Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 kwietnia 2018 r.

Sąd Okręgowy___________________ w Gliwicach Wydział IX

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

w składzie:

przy udziale ./.

po rozpoznaniu w dniu 17 kwietnia 2018 r. w Rybniku

sprawy z odwołania W. S. ( W. S. )

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o ponowne ustalenie wysokości emerytury

na skutek odwołania W. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

z dnia 22 listopada 2016 r. nr (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że stwierdza, iż ubezpieczony W. S. uprawniony jest do ponownego obliczenia wysokości emerytury zgodnie z art. 110a ustawy

o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, a to począwszy od dnia

(...).

Sędzia

Sygn. akt IX U 10/17

UZASADNIENIE

Decyzją z 22 listopada 2016r. organ rentowy, na podstawie art. 110 i art. 110a ustawy z 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, odmówił ubezpieczonemu W. S. (S.) ponownego ustalenia wysokości emerytury, ponieważ wskaźnik wysokości podstawy wymiaru ustalony w najkorzystniejszy sposób nie jest wyższy niż 250% oraz nie jest wyższy od aktualnie obliczonego. Ustalony bowiem obecnie przez organ rentowy wwpw wyniósł 213,44%. Organ rentowy wskazał, że za okresy zatrudnienia, za które ubezpieczony nie udokumentował wysokości wynagrodzeń, tj. od 2.12.1963r. do 31.12.1976r., do obliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru, organ rentowy przyjął kwoty minimalnego wynagrodzenia pracowników.

Ubezpieczony wniósł odwołanie od decyzji wskazując, że się z nią nie zgadza. Dodał, że zakład pracy – KWK (...) nie jest w stanie wystawić zaświadczenia o zatrudnienia i wynagrodzeniu za lata 1963-1976, ale ubezpieczonemu udało się uzyskać z zakładu pracy angaże z lat: 1972, 1974, 1976, 1978 oraz za 1979r. Ubezpieczony wskazał, że mając na uwadze to, że w okresie powyższym jego wynagrodzenie było stosunkowo wysokie, otrzymywane płace mogły podwyższyć wskaźnik wysokości podstawy wymiaru od zarobków uzyskanych w części po przyznaniu świadczenia. Na rozprawie przed Sądem 20 kwietnia 2017r. ubezpieczony wniósł o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego sądowego w celu odtworzenia zarobków ubezpieczonego za brakujące lata.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie z przyczyn jak
w zaskarżonej decyzji. Organ rentowy wskazał nadto, że po wniesieniu przez ubezpieczonego odwołania, do którego dołączył legitymację ubezpieczeniową i angaże z lat 1972-1978, dokonał ponownego wyliczenia WWPW z uwzględnieniem dowodów złożonych przez ubezpieczonego. Wysokość podstawy wymiaru obliczona z uwzględnieniem wynagrodzeń uzyskanych w 20 najkorzystniejszych latach kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu wyniosła 249,34%. Za okres zatrudnienia od 2.12.1963r. do 31.12.1966r. i od 1.01.1968r. do 31.12.1971r. organ rentowy przyjął wynagrodzenie minimalne z uwagi na brak możliwości udokumentowania zarobków.

Rozpoznając sprawę Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczonemu, urodzonemu (...), przysługuje prawo do emerytury górniczej od (...).

Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury, wyliczony na podstawie wynagrodzenia z okresu od 1/1984r. do 12/1986, wyniósł 343,22% i został ograniczony do 250%.

Po przyznaniu prawa do świadczenia ubezpieczony pozostawał w zatrudnieniu do 27.08.1990r., a następnie podjął zatrudnienie w 2014r.

W dniu (...). ubezpieczony złożył wniosek o ponowne ustalenie wysokości świadczenia zaznaczając we wniosku o przeliczenie pkt 3. Wraz z wnioskiem ubezpieczony przedłożył zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z 18.10.2016r. z KWK (...) za lata 1977-1990.

(dowód: akta organu rentowego).

Ubezpieczony zatrudniony był w KWK (...) w R. od 2 grudnia 1963r. do 27 sierpnia 1990r. kolejno na stanowiskach: od 2.12.1963r. do 31.12.1964r. wstępny staż na powierzchni, od 1.01.965r. do 28.02.1966r.– dozorcy sortowni i płuczki powierzchni, od 1.03.1966r. do 30.11.1966r. – sztygara zmianowego płuczki powierzchni, od 1.12.1966r. do 28.02.1968r. – sztygara oddziałowego płuczki powierzchni, od 1.03.1968r. do 31.12.1979r. – sztygara objazdowego przeróbki mechanicznej węgla powierzchni i od 1.01.1980r. do 27.08.1990r. – nadsztygara przeróbki mechanicznej powierzchni.

Ubezpieczony w początkowym okresie zatrudnienia ubezpieczony odbywał wstępny staż pracy na powierzchni. W tym czasie był budowany zakład przeróbczy na Kopalni, w związku z czym ubezpieczony delegowany był do różnych spraw. Wtedy miał stałą stawkę miesięczną, plus 20 % premii. Głównie pracował na I zmianie.

Od 1 stycznia 1965r. do 28 lutego 1966r. ubezpieczony pracował jako dozorca sortowni płuczki. Miał miesięczną stawkę wyższą niż poprzednio i premie w granicach 50%. Pracował na wszystkie III zmiany, które zmieniały się co tydzień.

W okresie 1965-1966 ubezpieczony pracował średnio 2 niedziele w miesiącu.

Ubezpieczony nie był członkiem drużyny ratowniczej.

Od 01 marca 1966r. do 30 listopada 1966r. ubezpieczony pracował jako sztygar zmianowy płuczki powierzchni. Otrzymywał wyższą stawkę i dodatek funkcyjny, zgodnie z wysokością zarobków określoną w angażach. Podobnie jak we wcześniejszym okresie pracował na wszystkie III zmiany. Pracował średnio 2 niedziele w miesiącu. Otrzymywał premie w wysokości 50%.

Od 1 grudnia 1966r. do 28 lutego 1968r. ubezpieczony pracował jako sztygar oddziałowy płuczki. Otrzymałem wtedy nowy angaż. Jako oddziałowy pracował 70% na I zmianie. Pracował średnio 2 niedziele w miesiącu. Dostawał też dodatek za wysługę lat. Otrzymywał co miesiąc premię uznaniową przyznawaną przez głównego inż. przeróbki mechanicznej.

Od 1 marca 1968r. do 31 grudnia 1979r. ubezpieczony pracował jako dozór wyższy - sztygar objazdowy. Co jakiś czas otrzymywał nowy angaż, w którym stawka się zwiększała. Otrzymywał dodatek funkcyjny i premię, która była w granicach 50-70 %. Pracował jako sztygar objazdowy na II i III zmianę. Co do zasady przez połowę miesiąca pracował na II zmianę i połowę na III. Wyjątkowo, jeżeli ubezpieczony zastępował kierownika przeróbki, to mógł pracować na I zmianie. Jako sztygar objazdowy ubezpieczony pracował też w niedziele.

Ubezpieczony otrzymywał deputat węglowy jak pracownik powierzchni. Ożenił się w 1968r.

(dowód: akta osobowe ubezpieczonego, zeznania ubezpieczonego złożone na rozprawie 20 kwietnia 2017r., czas nagrania protokołu elektronicznego 00:11:32-00:42:26)

Najkorzystniejsze wynagrodzenie ubezpieczony uzyskał w latach 1967 – 1968, 1971-1972, 1974 -1975, 19771990, przy przyjęciu, że ubezpieczony w tym okresie otrzymywał wynagrodzenie powszechnie obowiązujące w górnictwie, z uwzględnieniem dokumentacji zawartej w aktach osobowych ubezpieczonego, uregulowań płacowych obowiązujących w górnictwie oraz przy przyjęciu, że ubezpieczony, oprócz wynagrodzenia zasadniczego otrzymywał wynagrodzenie z Karty Górnika, deputat węglowy, dodatek nocny, oraz za drugą zmianę, za przepracowane niedziele oraz dodatek funkcyjny.

Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyliczony z powyżej wskazanych lat, po odtworzeniu zarobków z lat 1963-1966 i 1968-1976 jest wyższy niż 250% i wynosi 269,88%.

(dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu emerytur i rent J. C., k. 35-45 a.s.)

Mając na uwadze powyższe ustalenia Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie.

W rozpoznawanej sprawie kwestia sporna sprowadzała się ostatecznie do ustalenia, czy ubezpieczony spełnia warunki do przeliczenia emerytury górniczej na podstawie art.110a ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz.U. 2017r., poz.1383 ze zm.).

Zgodnie z powołanym przepisem wysokość emerytury oblicza się ponownie od podstawy wymiaru ustalonej w sposób określony w art.15, z uwzględnieniem art.110 ust.3, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie prawa polskiego przypadającą w całości lub w części po przyznaniu świadczenia:

- z kolejnych 10 lat kalendarzowych przypadających w ostatnich 20 latach kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek
o ponowne ustalenie emerytury od przeliczonej podstawy,

- dowolnie wybranych przez emeryta 20 lat kalendarzowych, w których podlegał ubezpieczeniu, przypadających przed rokiem zgłoszenia o ponowne ustalenie wysokości emerytury,

a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru przed zastosowaniem ograniczenia, o którym mowa w art.15 ust.5, jest wyższy niż 250%.

Ustalenie wysokości emerytury w sposób wskazany powyżej może nastąpić tylko raz.

Jak wykazało przeprowadzone postępowanie dowodowe ubezpieczony spełnia warunki umożliwiające przeliczenie emerytury na podstawie art.110a ustawy emerytalnej.

Powyższe wynika jednoznacznie z opinii powołanego biegłego sądowego, który na podstawie posiadanej dokumentacji, przy uwzględnieniu obowiązujących w górnictwie przepisów płacowych, odtworzył wynagrodzenie ubezpieczonego za lata 1963-1966 i 1968-1976. Obliczony przez biegłego wskaźnik wysokości podstawy wymiaru okazał się ostatecznie wyższy od 250% i tym samym mógł stanowić podstawę przeliczenia świadczenia.

Uznając jw. Sąd oparł się na opinii biegłego, uznając ją za przekonującą jako wydaną w oparciu o fachową wiedzę, wydaną po analizie dokumentacji przedłożonej w niniejszej sprawie: dokumentacji znajdującej się w aktach rentowych, aktach osobowych oraz w oparciu o obowiązujące w tym okresie przepisy płacowe przy uwzględnieniu przez biegłego stałych składników wynagrodzenia, takich jak: pensja zasadnicza, dodatkowe wynagrodzenie z Karty Górnika, dodatek nocny i za II zmianę oraz wynagrodzenie za niedziele.

Wskazać należy, iż w ocenie Sądu zastrzeżenia organu rentowego w zakresie uwzględnienia dodatku za pracę w nocy i za II zmianę w wymiarze po 1/3 czasu pracy za każdą z tych zmian, nie są zasadne, gdy powszechną wiedzą jest, iż faktycznie praca w górnictwie była pracą zmianową.

Mając powyższe na uwadze Sąd kierując się powołanymi przepisami, z mocy art.477 ¹⁴ §2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję jak w wyroku, przy czym ponowne obliczenie emerytury powinno nastąpić od (...). (art. 129 ust.1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS).

SSR del. Renata Stańczak