Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VI Gz 17/14

POSTANOWIENIE

Dnia 5 lutego 2014 r.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie VI Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Andrzej Borucki (spr.)

Sędziowie: SO Barbara Frankowska

SO Anna Harmata

Protokolant: st. sekr. sądowy Joanna Mikulska

po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2014 r. w Rzeszowie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku wierzyciela: (...) Spółki z o.o. w J.

z udziałem: (...) Spółce z o.o. w J.

o ogłoszenie upadłości

na skutek zażalenia dłużnika na postanowienie Sądu Rejonowego w Krośnie
V Wydziału Gospodarczego z dnia 22 listopada 2013 r., sygn. akt V GU 18/13

postanawia:

oddalić zażalenie.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy w Krośnie zabezpieczył majątek dłużnika (...) Spółki z o.o. w J. przez ustanowienie tymczasowego nadzorcy sądowego w osobie K. C..

Uzasadniając orzeczenie Sąd wskazał na treść art. 63 i art. 38 ust. 1 prawa upadłościowego i naprawczego stwierdzając, że w okolicznościach niniejszej sprawy zaistniały podstawy do uwzględnienia wniosku wierzyciela.

Sąd miał na uwadze zwłaszcza fakt, że zeznający w sprawie prezes zarządu dłużnika nie potrafił przedstawić stanu majątkowego Spółki, ani wyjaśnić kwestii jej zaległości finansowych. Tymczasem były to dane niezbędne do rozstrzygnięcia wniosku o ogłoszenie upadłości. Dane te – mając na uwadze powyższe – ustali tymczasowy nadzorca, którego sprawozdanie zastąpi oświadczenie dłużnika.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł dłużnik domagając się jego uchylenia.

Sąd Okręgowy rozpoznając przedmiotowe zażalenie zważył, co następuje:

Na wstępie zauważyć należy, że zażalenie dłużnika nie spełnia wymogów, o których mowa w art. 394 § 3 kpc, a pomimo to Sąd Rejonowy bez wzywania skarżącego o uzupełnienie braków przedstawił je do rozpoznania Sądowi Okręgowemu.

Mając jednak na uwadze aktualny stan sprawy, Sąd II instancji przedmiotowe zażalenie przyjął do rozpoznania.

Zażalenie skarżącego nie jest zasadne z następujących przyczyn:

Podstawowym celem ustanowienia tymczasowego nadzorcy sądowego,
w związku ze złożeniem wniosku przez wierzyciela o ogłoszenie upadłości dłużnika, jest zabezpieczenie jego majątku, na podstawie przepisów wskazanych przez Sąd Rejonowy w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia. W ocenie Sądu Okręgowego, Sąd I instancji działał w granicach wyznaczonych treścią art. 233 § 1 kpc, oceniając dowody jakimi dysponował w momencie rozpoznawania wniosku. Z zeznań przedstawiciela pozwanego złożonych na rozprawie w dniu 22 listopada 2013 r. wynika, że funkcję prezesa zarządu pełni od dnia 15 kwietnia 2013 r., a więc był to czas wystarczająco długi, aby zapoznać się z sytuacją majątkową i finansową Spółki. Wezwanie na rozprawę na dzień 22 listopada zostało doręczone na adres siedziby Spółki w dniu
15 listopada 2013 r., o czym świadczy zwrotne poświadczenie odbioru, zalegające w aktach sprawy na karcie 35. W tym samym dniu został również doręczony odpis wniosku z załącznikami. Fakt, iż prezes zarządu zamieszkuje
w innej, odległej od siedziby Spółki miejscowości nie ma dla niniejszej sprawy znaczenia. Skoro bowiem, przyjął taką właśnie opcję funkcjonowania jako organ zarządzający, nie może teraz skutecznie czynić zarzutów, iż z uwagi na odległość swego miejsca zamieszkania nie mógł właściwie przygotować się do rozprawy. Sąd, oceniając zarówno zasadność wniosku wierzyciela o ogłoszenie upadłości, jak i zabezpieczenie majątku dłużnika polegające na ustanowieniu nadzorcy tymczasowego, zobligowany jest kierować się przede wszystkim interesem wierzycieli i powinien zadziałać tak, aby interesy te chronić między innymi jak uczynił to w niniejszej sprawie. Ogólnym celem postępowania zabezpieczającego unormowanego w prawie upadłościowym i naprawczym jest bowiem zapewnienie wierzycielom zaspokojenia w drodze zachowania integralności majątku dłużnika. Co istotne, zabezpieczenie majątku nie stanowi ochrony indywidualnego interesu poszczególnego wierzyciela (jedynie tego składającego wniosek), lecz służy interesowi wszystkich wierzycieli, którzy staną się uczestnikami postępowania upadłościowego. Sądowi z urzędu wiadomym jest, że przedmiotowy wniosek o ogłoszenie upadłości w/w dłużnika nie jest jedynym, jaki został złożony. W związku z powyższym, działanie Sądu Rejonowego ocenić należy jako prawidłowe, tym bardziej, że przedstawiciel dłużnika składając zeznania przyznał, że Spółka posiada zaległości również
w stosunku do Urzędu Skarbowego i ZUS-u, natomiast nie potrafił powiedzieć jaka jest wartość majątku ruchomego Spółki.

Na marginesie zauważyć należy, iż co prawda w toku przedmiotowego postępowania dłużnik zapłacił na rzecz wierzyciela kwotę wskazaną we wniosku, niemniej jednak, jak wynika z pisma wierzyciela z daty 15 stycznia 2014 r. nie została zapłacona do tej daty kwota wynikająca z odsetek i kosztów postępowania sądowego.

Reasumując, Sąd Okręgowy działając na podstawie art. 385 kpc,
w związku z art. 397 § 2 kpc oddalił przedmiotowe zażalenie jako bezzasadne.

Zarządzenie:

Odpis postanowienia doręczyć:

- pełnomocnikowi wnioskodawcy,

-dłużnikowi.

VI Gz 17/14

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE