Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 czerwca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Strzyżowie I Wydział Cywilny w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 20 czerwca 2018 roku w Strzyżowie

sprawy z powództwa P. L.

przeciwko pozwanemu (...) S.A. w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda P. L. kwotę 35.158,01 złotych (trzydzieści pięć tysięcy sto pięćdziesiąt osiem złotych jeden grosz), tytułem zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami od dnia 21 lutego 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. i z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 2 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałej części;

III.  nie obciąża powoda kosztami procesu, związanymi z oddaloną częścią powództwa;

IV.  nakazuje ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Strzyżowie kwotę 2.337,41 złotych (dwa tysiące trzysta trzydzieści siedem złotych czterdzieści jeden groszy), tytułem brakującego wynagrodzenia biegłych;

V.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 8.720,51 złotych, tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sędzia Sądu Rejonowego

Jolanta Mac-Śnieżek

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 20 czerwca 2018 r., sygn. akt I C 208/16

P. L. wniósł pozew, w którym domagał się zasądzenia
od pozwanego (...) S.A. z siedzibą
w W. na jego rzecz kwoty 35.158,01 złotych tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za krzywdę wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 21 lutego 2015r. do dnia zapłaty oraz ustalenia odpowiedzialności pozwanej na przyszłość
za mogące się ujawnić w przyszłości u niego skutki wypadku komunikacyjnego z dnia 8 września 2013r.

W uzasadnieniu podał, że w dniu 8 września 2013r. kierujący autokarem firmy (...) spowodował wypadek komunikacyjny na terenie Republiki Federalnej Niemiec (kierujący zasnął na autostradzie, przez
co wjechał w poprzedzający go pojazd), w wyniku którego doznał uszkodzenia ciała oraz rozstroju zdrowia.

Dalej wskazał, że w dniu 22 stycznia 2015r. jego pełnomocnik zgłosił pozwanemu szkodę osobową i wezwał ją do zapłaty kwoty w wysokości 40.000,00 złotych tytułem zadośćuczynienia oraz kwoty 47,98 euro tytułem zwrotu kosztów leczenia. W wyniku przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego pozwany uznała swoją odpowiedzialność za przedmiotowe zdarzenie oraz wypłacił na rzecz powoda kwotę 5.035,34 złotych, na którą składała się kwota 47,98 euro (193,35 złotych) tytułem kosztów leczenia i kwota zadośćuczynienia w wysokości 7.000,00 złotych pomniejszona o kwotę 2.158,01 złotych z uwagi na uznanie przez pozwanego 30 % stopnia przyczynienia się poszkodowanego do powstania szkody.

W wyniku przedmiotowego wypadku powód doznał obrażeń ciała
w postaci złamania kości krtani oraz urazu kolana. Bezpośrednio po wypadku
z miejsca zdarzenia zabrała go karetka pogotowia do szpitala w M., gdzie udzielono mu pierwszej pomocy medycznej. Ponieważ nie posiadał ubezpieczenia zdrowotnego na terenie Niemiec, tylko na terenie Holandii, tam udał się do lekarzy specjalistów.

Podał, że po zdarzeniu odczuwał przenikliwy ból okolicy szyi, który nasilał się w czasie wypowiadania słów oraz w czasie poruszania szyją. Ponadto odczuwał ból kolana, który szczególnie dokuczał mu podczas zginania. W dniu 10 września 2013r. u powoda została wykonana operacja nastawienia złamanej kości krtani przy pomocy płytki i śrub. Pomimo podjęcia długotrwałego leczenia nadal odczuwa bóle szyi, obniżone samopoczucie, a także problemy z kolanem. Żyje w ciągłej obawie, że założone w czasie operacji płytki i śruby mogą
w każdej chwili spowodować komplikacje zdrowotne. Po operacji krtani pozostała mu oszpecająca blizna na szyi, w związku z czym do dnia dzisiejszego odczuwa dyskomfort i obawia się reakcji innych ludzi. Ma to wpływ na znaczne obniżenie jego własnej samooceny. Z uwagi na doznane obrażenia powstrzymuje się od ciężkich prac fizycznych obawiając się, że mogą one skutkować uszkodzeniem krtani. Ponadto zmuszony jest w sposób ostrożny bawić się ze swoimi synami. Wszystkie te okoliczności spowodowały u niego zmianę nastawienia do życia, przyzwyczajeń oraz nawyków. Ponadto podał,
że jest świadomy blizn i uszkodzenia ciała, które powodują spadek jego atrakcyjności, w związku z czym rozważa możliwość poddania się operacji plastycznej.

Końcowo wskazał, że dotychczasowe leczenie nie doprowadziło go do całkowitego i zupełnego powrotu do stanu zdrowia sprzed wypadku, wobec czego uzasadnione jest również roszczenie o ustalenie przez Sąd odpowiedzialności pozwanego na przyszłość za skutki przedmiotowego zdarzenia.

Pozwany (...) S.A. z siedzibą
w W. w odpowiedzi na pozew (k. 40) wniósł o oddalenie powództwa
w całości oraz zasądzenie od powoda na jego rzecz zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu wskazał, że powód w żadnym zakresie nie udowodnił roszczenia w części przewyższającej już zasądzone na jego rzecz kwoty, które
w całości wyczerpują jego żądania.

Zwrócił uwagę na fakt, że powód po udzieleniu mu podstawowej pomocy w M. mógł kontynuować podróż do Holandii. Wskazał, że w trakcie podróży powód nie miał zapiętych pasów, przez co przyczynił się do powstania uszczerbku na zdrowiu oraz naruszył obowiązek wynikający z art. 39 ustawy prawo o ruchu drogowym. O fakcie, że powód miał zapięte pasy bezpieczeństwa nie może świadczyć złożone przez niego oświadczenie. Z przedłożonej dokumentacji medycznej powoda wynika, że leczenie po urazie zostało zakończone po 2 tygodniach, co oznacza brak jakichkolwiek komplikacji.

Dalej podniósł, że nie powinien ponosić odpowiedzialności za subiektywne dolegliwości psychiczne powoda. Zakres wskazywanych przez powoda urazów nie uzasadnia żądania roszczenia o ustalenie odpowiedzialności na przyszłość.

Końcowo zakwestionował żądanie zasądzenia odsetek od kwoty 35.158,01 złotych od dnia 21 lutego 2015r. do dnia zapłaty, których wysokość ustala się od daty wyrokowania.

Sąd ustalił:

W dniu 8 września 2013r. na terenie Republiki Federalnej Niemiec miał miejsce wypadek drogowy, w wyniku którego powód P. L. doznał obrażeń ciała. Powód podróżował busem do pracy i siedział na środkowym miejscu za kierowcą, przypięty pasami bezpieczeństwa. Kierowca busa zasnął za kierownicą i uderzył w jadący przed nim samochód. Powód z miejsca zdarzenia został przetransportowany karetką pogotowia do szpitala
w M.. Ponieważ pracował i był ubezpieczony w Holandii, pojechał tam zastępczym busem i po zgłoszeniu wypadku u pracodawcy rozpoczął dalsze leczenie w Holandii.

dowód: akta szkody nr (...) formie elektronicznej, k. 51, przetłumaczona przez tłumacza przysięgłego języka niderlandzkiego potwierdzona za zgodność kserokopia karty leczenia szpitalnego powoda w Holandii z dnia 22 października 2014 r., k. 21-28, potwierdzona za zgodność kserokopia oświadczenia powoda, k. 30, zeznania powoda P. L.,
k. 180-181.

W wyniku przedmiotowego wypadku powód doznał złamania krtani,
w wyniku czego leczony był operacyjnie, w trakcie którego otrzymywał kroplówki odżywcze, stosowano u niego również leczenie dożylne. Dalsze leczenie kontynuował w trybie ambulatoryjnym.

Biegły z zakresu otolaryngologii stwierdził, że powód cierpiał z powodu bólu, niefizjologicznego odżywiania i zaburzeń oddychania. Wymagał wówczas nadzoru lekarskiego i pielęgniarskiego, a po wypisaniu ze szpitala odpowiedniej diety i oszczędnego trybu życia. Leczenie powoda związane z przebytym urazem krtani zostało zakończone.

Powód doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 10 %
w zakresie pkt 51 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 10 grudnia 2002r, tj. uszkodzenia lub zwężenia krtani pozwalającego na obchodzenie się bez rurki tchawicznej.

dowód: przetłumaczona przez tłumacza przysięgłego języka niderlandzkiego potwierdzona za zgodność kserokopia karty leczenia szpitalnego powoda w Holandii z dnia 22 października 2014 roku, k. 21-28, opinia biegłego z zakresu otolaryngologii S. Ł. z dnia 19 kwietnia 2016r., k. 77-78.

Po przeprowadzonym u powoda leczeniu operacyjnym urazu krtani
w połowie wysokości przedniej powierzchni szyi, poniżej wyniosłości krtaniowej pozostała poprzeczna blizna o długości około 10 cm i szerokości około 1-2 mm, która zlokalizowana jest symetrycznie, w naturalnej poprzecznej bruździe szyi. Blizna ta jest widoczna i nieznacznie szpecąca, zważając na fakt, iż znajduje się w okolicy jaką jest szyja. Blizna jest zrośnięta z podłożem
i powoduje nieznaczny przykurcz w tej okolicy w ruchach czynnych
i nieznacznie ogranicza funkcję w zakresie czynności marszczenia szyi, która to czynność jest nieznacznie zaburzona. Jest ona trwałym skutkiem urazu krtani
i przebytej operacji.

W ocenie funkcjonalnej i estetycznej biegły z zakresu chirurgii plastycznej uznał bliznę na szyi powoda jako trwały uszczerbek na zdrowiu
w wysokości 2 % według pozycji 55 (którą zastosował przez analogię)
z zastosowaniem § 8 pkt 2 i 3 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 10 grudnia 2002r. Okres rehabilitacji i powrotu powoda do zdrowia w ocenie biegłego wynosił 2-3 tygodnie. Również proces gojenia się blizny przebiega prawidłowo i nie należy się spodziewać w przyszłości wystąpienia jakichkolwiek powikłań. W zakresie chirurgii plastycznej powód nie wymaga jakiegokolwiek leczenia.

dowód: opinia biegłego z zakresu chirurgii plastycznej M. K. z dnia 15 lipca 2016r., k. 89-92 wraz z opinią uzupełniającą tego biegłego z dnia 17 września 2016r.,
k. 115-116, opinia biegłego z zakresu chirurgii plastycznej A. K. z dnia 12 grudnia 2017r., k. 247-250 wraz opinią uzupełniającą tego biegłego z dnia 27 marca 2018r., k. 274-0275.

Biegły z zakresu medycyny sądowej zaopiniował, że obrażenia jakie zostały stwierdzone na ciele powoda mogły powstać zarówno w sytuacji, gdyby powód podróżował w zapiętych pasach bezpieczeństwa, jak również bez zapiętych pasów. W ocenie biegłego nie ma jednoznacznych podstaw do przyjęcia, iż ewentualne podróżowanie przez powoda bez zapiętego pasa bezpieczeństwa miało wpływ na wystąpienie lub zwiększenie rozmiaru doznanych przez niego obrażeń ciała, a tym samym nie można przyjąć bezpośredniego związku przyczynowego pomiędzy ewentualnym brakiem zapiętego pasa bezpieczeństwa, a doznanymi przez powoda obrażeniami ciała.

dowód: opinia biegłego z zakresu medycyny sądowej M. G.
z dnia 3 sierpnia 2016r., k. 95-98 wraz z opinią uzupełniającą tego biegłego z dnia 26 września 2016r., k. 124-143, opinia biegłego z zakresu medycyny sądowej M. W. z dnia
24 marca 2017r., k. 205-209 wraz z opinią uzupełniającą tego biegłego z dnia 14 lipca 2017r., k. 227-228.

Powód do dnia dzisiejszego, odchylając głowę do tyłu czuje dyskomfort
w miejscu położenia blizny. Podczas zabaw z dziećmi musi uważać, żeby nie łapały go za szyję. Również podczas golenia się musi być ostrożny, żeby
w miejscu blizny się nie zaciąć. Po wypadku, zgodnie z zaleceniami lekarzy powód powstrzymywał się od podnoszenia ciężkich przedmiotów. Otrzymał również inne stanowisko pracy, na którym wykonuje lżejszą pracę, niż przed wypadkiem. Zarówno dzieci, jak i koledzy z pracy pytali się powoda o jego bliznę na szyi.

dowód: zeznania powoda P. L., k. 180-181.

Pismem z dnia 22 stycznia 2015r. (k. 13) powód zgłosił pozwanemu szkodę. Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego pozwany decyzją
z dnia 21 kwietnia 2015r. (k. 19) przyznał powodowi odszkodowanie
w wysokości 5.035,34 złotych, na którą składają się kwota 7.000,00 złotych tytułem zadośćuczynienia oraz kwota 47,98 euro (193,35 złotych), przy czym kwota 7.000,00 złotych została pomniejszona o kwotę 2.158,01 złotych, z uwagi na uznane przez pozwanego przyczynienie się powoda w wysokości 30 %
do powstania szkody.

dowód: akta szkody nr (...) formie elektronicznej, k. 51, potwierdzona za zgodność kserokopia zgłoszenia szkody z dnia 22 stycznia 2015 roku, k. 13-15, potwierdzona za zgodność kserokopia pism pozwanego z dnia 29 stycznia 2015 roku, k. 16, z dnia 26 lutego 2015 roku, k. 18, z dnia 21 kwietnia 2015 roku, k. 19, potwierdzona za zgodność kserokopia pisma pełnomocnika powoda z dnia 17 lutego 2015 roku, k. 17, potwierdzona za zgodność kserokopia opinii konsultanta medycznego pozwanego z dnia 30 stycznia 2015 roku, k. 29, zeznania powoda P. L., k. 180-181.

Sąd dał wiarę w całości dokumentom, które zostały dołączone do akt sprawy, ponieważ nie były kwestionowane przez strony.

Sąd w całości dał wiarę pisemnym opiniom sporządzonym w sprawie przez biegłych sądowych S. Ł., A. K., M. G. i M. W., które zostały sporządzone rzetelnie, fachowo,
z wykorzystaniem specjalistycznej wiedzy i zasad logicznego rozumowania,
a ich ustalenia stanowią podstawę do rozstrzygnięcia tej sprawy. Wszyscy biegli w sposób wyczerpujący odnieśli się do stawianych im przez pełnomocników stron zarzutów, wyjaśniając tym samym wszelkie wątpliwości co do opinii pierwotnych, za wyjątkiem biegłego S. Ł., do opinii którego strony nie wnosiły zastrzeżeń.

Na wiarę zasługiwały również zeznania powoda P. L., który zeznawał spójnie, logicznie i konsekwentnie, a jego zeznania korelowały
z zebranym materiałem dowodowym.

Biorąc pod uwagę powyższe – Sąd przyjął, co następuje:

Niespornie Sąd ustalił, iż w wyniku wypadku komunikacyjnego z dnia
8 września 2013r., który miał miejsce na terenie Republiki Federalnej Niemiec, powód P. L. doznał złamania krtani w wyniku czego leczony był operacyjnie.

Pozwany co do zasady uznał swoją odpowiedzialność za przedmiotowe zdarzenie oraz wypłacił na rzecz powoda kwotę 5.035,34 złotych, na którą składała się kwota 47,98 euro (193,35 złotych) tytułem kosztów leczenia i kwota zadośćuczynienia w wysokości 7.000,00 złotych pomniejszona o kwotę 2.158,01 złotych z uwagi na uznanie przez pozwanego 30 % stopnia przyczynienia się poszkodowanego do powstania szkody.

Sąd nie uznał zarzutu pozwanego, co do przyczynienia się powoda do powstania uszczerbku na zdrowiu, wskutek braku zapiętych pasów bezpieczeństwa w chwili zdarzenia. Ustalenie tej okoliczności wymagało zasięgnięcia przez Sąd wiadomości specjalnych w tej sprawie. Biegli z zakresu medycyny sądowej w sposób jednoznaczny stwierdzili, że obrażenia jakie zostały stwierdzone na ciele powoda mogły powstać zarówno w sytuacji gdy powód podróżowałby w zapiętych pasach bezpieczeństwa, jak również bez zapiętych pasów. Tym samym nie było podstaw do przyjęcia, że ewentualne podróżowanie przez powoda bez zapiętego pasa bezpieczeństwa miało wpływ na wystąpienie lub zwiększenie rozmiaru doznanych przez niego obrażeń ciała.

Na podstawie opinii biegłego z zakresu otolaryngologii Sąd ustalił, iż
w związku z uszkodzeniem krtani powód doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 10 %. Wskazał, że powód cierpiał z powodu bólu, niefizjologicznego odżywiania i zaburzeń oddychania, przez co wymagał nadzoru lekarskiego i pielęgniarskiego. Po wypisaniu ze szpitala wymagał również stosowania odpowiedniej diety i oszczędnego trybu życia.

W wyniku przeprowadzonej operacji krtani na szyi powoda pozostała poprzeczna blizna, która jest widoczna i nieznacznie szpecąca. Biegły z zakresu chirurgii plastycznej uznał bliznę na szyi powoda jako trwały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 2 %, będący trwałym skutkiem przebytego urazu.

Powód do dnia dzisiejszego odczuwa dyskomfort przy odchylaniu głowy do tyłu. W związku z przebytym urazem pracodawca powoda zmuszony był zmienić mu charakter pracy na lżejszy i nie wymagający od niego dźwigania ciężkich przedmiotów. Fakt, że pozostała po zabiegu blizna jest widoczna dla innych ludzi, powoduje odczuwanie przez niego dyskomfortu psychicznego.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż powodowi przysługuje roszczenie z art. 445 § 1 k.c. o wypłatę stosownego zadośćuczynienia pieniężnego.

Określając wysokość zadośćuczynienia Sąd powinien wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności, mające wpływ na rozmiar doznanej krzywdy, stopień i czas trwania cierpień fizycznych i psychicznych, prognozy na przyszłość oraz wiek poszkodowanego.

Zadośćuczynienie przewidziane w art. 445 k.c. ma charakter kompensacyjny i tym samym jego wysokość musi przedstawiać ekonomicznie odczuwalną wartość. Wysokość ta nie może być jednak nadmierna w stosunku do doznanej krzywdy i aktualnych stosunków majątkowych społeczeństwa,
a więc powinna być utrzymana w rozsądnych granicach. (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 lutego 1962 roku, 4 CR 902/62, OSNCO 1963).

Zdaniem Sądu adekwatną sumą zadośćuczynienia pieniężnego dla powoda, do rozmiaru doznanych przez niego obrażeń, czasookresu trwania dolegliwości bólowych, uszczerbku na zdrowiu i jego skutków, mających wpływ na jego zdrowie jest kwota 40.000,00 złotych. Zasądzając należne powodowi zadośćuczynienie, Sąd uwzględnił przyznane przez pozwanego
w toku postępowania likwidacyjnego zadośćuczynienie w kwocie 4.841,99 złotych, co było niesporne między stronami i o taką też kwotę pomniejszył zasądzone świadczenie.

Mając na uwadze powyższe Sąd zasądził od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda P. L. kwotę 35.158,01 złotych tytułem zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami od dnia 21 lutego 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. i z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 2 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty.

Świadczenie ubezpieczyciela jest najczęściej świadczeniem pieniężnym, które powinno być spełnione w terminie określonym w art. 817 § 1 - 2 k.c. Niespełnienie świadczenia w terminie powoduje obowiązek zapłaty odsetek. Powód pismem z dnia 22 stycznia 2015r. zgłosił pozwanemu szkodę z tytułu przedmiotowego wypadku, a więc pozwany od dnia 21 lutego 2015r., po upływie ustawowych 30 dni, pozostaje w zwłoce ze spełnieniem wobec powoda świadczenia, tytułem zadośćuczynienia.

Sąd oddalił powództwo w pozostałym zakresie tj. co do ustalenia odpowiedzialności pozwanego na przyszłość za mogące się ujawnić
w przyszłości u powoda skutki wypadku komunikacyjnego z dnia 8 września 2013r, ponieważ biegły z zakresu laryngologii uznał, że leczenie powoda związane z przebytym urazem krtani zostało zakończone. Również w ocenie biegłego z zakresu chirurgii plastycznej proces gojenia się blizny przebiega prawidłowo i nie należy się spodziewać w przyszłości wystąpienia jakichkolwiek powikłań oraz, że w tym zakresie powód nie wymaga jakiegokolwiek leczenia.

Sąd nie obciążył powoda kosztami procesu związanymi z oddaloną częścią powództwa, albowiem zasadność żądania pozwu w tym zakresie mogła zostać ustalona dopiero po uzyskaniu opinii biegłych sądowych odnośnie stanu zdrowia powoda.

Orzeczenie Sąd wydał na podstawie wyżej powołanych przepisów, a orzeczenie o kosztach na podstawie art. 98 § 1 k.p.c.

Na koszty w tej sprawie składają się: opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 złotych, zaliczka na wynagrodzenie biegłych w kwocie 2.145,51 złotych, opłata sądowa od pozwu w kwocie 1.758,00 złotych oraz koszt zastępstwa procesowego powoda w kwocie 4.800,00 złotych - na podstawie § 2 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

Dlatego też Sąd nakazał ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Strzyżowie kwotę 2.337,41 złotych, tytułem brakującego wynagrodzenia biegłych oraz zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 8.720,51 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.