Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 września 2017 r.

Sąd Rejonowy w Pruszkowie, III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Mirosław Barszcz

Protokolant: st.sekr.sądowy Katarzyna Nowicka

po rozpoznaniu w dniu 19 września 2017 r. w Pruszkowie

na rozprawie

sprawy z powództwa małoletniego M. K. i E. K. (1) reprezentowanych przez przedstawiciela ustawowego E. S. (1)

przeciwko A. K. (1)

o podwyższenie alimentów

I.  podwyższa z dniem 8 grudnia 2016 roku alimenty zasądzone uprzednio wyrokiem Sądu Okręgowego w Radomiu z dnia (...) roku sygnatura akt I C 1649/13 od pozwanego A. K. (1) na rzecz córki E. K. (1) urodzonej (...) z kwoty 400 (czterysta) złotych do kwoty 600 (sześćset) złotych miesięcznie płatnej z góry do rąk matki małoletniej E. S. (1) do dnia 10 – tego każdego miesiąca z odsetkami w wysokości ustawowej za opóźnienie w płatności którejkolwiek z rat;

II.  w pozostałym zakresie powództwo małoletniej E. K. (1) oddala;

III.  wyrokowi z pkt. I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności;

IV.  umarza postępowanie w zakresie powództwa małoletniego M. K.;

V.  nakazuje ściągnąć od pozwanego A. K. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych;

VI.  zasadzić na rzecz (...)kwotę 25 (dwadzieścia pięć) złotych tytułem opłaty za sporządzenie zestawienia operacji w sprawie dotyczącej rachunku bankowego przysługującego A. K. (1);

VII.  znosi koszty procesu między stronami;

VIII.  nakazuje ściągnąć od pozwanego A. K. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 25 (dwadzieścia pięć) złotych tytułem opłaty na rzecz (...)

UZASADNIENIE

E. S. (1) w dniu 8 grudnia 2016 r. wniosła do Sądu Rejonowego w Pruszkowie powództwo o podwyższenie alimentów od A. K. (1) na rzecz małoletniego M. K. z kwoty 400 zł miesięcznie do kwoty 1000 zł miesięcznie oraz na rzecz małoletniej E. K. (1) z kwoty 400 zł miesięcznie do kwoty 1150 zł miesięcznie. W uzasadnieniu przedstawicielka ustawowa podała m.in., że wyrokiem z dnia 12 lutego 2014 r. Sąd Okręgowy w Radomiu, w sprawie rozwodowej o sygn. akt (...), zasądził od pozwanego na rzecz małoletnich alimenty w kwocie po 400 zł miesięcznie na rzecz każdego z nich. Zdaniem E. S. (1) od czasu orzekania przez Sąd podczas ostatniej sprawy alimentacyjnej zasadniczej zmianie uległy okoliczności, od których uzależniona była wysokość zasądzonych alimentów, tj. w szczególności zwiększeniu uległy potrzeby uprawnionych, jak również zarobkowe i majątkowe możliwości pozwanego. Według przedstawicielki ustawowej na zaspokojenie niezbędnych potrzeb w przypadku M. K. konieczna jest kwota 1980 zł miesięcznie, zaś w odniesieniu do E. K. (1) 2300 zł miesięcznie. E. S. (1) podała, że małoletnia córka uczęszcza aktualnie do trzeciej klasy szkoły podstawowej i w zbliżającym się roku kalendarzowym ma zaplanowaną uroczystość Pierwszej Komunii Świętej (zdaniem przedstawicielki ustawowej koszt ten wynosi około 2500 zł). E. S. (1) podniosła również, że w małoletnia choruje na (...), którego leczenie polega m.in. na stosowaniu specjalistycznej, zbilansowanej diety (bogatej w warzywa, owoce i ryby – niezbędne jest przy tym dostosowanie ilości składników spożywczych i soli mineralnych). Przedstawicielka ustawowa stwierdziła, że małoletnia pozostaje pod stałą opieką (...)i (...) (łączy się z tym koszt zakupu odpowiednich lekarstw, jak również odbywania wizyt lekarskich). E. S. (1) wskazała na następujące jednostkowe wydatki związane z utrzymaniem małoletniej (łącznie 2300 zł): żywność 600 zł, odzież 150 zł, kosmetyki, artykuły higieniczne, środki czystości 110 zł, szkoła, 250 zł, uroczystość komunijna 330 zł, wakacje, ferie, rozrywka 250 zł, hobby 150 zł, czynsz 100, zł, energia elektryczna 40 zł, usługi telekomunikacyjne 40 zł, usługi fryzjerskie 50 zł, korepetycje 100 zł. Odnosząc się do potrzeb małoletniego syna E. S. (1) podniosła, że uległy one wzrostowi z uwagi na zwiększone zapotrzebowanie żywieniowe i odzieżowe związane z okresem dojrzewania (małoletni jest uczniem szóstej klasy szkoły podstawowej). E. S. (1) podała następujące jednostkowe wydatki związane z utrzymaniem małoletniego syna (łącznie 1980 zł): żywność 400 zł, odzież 150 zł, kosmetyki, artykuły higieniczne, środki czystości 90 zł, szkoła 250 zł, wakacje, ferie, rozrywka 300 zł, hobby 150 zł, czynsz 100 zł, energia elektryczna 40 zł, usługi telekomunikacyjne 40 zł, usługi fryzjerskie 30 zł, korepetycje 250 zł. Przedstawicielka ustawowa wskazała, że obecnie ponosi wyższe koszty mieszkaniowe związane ze zmianą miejsca zamieszkania (przeniesieniem się z Warki do P.). E. S. (1) podała, że pozwany nie jest w stanie w jakikolwiek sposób pomóc jej w sprawowaniu bieżącej pieczy nad dziećmi. Przedstawicielka ustawowa stwierdziła, że jest zatrudniona na ¾ etatu w (...) na stanowisku (...)ze stałym miesięcznym wynagrodzeniem brutto w wysokości 1800 zł miesięcznie (około 1300 zł netto). E. S. (1) wskazała, że jest uprawniona do pobierania na rzecz dzieci zasiłku rodzinnego oraz do otrzymywania świadczenia wychowawczego na rzecz M. K.. Odnosząc się do pozwanego przedstawicielka ustawowa podniosła, że jest on zatrudniony w (...) jako (...)i wykonuje swoje obowiązki służbowe w (...) w T.. E. S. (1) podniosła, że pozwany uzyskuje dodatek do wynagrodzenia w wysokości 792 zł miesięcznie oraz zarobkuje z tytułu najmu lokalu mieszkalnego w W. (zdaniem przedstawicielki ustawowej dochód z tego tytułu waha się w granicach od 800 zł do 1100 zł miesięcznie).

W dniu 14 marca 2017 r. do tutejszego Sądu wpłynęła odpowiedź na pozew A. K. (1), w której pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości. W uzasadnieniu pozwany wskazał m.in., że nieprawdopodobnym jest, aby od ostatniego orzekania w przedmiocie alimentów potrzeby małoletnich wzrosły łącznie aż o 1200 zł miesięcznie. Pozwany podał, że w dacie orzekania przez Sąd Okręgowy zarabiał netto 2012 zł miesięcznie, zaś obecnie jego wynagrodzenie jest wyższe o 575,66 zł. W ocenie A. K. (1) podane przez przedstawicielkę ustawową kwoty nie odpowiadają rzeczywistym kosztom utrzymania małoletnich. Pozwany zakwestionował przy tym załączone przez przedstawicielkę ustawową faktury pochodzące ze spółki (...) (twierdząc, że mogą być wystawione na potrzeby toczącego się postępowania w przedmiocie alimentów). A. K. (1) wskazał, że łączna kwota dochodów uzyskiwanych przez przedstawicielkę ustawową wynosi 3555,86 zł (w tym uwzględniając kwoty uzyskiwane w charakterze świadczeń socjalnych). Pozwany podniósł, że deklarowane przez matkę małoletnich wydatki przewyższają jej dochody. Ponadto A. K. (2) zakwestionował wydatki ponoszone na zakup paliwa – twierdząc, że małoletni zamieszkują w najbliższym otoczeniu szkoły, do której uczęszczają. Zdaniem pozwanego przedstawicielka ustawowa uwzględniła w miesięcznych kosztach utrzymania dzieci wydatki związane z zaspokajaniem jej własnych potrzeb. Pozwany podniósł, że wydatek na komunię małoletniej nie powinien wpływać na wysokość świadczenia alimentacyjnego. A. K. (1) stwierdził, że właściwie wywiązywał się z ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego względem dzieci. Ponadto pozwany wskazał, że matka małoletnich uniemożliwia mu kontakt z dziećmi. Pozwany oświadczył, że ze względu na charakter swojego zatrudnienia nie jest w stanie podjąć dodatkowej pracy zarobkowej. Pozwany określił swoje miesięczne wydatki w sposób następujący (łącznie 2587 zł): alimenty 800 zł, kredyt hipoteczny 570 zł, czynsz 248,50 zł, prąd 70 zł, telefon 36 zł, składka OC 48,50 zł, żywność, odzież, kosmetyki, artykuły higieniczne i środki czystości 214 zł, kredyt hipoteczny (zaciągnięty razem z byłą żoną) 500 zł, czynsz za mieszkanie (stanowiące przedmiot współwłasności z byłą żoną) 412 zł, paliwo od 100 do 300 zł. Pozwany stwierdził, że mieszkanie jest oddane w użyczenie w zamian za opiekę i inne opłaty eksploatacyjne niż czynsz. Pozwany podniósł, że korzysta z pomocy finansowej swojego brata oraz rodziców.

Na rozprawie w dniu 19 września 2017 r. strona powodowa cofnęła pozew w zakresie żądanych alimentów na rzecz małoletniego M. K. i w pozostałym zakresie wnosiła o podwyższenie alimentów z kwoty 400 zł miesięcznie do kwoty 1150 zł miesięcznie na rzecz małoletniej E. K. (1). Z kolei strona pozwana zgodziła się na cofnięcie pozwu w zakresie żądania alimentacyjnego na rzecz małoletniego M. K. i w pozostałym zakresie wniosła o oddalenie powództwa (k. 279 – 281v, płyta CD – k. 282).

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletni M. K. urodzony (...) oraz E. K. (1) urodzona (...) pochodzą ze związku małżeńskiego A. K. (1) i E. S. (2) – rozwiązanego przez rozwód wyrokiem Sądu Okręgowego w Radomiu z dnia 12 lutego 2014 r. w sprawie o sygn. akt I C 1649/13. W wyroku rozwodowym Sąd Okręgowy powierzył przedstawicielce ustawowej wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnimi dziećmi stron i jednocześnie ograniczył władzę rodzicielską A. K. (1) do współdecydowania o ważnych sprawach dzieci takich jak: wybór szkoły, zawodu, zmiana miejsca zamieszkania, leczenie, zezwolenie na wydanie paszportu oraz do utrzymywania nieograniczonych kontaktów z dziećmi. Ponadto Sąd Okręgowy obciążył obydwoje rodziców kosztami utrzymania małoletnich dzieci i z tego tytułu zasądził od A. K. (1) na rzecz małoletnich dzieci alimenty w kwocie po 400 zł miesięcznie na rzecz każdego z nich. Postanowieniem z dnia 14 grudnia 2015 r. Sąd Rejonowy w Pruszkowie, w sprawie o sygn. akt III Nsm 990/15 (toczącej się z wniosku A. K. (1) z udziałem E. S. (1) o ustalenie kontaktów z małoletnimi M. K. i E. K. (1)), w drodze zabezpieczenia ustalił, iż A. K. (1) będzie miał prawo do telefonicznych kontaktów z małoletnimi dziećmi M. K. i E. K. (1) w każdą sobotę i niedzielę miesiąca w godzinach 15.00 – 18.00 oraz w Wigilię Bożego Narodzenia w godzinach 12.00 – 16.00.

Przed Sądem Rejonowym w Toruniu zawisła sprawa z powództwa Prokuratora Prokuratury Rejonowej Toruń – Wschód w T. przeciwko A. K. (1), E. S. (1) i małoletniemu M. K. o zaprzeczenie ojcostwa. Ponadto z inicjatywy pozwanego między stronami toczy się sprawa o podział majątku wspólnego.

W dniu 11 sierpnia 2017 r. A. K. (1) i E. K. (2) sprzedali należące do nich spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu położonego na (...) w W. (każdemu z byłych małżonków przysługiwały udziały po ½ w rzeczonym ograniczonym prawie rzeczowym) – za cenę w łącznej kwocie 115 000 zł. Z zaświadczenia wydanego przez (...) w O. z dnia (...) r. wynika, że na w/w nieruchomości ustanowiono zabezpieczenie spłaty kredytu hipotecznego (udzielonego byłym małżonkom) w postaci hipoteki umownej zwykłej w kwocie 120 000 zł oraz hipoteki umownej kaucyjnej do kwoty 120 000 zł – na dzień wydania rzeczonego dokumentu całkowite zadłużenie z tytułu udzielonego kredytu wynosiło 98686,65 zł. W związku z powyższym zadłużeniem kupujący mieszkanie zobowiązali się uiścić cenę w sposób następujący: kwotę 8650 zł przelać na rachunek bankowy pozwanego; kwotę 5650 zł przelać na rachunek bankowy przedstawicielki ustawowej; kwotę 100700 zł uiścić na rzecz (...) (tytułem spłaty zadłużenia mieszkania i uwzględniając prowizję związaną z wcześniejszą spłatą kredytu).

E. S. (1) w dacie orzekania przez Sąd Okręgowy w sprawie rozwodowej miała 34 lata i zamieszkiwała razem z małoletnimi dziećmi w wynajętym mieszkaniu w W. (E. S. (1) ponosiła koszty utrzymania zajmowanego mieszkania w wysokości około 1000 zł miesięcznie). Do stycznia 2014 r. z przedstawicielką ustawową i małoletnimi dziećmi zamieszkiwał również pozwany (w mieszkaniu stanowiącym współwłasność małżeńską). E. S. (1) pracowała w P. w sklepie należącym do sieci (...) – z tytułu swojego zatrudnienia osiągała miesięczne wynagrodzenie w wysokości około 1300 zł netto miesięcznie. Z zawodu jest (...). W związku z codziennymi dojazdami do pracy ponosiła miesięczny wydatek w wysokości około 400 zł. Ponosiła również miesięczne koszty utrzymania kota należącego do małoletniej. Byli małżonkowie byli wspólnie obowiązani do uiszczania miesięcznej raty kredytu hipotecznego związanego z zakupem spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu w W. w wysokości około 500 zł miesięcznie. Spłacali również mniejszej wartości pożyczki konsumpcyjne.

Obecnie E. S. (1) ma 37 lat i zamieszkuje wraz z małoletnimi dziećmi w wynajmowanym przez siebie mieszkaniu w P. (w związku z użytkowaniem tej nieruchomości uiszcza jedynie czynsz w wysokości 800 zł oraz opłaty eksploatacyjne, tj. energia elektryczna około 100 zł miesięcznie). Po orzeczeniu rozwodu przez Sąd Okręgowy w Radomiu przedstawicielka ustawowa powróciła do nazwiska noszonego przed zawarciem małżeństwa (stosownie do oświadczenia sporządzonego przez Kierownika Urzędu Stanu Cywilnego w M. z dnia (...) r. - w czasie trwania związku małżeńskiego przedstawicielka ustawowa nosiła nazwisko K.). Od (...) r. świadczy pracę na rzecz (...) w P. na stanowisku (...) i osiąga miesięczne wynagrodzenie netto w wysokości 1530 zł (2100 zł brutto). W 2016 r. E. S. (1) uzyskała dochód w łącznej wysokości 21 761,12 zł. Decyzją Prezydenta Miasta P. z dnia (...) r. przedstawicielka ustawowa uzyskała świadczenie wychowawcze na obydwoje dzieci w wysokości po 500 zł miesięcznie (na okres od (...) r. do (...) r.). Ponadto decyzją Prezydenta Miasta P. z dnia (...) r. E. S. (1) uzyskała zasiłek rodzinny na obydwoje dzieci w wysokości 118 zł miesięcznie (w okresie od (...) r. do (...) r.). E. S. (1) uiszcza miesięczną ratę udzielonej jej pożyczki konsumpcyjnej w wysokości 193 zł miesięcznie (zobowiązanie to przedstawicielka ustawowa zaciągnęła w maju 2016 r. – na okres czterech lat). Przedstawicielka ustawowa użytkuje szesnastoletni samochód osobowy marki P. (...) o wartości około 3500 zł (poza tym nie posiada majątku przedstawiającego większą wartość, tj. ruchomości bądź nieruchomości). Przedstawicielka ustawowa ponosi miesięczny koszt utrzymania zwierząt domowych, tj. dwóch kotów, psa i jaszczurki (zdaniem E. S. (1) łączący się z tym koszt wynosi 150 zł miesięcznie). W ponoszeniu miesięcznych wydatków przedstawicielkę wspomagała w przeszłości jej matka, tj. do chwili przejścia przez nią na rentę i zaprzestania wykonywanej dotychczasowej działalności (partycypowała m.in. w zakupie samochodu osobowego córki).

W dacie orzekania podczas poprzedniej sprawy A. K. (1) miał 33 lata i zamieszkiwał w W. (w mieszkaniu należącym do majątku wspólnego małżonków). Pozwany pracował jako (...) i osiągał miesięczne wynagrodzenie w wysokości około 2000 zł netto. Pozwany posiada wyższe wykształcenie, tj. licencjat w zakresie administracji. Pozwany uiszczał ratę kredytu hipotecznego związanego ze wspólnym mieszkaniem byłych małżonków w W. w wysokości około 500 zł miesięcznie, a nadto 400 zł czynszu oraz opłaty eksploatacyjne związane z rzeczonym lokalem w wysokości 120 zł (w dacie wyrokowania przez Sąd Okręgowy pozwany wskazywał, iż poniósł wydatek za energię elektryczną i gaz w wysokości 380 zł). Pozwany utrzymywał prawidłowy i regularny kontakt z dziećmi.

Obecnie A. K. (1) ma 35 lat i mieszka w należącym do niego mieszkaniu w T.. Na zakup lokalu uzyskał kredyt hipoteczny w (...) – miesięczna rata kredytu wynosi 569 zł, zaś cena zakupu lokalu wynosiła około 147 000 zł. Pozwany pracuje jako (...) w (...) w T. i osiąga miesięczne wynagrodzenie netto w wysokości około 2600 zł netto (nie uwzględniając w tej kwocie tzw. „trzynastki”, jak również „mundurówki” oraz premii świątecznej). W 2016 r. A. K. (1) uzyskał łączny dochód w wysokości 89 821,43 zł (wliczając w to otrzymaną jednorazową zapomogę na cele mieszkaniowe w kwocie 49 062,50 zł). Z uwagi na charakter świadczonej pracy pozwany nie ma możliwości podjęcia dodatkowego zatrudnienia. W okresie od (...) r. do chwili sprzedaży wspólnego mieszkania byłych małżonków w W. A. K. (1) uzyskał łączną kwotę z tytułu najmu tego lokalu w wysokości 15500 zł (zdaniem pozwanego suma ta była przeznaczona na czynsz, koszty eksploatacyjne oraz ratę kredytu hipotecznego związanego z tym lokalem). Decyzją Dyrektora (...) w T. z dnia (...) r. pozwanemu została przyznana pomoc finansowa na uzyskanie lokalu mieszkalnego w wysokości 49 062,50 zł. W październiku 2016 r. pozwany zakupił samochód osobowy za kwotę 12000 zł (obecnie w wyniku wypadku drogowego pozwany utracił przedmiotowy samochód – podobnie jak poprzednie auto pochodzące jeszcze z okresu małżeństwa stron). Wyjąwszy posiadane mieszkanie w T. pozwany nie posiada innych wartościowych składników majątkowych (ruchomości, nieruchomości, oszczędności). Pozwany posiada zadłużenie w wysokości ponad 40 000 zł (zdaniem A. K. (1) środki te przeznaczone były na urządzenie nowego mieszkania w T. oraz spłatę długu zaciągniętego u rodziny). A. K. (1) nie utrzymuje kontaktów z małoletnimi, które były mu uniemożliwiane. Pozwany nie uczestniczył w uroczystości komunii świętej E. K. (1). Poza regularnie uiszczanymi alimentami na rzecz małoletnich pozwany nie uczestniczy w pokrywaniu ich miesięcznych kosztów utrzymania. A. K. (1) wskazuje przy tym, że przedstawicielka ustawowa nie przekazała dzieciom wysyłanych dla nich upominków (dotyczy to jednorazowej sytuacji, która miała mieć miejsce w 2014 r.). A. K. (1) wskazał, że z inicjatywy E. K. (2) prowadzone były czynności prokuratorskie w sprawie wypełnienia przez niego znamion przestępstwa tzw. (...).

W dacie orzekania podczas ostatniej sprawy alimentacyjnej E. K. (1) zamieszkiwała wraz z matką i bratem w wynajmowanym mieszkaniu w W.. Małoletnia uczęszczała do oddziału przedszkolnego przy publicznej szkole podstawowej (tj. do zerówki). E. K. (1) korzystała z leczenia (...)w ramach publicznej opieki zdrowotnej (raz na dwa/trzy miesiące, w ramach wizyt kontrolnych, korzystała z usług poradni urologicznej zlokalizowanej w W. - łączący się z tym koszt dojazdu wynosił około 60 zł miesięcznie). W związku z problemami (...)małoletnia przyjmowała na stałe leki, których miesięczny koszt wynosił około 20 zł. Małoletnia korzystała również z nieodpłatnych zajęć plastycznych. Zdaniem przedstawicielki ustawowej po przeprowadzeniu się do obecnej szkoły małoletnia korzystała z odpłatnych zajęć z języka angielskiego (wydatek łączący się z tymi zajęciami odpowiadał obecnie ponoszonym kosztom z tytułu korepetycji, tj. wynosi około 100 zł miesięcznie – pozwany twierdzi, że w dacie orzekania rozwodu taki wydatek nie był ponoszony). Według pozwanego małoletnia uczestniczyła również w dodatkowych zajęciach tanecznych.

Obecnie E. K. (1) zamieszkuje wraz z matką i bratem w użyczonym mieszkaniu w P.. Małoletnia uczęszcza do czwartej klasy szkoły podstawowej w P.. E. K. (1) korzysta z darmowych posiłków oferowanych na terenie szkoły (zgodnie z decyzją Prezydenta Miasta P. z dnia (...) r.). Małoletnia cierpi na (...)(powstałe na tle stresowym) i w związku z tym wymaga odpowiedniego leczenia (wizyt lekarskich oraz przyjmowania lekarstw). Ponadto u małoletniej stwierdzono rozległą próchnicę, która wymaga podjęcia leczenia dentystycznego (zdaniem przedstawicielki ustawowej związany z tym koszt wyniesie przynajmniej 3500 zł, zaś jego zaniechanie może skutkować rozwinięciem się u dziecka sepsy). Na chwilę wyrokowania przez tut. Sąd nie toczyło się żadne postępowanie administracyjne w przedmiocie uznania małoletniej za osobę niepełnosprawną. E. K. (1) uczestniczy w zajęciach plastycznych, które są nieodpłatne (jedyny koszt z tym związany wynika z zakupu stosownych materiałów etc.). Małoletnia uczestniczy w (...)i w związku z tym uczy się grać na użyczonym jej instrumencie muzycznym (dalsze uczestnictwo wiąże się z zakupem własnego instrumentu muzycznego). Małoletnia śpiewa również w lokalnej scholi. Według przedstawicielki ustawowej małoletnia chciałaby uczęszczać na odpłatne zajęcia karate (w 2016 r. uczęszczała na takie zajęcia przez okres dwóch miesięcy – E. S. (1) wskazała, że przyczyną zaprzestania uczestnictwa w tych zajęciach był brak dostatecznych środków finansowych). E. K. (1) uczestniczyła w zorganizowanym wyjeździe letnim w okresie od 10 do 21 lipca 2017 r. (łączący się z tym koszt wyniósł 1150 zł). W maju 2016 r. małoletnia przystąpiła do Pierwszej Komunii Świętej (wyłączny koszt z tym związany poniosła przedstawicielka ustawowa, tj. kwotę około 1400 zł). W 2016 r. małoletnia korzystała z odpłatnych zajęć z matematyki i angielskiego (zdaniem przedstawicielki ustawowej łączący się z tym koszt w poprzednim roku wynosił 100 zł miesięcznie). W dacie wyrokowania przez Sąd małoletnia nie korzystała z żadnych korepetycji – przedstawicielka ustawowa wskazywała przy tym, że małoletnia będzie korzystała z korepetycji z historii i matematyki (jednocześnie E. S. (1) nie była w stanie określić miesięcznych kosztów z tym związanych). Koszty utrzymania małoletniej oscylują w granicach kwoty 1600 zł miesięcznie, w tym wyżywienie 400 zł, odzież i obuwie 150 zł, kosmetyki, artykuły higieniczne, środki czystości 110 zł, transport 30 zł, szkoła 50 zł, wypoczynek 50 zł, rozrywka 50 zł, zabawki 50 zł, partycypowanie w utrzymaniu mieszkania ok. 300 zł, usługi telekomunikacyjne 40 zł, usługi fryzjerskie 30 zł oraz leczenie 350 zł.

Małoletni M. K. w dacie orzekania przez Sąd Okręgowy miał 10 lat i zamieszkiwał wraz z matką i siostrą w wynajętym mieszkaniu w W.. Małoletni uczęszczał do trzeciej klasy szkoły podstawowej. M. K. był ogólnie zdrowy i nie przyjmował na stale żadnych lekarstw (małoletni nosił wyłącznie okulary korekcyjne). Według pozwanego małoletni korzystał z dodatkowych zajęć plastycznych oraz sportowych.

Obecnie M. K. zamieszkuje wraz z matką i siostrą w wynajmowanym mieszkaniu w P.. Małoletni uczęszcza do siódmej klasy szkoły podstawowej w P.. M. K. korzysta z darmowych posiłków oferowanych na terenie szkoły (zgodnie z decyzją Prezydenta Miasta P. z dnia (...) r.). M. K. uczestniczył również w zorganizowanym wyjeździe letnim w okresie od 10 do 21 lipca 2017 r. – w związku z faktem, że małoletni jest ministrantem koszt wyjazdu został sfinansowany przez lokalną parafię (łącząca się z tym wyjazdem kwota wynosiła 1150 zł). W 2016 r. małoletni korzystał z odpłatnych korepetycji z języka angielskiego i matematyki (zdaniem przedstawicielki ustawowej łączący się z tym koszt wynosił 250 zł miesięcznie).

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny w oparciu o następujące dowody: odpis skrócony aktu urodzenia (k. 9 – 10), wyrok (k. 11- 11v), zaświadczenie (k. 12, 116, 118 – 119, 137 – 138, 208, 211), decyzja (k. 13 – 14, 246, 275 - 275v, 278), wyciąg (k. 15), potwierdzenie (k. 16 – 23, 115, 128 - 135), faktura VAT (k. 24 – 76, 106, 123 – 126, 139), opinia (k. 97 – 104), pismo (k. 105, 120, 136, 215, 276), rachunek (k. 107), wydruk (k. 108 – 110, 239), zawiadomienie (k. 111 – 114), informacja (k. 117), kserokopia (k. 127), PIT (k. 151 – 159, 241 – 245, 268 – 270v), historia operacji (k. 160 – 203, 217 – 235, 246 - 255v), akt notarialny (k. 271 - 274), dowód wpłaty (k. 277), przesłuchania E. S. (1) (k. 279v – 280v, płyta CD – k. 282), przesłuchania A. K. (1) (k. 280v – 281v, płyta CD – k. 282), akta sprawy o sygn. I C 1649/13.

Ustalenia Sądu znajdują uzasadnienie we wszystkich przeprowadzonych dowodach, które zostały wyżej powołane. Jakkolwiek niektóre z dokumentów zostały złożone w kserokopiach, to jednak nic nie wskazuje na to, by ich treść nie odzwierciedlała wiernie treści dokumentów oryginalnych. Podnieść też należy, że strony wiarygodności i mocy dowodowej tych dowodów nie kwestionowały (wyjąwszy faktury VAT pochodzące ze (...)). Sąd posiłkował się także materiałami zgromadzonymi w aktach Sądu Okręgowego w Radomiu w sprawie o sygn. akt I C 1649/13.

W zakresie kwestionowanych przez pozwanego faktur VAT Sąd zważył, że A. K. (1) nie sprostał ciążącemu na nim ciężarowi dowodzenia w tym przedmiocie, tj. nie wykazał, że dokumenty te nie odzwierciedlają obiektywnego stanu rzeczy (samo przekonanie pozwanego nie może stanowić wyłącznej przesłanki do ich podważenia).

Sąd nie oparł się na paragonach złożonych przez strony (k. 121 – 122, 140 - 145), albowiem nie stanowią one dowodu zakupu określonej rzeczy lub usługi dla danej osoby.

Sąd zgodnie z zasadami doświadczenia życiowego krytycznie ocenił przedstawione zestawienie kosztów utrzymania małoletniej powódki (k. 4 – 5) i nie dał wiary co do wysokości wskazanych w nim kwot (uwzględniając treść zeznań przedstawicielki ustawowej) – okoliczność ta dotyczy również kosztów utrzymania małoletniego M. K.. Sąd zważył, że załączony przez przedstawicielkę ustawową materiał dowodowy nie odzwierciedla w pełni ponoszonych przez nią kosztów utrzymania córki (Sąd miał przy tym na uwadze, że przedstawione przez E. S. (1) dokumenty obejmowały również jej własne koszty oraz wydatki czynione na rzecz syna). Z uwagi na powyższe Sąd oparł się na zasadach doświadczenia życiowego.

Zeznania przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki oraz pozwanego Sąd uznał za wiarygodne w zakresie okoliczności bezspornych i niewykluczających się wzajemnie. Sąd nie dał wiary zeznaniom pozwanego w zakresie kreowanego opisu pochodzenia części faktur VAT. Ponadto Sąd odmówił wiary zeznaniom przedstawicielki ustawowej w zakresie ciążących na niej miesięcznych kosztów utrzymania. Sąd miał przy tym na względzie, że część twierdzeń byłych małżonków miała charakter opinii (nie poddawała się kryterium prawdy bądź fałszu), zaś niektóre odnosiły się do szczegółowych i dawnych okoliczności z ich życia (np. opłat związanych z prowadzeniem wspólnego gospodarstwa domowego, poszczególnych wydatków na dzieci w daty orzekania rozwodu etc.). Co więcej, niektóre z twierdzeń stron dyktowane były subiektywnym zapatrywaniem na własne uprawnienia i obowiązki, tj. w zakresie kontaktów z dziećmi, wzajemnych rozliczeń etc.

Sąd pominął wnioski w zakresie zwrócenia się do poprzedniego pracodawcy przedstawicielki ustawowej powodów z uwagi na zmianę sytuacji i potrzebę ustalenia aktualnych możliwości zarobkowych rodziców małoletnich powodów.

Sąd pominął również wnioski o zwrócenie się do ośrodków pomocy społecznej wobec ustalenia wskazywanych w tezie okoliczności za pomocą innych dowodów.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią przepisu art. 133 kro na obydwojgu rodzicach ciąży obowiązek łożenia na utrzymanie dzieci, które nie są jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie. Zakres tego obowiązku, stosownie do przepisu 135 kro, wyznaczają z jednej strony usprawiedliwione potrzeby osoby uprawnionej, z drugiej zaś zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego. Przez usprawiedliwione potrzeby należy rozumieć nie tylko elementarne potrzeby polegające na zapewnieniu minimum egzystencji, ale także takie, które stworzą uprawnionemu normalne warunki bytowania odpowiadające jego wiekowi, stanowi zdrowia, wykształceniu i statusowi rodziców.

Stosownie do treści przepisu art. 138 kro w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Zmiana stosunków może zatem prowadzić do podwyższenia alimentów wówczas, gdy po uprawomocnieniu się orzeczenia ustalającego wysokość alimentów zwiększeniu ulegną potrzeby uprawnionego albo zwiększą się możliwości zarobkowe lub majątkowe zobowiązanego.

Przechodząc do oceny zgłoszonego w rozpoznawanej sprawie żądania w pierwszej kolejności należy wskazać, iż wysokość alimentów od pozwanego na rzecz powódki została ustalona wyrokiem Sądu Okręgowego w Radomiu z dnia (...) r. w sprawie rozwodowej o sygn. akt I C 1649/13 na kwotę 400 zł miesięcznie (tym samym orzeczeniem Sąd zasądził alimenty na rzecz małoletniego M. K. w wysokości 400 zł miesięcznie). Wyrok Sądu Okręgowego uprawomocnił się dnia (...) r.

Od ostatniego orzekania w przedmiocie alimentów upłynęły ponad trzy lata. Nie budzi żadnych wątpliwości Sądu teza, że potrzeby dziecka, których zaspokojenie jest obowiązkiem rodziców wraz z wiekiem zwiększają się, gdyż obejmują one już nie tylko potrzeby bytowe związane z wyżywieniem, zakupem odzieży i zapewnieniem odpowiednich warunków mieszkaniowych, ale także potrzeby kulturalne i wychowawcze, edukacyjne, mające zapewnić prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy dziecka.

Biorą pod uwagę powyższe Sąd Rejonowy uznał, iż w przedmiotowym okresie usprawiedliwione potrzeby E. K. (1) uległy zwiększeniu (dotyczy to również jej brata) – niemniej Sąd uznał, że zwiększenie to nie ma charakteru tak znacznego jak wskazywała w przedstawicielka ustawowa. Odnosząc się do poszczególnych kosztów podniesionych przez przedstawicielkę ustawową małoletnich powodów Sąd zważył, że wskazana przez nią kwota wydatków na wyżywienie córki jest częściowo przeszacowana – analiza załączonych faktur nie dała podstaw do przyjęcia, iż dieta małoletniej wymaga ponoszenia znaczniejszych nakładów pieniężnych niż w przypadku jej rówieśników (produkty wskazywane przez stronę powodową nie generują zwiększonych kosztów) – w związku z tym opierając się częściowo na doświadczeniu życiowym Sąd przyjął, że przedmiotowy wydatek wynosi 400 zł miesięcznie, uwzględniając okoliczność przyznania małoletniej darmowych posiłków w szkole. To również stanowi poparcie ustalenia Sądu, iż małoletnia powódka może spożywać normalne artykuły spożywcze skoro korzysta z żywienia zbiorowego. Jednocześnie Sąd miał na uwadze, że załączony materiał dowodowy w tym zakresie obejmował również własne wydatki matki, jak również te czynione na rzecz jej małoletniego syna. Podobnie Sąd odniósł się do wydatków na szkołę małoletniej. W tym zakresie Sąd zważył, że małoletnia korzysta obecnie z darmowych posiłków szkolnych (przedstawicielka ustawowa uwzględniła wydatek na obiady szkolne w sporządzonym przez siebie zestawieniu). Ponadto wskazać należy, że wydatek na Pierwszą Komunię małoletniej nie może być traktowany jako wydatek szkolny i jako jednorazowy nie może kształtować miesięcznych kosztów utrzymania dziecka. Miał on też charakter jednorazowy. Sąd miał również na uwadze, że małoletnia częściowo korzysta z darmowych podręczników. Z uwagi na powyższe Sąd przyjął, że wydatek wiążący się z zakupem przyborów szkolnych, części podręczników, książek etc. mieści się w granicach kwoty 50 zł miesięcznie. W odniesieniu do wypoczynku wakacyjnego dziecka Sąd uwzględnił dofinansowanie uzyskane przez przedstawicielkę ustawową na rzecz syna i dlatego Sąd uznał, że wydatek z tym związany powinien zamykać się w kwocie 50 zł (Sąd jako podstawę do czynionych ustaleń przyjął globalną kwotę wydatków na wypoczynek dla obydwojga dzieci i przypadający na małoletnią udział w tych kosztach). W zakresie szerzej rozumianej rozrywki Sąd oparł się na zasadach doświadczenia życiowego i przyjął, że wydatek ten wynosi 50 zł. Przechodząc do wydatków na hobby małoletniej Sąd przyjął, że koszt utrzymania licznych zwierząt domowych jest zbyt wysoki i w tym zakresie zbytkowy (mając na uwadze sytuację materialną rodziców). W tym zakresie Sąd uwzględnił jedynie koszt zakupu zabawek, książek i tym podobnych i opierając się na doświadczeniu przyjął, że kwota ta wynosi 50 zł miesięcznie. W odniesieniu do kosztów związanych z użytkowaniem mieszkania w części przypadającej na małoletnią Sąd uznał, że przedmiotowy koszt w stosunku do małoletniej powinien wynosić ok. 300 zł miesięcznie (czynsz i opłaty eksploatacyjne). Idąc dalej, Sąd uznał za nieodpowiadające obiektywnej rzeczywistości koszty transportu wskazane przez przedstawicielkę ustawową. Sąd zważył bowiem, że małoletnia mieszka w najbliższym otoczeniu szkoły i w związku z tym nie musi korzystać z transportu samochodem. Ponadto Sąd przyjął, iż E. S. (1) niezasadnie wliczyła opłatę ubezpieczenia OC do kosztów utrzymania dziecka. Mając na uwadze powyższe Sąd przyjął, że łączący się z tym koszt wynosi 30 zł miesięcznie (opierając się na doświadczeniu życiowym). Odnosząc się do kosztów usług fryzjerskich Sąd zważył, że nie mają one pokrycia w załączonym materiale dowodowym i opierając się na zasadach doświadczenia życiowego Sąd przyjął, że kwota z tym związana wynosi 30 zł miesięcznie. Przechodząc do wskazanego przez matkę wydatku na korepetycje Sąd zważył, że koszty te nie są obecnie ponoszone. W zakresie pozostałych kosztów utrzymania małoletniej Sąd przyjął, że kwoty podane przez przedstawicielkę ustawową (w pozwie) znajdują oparcie w doświadczeniu życiowym. Ponadto Sąd uwzględnił koszt leczenia (...), jak również leczenia dentystycznego małoletniej i uznał, że wydatek ten miesięcznie wynosi 350 zł. Reasumując, ten wątek, w ocenie Sądu Rejonowego koszty utrzymania małoletniej oscylują w granicach kwoty 1600 zł Miesięcznie, w tym wyżywienie 400 zł, odzież i obuwie 150 zł, kosmetyki, artykuły higieniczne, środki czystości 110 zł, transport 30 zł, szkoła 50 zł, wypoczynek 50 zł, rozrywka 50 zł, zabawki 50 zł, partycypowanie w utrzymaniu mieszkania ok. 300 zł, usługi telekomunikacyjne 40 zł, usługi fryzjerskie 30 zł oraz leczenie 350 zł. Wskazane powyżej okoliczności tylko w pewnym zakresie uzasadniały uwzględnienie powództwa.

Należy zaznaczyć, iż wysokość obowiązku alimentacyjnego zależy nie tylko od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, ale także od możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji.

Decydująca zatem dla ustalenia wysokości obowiązku alimentacyjnego A. K. (1) w niniejszej sprawie stała się ocena jego możliwości zarobkowych i majątkowych, gdyż górną granicą świadczeń alimentacyjnych są zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego.

Sąd zważył, że ocena możliwości zarobowych i majątkowych pozwanego nie nastręcza w okolicznościach niniejszej sprawy żadnych trudności. A. K. (1) ma bowiem stałe zatrudnienie, a co się z tym wiąże systematyczne dochody, i to ich wysokość zadecydowała o kwocie podwyższenia ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego. Sąd zważył bowiem, że ze swojego zatrudnienia w służbie więziennej pozwany osiąga wynagrodzenie w wysokości około 2600 zł netto miesięcznie. Ponadto jest uprawniony do pobierania nagrody rocznej, tj. tzw. „trzynastki”, „mundurówki” i premii świątecznej. Sąd miał przy tym na uwadze, że z uwagi na charakter świadczonej pracy pozwany nie jest w stanie podjąć dodatkowego zajęcia zarobkowego. Opierając się na powyższym Sąd przyjął, że miesięczne wynagrodzenie pozwanego od czasu orzekania przez Sąd Okręgowy w sprawie rozwodowej wzrosło o blisko 600 zł (Sąd uwzględnił zaświadczenie o dochodach zawarte w aktach sprawy rozwodowej, tj. podaną tam kwotę 2012 zł miesięcznie netto). W zakresie środków pieniężnych uzyskanych z zakładu pracy na cele mieszkaniowe Sąd uwzględnił fakt, że mają one charakter bezzwrotny (wyjąwszy ściśle określone sytuacje związane z utratą pracy etc.), tj. zmniejszają pasywa pozwanego związane z zakupem mieszkania. Z uwagi na dofinansowanie dla celów mieszkaniowych A. K. (1) należy stwierdzić, iż jego sytuacja majątkowa z tego względu uległa poprawie. Idąc dalej, Sąd zważył , że pozwany nie posiada znaczniejszego majątku – poza zakupionym mieszkaniem w T. (znacząco zadłużonym kredytem hipotecznym i wykorzystywanym do celów mieszkaniowych). W zakresie uzyskiwania dochodów z najmu mieszkania należącego do byłych małżonków w W. Sąd zważył, że mieszkanie to zostało sprzedane, zaś wcześniej uzyskiwane przez pozwanego kwoty przeznaczone były na uiszczenie rat kredytu hipotecznego związanego z tym lokalem, czynszu i opłat eksploatacyjnych (z uwagi na współwłasność obciążających obojga rodziców małoletniej. Jednocześnie Sąd przyjął, że za ich przeznaczeniem na wskazane przez pozwanego cele przemawia ich wysokość). Sąd przyjął także, że ciążące na pozwanym zobowiązania pieniężne (kredyty etc.) nie mogą wyprzedzać jego obowiązku alimentacyjnego względem małoletniej – Sąd miał przy tym na uwadze, że w dacie orzekania przez Sąd Okręgowy pozwanego również obciążał kredyt hipoteczny na inne mieszkanie (tj. nieruchomość w W.), jak również liczne pożyczki konsumpcyjne. Przy ustalaniu wysokości podwyższenia alimentów Sąd uwzględnił również okoliczność dot. znacznej odległości między miejscowościami zamieszkiwanymi przez strony, co niewątpliwie wpływa na koszty ponoszone przez pozwanego.

Należy podkreślić, iż w przedmiotowym okresie zarobki powoda wzrosły w sposób istotny. Jego sytuacji majątkowa też uległa zmianie. Wcześniej pokrywał on raty spłaty innego kredytu, obecnie spłaca kredyt mieszkaniowy. Uzyskał on znaczne przysporzenie majątkowe na zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych ze strony pracodawcy. Wyzbył się wraz z byłą żoną wspólnego mieszkania i dokonał spłaty wszystkich obciążeń związanych z tym mieszkaniem i dodatkowo uzyskał jeszcze część ceny sprzedaży. Podsumowując ten wątek, jego sytuacja majątkowa i zarobkowa uległa poprawie.

Należy również dodać, iż niezależnie od przyczyn aktualnego braku kontaktów z dziećmi, nie sprawuje on bieżącej pieczy nad małoletnimi. Uprzednio ten kontakt również prawie nie istniał, jednak w zakresie poprzedniego stanu faktycznego należy brać pod uwagę rozstrzygnięcia dotyczące małoletnich zawarte w wyroku rozwodowym kompleksowo. W tym samym wyroku Sąd Okręgowy w Radomiu pozostawił A. K. (1) prawo do nieograniczonych kontaktów z dziećmi i w następnym punkcie orzekł o alimentach. Należy więc przyjąć, iż niezależnie od innych okoliczności Sąd ten określił wysokość alimentów na kwotę po 400 zł miesięcznie w sytuacji, gdy A. K. (1) będzie równocześnie trzymywał kontakty z dziećmi. Jest to istotne w świetle art. 135§ 2 kro, według którego wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego. W związku z tym ograniczenie bezpośrednich kontaktów pozwanego z córką ma również istotny wpływ na wysokość obowiązku alimentacyjnego i to nawet w sytuacji braku zmiany możliwości majątkowych i zarobkowych zobowiązanego, czy potrzeb małoletniego dziecka.

Po przeanalizowaniu zatem sytuacji pozwanego Sąd doszedł do przekonania, iż winien on łożyć na rzecz powódki alimenty w kwocie 600 zł miesięcznie. Zdaniem Sądu Rejonowego kwota ta jest adekwatna do tego, aby zapewnić porównywalną stopę życiową pozwanego i powódki (odpowiada wzrostowi jej usprawiedliwionych potrzeb). Co istotne udział finansowy pozwanego w kosztach utrzymania powódki nie może być symboliczny, bowiem nie bierze on udział w bieżącej pieczy i wychowaniu małoletniej. Należy też pamiętać, iż do alimentowania małoletniej córki zobowiązany jest nie tylko pozwany, ale również matka. E. S. (1) pozostaje obecnie w stosunku pracy i z tego tytułu uzyskuje dochód w wysokości około 1500 zł netto miesięcznie (w dacie orzekania w sprawie rozwodowej kwota ta wynosiła około 1300 zł netto miesięcznie). Ponadto Sąd miał na uwadze, że na utrzymaniu przedstawicielki ustawowej pozostaje starszy syn (przy czym fakt wytoczenia powództwa o zaprzeczenie ojcostwa nie wpływa na obowiązek alimentacyjny pozwanego i przedstawicielki ustawowej względem małoletniego). Co więcej, Sąd zważył, że pomoc socjalna uzyskiwana przez przedstawicielkę ustawową nie wpływa na zakres jej świadczeń alimentacyjnych (stosownie do brzmienia art. 135 § 3 k.r.o.).

Z wyżej wymienionych względów na podstawie art. 138 kro orzeczono jak w sentencji, oddalając powództwo w pozostałym zakresie (punkty I i II).

Rygor natychmiastowej wykonalności wyrokowi w punkcie I został nadany na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c. (punkt III).

W punkcie IV wyroku Sąd umorzył postępowanie w zakresie powództwa małoletniego M. K. na podstawie art. 203 § 1 i 4 k.p.c. i art. 355 § 1 k.p.c. Wskazać bowiem należy, że stosownie do treści art. 355 § 1 kpc sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew lub jeżeli wydanie wyroku stało się z innych przyczyn zbędne lub niedopuszczalne. Zgodnie z treścią z art. 203 § 1 kpc pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia – aż do wydania wyroku. W tym zakresie Sąd zważył, że na rozprawie w dniu 19 września 2017 r. strona pozwana zgodziła się na cofnięcie powództwa w zakresie dot. małoletniego M. K.. Sąd miał przy tym na uwadze, że zgodnie z art. 203 § 4 kpc Sąd może uznać za niedopuszczalne cofnięcie pozwu tylko wtedy, gdy okoliczności sprawy wskazują, że czynność ta jest sprzeczna z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa. Mając powyższe na względzie Sąd przyjął, że z okoliczności sprawy nie wynika, by cofnięcie pozwu w niniejszej sprawie było sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzało do obejścia prawa – należy więc uznać, iż strona powodowa skutecznie cofnęła pozew w tym zakresie.

Sąd na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. obciążył pozwanego kosztami sądowymi, na które składa się opłata od pozwu, obliczona od kwoty uwzględnionego powództwa, od uiszczenia której strona powodowa była zwolniona. W związku z tym, iż pozwany miesięcznie łożył na dziecko po 400 zł, Sąd ustalił wysokość kosztów sądowych przyjmując wartość przedmiotu sporu jako różnicę pomiędzy zasądzonymi a uiszczanymi alimentami. Z tego powodu zasądził od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 zł tytułem kosztów sądowych (punkt V).

Na podstawie art. 110 ustawy Prawo bankowe Sąd zasądził (...) kwotę 25 zł tytułem opłaty za sporządzenie zestawienia operacji w sprawie dotyczącej rachunku bankowego przysługującego A. K. (1). Jednocześnie uznał, ze przedmiotowe koszty powinny obciążać pozwanego z uwagi na jego zaniechanie dot. złożenia wyciągów z rachunku bankowego (punkt VI i VIII).

W punkcie VII wyroku Sąd Rejonowy na podstawie art. 100 k.p.c. i art. 102 k.p.c. zniósł wzajemnie koszty procesu pomiędzy stronami.