesu nie może zasługiwać na aprobatę w świetle obowiązku podejmowania czynności procesowych zgodnie z dobrymi obyczajami, podejmowania działań lojalnych i rzetelnych względem drugiej strony oraz zakazu nadużywania uprawnień procesowych.